Voor de laatste keer nieuws uit Tanzania! Deze keer uit Bagamoyo en niet vanuit Kigoma. Hieronder volgt een overzicht van onze activiteiten en avonturen die we afgelopen week ondergingen.
Vorig weekend brachten we ons laatste weekend in Kigoma door. Het voelde wel raar om afscheid te moeten nemen van iedereen, het was toch een beetje onze thuis geworden. We hoopten op stralend weer om onze heerlijke periode daar af te sluiten en werden op onze wenken bediend. Maandag vond in de voormiddag ons stage-evaluatiegesprek plaats. Katrien (onze stagebegeleidster) was zeer positief, het deed deugd dat te horen! In de namiddag wasten we ons voor de laatste keer in het meer (ik mis het nu al!!), deden we voor de laatste keer onze ronde in de stad, namen van iedereen afscheid en begonnen aan onze valies (die opvallend voller was dan in het heengaan, voor zover dat nog mogelijk was). s Avonds planden we een rustig en gezellig avondje, aangezien we de volgende ochtend om 5u op de bus moesten zitten, maar niets was minder waar. Jean-Michel, onze huisgenoot (hier guestmaster genoemd) had ter verrassing een afscheidsfeestje gepland. Het werd wel een heerlijke avond met Afrikaanse muziek die afgewisseld werd door onze Belgische 90s muziek en ons niet van een danspasje kon weerhouden. Voor we het doorhadden was het al 1uur, wat dus betekende dat we 3uur later al terug uit de veren moesten, het piekte!
Dinsdag en woensdag brachten we door op de bus, die niet voor niets adventure genaamd was. Dinsdag overdag viel goed mee, we hadden betere plaatsen dan vorige keer (lees: minder vooraan zodat we niet konden zien hoe de chauffeur reed) maar s nachts stonden we constant in panne. We verloren af en toe een wiel en wouden een aantal keer niet meer starten maar voor de rest was alles dik in orde ;). We zijn er in ieder geval heelhuids geraakt!
Woensdag kwamen we toe rond de middag in Dar es Salam, ondanks de pannes toch nog vroeger dan verwacht. Wanneer we uit de bus stapten werden we omringd door 10-tallen taxichauffeurs die allemaal stonden te popelen om de muzungus (wij dus) mee te nemen. We kozen de minst opdringerige en lieten ons naar Bagamoyo brengen. Het was een blij weerzien met Julie, Gielle, Maaike en Thaïs. Voor het eerst in meer dan 6 weken konden we een douche nemen, wat deed dat deugd! Mijn washandje zag wel helemaal zwart! Ons 6 weken wassen in een meer is leuk maar toch niet zo proper blijkbaar. Die avond gingen we mee naar de Afrikaanse dansles, zumba op zijn Afrikaans zou je kunnen zeggen. Het was zweten maar wel echt leuk! Na opnieuw een zalige douche en een heerlijke maaltijd vertrokken we naar het festival dat in die week plaatsvond in Bagamoyo. Een soort Gentse feesten, maar dan veel kleinschaliger en op zijn Afrikaans, een toffe ervaring!
Donderdag deden Femke en ik een poging om uit te slapen maar werden al gauw gewekt door het geluid van gietende regen. Dat hield ons echter niet tegen om erop uit te trekken en Bagamoyo te gaan verkennen. Na een lange maar deugddoende wandeling langs het strand (Bagamoyo ligt bij de Indische Oceaan)en een heerlijke fruitcoctail, keerden we terug naar onze verblijfplaats.
