|
Hallo,
Hier ben ik nog een keertje terug....bijna negn maanden na mijn operatie. ik heb meteen ook maar een voor en na foto geplaatst....het verschil is wel duidelijk...het verschil is welgeteld -52 kg ! en dat op acht maanden tijd. En ik moet zeggen ik ben trots op mezelf!
Maar voor we zover geraakt zijn, toch even melden dat niet alles van een leien dakje gelopen is...in geen geval....Lichamelijke klachten na de operatie had ik totaal niet, het koppeke zat ook goed...dacht ik....maar het smijt je wel grondig overhoop. Je lichaam verandert in een razend tempo, met een gemiddelde van 6.5 kg per maand...soms meer, soms minder, ik heb een maand gehad van 8 kg (had meer te maken met de stress en het harde labeur van een verhuis) en een maand van 'slechts' 4 kg. En dat koppeke, dat moet mee natuurlijk. Waar je vroeger niet altijd de aandacht kreeg die je wou, krijg je die nu wel, men luistert zelfs (ik spreek niet over mijn vrienden, laat dat duidelijk wezen) maar mensen kijken anders naar je, en je kijkt zelf ook anders naar de mensen, want je ziet er net hetzelfde uit als de doorsnee mens, je moet niet meer vergelijken, of denken dat je niet goed genoeg bent, want iedereen die volslank is of geweest is, weet dat je met de vinger gewezen wordt, ook al is dat klinkklare onzin....mensen zijn hard voor elkaar, en zeker geen doetjes.
Maar goed, eerst het vervolg van het verhaal....we waren gebleven bij het ontslag uit het ziekenhuis, en dan naar huis....
Ik was heel blij dat ik thuis was, ondanks de schitterende zorgen van het verplegend personeel en de artsen, ik kan daar alleen maar positief over zijn.
Chapeau ! Met een brief onder de arm wat ik de eerste weken mocht eten en wat niet mocht, en wat verboden was. Dus, eerste dagen bijna vloeibaar, een yoghurtje en een gepureerd patatje met gepureerde groentjes, kortom...papkes. Een soeplepel met kleine hapjes naar binnen werken, en that's it.
Geen vis, geen vlees, enkel dat...ik moet jullie niet vertellen dat dit na een paar weken je keel uithangt, maar...Dr Van Rooy had gezegd, als je doet wat ik je zeg, dan zal het lukken, anders ga je het gewoon verknallen. Na een maand ben ik dan ook een stukje vis beginnen eten, en als ik zeg een stukje, is dat dus 1/10 van een visfiletje...Dat is heel weinig, maar ik was (en ben nog steeds) doodsbang dat ik mijn maagje teveel ga uitrekken. Nu, ik denk dat ze dat maagje extra klein hebben gemaakt, want ik eet nog steeds heel weinig. Die ingebouwde rem zit er nog steeds in. En dan begint de zoektocht van wat lukt zonder problemen, en wat niet lukt en geloof me, als iets niet lukt dan probeer je dat niet direct een tweede keer. Het is wel zo dat als je iets probeert in het begin en het lukt niet, je het later nog eens moet proberen en dat het dan wel lukt. Wat niet lukte? Brood, echt onmogelijk, kip, bleef gewoon steken...en het moet naar beneden hé, een andere optie is er niet, bepaalde groenten, rauwe groenten zoals komkommer, wortel, selder enz....Een slaatje eten ging niet. Na een paar maand wel, met een beetje vinaigrette, geen mayo want ik verdroeg en verdraag nog steeds zeer weinig vet. Al wat uit de frituurpan komt, frietjes, kroketten, aperohapjes, geen beginnen aan. Nu eet ik af een toe een frietje, maar met 5 heb ik genoeg. Ik zou er meer kunnen eten, maar dan word ik weer ongemakkelijk, en geloof me, dat is echt geen leuk gevoel. Je krijgt hartkloppingen, je begint te zweten, en je hebt braakneigingen maar je kan niet braken en je hebt echt zo'n wee gevoel in je maag. Als je dat een paar keer meegemaakt hebt, dan garandeer ik jullie dat je heel goed oplet wat je doet. Alles met mate is echt geen hol begrip. Wat ik dan wel weer heel goed verdraag is biefstuk, een klein biefstukje met een patatje en wat groentjes lukt aardig. Alle soorten vis, schaal en schelpdieren, geen enkel probleem. Wat ook niet kon de eerste maanden, is bv op restaurant gaan en een glaasje wijn bij het eten, dat kwam echt niet goed. Nu is dat geen enkel probleem meer, maar ik let er wel op niet teveel te drinken voor het eten, en een tijdje te wachten tot na het eten. Maar ik ga nog altijd op restaurant, en geniet met volle teugen, ook al moet ik iets laten liggen op mijn bord. Ik maak daar echt geen probleem van. De restaurants waar ik af en toe kom, weten wat en hoe, en passen gewoon mijn porties aan, en soms ook de prijs, ook al vind ik dat minder belangrijk, ik vind het gewoon zonde van dat lekker eten die ze in de vuilbak moeten kieperen. In feite gaat het hierover dat je je levenswijze grondig moet veranderen, en dat je daardoor ook wel mentaal veranderd. Als je in de spiegel kijkt zie je nog dezelfde snoet, maar dat lichaam is compleet anders, en dat is, ja, toch wel wennen.
