|
Fast Car
Twee maanden, zoveel tijd had mn gastzus nodig om de
gezinswagen een enkeltje naar de schroothoop te bezorgen. Toegegeven, een echt
trots strijdros heb ik er nooit in gezien, het arme ding haalde eind augustus
nog moeite negentig km per uur. Indien het gaspedaal daarna nog verder werd
ingeduwd, maakte de motor een nogal sputterend en tegendraads geluid. ( Een mop
die alleen bedoeld is voor meyne zuster Marija: het geluid kan je nog het best
vergelijken met een spetterpoep.)
Bij dit verhaal moet uiteraard een belangrijke kanttekening gemaakt worden:
zelfs het beste jumpingpaard springt niet over een hindernis zonder goede
jockey. Alle begrip natuurlijk voor iemand die net leert rijden, maar bij haar
heb ik soms doodsangsten uitgestaan. Het liefst van al wandel ik naar school (zelfs als het regent, want ik vind dat ECHT niet erg) en boven wandeltempo
rijden vertrouw ik het hele zaakje sowieso niet.
Veel langer zou de vierwieler het toch niet hebben uitgehouden met haar. Een
kapotte zijspiegel, krassen tot 30cm lang en twee gebroken achterlichten. Een
mens zou voor minder op pensioen gaan.
Hymn for the weekend
Een vreemd gevoel bekroop me een tweetal weken geleden. De
vakantiesfeer had plaats geruimd voor het normale leven van een Serviër. Nu de
taal begint te wennen en niet elke zandkorrel meer speciaal voor me is, slaagt
het syndroom der verveling wel eens toe. Zeker nu mijn enige overgebleven zus
de godganse dag moet studeren en stilte daarbij een noodzaak blijkt. Gelukkige
is mijn redding nooit meer dan vijf dagen van me verwijderd, heilig zijn de
weekends. Vrijdag blijkt een uitgelezen kans om te gaan gamen met Matija, Marko
en Sarac, zaterdag is dan weer geschikt voor een vriendschappelijke
voetbalinterland België-Servië. Lang uitrusten is iets wat ik dan weer voor
zondag bewaar, zaterdagavond heb ik het te druk met op café gaan met de
volledige klas. Een apart verschijnsel, een stamkroeg voor een school, maar
daar echt om malen doe ik niet.
De lunch op zondag zou ik eerder vergelijken met een terroristische aanslag op
mijn vetgehalte. Soep als voorgerecht is nog gezond en goed voor de lijn. Maar
vervolgens zelf gevangen vis in een botersaus (lees: boter), of zelf geschoten
hertenvlees met wel hele vette patatjes (die frietjes moeten voorstellen), dat
begint door te wegen. Pannenkoeken gevuld met een soort chocoladesaus of
Servische Berlijnse bollen zijn dan vaak ook de vetdruppel(s) die de emmer doen
overlopen. Een uurtje dutten erna, ik heb geleerd het te appreciëren. Dat wordt
moeilijk om af te kicken eenmaal in België terug
Allemaal in da house
Vakantie tijdens vakantie? Ach, waarom ook niet! Een
driedaagse naar de heuvels van Arandjelovac en eindelijk de andere AFS
studenten nog eens terugzien, laat maar komen! Het overtrof mijn stoutste
dromen, enkele van de beste dagen van mn leven. Continu omgeven door mensen
die in dezelfde situatie zitten als jezelf, geen zorgen, genieten met een G. Er
is dan wel geen Franse student onder ons, dat weekend waren we allemaal
Bourgondiërs. Ervaringen werden uitgewisseld, avonturen zowel gedeeld als
beleefd, drank vloeide rijkelijk tijdens onze uitgangsnachten ( al hield ik het
wel een pak rustiger dan de meesten) en vriendschapsbanden werden gesmeed.
Wat echter het meest opvallend bleek, was het gastgezin waarbij ik tijdelijk
verbleef. De gelijkenissen waren treffend met thuis: gescheiden ouders, zoon
van 15 ( volwassen karakter, een stille denker), dochter van 13 ( speels,
altijd opgewekt), zowel mama als papa waar ik op korte tijd een band mee kreeg.
Een familie waar warmte een centrale rol speelt ( en dan doel ik niet op de
centrale verwarming, want die was stuk). Een bezoekje aan de plaatselijke
pecenjara ( restaurant voor geroosterd varkensvlees, heerlijk), gevolgd door een
gezellige babbel op de top van de heuvel. Koffietje drinken in het midden van
de bossen, met uitzicht op Arandjelovac by night: herinneringen voor het leven.
De gesprekken werden al snel diepgaander, zonder dat het enig moment stroef
liep. De afspraak om nog eens een weekend terug te komen werd dan ook snel
beklonken. Kortom een gezinnetje naar mn hart, dit ruikt naar thuis
|