Vrijdag vertrokken Femke, Maaike en ik richting Dar Es Salam (de stad waar wij toegekomen waren met het vliegtuig) om daar een souvenirmarkt te gaan bezoeken. De regen was alweer van de partij, maar dat hield ons niet tegen ons volledig te laten gaan op het marktje. Het afbieden begint toch wel één van mijn sterkere kanten te worden! Die avond gingen we opnieuw naar het festival waar we enkele indrukwekkende optredens te zien kregen (zowel dans, acrobatie, zang, ). Zaterdag deden we onze was (ook vreemd om dat onder de kraan te doen in plaats van in een meer), deden we boodschappen en maakten alweer onze valies om de volgende dag op safari te vertrekken. Zondag vertrokken we dan in de vroege uurtjes met de auto naar Mikumi National Park. Rond de middag kwamen we daar aan en zagen al gauw alle dieren die we wouden zien (olifanten, giraffen, leeuwen, everzwijnen, antilopen, nijlpaarden, ). Enkel een luipaard en hyena kregen we niet te pakken. Het was een zeer toffe dag maar voor mij toch iets minder speciaal als mijn safari in Zambia. We reden nu met een gewone auto in het park, niet met een jeep, wat de magie van de safari toch een beetje doet afnemen. Maar wanneer we oog in oog stonden met 3 leeuwen liet het mij toch niet onberoerd. We sliepen die nacht in een lodge die nabij het National Park gelegen was. De volgende ochtend reden we dan met de auto door naar Uzungwa, ongeveer 2uur verder rijden, waar een prachtig natuurpark op ons lag te wachten. Dit park was gelegen op een berg met een waterval van beneden tot boven. Tijdens een 5 uur durende wandeling beklommen we de top waar we van een adembenemend uitzicht en prachtige waterval konden genieten en daalden dan terug af naar de monding van de waterval. Ook daar was het een lust voor het oog! Het was een vermoeiende maar echt prachtige dag. Die avond gingen we al vroeg naar droomland om de volgende ochtend terug te keren naar Bagamoyo.
Morgen (donderdag) vertrekken Femke en ik met de boot naar Zanzibar, laat ons hopen dat de zee zich wat koest houdt want zeeziekte is hier een vaak voorkomend fenomeen. De eerste 2 dagen brengen we door in het Noorden van Zanzibar, waar er (hopelijk) witte stranden, palmbomen en helblauw water op ons wacht. Daarna reizen we door met de daladala (de busjes van hier) naar het Oosten waar we gaan proberen met dolfijnen te zwemmen om vervolgens nog 3 dagen in het Westen door te brengen, Stonetown genaamd. Hier gaan we een schildpaddeneiland bezoeken, een kruidentocht doen (Zanzibar staat bekend voor zijn specerijen), Wij hopen op mooi weer! Dinsdag keren we dan terug naar Bagamoyo en woensdagavond moeten we spijtig genoeg al terug naar de luchthaven om terug naar België te keren. Ik kijk er naar uit iedereen terug te zien maar zal het hier toch wel weer enorm missen! De tijd is voorbij gevlogen
Dankjewel om mijn blog te lezen!
Dikke zoen, Annelies
Wist je dat...
-De namen van de leeuwenkoning afgeleid zijn uit het Swahili (Simba = leeuw en Pumba = everzwijn)
-Het water van de water val drinkbaar is en nog gesmaakt heeft ook?
-Er hier in Bagamoyo veel meer gevarieerd eten te vinden is (scampis, appels, ) dan in Kigoma?
-Mijn eerste glas wijn hier ongelooflijk hard gesmaakt heeft?
-Femke meer en meer begint te praten/roepen in haar slaap?
-Ik voor het eerst in 7 weken terug warm water gevoeld heb tijdens het douchen op safari?
-Het ook terug wennen is dat we wc terug normaal kunnen doorspoelen?
-We op weg naar het safaripark reeds getrakteerd werden op een gratis safari door apen en zebras op de weg?
-We op 1 meter afstand stonden van 3 leeuwen?
-De lichten die bij ons geplaatst worden bij werkzaamheden hier vervangen worden door een vrouw die met een rode of groene vlag zwaait?
-Ik volgende week al naar huis kom?
-Ik mijn hart verloren was in Zambia, maar er toch ook een stukje in Tanzania zal achterblijven?
-Bagamoyo niet voor niets Laat uw hart achter betekent?
Het regenseizoen is duidelijk begonnen hier in Tanzania! Vorig weekend heeft het zaterdag onophoudelijk geregend en ook zondag bleven de donkere wolken boven ons hoofd zweven. Toch waagden we het erop om onze was te doen en de weergoden waren ons goed gezind: de regen bleef uit! Afgelopen week deden we ons best om onze lectoren opnieuw te boeien met 5 nieuwe workshops. Hun enthousiasme liet uitschijnen dat we wel in ons opzet geslaagd zijn! Ondertussen zit onze stage er op en is het terug vakantie! Vrijdag was het Charlotte haar verjaardag. In de vroege uurtjes stonden we op om een lekker ontbijt voor haar klaar te maken. We bakten flensjes,kochten fruitsap, maakten warme chocomelk, sneden vers fruit, Jammer genoeg 2 minuten vooraleer we klaar waren stond Charlotte in de keuken! Daar ging onze verrassing Maar het ontbijt heeft toch gesmaakt! Charlotte had al meermaals aangegeven dat ze graag eens een kampvuur wou houden aan het strand. Ze had hier zelf al voor geïnformeerd maar wij hebben geregeld dat dit zogezegd niet kon. Achter haar rug hebben wij dan de nodige regelingen getroffen, al was het wel enorm moeilijk om alles voor haar verborgen te houden. Uiteindelijk is het toch gelukt en brachten we Charlotte geblinddoekt naar het kampvuur waar we zelfgemaakte pannenkoeken en marshmallows boven het vuur verorberden. De ondergaande zon, het lekkere eten, een prachtige sterrenhemel, het leuke gezelschap,het wakkerende vuur het was een idyllische en geslaagde avond!
