Doordat ik niet veel zelfvertrouwen heb, voel ik me wel eens heel eenzaam.
Ik heb wel vrienden maar toch heb ik het gevoel dat ze me maar oppervlakkig kennen. dikwijls gebeurt het dan ook dat die vriendschappen langzaam uitdoven. Dat is eigenlijk niet verwonderlijk, want hoe negatief het ook klinkt, meestal kan ik mezelf niet zijn in relaties. En mensen pikken dit op, daar ben ik van overtuigd. Mensen kunnen dit zien, voelen enzovoort.

Nu, daarnet las ik ook een artikel over eenzaamheid van ene onderzoeker Carpessio. 'Eenzaamheid', beweert hij, 'is een virus. Wanneer je eenzame mensen kent, is de kans ook groter dat je zelf eenzaam bent. Mensen zijn niet graag in de buurt van eenzame mensen. Kost te veel energie. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen, zoals de zorgzame mensen'  Welwel... dit is een beetje zwart voorgesteld, maar ik denk wel dat hij ergens gelijk heeft. En het is nog niet gedaan. Hij ging verder: 'eenzame mensen zijn dikwijls sociaal onhandig, angstig, wantrouwend en hebben een negtief zelfbeeld'. Mja. Wat moet ik hierop zeggen? Dit zinnetje schoot een rake pijl naar mijn hart. In sommige situaties voel ik mij ook dikwijls zo. Wantrouwend ben ik niet, maar ik voel me wel dikwijls sociaal onhandig en over een negatief zelfbeeld hoef je me ook geen uitleg meer te geven. Daar weet ik al alles van!

Een rake pijl in mijn hart die me onmiddellijk deed wakker schudden. Mijn negatief zelfbeeld is zo diep geworteld, ik kan mij gewoon geen enkel levensfase voorstellen dat ik geen negatief zelfbeeld had. Al vanaf de peuterleeftijd, was ik een stil en schuw meisje dat niemand durfde aankijken of aanspreken. Dit is al wat veranderd, maar het negatief zelfbeeld blijft aanwezig hoezeer ik ook mijn best doe om optimistisch te zijn en mijn denkpatroon/gevoelspatroon aan te pakken.

Op dit moment heb ik hartpijn, ik koester zo'n groot verlangen om onbezorgd in het leven te staan, om te kunnen genieten en gewoon te zijn, maar ik houd mezelf steeds maar tegen. Ik stop mezelf, ik maak het mezelf moeilijk. Terwijl ik dit zeg, lijkt het net alsof ik twee personen ben...wie is ik? wie is mezelf? wat is dan het deel dat je niet zo graag hebt, het ik of mezelf? Manman, ik ben weer filosofisch bezig...

Dit moest allemaal eventjes van mijn hart, want ik wil zeker voortdoen met mijn experiment waarvoor ik deze blog gestart ben. De laatste dagen stond mijn experiment echter op een laag pitje, wegens schoolwerk en allerhande verplichtingen. Maar ik wil echt terug ergens tijd voor mezelf inbouwen, zodat ik terug tijd krijg om mijn dagelijkse meditiatie-oefeningen of yoga-oefeningen te doen. Deze helpen mij echt om rustiger te worden, maar de tijd en discipline om deze systematisch elke ochtend te doen, ontbreken me.
Maar toch blijf ik proberen...

Ik wil eigenlijk ook graag starten met het posten van video's of zoiets. Maar ik weet niet als je hier video's kan invoegen, ik kijk er nog eventjes voor.

'tuuttuuttuut!'
Blikken draaien om naar de inkom van het grootwarenhuis. Laat het toeval zijn dat ik daar net sta.
'shit!', denk ik, 'er zit waarschijnlijk weer iets in mijn tas waardoor deze kutdetectors afgaan! Straks, als ik bij de kassa kom om mijn boodschappen af te rekenen, gaat die detector natuurlijk ook weer afgaan! Weer eens iets typisch voor mij..'
'Spitsuur' in de supermarkt, studenten stromen nog vlug eens in en uit voor de winkel sluit. File aan de kassa.
'Kut zeg!' en heel even word ik boos op mezelf. 'wat zijn dit voor idiote shitdetectors, kunnen die hun mond niet eens houden?'
Mijn beurt.
'tuuttuuttuut'!
Ik voel mijn gezicht dieprood kleuren wanneer ik merk dat naast de kassierster alle wachtenden van de negen andere kassa's me aangapen.
'Het was bij het binnengaan ook zo, waarschijnlijk deodorant ofzo' mompel ik een beetje binnenmonds.
Dat bleek het ook effectief te zijn.

achteraf lijkt het allemaal wel grappig, hoe je je daar zo druk in kunt maken! want eigenlijk ,wat maakt het uit?

De ochtendmeditiaties die ik doe, lijken een vreemd effect te hebben op mij...Soms lijkt het alsof ik niet meer denk.
Soms  lijkt het alsof mijn hoofd leeg is! Nu mijn gevoel nog meekrijgen...