Blog week 3

Dag muzungu’s!

Net zoals in Zambia worden we hier dagelijks met deze aanspreektitel nageroepen op straat. (Muzungu = blanke). Gelukkig kunnen we nu al een beetje Swahilli om hen van hen van antwoord te voorzien. Het leven in Tanzania is zeer gelijkaardig met dat in Zambia. Iedereen zegt goededag, vraagt hoe het met je gaat,… Het zal weer raar doen om terug in België te komen waar iedereen naar de grond kijkt en elkaar zomaar voorbij loopt.
De meesten onder jullie heb ik al laten weten dat er de komende weken weinig op mijn blog zal te vinden zijn. Ik zal proberen om elke week wat wistjedatjes te posten en hou jullie voor de rest via mail op de hoogte! Zodra we terug beginnen rond te trekken zullen mijn avonturen hier terug te vinden zijn! Ook foto’s zal ik via mail doorsturen aangezien het uploaden op mijn blog hier niet lukt.

Wist je dat…

Wist je dat de eerste regen hier gevallen is?
Wist je dat die regen de volle 30 seconden geduurd heeft?
Wist je dat we vandaag vol-au-vent met frietjes gaan eten bij Katrien?
Wist je dat we daar enooooooorm veel zin in hebben?

Wist je dat we hier ajuinen schillen met een duikbril?
Wist je dat we deze week zelf spaghetti hebben gemaakt maar net iets te veel pillipilli gebruikt hadden zodat het zweet ons uitbrak?
Wist je dat de souvenirverkopers hier al aan huis komen en wij als wilde beesten op de stapel portefeuilltjes gesprongen zijn?

Wist je dat de mannen die hier rond lopen met een oranje overal geen mannen van Ivago zijn aangezien een vuilkar hier niet bestaat?
Wist je dat deze mannen met oranje overals ook geen leden van de Fatback Brassband zijn (spijtig genoeg;))?
Wist je dat deze mannen met oranje overals wel de gevangen zijn die hier af en toe vrij mogen rondlopen?
Wist je dat onze voeten niet meer proper te krijgen zijn?
Wist je dat we gisterenavond naar de disco zijn geweest en ik plots een liedje uit Zambia te horen kreeg?
Wist je dat Afrikaanse muziek ervoor zorgt dat we een hele avond niet meer van de dansvloer te krijgen zijn?
Wist je dat we morgen ( = zondag) naar de kerk gaan?

03-09-2011 om 14:51 geschreven door Annelies De Winne  

Woensdag zijn we naar Gombe geweest, een Nationaal Park dat dicht bij onze huidige verblijfplaats (Kigoma) ligt. Het park is omringd door water en kan dus alleen met de boot bereikt worden. We huurden een motorbootje om met ons 7 naar daar te varen. Terwijl de zon haar opgang maakte stapten wij naar het meer om daar plaats te nemen in ons bootje. Het was prachtig om de zonsopgang te zien van op het water! We hadden ons voorbereid op een wilde boottocht en hadden preventief een toeristilleke naar binnen gespeeld, maar dit bleek totaal niet nodig. Na een 2 uur durende, rustige boottocht werden we afgezet in Gombe. In dit park zijn enkel chimpansees en bavianen in een weelderige jungle te aanschouwen. De natuur in Gombe is echt onbeschrijfelijk mooi! Ze hadden ons op voorhand gewaarschuwd dat de kans bestond dat we geen chimpansees (de grootste) zouden zien, maar het geluk stond aan onze kant aangezien we na een half uurtje al een eerste chimpansee tegen het lijf liepen. Dit laatste moet je gelukkig niet letterlijk nemen! We hadden een gids die via een walkietalkie in contact stond met de ‘chimps-searchers’ om ons zo bij de chimpansees te kunnen brengen. We hadden op voorhand enkele richtlijnen gekregen:  wanneer een chimpansee aanstalten zou maken om ons aan te vallen moet we ons onmiddellijk vastklampen aan een boom. Het enige wat kon gebeuren is dat hij onze benen zou vastnemen om eraan te trekken. Met een klein hartje stonden we enkele meters van de chimpansee. De aap leek zich niet veel aan te trekken van onze aanwezigheid en begon rustig aan zijn ontbijt. Blaadjes, vijgen, takjes,… alles speelde deze chimpansee naar binnen! Wel leuk om eens te zien… Na een kwartiertje kwam de rest van de familie chimpansee ook ter plaatste, we hadden echt geluk! De kleintjes slingerden heen en weer of hingen aan de buik van moeder chimpansee, schattig! Na een uur in het park vertoefd te hebben hadden we het spectaculairste dus al gezien. Vervolgens trokken we verder de jungle in om naar de watervallen te gaan kijken en te genieten van het uizicht. Van de kleine aapjes waren we al niet meer onder de indruk. Het was een helse beklimming, daar Gombe zich op een berg bevindt! Het afdalen leek meer op glijden dan op stappen maar we zijn heelhuids terug beneden geraakt! Wanneer we in de namiddag terug op de boot stapten werd al onmiddellijk duidelijk dat de terugreis iets minder rustig zou verlopen. Het was alsof we in de splash van walibi terecht gekomen waren! De tocht duurde bijna dubbel zo lang als in het heengaan maar we geraakten toch heelhuids terug aan de overkant. We waren doodop van een drukke maar zeer plezante dag! Nu is het nog 3 dagen genieten van de vakantie en daarna begint het “harde labeur” ;)