Zaterdag was het alweer wasdag! Aangezien Femke en ik dinsdagochtend vertrekken richting Dar-es-Salam was het nodig dat al onze kleren nog eens proper gemaakt werden, al is dit hier niet echt meer mogelijk. Mijn kleren (en ikzelf) zullen blij zijn als ze de wasmachine zien! Zaterdagavond stond dan een etentje met Katrien (onze stagebegeleidster) en haar man op het programma. Het werd een lekkere en gezellige maaltijd, met de gepaste Afrikaanse outfit (zie fotos). Daarna gingen we naar bungalow, meer bepaald een plaats waar straatkinderen 1 uurtje in de week samenkomen om te dansen, te zingen, plezier te maken samen met vrijwilligers en begeleiders. Het was echt een plezier om te zien hoe die kinderen genoten. Al gauw werden we door de kinderen aangespoord om mee te doen en verdwenen we in de kindermassa. Het zweet droop van ons af na al dat springen en dansen, maar we hadden er wel ontzettend van genoten! Ik heb een aantal filmpjes van dit gebeuren maar die zijn helaas te groot om op mijn blog te zetten. Onze avond ging verder in Faith, een bar waar we reeds enkele keren naartoe zijn geweest en eindigde in Kibo, de plaatselijke discotheek van Kigoma.
Zondag stond een luilekkerdagje op het programma! We sliepen eerst uit en gingen dan na de middag naar Jacobsen Beach, het strand met de apen. Het werd een rustige, zonnige en apige namiddag waar we alweer enorm van genoten hebben.
Vandaag, maandag, hebben we ons evaluatiegesprek omtrent onze stage en moeten we onze valies maken want morgenochtend (5u30) vertrekt onze bus naar Dar es Salam. Als alles goed gaat zouden we daar woensdagmiddag moeten toekomen, want deze keer stoppen we niet s nachts. Dan staat ons nog een goed uurtje met de taxi te wachten vooraleer we in Bagamoyo, onze volgende thuishaven, aankomen.
Wist je dat
-We 2 bezoekers hebben (zus van Charlotte en vriendje van Marieke) die chocolade en andere lekkernijen mee hebben?
-Een stuk chocolade nog nooit zo erg zal gesmaakt hebben als nu?
-Ik geen zin heb om weer 2 dagen op die bus te gaan kruipen?
-We volgend weekend waarschijnlijk op safari gaan?
-We vandaag (maandag) afscheid moeten nemen van iedereen in Kigoma en dit toch een beetje pijn zal doen?
-Ik graag wat kindjes meer naar huis zou brengen van hier?
-We zaterdagochtend zijn gaan ontbijten in een hotel om het einde van onze stage te vieren?
-Dit zeer lekker (maar vettig) was?
-Ik toch ongelooflijk hard verlang naar een Belgisch ontbijtje?
Afgelopen zondag planden we een namiddagje uit naar Mzugnu-beach, een strand hier in de buurt waar we nog niet eerder naartoe waren geweest. De taxi bracht ons via een weg, die niet echt een weg te noemen is, naar de receptie(lees: een hoop bakstenen en een man die enkel Swahili spreekt)van het strand. Na betaald te hebben begonnen we aan de steile afdaling richting strand. Daar aangekomen hadden we allemaal een leeuwenkoning-gevoel. Hiermee bedoelen we niet de mooiste scène maar de scène waarin Simba (betekent trouwens ook leeuw in het Swahili) en Nala naar het olifantenkerkhof gaan: een surrealistisch, doods gevoel. Het strand bestond uit witte stenen waar het water tegenaan klotste omringd door rotsen. Boven ons vlogen tal van roofvogels. Er was niemand anders te bespeuren. We besloten ons toch een plaatsje te zoeken tussen de stenen die ongelooflijk ongemakkelijk lagen, we hadden tenslotte toch betaald, maar wanneer we plots overvallen werden door een zwerm bijen was de pret snel gedaan. Overal rondom ons zag het zwart van de bijen. Zo snel als we konden zochten we ons gerief bijeen en maakten dat we wegkwamen. Jammer genoeg hebben Marieke en ik er wel een souvenirtje aan overgehouden: een bijensteek! Gelukkig deed dat als kind veel meer pijn dan nu, maar toch, plezant is anders!
