Afgelopen zondag planden we een namiddagje uit naar Mzugnu-beach, een strand hier in de buurt waar we nog niet eerder naartoe waren geweest. De taxi bracht ons via een weg, die niet echt een weg te noemen is, naar de receptie(lees: een hoop bakstenen en een man die enkel Swahili spreekt) van het strand. Na betaald te hebben begonnen we aan de steile afdaling richting strand. Daar aangekomen hadden we allemaal een leeuwenkoning-gevoel. Hiermee bedoelen we niet de mooiste scène maar de scène waarin Simba (betekent trouwens ook leeuw in het Swahili) en Nala naar het olifantenkerkhof gaan: een surrealistisch, doods gevoel. Het strand bestond uit witte stenen waar het water tegenaan klotste omringd door rotsen. Boven ons vlogen tal van roofvogels. Er was niemand anders te bespeuren. We besloten ons toch een plaatsje te zoeken tussen de stenen die ongelooflijk ongemakkelijk lagen, we hadden tenslotte toch betaald, maar wanneer we plots overvallen werden door een zwerm bijen was de pret snel gedaan. Overal rondom ons zag het zwart van de bijen. Zo snel als we konden zochten we ons gerief bijeen en maakten dat we wegkwamen. Jammer genoeg hebben Marieke en ik er wel een souvenirtje aan overgehouden: een bijensteek! Gelukkig deed dat als kind veel meer pijn dan nu, maar toch, plezant is anders!
Wanneer we dan terug aan de receptie waren, compleet buitenadem, konden we geen taxi bereiken. Aangezien de man aan de receptie enkele Swahili verstond konden we hem ook niet vragen iemand te bellen, het was ons dagje niet! Na een half uur wachten kwam er uiteindelijk een auto toe waarin wel iemand zat die Engels kon. Die belde voor ons een taxi en wanneer we weer een uur verder waren werden we eindelijk bevrijd van die spookachtige plaats. Om onze dag toch een beetje goed te maken gingen we naar Hilltop-hotel, een hotel waar we reeds eerder lekker gegeten hadden en waar het uizicht prachtig is. Daar brachten we onze avond door en sloten ons weekend toch nog op een positieve manier af.
Deze week gaven Femke en ik elke dag workshops aan de lectoren Sociaal werk. Het niveau ligt wel een stuk hoger dan verwacht, wat ervoor zorgt dat we veel voorbereiding hebben. Het was een weekje hard werken en zo staat er ons nog eentje te wachten. Maar we hebben reeds tussentijdse evaluatieformulieren laten invullen en daaruit blijkt dat we toch goed bezig zijn. Dat geeft wel voldoening!
Vandaag (zaterdag) was het onze bedoeling eens uit te slapen, maar het onweer en de regen, jaja je leest het goed, de regen!, beslisten daar anders over. Momenteel is het aan het gieten en ook de donder laat goed van zich horen. Vandaag stond onze was op het programma, maar dat zal nog even moeten wachten, vrees ik. Hopelijk niet te lang, want veel propere kleren heb ik niet meer (aangezien we hier elke dag nat zijn van het zweet). Morgen stond een dagje strand op het programma, laat ons hopen dat het weer tegen dan weer gekeerd is! Wat een België-gevoel!!
Tot volgende week!
Groetjes, Annelies
Wistjedatjes
Wist je dat het in ons huis klinkt alsof het ongelooflijk hard regent, maar als je dan buiten komt je amper nat wordt?
Wist je dat je zebras tegen komt op weg naar Hill Top?
Wist je dat één van die zebras agressief is en wij dus met een klein hartje passeren?
Wist je dat Times up spelen in het Engels tot hilarische taferelen leidt?
Wist je dat ze hier serieus met ons voeten kunnen spelen door de elektriciteit wel en dan weer niet en dan weer wel en dan weer niet te laten gaan?
Wist je dat de bijhorende jaaa, oooouh, jaaaa, ooooh echt grappig klinkt?
Wist je dat onze kok een week op vakantie gaat en wij dus zelf zullen moeten koken?
Wist je dat ananas, banaan en watermeloen een heerlijke combinatie is?
Wist je dat mijn huisgenoten dolgelukkig waren wanneer ik Snickers voor hen had meegebracht?
Wist je dat ik het beleg voor op de boterham zooooo enorm hard mis?
Wist je dat een tasje melk ook één van de eerste dingen zal zijn dat ik zal drinken als ik terug ben?
Wist je dat Marieke haar vriendje volgende week komt en ik stiekem een beetje jaloers ben?




17-09-2011 om 15:36
geschreven door Annelies De Winne 
|