 Tot volgende week voor meer nieuws!

Dikke zoen!
Annelies

27-08-2011 om 09:23 geschreven door Annelies De Winne  

Mambo!

Hier is meer nieuws over ons leven in Tanzania! De dagen vliegen hier voorbij. Dit is misschien ook te wijten aan het feit dat het hier ongeveer 12uur donker is ’s nachts. Wanneer het 6u wordt moeten we ons al naar huis beginnen haasten om voor het donker thuis te zijn. We zitten hier dus met 7 studenten in een huisje samen met Jean-Michelle, een broeder die hier ook woont. We hebben nog steeds een kok die elke dag (behalve op zondag) eten voor ons maakt, wel een beetje eentonig maarja, zo leren we toch de Tanzaniaanse keuken ook een beetje kennen. Mijn lichaam heeft wel nog steeds een beetje moeite om zich aan te passen. Laat ons hopen dat dat geen 2 maanden zo blijft! De elektriciteit valt regelmatig uit en zeeeer af en toe komt er water uit de kraan (maar niet uit de douche, die is sowieso kapot). Wanneer dit het geval is proberen we zoveel mogelijk emmers en tonnen te vullen zodat we toch een voorraad hebben voor de wc door te spoelen , te koken en af te wassen. Een winkel hebben ze hier niet in Kigoma, enkel  hutjes naast de baan waar je water, drank en koekjes kan kopen. Daarnaast is er in het centrum een marktje met groenten en fruit, vis en vlees en kraampjes waar je kleren kan laten maken. Er zijn dus nu al 1001 etenswaren die we hier missen! Zelfs na 1 week zitten we hier al te dromen over alle lekkere dingen die we in België wel kunnen eten! Eten, een douche (en natuurlijk jullie!) zijn toch dingen om naar uit te kijken bij onze terugkomst!

Vrijdag zijn we in de voormiddag met onze kok naar het marktje geweest waar we o.a. een kip mochten uitkiezen (die weliswaar nog levend was) die ze dan dood doen om mee te geven. We hadden plots niet zoveel zin meer in kip! Ook de vissen werden voor onze ogen in stukken gesneden.

Die dag hebben we ook met Katrien afgesproken (zij is in januari naar hier verhuisd en is ook onze begeleidster) en namen even een kijkje op het schooltje van haar zoontje. Zaterdag gingen we naar Ujiji, een stadje hier in de buurt waar redelijk wat geschiedenis en cultuur aan verbonden is. Dr. Livingstone en Stanly (voor de geïnteresseerden) hebben elkaar daar ontmoet. We bezochten het “museum” en kregen wat uitleg over deze geschiedkundige kwestie. Op onze tocht naar het museum werd onze achterban steeds talrijker. In het begin liepen er 5 kindjes mee, op het einde stonden ze met 30 rond ons. Ons filmstergehalte kreeg weer even een boost. Zondag hebben we ons even ingeleefd in de echte Afrikaanse vrouw en onze was gedaan in het meer. Dit ging nog redelijk vlot. De witte kleren zullen wel voor weg te gooien zijn in België. Maandag gingen we nog eens naar de markt waar Femke en Maaike stof kochten om een zak te laten maken. Vandaag (dinsdag) mogen ze die gaan ophalen. Als het resultaat geslaagd is gaan Gielle en ik hetzelfde doen. De stoffen zijn hier wel niet zo goedkoop maar wel ongelooflijk mooi! Gisteren hadden we geen water èn geen elektriciteit, back to basic dus, maar het was eens gezellig om bij kaarslicht te eten. Vandaag gaan we een beetje kuisen (voor zover dat mogelijk is want bvb dweilen kennen ze hier niet, maar het is wel echt nodig, want het is hier vuil! De badkamer is niet om aan te zien, maar of we die ooit proper krijgen is een goede vraag. Ik ben wel echt blij dat we dat meer(dat trouwens even groot is als 3 keer België) hebben om ons in te wassen, echt proper worden we er wel niet van maar het doet wel echt deugd!