Wanneer we dan terug aan de receptie waren, compleet buitenadem, konden we geen taxi bereiken. Aangezien de man aan de receptie enkele Swahili verstond konden we hem ook niet vragen iemand te bellen, het was ons dagje niet! Na een half uur wachten kwam er uiteindelijk een auto toe waarin wel iemand zat die Engels kon. Die belde voor ons een taxi en wanneer we weer een uur verder waren werden we eindelijk bevrijd van die spookachtige plaats. Om onze dag toch een beetje goed te maken gingen we naar Hilltop-hotel, een hotel waar we reeds eerder lekker gegeten hadden en waar het uizicht prachtig is. Daar brachten we onze avond door en sloten ons weekend toch nog op een positieve manier af.
Deze week gaven Femke en ik elke dag workshops aan de lectoren Sociaal werk. Het niveau ligt wel een stuk hoger dan verwacht, wat ervoor zorgt dat we veel voorbereiding hebben. Het was een weekje hard werken en zo staat er ons nog eentje te wachten. Maar we hebben reeds tussentijdse evaluatieformulieren laten invullen en daaruit blijkt dat we toch goed bezig zijn. Dat geeft wel voldoening!
Vandaag (zaterdag) was het onze bedoeling eens uit te slapen, maar het onweer en de regen, jaja je leest het goed, de regen!, beslisten daar anders over. Momenteel is het aan het gieten en ook de donder laat goed van zich horen. Vandaag stond onze was op het programma, maar dat zal nog even moeten wachten, vrees ik. Hopelijk niet te lang, want veel propere kleren heb ik niet meer (aangezien we hier elke dag nat zijn van het zweet). Morgen stond een dagje strand op het programma, laat ons hopen dat het weer tegen dan weer gekeerd is! Wat een België-gevoel!!
Tot volgende week!
Groetjes, Annelies
Wistjedatjes
Wist je dat het in ons huis klinkt alsof het ongelooflijk hard regent, maar als je dan buiten komt je amper nat wordt?
Wist je dat je zebras tegen komt op weg naar Hill Top?
Wist je dat één van die zebras agressief is en wij dus met een klein hartje passeren?
Wist je dat Times up spelen in het Engels tot hilarische taferelen leidt?
Wist je dat ze hier serieus met ons voeten kunnen spelen door de elektriciteit wel en dan weer niet en dan weer wel en dan weer niet te laten gaan?
Wist je dat de bijhorende jaaa, oooouh, jaaaa, ooooh echt grappig klinkt?
Wist je dat onze kok een week op vakantie gaat en wij dus zelf zullen moeten koken?
Wist je dat ananas, banaan en watermeloen een heerlijke combinatie is?
Wist je dat mijn huisgenoten dolgelukkig waren wanneer ik Snickers voor hen had meegebracht?
Wist je dat ik het beleg voor op de boterham zooooo enorm hard mis?
Wist je dat een tasje melk ook één van de eerste dingen zal zijn dat ik zal drinken als ik terug ben?
Wist je dat Marieke haar vriendje volgende week komt en ik stiekem een beetje jaloers ben?
je hier niet rustig op het strand kan zitten zonder omsingeld te worden door apen?
die apen blauwe ballen hebben?
we zelf ook al muzungu roepen als we een blanke zien?
we een pannenkoekenfeestje hielden voor onze kok, de nachtwaker en hun familie?
er meer mensen kwamen opdagen dan verwacht en we uiteindelijk met twintig waren?
we net die dag geen water en welgeteld 1 uurtje elektriciteit hadden?
