Mol was vandaag Middagstad voor 1000 km van Kom Op Tegen Kanker. Daar ben ik gaan helpen bij de knutselactiviteit : bloemen en vlaggetjes maken en de kinderen laten tekenen met stoepkrijt.
Amai, dat was een evenement! Knap wat die renners allemaal doen voor het goede doel!
'Hey Anke...is er iets waarmee ik je kan helpen met je leventje zonder geld'. Deze mooie vraag kreeg ik net via Facebook...Het antwoord is dat ik op dit moment niets nodig heb...Ik heb alles wat ik wil. Volgende week zal dat misschien anders zijn, dan heb ik misschien diesel nodig of trezor-achtige cornflakes of een tent voor 4 personen. Nu niets, ik ben helemaal tevreden met wat ik heb... Maar als ik iets nodig heb, dan vraag ik het.
Daarstraks bedacht ik om te schrijven over waarom ik dit experiment doe. Ik ben helemaal geïnspireerd door Carolien Hoogland, een Nederlands vrouw die een jaar zonder geld leefde en Heidemarie Schwermer die 14 jaar geldloos leeft. Het idee dat je geen geld nodig hebt is zo radicaal en toch voelt het voor mij zo juist. De wereld zal wel blijven draaien zonder geld . Ik denk zelfs dat de wereld langer zal blijven draaien als er geen geld meer zou zijn. We zouden met z'n allen veel spaarzamer omgaan met ons voedsel, ons water, grondstoffen. Maar dat denken, weten is nog iets anders dan het te ervaren. Daarom dus dit experiment, om te ervaren hoe het is, om te zien of het lukt (terwijl ik weet dat het zal lukken). Ik ben al 4 jaar bij LETS, da's een vereniging waar mensen klusjes of diensten voor elkaar doen of spullen verletsen...zonder geld, met een alternatief puntensysteem. Sinds maart (het begin van het idee van mijn experiment) ben ik veel meer aan't letsen. Het verschil is nu dat ik heel dicht in de buurt ga vragen wat ik graag/nodig heb. Nog zoiets : wat hebben we echt nodig? Dat was één van de eerste vragen die ik mezelf stelde, ik heb er zelfs een lijst van gemaakt : onderdak, verwarming, eten, drinken, kleren, ontspanning, vervoer. Daarover morgen meer, nu val ik om van de slaap.
Mijn eerste geldloze dag was echt geweldig! Op zondag ga ik altijd naar de konijnemarkt voor vers lokaal onvoorverpakt fruit én naar de bakker voor brood voor de kids. Dat deed ik deze eerste dag ook, alleen had ik nu mijn ruildoos mee. In deze doos zit vanalles wat ik kan missen...Ik kwam op het idee toen ik een kadodoos kreeg van Michal met Fairtrade produkten, een bedankje voor het steunen van zijn project : de vulkaan beklimmen. De groente dame koos fairtrade fruitsap, in ruil kreeg ik appels en peren. De bakkerin gaf me het brood gewoon gratis. Als bonus, hiermee bedoel ik totaal onverwacht voor mezelf, ging ik uitleg vragen bij de bloemendame Sonja, omdat ik graag viooltjes in de tuin wil om te eten en ik vragen had over hoe eetbaar de viooltjes uit de bloemenwinkel zijn. Van het één kwam het ander en ze koos koffie uit mijn ruildoos en gaf me een grote pot viooltjes. En we aten samen een lekker viooltje . Bedankt groentedame, bloemendame en bakkerin!
Na de middag fietste ik met Tristan en Ayla naar de opendeur in het Mosterzaadje,een zelfpluktuin in Mol Achterbos. Mooi initiatief, knap Tuur! Mama en Karl vergezelden ons daar en trakteerde op een drankje.
Vervolgens deed ik Mama's trouwkleed aan om als Romantische Dame naar de jaarlijkse Romantische Markt bij het Oude Pad in Olen te gaan. Ik was van plan om er een beetje straatanimatie te doen, om samen mensen te doen lachen. Bij Walter Van Gastel was ik gratis bloemen gaan vragen - sponsoring voor hen, bloemen die ze niet verkocht krijgen - en ik had 28 prachtig grote rozen gekregen. Al wandelend daar, glimlachend, bedacht ik dat ik de roosjes ook kon inzetten als ruilmiddel. Ayla had zin in een ijsje en ze wilde dat zelf betalen (ze had centjes mee want het is niet omdat ik geen geld uitgeef, dat zij automatisch moeten meedoen). Terwijl we stonden te wachten, kreeg ik zelf ook zin in een ijsje : de smaken waren namelijk viooltje, rozen en bosbessen. Ik vroeg of ze een roos wilde ruilen voor een bol rozenijs aan de 3 jonge mensen bij de ijsjesstand. Leuk was om hun reactie te observeren : 'oh, dat moeten we binnen vragen' zei 1 van de 3 , 'nee, dat hoeft toch niet en dan hebben we een roos als kadootje om te geven' zei een ander en de derde was al een bolletje aan't scheppen. Dank je lieve ijsjesverkopers . Tristan wilde geen, hij was bezig met te wennen aan het geldloos idee en dat ik dat zomaar vraag... Het was een heerlijk ijsje! Ayla had viooltjessmaak, zo konden we proeven bij elkaar .
