jij hebt me hier neergezet,

wat daar ook de bedoeling voor was?

kwam ik door liefde of door "de tijd"

een vraagteken die aan me kleeft

NOG EENTJE die voor altijd blijft hangen.

mijn lichaam en geest hangt er vol van

ik dacht dat ik ze van me af kon schudden

net zoals in de herfst de blaadjes van de bomen

in de winter de sneeuw van je dikke wollen jas.

ik probeer...en blijf het doen.

maar hoe meer ik schud,hoe meer er bijkomen.

want de tijd leert me je kennen

en eerlijk gezegd...het is geen prachtverhaal.

wat betekent het om MOEDER te zijn?

op deze vraag kan IK jou een duidelijk antwoord geven

de tijd heeft het me zelf gemaakt

en...ook al was jij toen aanwezig

ik zie nu dat je er NIET was.

het doet me pijn om deze woorden te spreken

het verscheurd mij zo vanbinnen,

zo erg zelfs dat er een grote wonde ontstaat,

en ik niet weet hoe te helen.

ook daar heeft "de tijd " weer mee te maken

maar

de leegte zal blijven...zo weet ik nu.

ik heb je zoveel gegeven,vroeg ik dan zoveel terug?

ik dacht...ik dacht dat het enkel "warmte" was...

"moederliefde"...

ik weet hoe het voelt om dit te geven

maar het krijgen is niet meer voor mij...

laat...het is te laat...die leegte word niet meer opgevuld...

JAMMER...want ik heb je heel graag gezien............

(een gedichtje dat ik schreef voor mijn dochterje toen ik haar vaak een week moest missen door co-ouderschap)

een blik omhoog,honderden sterren in de nacht...
maar eentje die eruit springt,dat naar me lacht.
enkel door het fonkelen van haar licht.laat je me je boodschap weten...
je bent nog zo klein,mijn lieve prinses,maar onze afspraak niet vergeten.
je kleine handje bewaarde dit cadeautje heel even voor mij
je blaast het omhoog...de hemel in...de sterren nabij.
elke nacht herhaalt zich hetzelfde ritueel,
waarop ik in mijn hart,eenzaam en heel stilletjes ween.
een kusje van jou,speciaal voor mij, heb je beloofd
wel lieve schat,het sterretje word nooit gedoofd.
net zoals mijn liefde voor je broers en voor jou
kijk naar de hemel,dan weet je dat ik voor eeuwig van jullie hou!
*je mama
© angelwings

en hier is ons boke...een amerikaanse cocker die we een paar maanden terug uit het asiel hebben gehaald..het sukkeltje was helemaal onderkomen binnengebracht daar,(haar helemaal geklit,haar "thuis" was lange tijd een stal) door een enorme ontsteking aan haar oogje,hebben ze dat in het asiel niet meer kunnen redden,en is ze dat dus kwijt...maar het is zo'n schattig,lief beest,waar we enorm veel liefde van krijgen.
Overal gaat ze mee naartoe,want ze kan ook niet echt alleen zijn door haar ervaringen.
hier is ze dan:

Vandaag,op onverklaarbare wijze was mijn blogje niet meer toegankelijk...aaaaaaaahhhhhhhh paniek!!!
alles was eindelijk een beetje op punt,en dan plots..zoeff,niets meer...hoe het komt weet ik niet,maar ben dus helemaal opnieuw moeten beginnen...misschien is er iemand die het weet hoe dit kan???alles stond nochtans goed...maar soit,even boos kijken en een diepe zucht later,met volle moed er terug tegenaan.
ik hoop dat nu een beetje langer blijft staan...en voor de zekerheid alle codes maar even gekopieerd.

Littekens,

Littekens zichtbaar voor anderen

...schaamte...

Tranen drogend in de wind

...verborgen...

Ogen dof en starend naar een niets

...herinnering...

Een gesloten mond,woorden gesmoord

...opgelegde stilte...

Een hart,onzichtbaar getekend voor altijd

...bloedend...

Duisternis is mijn cocon

...eenzaam...

Gebroken vleugels,hangend op tere schouders

...rust...

Een binnensluipend licht dat me omhuld met warmte

...dromen...
Angelwings

vader

enkel een beeld van zoveel jaren terug
dat is alles wat overblijft,
een beeld dat ook zelfs niet "mooi" te noemen is
drank,geweld,pijn,tranen...
toen begreep ik ze niet,ik zag enkel je rood doorlopen strenge ogen,
maar te klein was ik om achter "jouw masker" heen te kijken.
de enige mooie herinnering is te weten dat ik jouw prinsesje was...
maar dat was op dat moment niet genoeg meer.
want de angst was in mijn hartje binnengeslopen
hoeveel nachten lag ik in mijn bedje te huilen met het hoofdkussen hard op mijn oortjes gedrukt?
ik heb je gehaat om wie je was,en nadien nog meer vervloekt toen we weg waren en het misbruk begon,want door van jou weg te gaan kon "hij" zijn ding bij me doen.
jaren gingen voorbij,zonder je te zien,te horen ...waar was je??was ik dan je prinsesje niet meer???
je deed geen enkele moeite,maar vluchtte nog meer weg in je dagelijkse portie drank,dat was waar je voor leefde,en ik...ik bleef achter in een leven van nog meer pijn en verdriet...waar was mij leven dan?
leegte en pijn dat was ik.
ik heb je nooit meer teruggezien...verdomme wat heb ik je gehaat,wat heb ik je beschuldigd van zoveel dingen,..het waarom is nooit mijn pad gekruist...
Nu ik achterblijf met enkel nog meer verdriet,woede en haat,het waarom steeds meer beseffend,en een stuk van jouw masker weggevallen,is het te laat,want je bent niet meer in dit leven.
ik heb je vergeven,dat wel,aan je graf heb ik mijn verdriet van zoveel jaren losgelaten,mijn hand op jouw foto leggend wou ik je voelen,want ik heb je zo gemist,maar het bleef koud..in mijn hand,in mijn hart...
maar misschien komt ooit de dag dat ik je weerzie in een andere wereld,
en dan weet ik dat het enige dat ik doe is je omhelzen,en enkel maar in je veilige grote armen weg zal kruipen.
dat kleine meisje wezend van toen...en de dingen tegen je fluister die ik toen niet kon en mocht doen,zeggen...
ik heb je graag gezien papa,maar nu,nu ben ik een weesje..een klein bang wezentje,weggesmeten door het eigenbelang van een "moeder"...
Ben jij van hierboven een beetje trots op me?zie je me zoals ik werkelijk ben???zonder jaloezie op je kind,?wil je me dat dan even duidelijk maken,...
wil jij me zeggen dat je me graag ziet ...

Angelwings

• Welkom op Angels paradise.
  Een klein eilandje van mezelf,en voor iedereen die het hier leuk vertoeven vindt.
  groetjes *angelwings