 |
|
|
| Dagelijkse zorg voor een Vlaams jachtrevier |
|
|
| 18-08-2010 |
 Buit deel 2 binnen |
Beste lezers;
Deel 2 is in de zak!!! Na een erg gespannen week was ik gisteren opvallend rustig bij aanvang van het examen. In de tent veilige omgang liep alles van een leien dakje. De mensen van de jury waren heel vriendelijk en ik heb toch niets mogen ervaren van de eerder gehoorde geruchten. Wie vaak aanwezig was op de lessen en heel goed weet waar hij mee bezig is moet echt kunnen slagen. Dan moest ik het parcours op en daar weet je natuurlijk niet wat u te wachten staat. De bedoeling is om zo rustig mogelijk te vorderen en voortdurend rond te kijken zodat je heel goed weet waar je kan schieten en waar je je vinger van de trekker moet houden. Ook hier moet ik eerlijk zeggen dat alles heel duidelijk is! Geen instinkers, nee niets van dat! Ook dit onderdeel verliep vlekkeloos en na tien minuten stond ik al op de schietstand. Ik zag meteen het zwarte browninske staan met de hulpkorrel op de bies en ik was zo content als een klein kind bij sinterklaas dat ik het in mijn handen had. Eerst moesten er vier uitgannde geschoten worden. Ik heb er eentje gerateerd en met een 3/4 kon ik naar de dwarsende clayen. Deze zijn voor iedereen de moeilijkste, maar ik wist dat ik het met de inkomende wel zou halen. Ik mocht als eerste aantreden. Eerst kreeg ik de erg moeilijk links-rechtse en schiet ik die niet met mijn eerste schot tot stof !! Direkt erna een rechts-links en ...zelfde scenario ! Yes!  Ik was safe! Mijn vreugdekreet zorgde voor een hilarisch moment, maar ik werd wel meteen gefeliciteerd door de jury. Volledig ontspannen  kon ik naar de inkomende en ik was zo euforisch dat ik ze alle vier met het eerste schot in brokken schoot. Negen op tien jongens, wie had dat gedacht na die erbarmelijke sessie van vorige woensdag.
Tien minuten later had ik mijn uitnodiging voor het examen kogelschieten in handen en twee uur later heb ik van puur contentement drie verboden vruchten door mijn keel gegoten! Zaaaalig!
Aan alle mensen die nog moeten aantreden....rustig blijven ,kijken kijken kijken en zeker traag gaan op het parcours! De mensen van de jury vallen zeer goed mee!! Geloof de fabeltjes niet van diegenen die gebuist zijn, het is normaal dat iedereen dan een uitleg geeft en het zal altijd door een andere zijn dat ze geflest zijn. Het ga jullie goed en tot in Leopoldsburg!!
18-08-2010, 09:41 geschreven door Pé 
|
|
|
|
|
| 17-08-2010 |
| D-Day nr2 |
Acht uur in de morgen en ik heb mijn ontbijt al achter de kiezen. Een stevig ontbijtje met een spiegeleitje en bijhorende. Want, heeft mijn mémé altijd gezegd, "als je 's morgens niet eet, ben je de ganse dag gene vent!"
Ondertussen komt het één na het andere berichtje binnen van mensen die mij het beste wensen, en dat doet toch deugd! Zelfs de garde van Daniël Delmulle belde mij nog op om mij een duwtje in de rug te geven. Het grappige is wel dat deze mensen, die al jaren meedraaien, het allemaal niet goed snappen. Ze moeten ergens een selectie maken, maar nu overdrijven ze toch! Ja, het is nu eenmaal zo en ik begrijp eigenlijk volledig het standpunt van het agentschap voor natuur en bos. Het landschap is zo ingrijpend verandert,zowel cultureel als landelijk, dat we ons niet meer kunnen veroorloven om driest in het rond te schieten zonder kennis van zaken. Wij hebben rekening te houden met de andere vrijetijdsbesteders en hun ideeën en wij moeten meer dan ooit diplomaten zijn op ons vakgebied.
Ik wil hier wel nog even een dankwoord richten aan de mensen van het IJO, die goed werk hebben geleverd. De 'pouleurs' die iedere zaterdag en woensdag bereid waren om in weer en wind op die schietstand te staan. Je moet het maar doen! De theoretische lessen waren héél interressant en hebben mij bekoord! Ik kijk nu met heel andere ogen wanneer ik de natuur inkom en kan nu ook meepraten over zaken zoals paartijd, legsels, gaffels en slakken. En dan ook nog een woordje voor de lesgever in ruisbroek op woensdag. Ik ken de man zijn naam niet, maar de manier waarop hij week na week hetzelfde liedje moest herhalen is bewonderenswaardig. Wij hebben vijf keer die les gevolgd, de man dacht waarschijnlijk dat we een beetje seniel waren, maar ik ben toch blij dat ik het heb gedaan. Het zit erin en binnen zes en een half uur zal het er moeten uitkomen.