80 pannenkoeken bakken zonder elektriciteit best nog wel leuk kan zijn?
we toch nog pannenkoeken over hadden en deze uitdeelden aan de kindjes op straat?
we al zooooo veel zin hebben in chocolade dat we de pot Nutella-choco beginnen uit te lepelen?
onze gsms hier heel raar doen en onze berichten niet of onvolledig aankomen?
we ons dessert tegelijk bestellen met ons hoofdgerecht omdat we anders twee keer lang moeten wachten?
ze het dessert dan eerst opdienen?
onze nachtwaker slaapt voor onze deur op een zelfgemaakt bedje van stoelen en karton?
we hem elke avond een bordje eten geven en hij hier telkens ontzettend gelukkig mee is?
we ketchup en mayonaise kochten en de frieten (lees: halve patatten in frietvet die nadat ze gebakken zijn nog een halve dag in een pot zitten) nu 1000 keer beter smaken?
1 liter watermeloen hetzelfde effect heeft als viagra volgens welbepaalde Afrikanen?
de kindjes hier overdreven schattig zijn?
de Belgische vlag in onze tuin hangt?
onze voeten nooit meer proper geraken?
het hier elke dag warmer wordt?
de muggenbeten elke dag harder jeuken?
de was ophangen niet zonder risico is wegens vallende kokosnoten en palmboomtakken/bladeren?
er gisteren een gekko op mij is gekropen en ik mij dood verschoten was?
die gekko echt slijmerig aanvoelt?
we hier moeite moeten doen om geen geit omver te lopen als we op straat lopen?
Net zoals in Zambia worden we hier dagelijks met deze aanspreektitel nageroepen op straat. (Muzungu = blanke). Gelukkig kunnen we nu al een beetje Swahilli om hen van hen van antwoord te voorzien. Het leven in Tanzania is zeer gelijkaardig met dat in Zambia. Iedereen zegt goededag, vraagt hoe het met je gaat, Het zal weer raar doen om terug in België te komen waar iedereen naar de grond kijkt en elkaar zomaar voorbij loopt. De meesten onder jullie heb ik al laten weten dat er de komende weken weinig op mijn blog zal te vinden zijn. Ik zal proberen om elke week wat wistjedatjes te posten en hou jullie voor de rest via mail op de hoogte! Zodra we terug beginnen rond te trekken zullen mijn avonturen hier terug te vinden zijn! Ook fotos zal ik via mail doorsturen aangezien het uploaden op mijn blog hier niet lukt.
Wist je dat
Wist je dat de eerste regen hier gevallen is? Wist je dat die regen de volle 30 seconden geduurd heeft? Wist je dat we vandaag vol-au-vent met frietjes gaan eten bij Katrien? Wist je dat we daar enooooooorm veel zin in hebben?
Wist je dat we hier ajuinen schillen met een duikbril? Wist je dat we deze week zelf spaghetti hebben gemaakt maar net iets te veel pillipilli gebruikt hadden zodat het zweet ons uitbrak? Wist je dat de souvenirverkopers hier al aan huis komen en wij als wilde beesten op de stapel portefeuilltjes gesprongen zijn?
Wist je dat de mannen die hier rond lopen met een oranje overal geen mannen van Ivago zijn aangezien een vuilkar hier niet bestaat? Wist je dat deze mannen met oranje overals ook geen leden van de Fatback Brassband zijn (spijtig genoeg;))? Wist je dat deze mannen met oranje overals wel de gevangen zijn die hier af en toe vrij mogen rondlopen? Wist je dat onze voeten niet meer proper te krijgen zijn? Wist je dat we gisterenavond naar de disco zijn geweest en ik plots een liedje uit Zambia te horen kreeg? Wist je dat Afrikaanse muziek ervoor zorgt dat we een hele avond niet meer van de dansvloer te krijgen zijn? Wist je dat we morgen ( = zondag) naar de kerk gaan?
