Na vijf geslaagde weken staan we weer terug in Brugge. De vlucht van Seattle naar Washington en vandaar naar Zaventem verliep vlekkeloos. Het was onze bedoeling om enkele keren per week iets op onze blog te zetten, maar dat verliep vrij moeilijk. Eerst was er het tijdsgebrek: al onze dagen, vijf weken lang, waren van 's morgens vroeg tot 's avonds laat gevuld. Vermits we zelf geen computer bijhadden waren we ook aangewezen op de plaatselijke bibs en we waren er ook niet altijd op het juiste moment. Samengevat: het was een onvergetelijke ervaring. Vooral de combinatie auto - fiets viel heel goed mee. Met de auto deden we San Francisco ( ter plaatse monteerden we onze fietsen en verkenden SF met de fiets: een aanrader ). Met je fiets over de Golden Gate rijden en dan eens een van de vele kabels aanraken om de spanning te voelen die er op zit, het toeristisch drukkeYosemite, het bloedhete Death Valley, het decadente las Vegas,de onvergetelijke Grand Canyon. Toen we onze auto indienden in Jackson Hole airport startte het tweede deel van onze tocht: de fiets.Van Jackson Hole over de Rocky Mountains tot Seattle. Met de auto hebben we in elf dagen een heel parcours afgelegd. Met de fiets is de dagelijkse afstand beduidend korter. Vlak buiten Jackson Hole in Grand Teton national park hadden we onze eerste kennismaking met een grizzly. Helaas waren we te geschrokken om hier een foto van te maken. Dan kwam Yellowstone: heel mooi met zijn geisers, maar wel druk. Van de dieren hebben we er een aantal gezien, maar om op de rondtrekkende bizons te stoten moet je geluk hebben. Verder blijven onze tochten door de indiananreservaten ons bij: onvruchtbare gebieden met weinig bewoning met daarrond de vele stacaravans en autowrakken. In Cusick was de campinguitbaatster blij om eens Belgen te zien, want haar oom was gesneuveld op 24-12-1944 in de Ardennen - hij ligt er ook begraven - net op de dag dat zij geboren was. 's Avonds werden we bij haar uitgenodigd om daar eens over te babbelen. In Paradise - een plaatsje net buiten een indiananreservaat - belandden we in een onvergetelijke bar en hadden daar een praatje met Mike, een Vietnamveteraan, die ons absoluut op een bier wou trakteren. We kregen er ook een fantastische tip om wild te kamperen langs de Clark Folk in een verlaten canyon. Rond Butte duidt de naam Clark Fork veel op. De man was namelijk beheerder van een aantal kopermijnen en zijn naam duikt overal op, onderandere in de naam van een rivier. Fietsen in de vs is n iet zo vanzelfsprekend: drukke wegen en dan moet je op de shoulder fietsen, maar die ligt dan wel vol met steentjes en glas. Het lawaai van het voorbijrazende verkeer moet je er maar bijnemen. Na het nemen van de vier passen: de Sherman, de Waiconda, de Loup Loup en de Washington zetten we koers naar Anacortes, juist onder Canada. Van Anacortes ( Fidalgo island) fietsten naar het ondergelegen Whitbey island. Dan de overzet van een twintigtal minuten en dan de laatste rechte lijn naar Seattle. Verder nog even meegeven dat de vs een enorm uigestrekt en verlaten gebied is, dat de Amerikanen ontzettend vriendelijk en beleefd zijn. Zeker in het verkeer. Een Amerikaanse wielertoerist die ons inhaalde toen we Seattle aan het naderen waren, wou dat we bij hem logeerden toen hij hoorde dat we een camping zochten.Toen we zegden dat we er niet konden op ingaan heeft hij met zijn fiets ons het drukke Seattle binnengeloodst. Handig zijn ook de winkels die elke dag open zijn en vele warenhuizen de klok rond. Vermits we met heel hoge temperaturen te maken hadden was het ook handig dat alle dranken die je in een store koopt gekoeld zijn. Trouwens, elke store beschikt over "restrooms" (toiletten) die de klanten kunnen gebruiken. In warenhuizen vul je je beker aan de automaat zoveel als je wilt, maar je betaalt maar een beker. Samengevat: een uiterst tof land met heel toffe mensen.