Eindelijk is de tijd gekomen................
17-08-2010, 08:32 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 16-08-2010 |
| Examentijd |
Beste lezers,
morgen om 15h00 ga ik voor de bijl! Ik ben er klaar voor. Ik heb dagen gestudeerd, veel geöefend en heb niets aan het toeval overgelaten. Ik had een heel goede score op het theoretisch examen met mijn 53/60, wat toch een bewijs is dat ik weet waarmee ik bezig ben. Maar, wie volgend jaar het jachtexamen doet, na de theorie is het lang niet gedaan!! Het theoretisch examen kan je met succes afronden als je genoeg intresse hebt en bereid bent om veel te leren, maar dan begint het echte werk. Ik vind het praktisch gedeelte véél zwaarder en ook véél duurder Ik ben nog niet tot een concrete telling gekomen, maar dat zal ik zeker nog eens doen, zodat iedereen weet waar hij aan begint.
Het succes zal volledig afhangen van de zenuwen en een heel stuk van de mensen die het examen afnemen. Ik heb op de herhalingsdag mogen ervaren hoe mijn neef plots de mist in ging op een heel simpele vraag terwijl hij heel goed de stof beheerst. De manier waarop een examinator dan reageert kan fataal zijn.
En dan ...dat weer jongens! Ik zit echt in met de mensen die nu ongeveer starten met hun examen. Hoe kan je in godsnaam zuiver kleiduifschieten in zo'n erbarmelijke toestanden. Ik heb het zelf aan de lijve ondervonden twee weken geleden in Bauffe, toen ik getrakteerd werd op een stortbui van jewelste. Geloof mij, die schijven vliegen niet hetzelfde!! Daarom vind ik ook dat diegenen die vandaag moeten aantreden( en ook morgen volgens de weerberichten) niet op dezelfde manier hun kansen kunnen verdedigen als diegenen die op het einde van de week zullen aantreden bij zonnig, rustig weer. Maar ja, 't zal wel 't lot zijn zeker?!?
Ik wil in ieder geval iedereen veel succes wensen en gaan hé dames en heren!!
16-08-2010, 08:17 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 13-08-2010 |
| zenuwen man... |
Nog 4 dagen en het is zover! Eindelijk, maar...Eergisteren ben ik nog even naar Ruisbroek afgezakt om nog maar eens de les te volgen (5de keer) en om heel zeker te zijn dat ik heel goed op de hoogte ben van veilige omgang en manipulatie van de wapens. Dat zit wel snor, denk ik en daar ben ik ook niet echt bang voor. Geen stommiteiten uithalen tijdens de proef, en dat komt wel goed. Het zal zeker niet zijn door gebrek aan studie!!
Maar dan.. Op de schietstand had ik nog een reekske of drie besteld en dat had ik beter niet gedaan! Om de één of andere reden gierden de zenuwen door mijn lijf en bij de eerste reeks voelde ik al dat 'het dat niet was'. Bij de inkomende kleiduiven had ik bijna iedere keer mijn tweede schot nodig en dat is niet normaal! Toen ik op de uitgaande kleiduiven nog eens vijf missers had, zakte de moed echt volledig in mijn schoenen. Hoe is dat in godsnaam mogelijk?? Ik heb getraind en nog eens getraind, en nu op een paar dagen voor het examen is het alsof ik alles kwijt ben. Ik schoot de afgelopen weken gewoon schitterend en nu lukt het gewoon niet. Als bij wonder schiet ik dan een 5/10 bij de dwarsende van links naar rechts, die als de moeilijkste wordt beschouwd, terwijl de anderen er niets van bakken. Tja.. We zullen maar hopen op een goeie dag zeker?!?
Ik weet dat ik er alles aan gedaan heb en ik hoop maar dat die verdomde zenuwen mij nu niet de das gaan omdoen. Let's hope!!
13-08-2010, 09:45 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 07-08-2010 |
| Wat gaan we nog allemaal horen?? |
Zoals elke morgen bij het opstaan zet ik eerst de radio aan. En iedere morgen wacht ik op het hoogtepunt van de dag, namelijk het vaste gesprekje van Michel Follet met een lieve man van natuurpunt. Meestal komen er nuttige zaken ter sprake, maar deze week was de man toch even de draad kwijt.
Afgelopen weekend moet er hier in vlaanderen een vlindertelling zijn doorgegaan door de mensen die zich achter natuurpunt scharen. Hoe ze het doen is mij een raadsel? Stel je eens voor dat ik in mijn tuin zit en ga deelnemen aan de vlindertelling. Ik zit te wachten en plots zie ik een vlinder over de afsluiting fladderen. Aha, en dat is één! De vlinder in kwestie vind het na een tijdje welletjes en neemt afscheid. Ik wacht geduldig. En jawel daar is er weer eentje. Voila zie, dat zijn er twee! Of ...niet? Hmmm
Nu ,als je bij natuurpunt bent aangesloten zal je daar wel voor getraind zijn zeker?
