|
We zijn vandaag zondag, en ondertussen ben ik 3 weken nuchter. Zonder overmoedig te worden, ben ik trots dat ik mijn eerste uitgang heb doorgebracht zonder alcohol. Het gevoel bij het terug binnen komen zonder herval, is zoals slagen op een examen op school. Uiteraard heb ik afgelopen week nog drang gehad, het is dan ook niet niks om zomaar even je leven om te gooien en te voelen wat je al zo lang niet meer gevoeld hebt. Maar daarvoor doe ik het. Bij psycho educatie draaide het groepsgesprek rond angst en hoewel angst een natuurlijk, niet abnormaal gevoel is, was deze sessie zwaar voor mij. Angst is bij mij eerder een stoornis geworden en het is ook daardoor dat ik grotendeels ben beginnen drinken. Als ik dronk had ik dat gevoel niet, dan ging alles, tegen beter weten in, veel gemakkelijker. De onzekerheden vielen weg, ik voelde me sterker, ik was die verschrikkelijke hyperventilatie aanvallen te slim af... Nu zovele jaren later besef ik dat het zonder alcohol ook kan, maar voortdurend angst hebben was verschrikkelijk vermoeiend. Nochthans ben ik eigenlijk geen bang persoon. Ik ben niet bang van een spin of muis, ik ben niet bang van uitdagingen of van risicos. Eigenlijk ben ik altijd wat rebels geweest, net iets over mijn grenzen gaan, maar zonder gevaar op te zoeken... De angsten die ik ervaar zijn eerder psychologisch. Ik heb het zeker niet gemakkelijk gehad in het leven, ik heb vrijwel constant in angst geleefd door mijn thuissituatie, ik had alles wat ik moest hebben, behalve op emotioneel vlak had ik heel veel tekortkomingen en daardoor is onbewust angst ontstaan. Nu iki weet waar de oorzaak ligt, kan ik er aan werken op een constructieve manier, zonder alcohol, maar door alles te verwerken en een plaats te geven. Gisteren ben ik naar huis gegaan, naar mijn vriendin en de hondjes. Het was een heel leuk weerzien en voor de eerste keer sinds lang, had ik het gevoel dat ik echt thuis kwam. Mijn vriendin is vrij streng tegenover mij wat alcohol betreft. Als ik naar haar ging, was de enige voorwaarde dat ik niet dronk. Ik was dus al volledig in stress nog voor ik vertrok. Ik dronk dan snel wat pinten voor ik aankwam en stopte even terwijl ik bij haar was. Maar veel genieten was er niet echt, want het enige wat ik deed was plannen maken in mijn hoofd hoe, waar en wanneer ik mijn volgende pintje zou kunnen drinken. Ik vond op geen enkele manier innerlijke rust, en het vergde enorm veel energie. Gisteren kon ik opnieuw genieten, ik dacht ook niet aan alcohol. De strijd is zeker nog niet gestreden, maar stap voor stap begin ik weer te geloven in een toekomst... Elke dag dat ik nuchter blijf, is een stap in de goede richting.
Morgen start het echte werk. Ik begin aan een nieuwe fase in mijn behandeling. Motivatieversterking duurt ongeveer 6 weken en ik heb heel veel zin om te starten. Ik weet in grote lijnen wat deze fase inhoud en ik kan er mij zeker in vinden, ik ga er mij helemaal voor openstellen en zo eerlijk mogelijk proberen zijn, vooral naar mezelf toe.
Buiten de therapieen hou ik mij vooral bezig met alles wat met tattoos te maken heeft. De creativiteit en kunst die erachter zit wil ik ontdekken. Ik heb een tattoo kit besteld om binnenkort zelf aan de slag te gaan, maar eerst nog heel wat bijleren voor ik mijn eerste poging om zelf een tattoo te zetten onderneem. Dit zou ik bvb nooit gedaan hebben mocht ik niet nuchter zijn.
|