Woensdag zijn we naar Gombe geweest, een Nationaal Park dat dicht bij onze huidige verblijfplaats (Kigoma) ligt. Het park is omringd door water en kan dus alleen met de boot bereikt worden. We huurden een motorbootje om met ons 7 naar daar te varen. Terwijl de zon haar opgang maakte stapten wij naar het meer om daar plaats te nemen in ons bootje. Het was prachtig om de zonsopgang te zien van op het water! We hadden ons voorbereid op een wilde boottocht en hadden preventief een toeristilleke naar binnen gespeeld, maar dit bleek totaal niet nodig. Na een 2 uur durende, rustige boottocht werden we afgezet in Gombe. In dit park zijn enkel chimpansees en bavianen in een weelderige jungle te aanschouwen. De natuur in Gombe is echt onbeschrijfelijk mooi! Ze hadden ons op voorhand gewaarschuwd dat de kans bestond dat we geen chimpansees (de grootste) zouden zien, maar het geluk stond aan onze kant aangezien we na een half uurtje al een eerste chimpansee tegen het lijf liepen. Dit laatste moet je gelukkig niet letterlijk nemen! We hadden een gids die via een walkietalkie in contact stond met de chimps-searchers om ons zo bij de chimpansees te kunnen brengen. We hadden op voorhand enkele richtlijnen gekregen:wanneer een chimpansee aanstalten zou maken om ons aan te vallen moet we ons onmiddellijk vastklampen aan een boom. Het enige wat kon gebeuren is dat hij onze benen zou vastnemen om eraan te trekken. Met een klein hartje stonden we enkele meters van de chimpansee. De aap leek zich niet veel aan te trekken van onze aanwezigheid en begon rustig aan zijn ontbijt. Blaadjes, vijgen, takjes, alles speelde deze chimpansee naar binnen! Wel leuk om eens te zien Na een kwartiertje kwam de rest van de familie chimpansee ook ter plaatste, we hadden echt geluk! De kleintjes slingerden heen en weer of hingen aan de buik van moeder chimpansee, schattig! Na een uur in het park vertoefd te hebben hadden we het spectaculairste dus al gezien. Vervolgens trokken we verder de jungle in om naar de watervallen te gaan kijken en te genieten van het uizicht. Van de kleine aapjes waren we al niet meer onder de indruk. Het was een helse beklimming, daar Gombe zich op een berg bevindt! Het afdalen leek meer op glijden dan op stappen maar we zijn heelhuids terug beneden geraakt! Wanneer we in de namiddag terug op de boot stapten werd al onmiddellijk duidelijk dat de terugreis iets minder rustig zou verlopen. Het was alsof we in de splash van walibi terecht gekomen waren! De tocht duurde bijna dubbel zo lang als in het heengaan maar we geraakten toch heelhuids terug aan de overkant. We waren doodop van een drukke maar zeer plezante dag! Nu is het nog 3 dagen genieten van de vakantie en daarna begint het harde labeur ;)
Hier is meer nieuws over ons leven in Tanzania! De dagen vliegen hier voorbij. Dit is misschien ook te wijten aan het feit dat het hier ongeveer 12uur donker is s nachts. Wanneer het 6u wordt moeten we ons al naar huis beginnen haasten om voor het donker thuis te zijn. We zitten hier dus met 7 studenten in een huisje samen met Jean-Michelle, een broeder die hier ook woont. We hebben nog steeds een kok die elke dag (behalve op zondag) eten voor ons maakt, wel een beetje eentonig maarja, zo leren we toch de Tanzaniaanse keuken ook een beetje kennen. Mijn lichaam heeft wel nog steeds een beetje moeite om zich aan te passen. Laat ons hopen dat dat geen 2 maanden zo blijft! De elektriciteit valt regelmatig uit en zeeeer af en toe komt er water uit de kraan (maar niet uit de douche, die is sowieso kapot). Wanneer dit het geval is proberen we zoveel mogelijk emmers en tonnen te vullen zodat we toch een voorraad hebben voor de wc door te spoelen , te koken en af te wassen. Een winkel hebben ze hier niet in Kigoma, enkel hutjes naast de baan waar je water, drank en koekjes kan kopen. Daarnaast is er in het centrum een marktje met groenten en fruit, vis en vlees en kraampjes waar je kleren kan laten maken. Er zijn dus nu al 1001 etenswaren die we hier missen! Zelfs na 1 week zitten we hier al te dromen over alle lekkere dingen die we in België wel kunnen eten! Eten, een douche (en natuurlijk jullie!) zijn toch dingen om naar uit te kijken bij onze terugkomst!
Vrijdag zijn we in de voormiddag met onze kok naar het marktje geweest waar we o.a. een kip mochten uitkiezen (die weliswaar nog levend was) die ze dan dood doen om mee te geven. We hadden plots niet zoveel zin meer in kip! Ook de vissen werden voor onze ogen in stukken gesneden.