Maar dan kwam het! Natuurpunt is tot de constatatie gekomen dat het niet goed gaat met de vlinders....Ok, ofwel moet je stekeblind zijn om dat nog niet door te hebben ofwel komen die mensen niet buiten! En dan vraagt de Follet heel vriendelijk wat ze nu van plan zijn met deze resultaten....Weet je wat de brave man antwoord! Wij voelen ons verbonden in de wetenschap dat we samen vlinders tellen en we er met zoveel mensen om bekommerd zijn.... Schitterend!!
En dat zijn dan de mensen die moord en brand roepen naar ons, terwijl wij een heel jaar door aan revierverzorging doen om het wild in zijn nodige rust, dekking en voeding te voorzien. Oh, ik hoor ze al roepen...om meer te kunnen schieten zeker!!
Ja ook dat is een deel van het doel op zich, maar zouden we in plaats van altijd naar elkaar te roepen en tieren niet beter samen aan de aanleg van wildweiden werken? Die wildweiden die zo belangrijk zijn voor onze grondbroeders, zangvogels en..... vlinders
Ik denk dat we beter kunnen samenwerken in het veld aan een zaak waar we beiden ons voordeel uithalen. Als beide partijen nu toch een beetje naar elkaar konden groeien zou de natuur er echt beter op worden.
Neem nu het voorbeeld van onze vriend de vos. Ik schrijf opzettelijk 'vriend', want hij heeft een belangrijke taak te vervullen in onze jachtvelden! Hadden alle partijen een heel klein beetje samengewerkt dan zou vandaag de vos niet als aartsvijand nr.1 van alle mensen met pluimvee en hoenders worden beschouwd en zouden woorden als vergassen helemaal niet hoeven gebruikt te worden. Ik vind de term 'vergassen' gewoon weerzingwekkend! Hadden de beleidsmensen, natuurverenigingen en jagers een heel klein beetje kunnen samenwerken dan was de vos er echt wel tien keer beter aan toe dan nu het geval is. Iedereen stampt er maar op los en blijkbaar is het dier op zich niet meer van belang. Als de één of de andere maar zijn gedacht krijgt!
Is het dan zo moeilijk?
Laat het ANB, samen met de bijzondere veldwachter vaststellen wat het vossenbestand werkelijk is in een revier, na klachten van particulieren ,en laat aan de hand van deze telling een afschotplan opstellen zoals nu het geval is bij het ree waarbij men binnen bepaalde wettelijke bapalingen het afschot ook na zonsondergang kan laten doorgaan. Sedert de invoering van de afschotsplannen voor ree en alle grofwild zijn de bestanden er alléén maar op vooruit gegaan!! Welke natuurliefhebber had ooit durven dromen om reeën te zien in het veld rond de streek van Meulebeke????
Dit is toch het zuiverste bewijs dat we via regulering op een verantwoordelijke manier tot een gezond bestand kunnen komen.......
07-08-2010, 18:16 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 29-07-2010 |
| aftellen |
Nog 19 te gaan. Yep, nog 19 daagskes en we mogen aantreden voor de praktische proeven. Gisteren zijn we nog eens afgezakt naar Ruisbroek om toch nog maar eens de cursus te volgen en een paar reekskes clayen te schieten. Met de collega's van het opleidingscentrum Drongen kunnen we nu bijna de ganse cursus uit ons hoofd afdrammen, en dat leid soms tot enige hilariteit. Gisteren werden terug af en toe vragen tussen de leerlingen afgeschoten en af en toe hebben we toch even de wenkbrauwen moeten fronsen bij het aanhoren van de antwoorden die sommige cursisten gaven op deze vragen. :shock
De eerste maal dat ik de praktische cursus volgde twijfelde ik ook wel even, maar nu moet je toch echt wel op de hoogte zijn vind ik. Enfin, we zien wel. Ik hoop dat de mensen rondom mij die er echt hard hebben voor gewerkt niet door zenuwen overvallen worden en dan denk ik dat er normaal gezien geen onoverkombare obstakels zullen zijn.
Wat mij het meeste onrust geeft is dat ik de zenuwen zal moeten onder controle hebben. Op de schietbaan loopt echt alles gesmeerd op training met reekskes van 8, 9 en 10/10, maar voor echt is nog wat anders natuurlijk. Nu, we moeten erdoor en fingers crossed!!