Het leuke van het verhaal is, dat je de complete inhoud van je kleerkast mag wegdoen, en dat je moet gaan shoppen....In heb begin koop je een broek van twee maten minder, wat wel leuk is, maar je houdt je in, want die kg's vliegen eraf, maar een broek blijven dragen maat 54 als je een 48 hebt...is geen zicht. Maar eens je naar die maat 44...42...40 gaat, wordt het pas echt leuk maar vooral wennen. Waar je vroeger al je vormen probeerde te camoufleren, mag je die nu laten uitkomen. En dan sta je daar in de winkel, en je weet niet of je er echt goed mee staat....je twijfelt....je moet dat dus echt terug leren hé, nieuwe dingen combineren die je vroeger niet eens durfde te denken. Maar het is natuurlijk wel leuk als je een complimentje krijgt, van hé, je ziet er fantastisch uit...en zeker als dat dan komt van iemand van het andere geslacht....Rokjes, kleedjes, strakke jeans...alles kan...
De BH maat die van theemutsgrootte naar kindermutsgrootte gaat...je kan ook al eens een frivoliteitje dragen....is ook altijd fijn natuurlijk. Ik weet dat er velen bang zijn dat hun boezem in de spreekwoordelijke 'theezakjes' zullen veranderen, maar dat is niet zo. Uiteraard wordt het allemaal wat minder, en doet de zwaartekracht ook wel zijn werk, maar hé, ik ben ook geen twintig meer...en met de juiste lingerie kan je veel oplossen. trouwens, je loopt toch niet rond in je ondergoed hé. Nu heb ik voor bloesjes en truitjes een maat 42, en voor rokjes en jeans een 40, en ik kan daar perfect mee leven.
Ik wil geen 'botjesmadam' worden....waar je kan pianospelen op de ribbenkast, neen dank u. Normaal tot slank, graag, mager...geen denken aan.
Dus, je leest het, hier een een gelukkige madam aan het schrijven...nog geen seconde spijt gehad van mijn beslissing, ook al hangen er bepaalde consequenties aan vast, maar die weet je op voorhand.
Ik heb ook een nieuwe passie ontdekt, en dat is salsadansen, nu kan ik een hele avond op de dansvloer staan zonder dat ze me bijna moeten reanimeren....Ik leef me daarin compleet uit. Begin volgende week aan niveau 4, dat is al zo half gevorderd...elke donderdagavond is het les, en ik moet zeggen ik kijk er elke keer naar uit. Ik ga nu ook regelmatig naar een salsaparty, kwestie van te kunnen oefenen. En waar ik vroeger het spreekwoordelijke muurbloempje was, niet omdat ik niet wilde, maar omdat ik eenvoudig weg niet uitgenodigd werd om te dansen....gebeurt dat nu wel.
En dat, beste mensen, geeft je een goed gevoel. Hoewel je natuurlijk bezig bent met je uiterlijk, het houdt je niet meer bezig, in de zin van, zit alles veilig weggestoken, zijn mijn billen niet te dik, valt mijn boezem niet teveel op...totaal geen last meer van, een bevrijding hoor !
Ik maak me ook minder druk in veel zaken dan vroeger. Waar ik me vroeger mateloos aan ergerde, flapte ik dat er direct uit, soms nogal op een ongezouten manier...een grote mond opzetten hé, omdat je zou gehoord worden. Nu heb ik iets van...och...laat maar waaien, het zal wel overgaan.
Pas op, ik kan nog altijd redelijk uit de hoek komen....men moet er wel niet mee rammelen....maar zal dat op een rustige, maar héél duidelijke manier zeggen. Vooral tegen mannen die denken dat je een makkelijke bent, omdat je met high heels en een rokje bv op een feestje bent...niet met mij. Maar goed, dat is een ander verhaal....
Ik ga proberen regelmatig nog iets te posten op mijn blogje...ook al zal het niet altijd direct over de bypass gaan, het zal wel altijd ergens gerelateerd zijn....See you !!
17-02-2011, 14:38 geschreven door Anneke 
|