Die dag hebben we ook met Katrien afgesproken (zij is in januari naar hier verhuisd en is ook onze begeleidster) en namen even een kijkje op het schooltje van haar zoontje. Zaterdag gingen we naar Ujiji, een stadje hier in de buurt waar redelijk wat geschiedenis en cultuur aan verbonden is. Dr. Livingstone en Stanly (voor de geïnteresseerden) hebben elkaar daar ontmoet. We bezochten het museum en kregen wat uitleg over deze geschiedkundige kwestie. Op onze tocht naar het museum werd onze achterban steeds talrijker. In het begin liepen er 5 kindjes mee, op het einde stonden ze met 30 rond ons. Ons filmstergehalte kreeg weer even een boost. Zondag hebben we ons even ingeleefd in de echte Afrikaanse vrouw en onze was gedaan in het meer. Dit ging nog redelijk vlot. De witte kleren zullen wel voor weg te gooien zijn in België. Maandag gingen we nog eens naar de markt waar Femke en Maaike stof kochten om een zak te laten maken. Vandaag (dinsdag) mogen ze die gaan ophalen. Als het resultaat geslaagd is gaan Gielle en ik hetzelfde doen. De stoffen zijn hier wel niet zo goedkoop maar wel ongelooflijk mooi! Gisteren hadden we geen water èn geen elektriciteit, back to basic dus, maar het was eens gezellig om bij kaarslicht te eten. Vandaag gaan we een beetje kuisen (voor zover dat mogelijk is want bvb dweilen kennen ze hier niet, maar het is wel echt nodig, want het is hier vuil! De badkamer is niet om aan te zien, maar of we die ooit proper krijgen is een goede vraag. Ik ben wel echt blij dat we dat meer(dat trouwens even groot is als 3 keer België) hebben om ons in te wassen, echt proper worden we er wel niet van maar het doet wel echt deugd!
Morgen (woensdag) gaan we naar Gombe, een nationaal park waar enkel chimpansees te zien zijn. Een echte safari is voor in onze laatste 2 weken als we naar Gielle, Maaike, Julie en Thaïs in Bagamoyo gaan. Binnen enkele dagen volgt een verder update van onze avonturen! Tot dan!
Kwaheri!
Nog enkele wistjedatjes:
Wist je dat we al redelijk wat woorden Swahili kunnen spreken? Wist je dat het noodzakelijk is om Swahili te kunnen aangezien er hier veel mensen geen Engels kunnen? Wist je dat er s nachts zebras in onze tuin staan? Wist je dat het hier nog geen druppel geregend heeft? Wist je dat er een spontaan vreugdedansje ontstaat als er na een hele namiddag geen elektriciteit plots het licht aan schiet? Wist je dat we een pot Nutella choco gevonden hebben maar deze niet te betalen is? Wist je dat deze toch ongelooflijk gesmaakt heeft? Wist je dat de passievruchten hier de lekkerste ter wereld zijn?
We zijn veilig en wel aangekomen in Tanzania! Hieronder volgt een korte samenvatting van onze eerste dagen.
Zaterdag stegen we rond 16u op in Zaventem richting Egypte waar we s avonds enkele uurtjes doorbrachten om dan rond middernacht verder te vliegen naar Dar es Salaam. Om eerlijk te zijn ben ik blij dat we geen stage lopen in Dar es Salaam. De stad stroomt over van het volk, overal heerst een drukte van jewelste, grote gebouwen, veel autos en mensen, Wanneer je na zon lange (maar zeer vlotte!) vliegreis toekomt in zon overweldigende stad is het toch even aanpassen.
Alles liep gesmeerd, al onze bagage was meegekomen (wat een opluchting!), ons visum goedgekeurd en 3 broeders (van liefde) stonden ons op te wachten met een naambordje en brachten ons vervolgens naar hun woonplaats. Hier zouden we onze eerste twee nachten doorbrengen. We hadden alles wat we nodig hadden maar veel luxe was er niet: een franse wc, een koude douche inclusief publiek van gekkos (soort salamanders) & kakkerlakken. We waren toch blij dat we daar geen 2 maanden moesten verblijven. Eén broeder werd aangesteld om ons een rondleiding doorheen de stad te geven. We bezochten een marktje, gingen naar een strand (lees: wit zand en palmbomen) en deden onze eerste boodschappen/klusjes.