Dinsdag mag ik nog eens oefenen op de schietstand van Leopoldsburg met het buksgeweer. Het is exact twintig jaar geleden dat ik nog eens op een militaire schietstand heb gestaan met mijn groen potske op mijn kop en kijk er dan ook echt naar uit. Waar zijn de jaren naar toe?? Vandaag hebben wij de dertiende verjaardag gevierd van mijn zoon Wannes en gisterenavond liepen we met de verrekijker zij aan zij door het jachtrevier, net zoals als ik deed vijfentwintig jaar geleden met mijn vader toen hij nog 'gardechasse' was. Wie zei ook al weer dat de geschiedenis zich herhaalt? Ik wist toen al dat ik ooit een 'garde' zou willen worden toen ik bij boer Cockelare de canards ging gaan voederen met mijn fietske en wie weet zal Wannes ooit in mijn voetsporen treden. Maar ja, ik zal dan al met mijn pijp op mijn bankske zitten onder de notelaar die ik plante op zijn geboortedag. (en een Jägermeisterke natuurlijk.... )
29-07-2010, 20:58 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 22-07-2010 |
| onverdraagzaamheid...of pesterijen? |
Afgelopen zondag was ik opnieuw afgezakt naar ISCB om te oefenen voor het nakende examen. Na mijn 'cartouchkes' te hebben geteld kwam ik tot de constatatie dat ik er toch wat tekort kwam en ik er een doos van 250 moest aanschaffen. (het begint toch op te lopen nu )
Toen ik mijn patronen bestelde kreeg ik plots een doos met amper 21gram lading ?!? Ja, vanaf nu nog enkel met 21 gram schieten, en dat hebben we te danken aan de plaatselijke burgemeester. Beste vrienden, ik kan jullie verzekeren dat dat wel héél licht is! Als je vroeger nog eens 'schampte' kon je nog geluk hebben dat de clay brak, maar nu... forget it! Erop of niets!
Meteen in de eerste reeks werd het duidelijk. Ik schoot een 12/25 en was daarmee de betere in de rij ! Na de eerste reeks werd de werper wat trager ingesteld en werden de resultaten toch wat beter voor iedereen. Met in mijn volgende reeksen een 19/25 en een 18/25 kon ik met opgegeven hoofd en heel tevreden naar Waregem terug keren.
Maar wat is dat toch de dag van vandaag? Ik ga er volledig mee akkoord dat zo'n schietstand in uw tuin niet plezierig kan zijn, maar ISCB ligt aan de achterkant van de militaire luchtmachtbasis van Ath!!! Rarara, wat maakt er het meeste lawaai?
Daarom ook werden deze standen gebannen uit de woongebieden, maar met het resultaat dat de groene jongens dan het offensief hebben ingezet en de claystanden nu bijna overal verdwenen zijn. De sport heeft er erg onder geleden en dat zien we ook op de olympische spelen. Waar zijn de tijden van Dhr. Peters? Deze man stond voor ons land nog in de finale op de spelen!! Wij belgen waren toen top in deze discipline! Maar nu zie ik op de clayschietingen bijna geen jeugd meer. Er is bijna geen opvolging meer en dat is de een deel de schuld van de intolerantie.
Hier en daar wordt een schuchtere poging ondernomen om een stand te openen in een kleiput of industrieterein waar zowiezo al de ganse week lawaai is , maar na amper een paar maanden begint de misérie opnieuw. Via via wordt er een lange arm gebruikt en het slot gaat er binnen de kortste keren terug op. Raar toch dat iedereen zo met de natuur begaan is, maar de meesten gaan toch iedere dag met de wagen naar het werk en liefst dan nog met twee auto's in één gezin. Ze vliegen van her naar daar, razen door de straten gejaagd als een hond. Ze kopen allemaal de laaste snufjes, hun tuin moet erbij liggen als een golfcourt en alles moet wijken voor de luxe! En als het dan zondag is willen ze tot rust komen in de natuur en moet iedereen schoon stillekes zijn, want dat hebben ze toch wel verdiend zeker als ze zo hard hebben gewerkt?
Rare kwieten toch de 'moderne mens'......
22-07-2010, 08:57 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 13-07-2010 |
| D-day |
Beste lezers,
Het is zover...juist de brief geöpend....
17 augustus om 15h00 stipt gaan we voor de jury gaan staan om te bewijzen dat we het waard zijn om wapens te hanteren.
En eerlijk; ik kijk er echt naar uit!
Ondertussen ben ik al enkele dagen terug bezig om mijn theorie grondig te herhalen, want je weet maar nooit dat er plots een theorie-gerelateerde vraag naar voor komt.
Kalibers van kogels, hagelgrootte, wat schieten met wat, hoeveel joule op 100m, snelheid aan de loopmond, druk in de kamer, indentificatienummers ....daar gaan we weer!
13-07-2010, 11:44 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 05-07-2010 |
| competitiedrift |
Gisteren was weer eens een schitterende zomerdag, en zo zijn we afgezakt naar Zulzeke aan de voet van de korte keer. Nee, deze keer niet om die venijnige knik naar omhoog te stoempen met mijn stalen ros, maar wel om staal door de loop te jagen richting kleiduifjes. In een prachtig landschap hadden de collega's van de jachtgroep Zulzeke een schieting geörganiseerd en het moet gezegd zijn, ik vond het héél gezellig. Niet te groots opgevat, maar picobello in ord! Voor diegenen die intresse hebben moeten zeker eens surfen naar hun website. Gewoon even in google 'jachtgroep zulzeke' intikken en dan kom je er wel. Deze mensen leveren al jaren schitterend werk t.o.v. natuur en dier!