Morgen (woensdag) gaan we naar Gombe, een nationaal park waar enkel chimpansees te zien zijn. Een echte safari is voor in onze laatste 2 weken als we naar Gielle, Maaike, Julie en Thaïs in Bagamoyo gaan. Binnen enkele dagen volgt een verder update van onze avonturen! Tot dan!

Kwaheri!

Nog enkele wistjedatjes:

Wist je dat we al redelijk wat woorden Swahili kunnen spreken?
Wist je dat het noodzakelijk is om Swahili te kunnen aangezien er hier veel mensen geen Engels kunnen?
Wist je dat er ’s nachts zebra’s in onze tuin staan?
Wist je dat het hier nog geen druppel geregend heeft?
Wist je dat er een spontaan vreugdedansje ontstaat als er na een hele namiddag geen elektriciteit plots het licht aan schiet?
Wist je dat we een pot Nutella choco gevonden hebben maar deze niet te betalen is?
Wist je dat deze toch ongelooflijk gesmaakt heeft?
Wist je dat de passievruchten hier de lekkerste ter wereld zijn?

23-08-2011 om 16:01 geschreven door Annelies De Winne  

Week 1

Woensdag 17 augustus 2011

Karibu,

We zijn veilig en wel aangekomen in Tanzania! Hieronder volgt een korte samenvatting van onze eerste dagen.

Zaterdag stegen we rond 16u op in Zaventem richting Egypte waar we ‘s avonds enkele uurtjes doorbrachten om dan rond middernacht verder te vliegen naar Dar es Salaam. Om eerlijk te zijn ben ik blij dat we geen stage lopen in Dar es Salaam. De stad stroomt over van het volk, overal heerst een drukte van jewelste, grote gebouwen, veel auto’s en mensen,… Wanneer je na zo’n lange (maar zeer vlotte!) vliegreis toekomt in zo’n overweldigende stad is het toch even aanpassen.

Alles liep gesmeerd, al onze bagage was meegekomen (wat een opluchting!), ons visum goedgekeurd en 3 broeders (van liefde) stonden ons op te wachten met een naambordje en brachten ons vervolgens naar hun woonplaats. Hier zouden we onze eerste twee nachten doorbrengen. We hadden alles wat we nodig hadden maar veel luxe was er niet: een franse wc, een koude douche inclusief publiek van gekko’s (soort salamanders) & kakkerlakken. We waren toch blij dat we daar geen 2 maanden moesten verblijven. Eén broeder werd aangesteld om ons een rondleiding doorheen de stad te geven. We bezochten een marktje, gingen naar een strand (lees: wit zand en palmbomen) en deden onze eerste boodschappen/klusjes.

Dinsdagochtend vertrok de bus naar Kigoma. Hier zagen we het meest tegenop! Tot onze grote verbazing vertrok de bus stipt op tijd. Het was snikheet op de bus en dieven lagen op de loer dus van slapen was weinig sprake. De wegen vielen wel veel beter mee dan verwacht. Twee derden van onze ongeveer 1500km lange tocht bestond uit asfaltwegen. Het derde deel bestond uit een hobbelige aardeweg maar ook dit kon erger. We reden van 6u ’s morgens tot 22u ‘s avonds. Vervolgens bleven we een nachtje op dezelfde plaats staan want dan brak het ‘gevaarlijke deel’ van de tocht aan. We zouden namelijk in de buurt van vluchtelingenkampen rijden en in het donker was de kans op overvallen veel te groot. We bleven dus een nachtje stil staan (ook toen mochten we niet slapen wegens een dief die reeds geprobeerd hadden in onze zak te zitten) om dan om 6u (weer verbazingwekkend stipt op tijd) terug te vertrekken. We werden vergezeld door gewapende mannen die ons zouden bewaken in het gevaarlijke gedeelte. Gelukkig wisten we op voorhand dat dit zou gebeuren want het is toch maar een eng gevoel om mannen met grote geweren om je heen te hebben! We hebben wel niks van problemen of gevaren gemerkt. Tenslotte brak nog een gedeelte in de bergen aan waarbij ons hart toch af en toe even stil stond en we wel wat commentaar hadden op de rijstijl van onze chauffeur maar al bij al mochten we zeker niet klagen over de busrit. We zijn heelhuids ter plaatste geraakt, dat is het voornaamste!