Verder op de markt stond een lieve man met allerlei eetbare bloemen en kruiden, wow, net wat ik die ochtend vroeg. Hij liet me Honingverbenum proeven, lekker zoet! En hij wilde ook een roos ruilen tegen een driekleurig viooltje! Dank je wel!
Er was ook nog iemand verkleed op de markt, ineens botste ik tegen een Elf, prachtig gekleed. Ze had een mooi tentje met zelfgemaakt vilten hoeden, bloemenkransen, enz. En ze toverde kindgezichtjes om tot tijgers en prinsesjes. Dat wilde Ayla ook. En ze deed dat graag voor wat rozen, dank je wel lieve Elf! Ayla was er zo blij mee, ze sliep heel voorzichtig en ging de dag nadien met prachtige bloemen en vlinder op haar knap gezichtje naar school
ok, dus ik schrijf een blog over mijn ervaringen met leven zonder geld (dank je wel Patty en Nathalie voor het duwtje in mn rug )...ik ben wel een blog-leek, dus dat wordt een beetje al doende leren. Da's net zoals vragen om wat ik wil, dat heb ik ook al doende geleerd.
Vandaag mijn 2de dag zonder geld. Op Facebook breng ik verslag uit van mijn eerste dag en ik krijg veel reacties. Mensen bieden me spontaan eten aan. Dat is eigenlijk al zo sinds ik het idee van dit experiment voor t eerst vertelde tegen mijn vriendinnen. Ze nodigde me meteen uit om bij hen te komen eten. Nu het echt zover is, merk ik dat ik moeite heb om op die uitnodigingen in te gaan....Waarom? Geen idee. Ik ben me ervan bewust en dus zeg ik nu wel ja. Het brengt me bij mensen waar ik niet of (te) weinig kom, waardoor ik hen beter leer kennen... Deze week zijn Tristan en Ayla niet bij mij, vandaag heb ik als lunch groentjes gegeten, mijn avondeten was krieken met veggieballekes, overschot van gisteren. En morgen ga ik bij een buikdanslady avondeten. Fijn! Een vriendin biedt aan om spaghetti saus te brengen, ik mag kiezen met bio-vlees of vegetarisch . Vegetarisch dus, dank je Hilde!
Deze namiddag ben ik klusjes gaan doen bij een vriendin, waar ze me molletsen voor geeft en nog veel meer. Ze gaf me melkkefir en demonstreerde hoe je er yoghurt van maakt! Ik kreeg een potje helemaal klaar mee. Woensdag heb ik zelfgemaakte yoghurt, wow! Nadat ik de vraag op Facebook plaatste : magere melk (die mijn zus per ongeluk kocht) ruilen tegen volle melk (om de kefir te doen groeien), krijg ik een reactie dat ik volle melk krijg, in ruil voor kefir! Zo fijn .
Ik vroeg gisteren aan mijn kinderen wat ze ervan vonden, die eerste geldloze dag. Ayla, mijn prachtige dochter zei me 'jij durft dat tenminste vragen, ik zou het niet durven en ze zeggen toch altijd ja'. Inderdaad, vragen wat je precies wil is het belangrijkste. We zijn precies verleerd dat we gewoon kunnen vragen wat je wil. 'Nee heb je, ja kan je krijgen': zegt Mama vaak. Die gedachte helpt
. Ik denk zelfs dat de wereld langer zal blijven draaien als er geen geld meer zou zijn. We zouden met z'n allen veel spaarzamer omgaan met ons voedsel, ons water, grondstoffen. Maar dat denken, weten is nog iets anders dan het te ervaren. Daarom dus dit experiment, om te ervaren hoe het is, om te zien of het lukt (terwijl ik weet dat het zal lukken). Ik ben al 4 jaar bij LETS, da's een vereniging waar mensen klusjes of diensten voor elkaar doen of spullen verletsen...zonder geld, met een alternatief puntensysteem. Sinds maart (het begin van het idee van mijn experiment) ben ik veel meer aan't letsen. Het verschil is nu dat ik heel dicht in de buurt ga vragen wat ik graag/nodig heb. Nog zoiets : wat hebben we echt nodig? Dat was één van de eerste vragen die ik mezelf stelde, ik heb er zelfs een lijst van gemaakt : onderdak, verwarming, eten, drinken, kleren, ontspanning, vervoer. Daarover morgen meer, nu val ik om van de slaap. 