Maar terug naar gisteren. Meteen al in de eerste reeks zat het goed. Na weken trainen beginnen de resultaten beter te worden en af en toe zelfs meer dan dat. Wie mij een beetje kent van vroeger, weet dan ook dat het competitiebeestje dan nogal vlug zijn kopje opsteekt en dat is natuurlijk gevaarlijk! Ik kon zelfs een tweede plaats wegsnoepen gisteren en dat doet een mens toch wel goed met het oog op het nakende praktische examen, vooral als je ziet dat je hier toch naast geöefende clayschieters aantreed. Ik hoop dat de trend zich zo kan verder zetten zodat ik zonder zenuwen naar Ruisbroek kan afzakken.
05-07-2010, 06:45 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 24-06-2010 |
| Schaamrood |
Met schaamrood  op de kaken zag ik ook de foto in de krant van de onfortuinelijke vosmoer die met haar kop geklemd zat in een enorm ijzer. Vogelbescherming Vlaanderen laat meteen weten in hun nieuwsbrief dat 'jagers ' vossen 'ondingen' vinden en dat zij overtuigd zijn van de schuld van de 'jager'; zo lees ik het toch zwart op wit. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat zij ongelijk hebben, want deze manier om een vos af te maken kan echt niet door de beugel. Is het misschien niet een moegetergde kippenbezitter die voor de zoveelste keer zijn kippen dood heeft gevonden? Er zijn voorbeelden genoeg van hoenderbezitters die het echt kotsbeu zijn om steeds weer opnieuw cadavers op te kuisen 's morgens. En toch maken deze mensen steeds weer melding van hun probleem bij de plaatstelijke politie (want zo moet het ), maar zonder enig resultaat.
Dus geef de zittende jager nog even uitstel van executie, en mocht het toch blijken.....
Wie, samen met mij, de jachtcursus goed en grondig heeft gevolgd weet wat de toegelaten manieren zijn om vossen te bejagen - bestrijden. Als eerste punt wil ik even duidelijk stellen dat de mensen van vogelbescherming vlaanderen volledig gelijk hebben als ze zeggen dat er nu niet op vossen mag gejaagd worden, MAAR de bijzondere veldwachter MAG het ganse jaar door de stand van vossen, houtduiven en konijnen reguleren met de toegelaten manieren. DIT IS GEEN JACHT!! Dit toch even ter verduidelijking...
Beste jongjagers, we gaan ons gezond verstand moeten gebruiken....
24-06-2010, 18:12 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 06-06-2010 |
| Het omtoveren van cultuurlandschap... |
Beste lezers, ik woon al mijn ganse leven in de streek rond Nokere en Wortegem en heb de laatste decennia een ongelooflijke verandering gezien van het landschap in onze streek. Toen ik mijn eerste fietstochtjes deed over de 'beroemde' Nokereberg was het landschap hier onderverdeeld in lappen grond. Beter kan je het eigenlijk niet omschrijven. Wanneer je het gebied rond de molshoop vanuit de lucht zou hebben bekeken zou je meteen aan zo'n oud beddenlaken hebben gedacht die grootmoeder had samen genaait met overschotjes her en der tijdens een lange koude winter. Rijen maïs afgewisseld met bieten en af en toe een groene weide met gevlekte beestjes erin. Maar struiken? Nee, niets van dat!
Overal waren de oude knotwilgen verwijdert om plaats te maken voor nog een extra rijtje maïs. En als het waaide, weet ik nog dat de wind hier vrij spel had en dat aangenaam fietsen toch iets anders was.
En toen kwam plots de kentering die nu zo'n vijf jaar bezig moet zijn. Nokere en omstreken trok plots het geld aan. Een aantal boerkes hielden ermee op en kleine hoevetjes kwamen plots in handen van mensen met kluiten. Cottage-stijl was de nieuwe hype bij de nouveau-riche en de Vlaamse woningskes werden met de grond gelijk gemaakt om plaats te maken voor prachtige statige woningen. Het was een ommekeer die ik in de beginne met een zekere triestheid gadesloeg. Maar wie af en toe op zaterdag naar Midsomer Murders keek beseft ook wel dat bij zo'n cottage-optrekje de bijhorende tuin hoort en natuurlijk de paardjes! Landbouwgrond werd weideland omzoomt met prachtige verwilderde borders en mooiogende houten afsluitingen. Enne...dat is nu just waarom het gaat! Ondertussen zijn de eiken en de verwilderde borders tot zeker hoogte gekomen en bulken ze van het wild. Wie intresse heeft waarover ik hier praat moet er zeker eens op uit gaan gewapend met verrekijker op een mooie avond als gisteren. Je zal ogen tekort komen!
