Ik voel me helemaal uitgeput. Ik heb geen energie, letterlijk. Als ik thuiskom van stage voel ik me helemaal uitgeblust, geplooid. Geen energie meer om iets te doen, geen energie om de telefoon te pakken om iemand te bellen(dan maar een sms!), geen energie om te sporten terwijl ik dit echt nodig heb! Geen energie om sociale contacten aan te gaan. Dan maar iedereen uit de weg te gaan. Terwijl ik supergraag mensen die ik tegenkom op straat enthousiast wil begroeten, ik houd mezelf tegen. Doordat ik geen energie heb, kom ik nog meer in een vicieuze cirkel terecht. Ik heb zo sport nodig en sociale contacten om me goed te voelen en om me iets zelfzekerder te voelen, maar de laatste weken lijk ik wel in afzondering te leven... De stage kost zoveel energie van mij. Ik heb constant het gevoel dat ik me moet bewijzen, kan niet onbezorgd op stage vertrekken. Ik zet druk op mezelf, zoveel druk dat ik vroeg of laat nog eens moet ontploffen. 's avonds staat mijn kop overal, behalve op zijn plaats. Wat klink ik nu negatief. Ik weet dat die gedachten irreëel zijn, maar ze zijn er altijd and immer ... Als ik een wens zou mogen doen dan zou ik wensen om slechts één dag onbezorgd door het leven te wandelen, te kunnen genieten van de mooie dingen, en me niet voortdurend druk maken over mezelf.
Het probleem de laatste week is dat ik geen energie heb om met mijn experiment voort te gaan...wat ik nodig heb, is een schop in mijn gat!!