Woensdag kwamen we dan in de late namiddag aan in Kigoma waar er alweer een broeder op ons stond te wachten. Alles verloopt hier tot onze verbazing zeer vlot. Momenteel zijn we goed geïnstalleerd in ons huisje. We zitten hier nu met ons vier (Femke, Maaike, Gielle en ik) en met 2 andere studenten van onze faculteit: Charlotte en Marieke die hier reeds een week zijn. Het huisje bestaat uit een gezellig living en eettafel, keuken, 2 badkamers en 3 slaapkamers. Overmorgen komt er nog een studente uit Leuven toe. Het enige nadeel is dat er geen water uit de kraan komt. We moeten ons dus gaan wassen in het meer dat hier ongeveer een kwartiertje stappen van ligt. Dat meer is wel twee keer zo groot als België dus het lijkt meer een zee voor onsJ We komen er nu net vandaag en het is er echt prachtig. Zand, palmbomen en helder water, heerlijk! Voor het afwassen, doorspoelen van wc en de was worden er tonnen gevuld. Het is toch eventjes aanpassen… mijn dagelijkse douche zal ik toch wel missen maar het idyllische meer maakt veel goed!
We hebben een kok die 2 keer per dag warm eten voor ons maakt. Ik had liever zelf gekookt maar dat is niet echt mogelijk blijkbaar. Wel gaan we proberen om toch maar 1 keer warm te eten want anders wegen we 10 kilo meer tegen dat we terug naar België komen! Daarnaast hebben we ook een nachtwaker die de hele nacht buiten rondloopt om ons huis te bewaken. Dus op inbrekers is er weinig kans, denk ik. Momenteel passen onze darmen zich aan aan het eten en drinken van hier. De wc-bezoeken worden steeds talrijker. Laat ons hopen dat we er snel aan wennen!

Hier nog enkele wistjedatjes:

Wist je dat Egyptair zijn eigen tijd heeft want geen enkel vooropgesteld uur klopte!
Wist je dat we gelukkig toch altijd op tijd op het juiste vliegtuig geraakt zijn?
Wist je dat een half uur naar de mis gaan in het Swahili geen goed idee is?
Wist je dat de Masaai melk met bloed drinken?
Wist je dat ze ons vroegen dit ook eens te proberen maar wij vriendelijk gepast hebben?
Wist je dat tweelingen hier soms een kerving krijgen in hun wang om hen te herkennen?
Wist je dat Maaike en Femke geluk hebben dat wij toch het verschil zien tussen hen?
Wist je dat de meeste Tanzanianen niet doorhebben dat Femke en Maaike een tweeling zijn?
Wist je dat ze mij en Gielle dan wel als zussen aanschouwden?
Wist je dat ze hier net als in Zambia ‘muzungu’ roepen als ze een blanke zien?
Wist je dat de toiletbezoeken steeds talrijker worden en de buikkrampen reeds van de partij zijn?

Ps: mijn Belgisch nummer werkt hier nog dus jullie mogen me altijd sms’en op mijn gewone nummer, dit kost jullie ook geen geld. Wie wil bellen wel op mijn Tanzaniaans nummer: +255785316643

18-08-2011 om 00:00 geschreven door Annelies De Winne  

Via deze weg zal ik pogen jullie op de hoogte te houden van mijn doen & laten in Kigoma (eerste 6 weken)Bagamojo en Zanizabar (laatste 2 weken).

Hopelijk tot snel!

xxx
Annelies

10-08-2011 om 13:09 geschreven door Annelies De Winne