Deze verandering van zuiver cultuur-landschap naar een landschap met kleine landschapselementen is gewoon een schoolvoorbeeld van hoe we de jachtrevieren kunnen aanpakken. De dieren hebben dekking, voeding en vooral rust! En juist omdat de weiden omzoomt zijn door meters hoge struiken is stroperij uitgesloten vanuit een voertuig. Stropers moeten zich al in de weiden begeven en sluiten zichzelf als het ware in, gezien er slechts één ingang is.
Al deed het pijn in het begin toen alles veranderde, ik ben nu volledig bekeert. Proficiat aan de jachtheer en zijn BV voor hun prachtige werk!
weidmansheil
06-06-2010, 16:23 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 30-05-2010 |
| zondagmorgen eind mei in de regen.. |
't Is iets raars, maar ik kan het niet verhelpen. Waarom toch is het zo verdomd moeilijk om in de week op te staan als de morgen aanbreekt en als het zondag is niet? Er is één dag in de week dat we langer onder het dons kunnen blijven, maar mijn lijf beslist daar steeds anders over. De haan heeft nog geen tweemaal gekraait of ik moet dat bed uit om wat overtollig gewicht af te leveren in onze sanitaire voorziening. Ja, hoor ik jullie al zeggen, ge moet terug kruipen hé! Oh, geloof mij, ik heb dat al héél vaak geprobeerd! Wat mijn probleem dan is? Mijn voeten!
Ik zit nog maar juist terug onder de lakens enne... ze beginnen te zweten! Ik kan er echt niets aan doen, ik moet eruit!
Tandjes poetsen, waske doen en naar de bakker. Alles is nog zo stil langs de baan. Madam de bakker vraagt het dikwijls. " En kostje nie meer slaepn da?" Ik kan het haar toch moeilijk zeggen van mijn voeten die beginnen te zweten, dus zeg ik steeds: "ah madam, de ochtendstond heeft goud in de mond hé!"
Maar vroeg opstaan heeft ook zo van die voordelen. Dat weekend is altijd een stuk langer voor mij dan voor de doorsnee medemens, en zo komt het dan dat ik deze morgen terug vroeg onderweg was met de verrekijker en de bottekes aan richting jachtrevier. Het was een weekske geleden en het 'jeukte' om nog eens te gaan wandelen.
Lichte regen streelde de voorruit van mijn Kangoo'tje, maar even later trok ik met de pet diep over de oren en de laarsjes aan de voeten door het hoge gras 'ergens' in het revier waar ik het wild niet kon storen en waar ik een centraal punt heb om door de glazen te spieden. Met een goed gevoel zag ik ze meteen. De fazanthanen waren van de partij en sierden het jonge groen met hun prachtige verenkleed. Meer dan ik eigenlijk ooit tot hiertoe had geteld! Eén enkele hen, maar dat zal gauw gaan veranderen. De kuikens zullen nu hopelijks wel gauw gaan verschijnen en dan kunnen de resultaten worden ingeschat van het bijvoederen en zorgen voor het wild doorgeen de zware winter die we hebben gehad. Het was trouwens de eerste keer dat er werd bijgevoederd in dit jachtrevier en alles wijst er tot op heden toe dat het geen windeieren heeft afgeleverd.
Meteen vallen ook de grote aantallen eenden op. Niet alleen de oudere eenden en woerden, maar ook de enkele tientallen pijlen die zich te goed doen aan het onderwaterleven. De jachtgroep is goed bezig, daar kan geen twijfel over bestaan!
Op de terugweg kreeg ik dan nog een toegiftje van formaat in een hoek waar ik weinig beweging zag tot op heden! Het wilde konijn is terug! Het kleine schepsel liep dan nog bijna onder een auto, maar gelukkig was het juist op tijd in de dekking verdwenen. Oef! Hopelijks blijft de myxomatose nu even weg en kunnen de keuntjes zich weer eens handhaven gedurende een paar jaar.
Weidmansheil!
30-05-2010, 13:48 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 23-05-2010 |
| Jawadde min skoere! |
Diegene die erbij waren vrijdagavond zullen al een smile hebben bij het lezen van de titel alleen, maar voor de anderen vergt er toch wat uitleg. Vrijdag waren we met de vrienden naar Lotenhulle afgezakt om opnieuw op schijvekes te schieten. Geen reekske van tien of twintig zoals gewoonlijk in Ruisbroek, maar wel massa's kleien! Er werd dan ook nog enkel en alleen op jachtparcours geschoten, dus simpel is anders!