Dinsdagochtend vertrok de bus naar Kigoma. Hier zagen we het meest tegenop! Tot onze grote verbazing vertrok de bus stipt op tijd. Het was snikheet op de bus en dieven lagen op de loer dus van slapen was weinig sprake. De wegen vielen wel veel beter mee dan verwacht. Twee derden van onze ongeveer 1500km lange tocht bestond uit asfaltwegen. Het derde deel bestond uit een hobbelige aardeweg maar ook dit kon erger. We reden van 6u s morgens tot 22u s avonds. Vervolgens bleven we een nachtje op dezelfde plaats staan want dan brak het gevaarlijke deel van de tocht aan. We zouden namelijk in de buurt van vluchtelingenkampen rijden en in het donker was de kans op overvallen veel te groot. We bleven dus een nachtje stil staan (ook toen mochten we niet slapen wegens een dief die reeds geprobeerd hadden in onze zak te zitten) om dan om 6u (weer verbazingwekkend stipt op tijd) terug te vertrekken. We werden vergezeld door gewapende mannen die ons zouden bewaken in het gevaarlijke gedeelte. Gelukkig wisten we op voorhand dat dit zou gebeuren want het is toch maar een eng gevoel om mannen met grote geweren om je heen te hebben! We hebben wel niks van problemen of gevaren gemerkt. Tenslotte brak nog een gedeelte in de bergen aan waarbij ons hart toch af en toe even stil stond en we wel wat commentaar hadden op de rijstijl van onze chauffeur maar al bij al mochten we zeker niet klagen over de busrit. We zijn heelhuids ter plaatste geraakt, dat is het voornaamste!
Woensdag kwamen we dan in de late namiddag aan in Kigoma waar er alweer een broeder op ons stond te wachten. Alles verloopt hier tot onze verbazing zeer vlot. Momenteel zijn we goed geïnstalleerd in ons huisje. We zitten hier nu met ons vier (Femke, Maaike, Gielle en ik) en met 2 andere studenten van onze faculteit: Charlotte en Marieke die hier reeds een week zijn. Het huisje bestaat uit een gezellig living en eettafel, keuken, 2 badkamers en 3 slaapkamers. Overmorgen komt er nog een studente uit Leuven toe. Het enige nadeel is dat er geen water uit de kraan komt. We moeten ons dus gaan wassen in het meer dat hier ongeveer een kwartiertje stappen van ligt. Dat meer is wel twee keer zo groot als België dus het lijkt meer een zee voor onsJ We komen er nu net vandaag en het is er echt prachtig. Zand, palmbomen en helder water, heerlijk! Voor het afwassen, doorspoelen van wc en de was worden er tonnen gevuld. Het is toch eventjes aanpassen mijn dagelijkse douche zal ik toch wel missen maar het idyllische meer maakt veel goed! We hebben een kok die 2 keer per dag warm eten voor ons maakt. Ik had liever zelf gekookt maar dat is niet echt mogelijk blijkbaar. Wel gaan we proberen om toch maar 1 keer warm te eten want anders wegen we 10 kilo meer tegen dat we terug naar België komen! Daarnaast hebben we ook een nachtwaker die de hele nacht buiten rondloopt om ons huis te bewaken. Dus op inbrekers is er weinig kans, denk ik. Momenteel passen onze darmen zich aan aan het eten en drinken van hier. De wc-bezoeken worden steeds talrijker. Laat ons hopen dat we er snel aan wennen!
Hier nog enkele wistjedatjes:
Wist je dat Egyptair zijn eigen tijd heeft want geen enkel vooropgesteld uur klopte! Wist je dat we gelukkig toch altijd op tijd op het juiste vliegtuig geraakt zijn? Wist je dat een half uur naar de mis gaan in het Swahili geen goed idee is? Wist je dat de Masaai melk met bloed drinken? Wist je dat ze ons vroegen dit ook eens te proberen maar wij vriendelijk gepast hebben? Wist je dat tweelingen hier soms een kerving krijgen in hun wang om hen te herkennen? Wist je dat Maaike en Femke geluk hebben dat wij toch het verschil zien tussen hen? Wist je dat de meeste Tanzanianen niet doorhebben dat Femke en Maaike een tweeling zijn? Wist je dat ze mij en Gielle dan wel als zussen aanschouwden? Wist je dat ze hier net als in Zambia muzungu roepen als ze een blanke zien? Wist je dat de toiletbezoeken steeds talrijker worden en de buikkrampen reeds van de partij zijn?
Ps: mijn Belgisch nummer werkt hier nog dus jullie mogen me altijd smsen op mijn gewone nummer, dit kost jullie ook geen geld. Wie wil bellen wel op mijn Tanzaniaans nummer: +255785316643
