Dinsdag 25 mei : opname in het AZ Groeninge in Kortrijk

's Morgens al vrij vroeg uit de veren, ik kon niet meer slapen, toch een vrij goede nacht gehad. Vandaag binnen in het ziekenhuis, het is eindelijk zover.
Om halfvier word ik afgehaald, en naar het ziekenhuis gebracht. Eerst via de inschrijvingsdienst passeren, en daarna brengt men mij naar de kamer. De verpleegster legt onderweg uit wat er vandaag nog gaat gebeuren. Bloeddruk meten, wegen, bloedafname, chirurg komt nog langs om te zien of de lever genoeg geslonken is, gelukkig alles is ok. Daarna nog een laatste avondmaal, twee boterhammetjes met smeerkaas, en laatste tas koffie.
Na het avondmaal krijg ik een flesje 'FLEET' om de darmen te reinigen. Ik moet dit volledig opdrinken, samen met een appelsapje, en dan moet dat zijn werk doen. Het smaakt vreselijk, echt niet te doen, maar verstand op nul en doordrinken. Na een half uurtje begint het ook effectief te werken. De details zal ik jullie besparen, maar feit is, dat ik na twee uur de verpleging bel om een kalmerende zalf, want aiaiai, dat doet zééér. Na een 15 tal bezoekjes denk ik is het leed geleden. Ik mag nu enkel nog water drinken tot middernacht, en krijg nog een pilletje om goed te kunnen slapen. De anesthesist kwam ook nog eventjes langs, met de vraag of ik wou deelnemen aan een onderzoek ivm de anesthesie tijdens de GBP. Geen probleem, zolang ik er maar levend vanaf kom.

Woensdag 26 mei; Operatiedag

Ik word als vrij vroeg gewekt in de morgen, om halfzeven, en ik word klaargemaakt om naar de operatiezaal te gaan. Mijn lange witte steunkousen gaan aan, operatieschortje aan, en dan, hup, zijn we er mee weg. Onderweg naar het operatiekwartier nog gelachen met de verpleegsters. Ik mocht direct door naar de operatiezaal, en toen, ging het licht uit...

Hoelang ik weggeweest ben weet ik niet zo goed, ik denk toch zeker een paar uurtjes. Ik kwam wakker op de Intensive Care, met een schare van verpleegsters, en de chirurg stond er ook bij. Hij zei me dat alles vlot verlopen was, en dat, indien in pijn had, ik onmiddellijk pijnstilling moest vragen.
Het verblijf in de ICU is niet echt jedat, heel veel lawaai, je kan je geen cm bewegen, want je hebt het gevoel alsof je een week in een betonmixer gezeten hebt. Alles doet zeer, er zitten luchtkussens rond je benen om flubitis te vermijden, en je ligt roerloos op je rug, en op den duur doet dat pijn.
Maar ik ga niet klagen, enkel als ik zeer heb aan mijn buik, bel ik de verpleging. De goden zijn me gunstig gezind, want de verpleegster die mij verzorgt is niemand minder dan de babysit van de kinderen, een godsgeschenk. Zij zorgt ervoor dat ik op tijd en stond pijnstilling krijg, en ik word in de watten gelegd.

Donderdag 27 mei : terug naar de kamer

In de namiddag word ik terug naar mijn kamer gebracht, oef, eindelijk stilte en rust!. Ik kan me al een klein beetje bewegen, die luchtkussens zijn van mijn benen gedaan, en ik kan die ook weer bewegen, oef !!! Daarna val ik in slaap, in de ICU was slapen bijna onmogelijk, en nu voel ik me zoo moe.
Mijn mama komt langs met mijn oudste dochtertje, vaag herken ik hun stemmen, maar meer dan ja en nee en ok krijg ik er niet uit. Thille neemt mijn hand vast, en zegt dat het allemaal goed komt, en dat ik veel moet rusten. Een gouden raad van mijn dochter die ik zeker opvolg. Tegen de avond heb ik een ferm dutje gedaan, het heeft me deugd gedaan. Ik neem mijn boek en begin te lezen, met de prachtige klanken van het pianoconcerto van Brahms op de achtergrond. Het is de finaleweek van de Koningin Elisabethwedstrijd, dus ik kan mijn hartje ophalen.
De pijn valt mee, alhoewel de steken in mijn linkerzij verdorie pijn doen, maar stil liggen is de boodschap, ik moet nu niet direct een marathon lopen.
Wat wel tegenvalt? Ik heb dorst, groten dorst, en ik mag niet drinken.....

Vrijdag 28 mei : twee dagen post op.

Ik krijg, joepi !!!! een flesje water van 20 cl waar ik het de hele dag mee moet doen....voorzichtig een slokje, en ja...het is gelijk een engeltje.
Heel de dag gelezen, boek is uit, gelukkig heb ik een voorraadje mee...flesje water is uit tegen de tijd dat ik ga slapen.

Zaterdag 29 mei : drie dagen post op.

Verjaardag van mijn oudste dochter, ze wordt negen vandaag. Wat gaat de tijd snel.
Deze morgen een grote fles water gekregen, waar ik zoveel mag van drinken als ik wil. Ik laat me dat geen twee keer zeggen, en begin aan mijn eerste glaasje. 's avonds krijg ik een tasje thee, en de fles is halfleeg...niet slecht.

Zondag 30 mei : vier dagen post op.

Vandaag mag ik normaal gezien naar huis, ik kijk ernaar uit. Nog op de weegschaal, ziet er goed uit. - 4.3 kg sedert dinsdag. Not bad at all !!
bloeddruk is goed, beter dan de afgelopen drie jaar. Gelukkig maar.
Straks naar huis, in mijn eigen zetel, en vooral, mijn eigenste bedje...

18-06-2010, 21:31 geschreven door Anneke