Sommigen zullen zich al vragen stellen bij de vermelding jachtparcours dus ik zal het proberen uit de doeken te doen. Bij 'gewone' kleiduifschieting sta je achter de machine waar de kleiduif vertrekt en op uw signaal vertrekt één kleiduif steeds recht of een beetje schuin naar links of rechts en kan je beide schoten gebruiken om deze kleiduif uit de lucht te halen. Bij jachtparcours vertrekt op uw signaal een kleiduif van één bepaalde plaats, maar deze rolt bijvoorbeeld over de grond of ze vertrekt achter u van op een hoogte van een zevental meter zodat je ze niet ziet afkomen. Wanneer je uw eerste schot hebt afgevuurd vertrekt er meteen een tweede kleiduif die je ook moet trachten te 'vangen'. Aangezien je slechts twee patronen hebt bij een klassiek jachtwapen MOET uw eerste schot prijs zijn, want uw tweede patroon heb je nodig voor duifje twee! Klinkt misschien simpel maar is het absoluut niet!!
Aangezien wij allemaal beginners zijn kan je u wel inbeelden dat er af en toe nogal hilarische momenten bij waren! Er waren er zelfs bij die zolang ze in de lucht vlogen geen kl*t*n raakten, maar als ze dan over de grond dokkerden wel op vlamden.. Vandaar de nieuwe naam voor onze Francis : Cise konijn Owee de keuntjes als de Cise in de bossen zal verschijnen!
Eén ding staat als een huis; we worden beter! Af en toe kon ik zelfs een doubeltje uit de lucht halen en ik kon het niet laten een welgemeende 'yes' uit te roepen tot jolijt van de 'echte clayshooters'.
Tot slot nog een woordeke van dank aan Maarten om mij te voorzien van de Browning van zijn pépé die mijn schouder en kaak heeft verandert in een kleurenpalet met vijf verschillende soorten blauw en de vele munitie die hij gratis tot mijn beschikking heeft gesteld en aan alle andere collega's voor de fijne avond en de compagnie. Er was misschien niet veel eten meer op de hete kolen, maar den après maakte alles goed.
Tot de volgende!
(ik hoop dat mijn skoerke toch wat ontzwollen is tegen woensdag of 't zal redelijk pijnlijk worden op de schietstand )
23-05-2010, 09:30 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 19-05-2010 |
| Buikske! |
Het is nu wel officiëel....ik ben in mijn blokjaren. Het is niet te geloven dat ik vorig jaar rond deze tijd van het jaar in volle voorbereiding was voor mijn derde volledige triatlon en nu tot mijn grote verbazing de 70+ - cijfers moet aflezen op de digitale weegschaal. Wat een monster ben jij digitaal serpent!!En met een dochter en zoon die af en toe smalend in mijn buikzone knijpen en mij knipogend dikkertje noemen werd het nu toch echt wel tijd om iets te ondernemen.
De loopschoenen zijn afgestoft, de fietskledij bovengehaald en de hartslagmeter ingesteld op hele lage zone.
Geloof mij, het valt niet mee! Na een blik op mijn trainingsschema's van vorig jaar bleek dat ik deze week mijn duurloop van 2h30 had gepland, terwijl ik gisteren op 't gemakske 35min heb gelopen! En weet je wat er zo bizar is? 't Voelt hetzelfde aan als ik thuis kom !!
Neen, actie moet ondernomen worden! Ik moet en zal als een getraind atleet de arena der kleiduifschietingen betreden! 
Maar een atleet zou geen atleet zijn als de details niet kloppen. Gisteren was er een man zo vriendelijk om mij even te vergezellen tijdens mijn 'joggingske' en direkt spookte het door mijn hoofd. Al dat haar op zijn benen! En dat kleeft dan nog zo mooi samen wanneer je bezweet bent, sexy is anders! Maar een blik neerwaarts gaf mij hetzelfde erotische beeld. Jezus! Thuis gekomen, Philips in het stopcontact en scheren maar!
Het klinkt misschien mieterig, maar ik voel mij een heel stuk beter! Kuiten moeten glimmen in de zon! (alé, 'k hoop dat ze nu niet wegkruipt!)
Aha, ging het al vorige week toen ik enkele ex-teamcollega's tegen het lijf liep. Aan het werken aan de grote comeback?
Nee, ik kan jullie gerust stellen! Voor mij geen competitie meer, maar rustig blijven sporten zodat ik binnen enkele maanden terug enkele natuurwandelingen van marching kan lopen van om en bij de 20km. Dat was iets dat ik in mijn voorbereidingen altijd inlaste en die mij altijd een aangename tijd heeft bezorgd. Lekker ontspannen in de natuur lopen en steeds in een onbekende omgeving. Een echte aanrader!
Hoogtijd om af te sluiten en het gras te maaien....mmmmm die heerlijke zon op mijn kuiten!!
19-05-2010, 09:07 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 16-05-2010 |
| En nu....schieten maar! |
Deze week zat de diploma in de bus. Met een score van 53/60 mag ik heel tevreden zijn denk ik. Ok, Kristof...je staat voor! De dag erop was er reeds een brief mee in de bus van het opleidingscentrum met felicitaties voor het behaalde resultaat maar ook met de aanmoediging dat 'de weg nog lang is'. Net alsof we dat niet beseffen, maar het is altijd goed om nogmaals een aanmaningske te krijgen, dan dommel je niet in slaap.
Deze morgen ben ik dan maar in de vroegte opnieuw naar Ath getrokken om te oefenen op de clayen. De weg lag er verlaten bij in de morgenstond en het is altijd genieten als je de snelweg neemt tussen Doornik en Ath. Hier nog geen overbebouwing, maar wel uitgestrekte landerijen zover het oog reikt. En dit op amper een 45km van ons deur! Je moet echt geen kilometers vreten om nog natuur te zien.
Natuurlijk had ik steeds één oog op de velden en bosranden omdat ik weet dat in die streek ook reeën voorkomen, maar ik had geen geluk.
Bij aankomst in ICB was mijn collega Koenraad ook ter plaatse en we hebben samen twee reekskes schijven geschoten. Wel reekskes van vijfentwintig, zodat we na een uurke ons schouder weer voelden tintelen. De resultaten waren hoopgevender als de vorige keer en er zit toch wat positieve evolutie in de geraakte.( zelfs zonder handschoenen, speciale bril etc.. hé Koenraad) 't Zal nog goed komen! Komende vrijdag gaan we immers deelnemen aan een schieting met de jachtgroep en de aspirantjagers, de week erop terug naar Ruisbroek; dus oefening voldoende de komende weken. Vanaf volgende week gaat mijn neef ons ook vergezellen, omdat hij vorig jaar jammer genoeg 'fleste' en dit jaar opnieuw voor het praktische moet gaan, zodat we eigenlijk nooit alleen hoeven te schieten. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd en..... hoe meer blauwe 'schoeren'.
16-05-2010, 14:30 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 09-05-2010 |
| HUNTING 2010 |
Gisterenmiddag werd er bij mij thuis verzameld voor een bezoek aan de jagersbeurs in België. De koffie was gezet en de fles Jägermeister stond op de tafel toen de mannen aanbelden. Twee gardes van respectabele leeftijd en mijn twee jonge jachtvrienden. Men had elkaar nog nooit gesproken en dan is het toch altijd even afwachten hoe de sfeer zal zijn. Maar dat zat meteen goed en na amper tien minuten begonnen er reeds 'scheve' de revue te passeren.
Kristof was chauffeur van dienst en na een hartverwarmerke ging het richting Gent. Hier splitsten we ons op in jonge en 'iets oudere' categorie en gingen we elk ons eigen weg. De beurs op zich is niet zo groot, maar het is toch altijd een belevenis op zich om al dat moois te zien. Vroeger waren het fietsen en nu zijn het de schitterende geweren waar we ons aan verhapen. Werkelijk echte pronkstukken. En de prijs...ja, wat kan je zeggen? Ik heb een paar foto's bijgevoegd, en als je weet dat dit puur handwerk is zal je wel begrijpen dat de top al gauw rond de 43000 ligt. (Neen, geen nul teveel!)
Maar er zijn ook andere. Gelukkig maar, want met mijn wedde van sous-chefke zou ik wel eens in de problemen kunnen raken. Voor mij is het immers de bedoeling om later als garde door de velden te trekken en dan moet je niet met een 'ferrari' afkomen om te 'sjollen'.
Eentje van een kleine 1000 doet ook 'poef' en dat zal ook al goed zijn.
Naast de geweren kon je ook een schietsimulatie doen op grofwild. Makkelijk van achter de zijlijn, maar...u kan het u al inbeelden zeker? Zo'n zwijntje heeft een goede sprint in zijn pootjes en mijn reactie was niet altijd even stoppend. Het was wel de eerste keer dat ik een buks hanteerde, dus dat werd vergeven.
In de achterkant van de zaal was een ganse ruimte voorzien voor jachthonden en roofvogels van allerlei grootte. Spontaan krijg ik altijd een vorm van respect voor deze prachtige dieren. Je kan nooit hun blik doorgronden en alhoewel de valkenier prachtige dingen kan laten zien met deze vogels blijven deze dieren wild tot in hun diepste vezels.
Na een uur of drie, en verschillende kennissen van de jachtopleiding te hebben ontmoet en wederzijds te hebben gefeliciteerd met ons slagen, was de toer rond en werd er nog een uurtje bijgepraat bij Vandervalk in Nazareth bij een lekkere triple Westmalle. Daar gingen we aan de lippen van onze René die het ene jachtverhaal na het andere bovenhaalde. Wij hadden bijna zelf het gevoel dat we die keiler hadden gestrekt vanop de hoogzit. Maar de tijd was gekomen om huiswaarts te keren en omdat René nog lang niet uitverteld was werden meteen de plannen gemaakt voor een barbecque bij Kristof en verse forellen van in Rienne. Ik kijk er al naar uit!
09-05-2010, 10:20 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
|
|
|
|
