We zijn allemaal acteurs van deze wereld. Hebben we niet allemaal een masker op als we ons in het openbaar bevinden?
Hoe vaak zeggen we dat alles goed gaat als iemand ons dat vraagt, terwijl je je misschien helemaal niet goed voelt?
We leren ons te gedragen naar de normen en waarden die van ons verwacht worden. Dat klinkt zeer vermoeiend..
en toch gebeurt het waarschijnlijk automatisch. Misschien is het beter om daar niet al te veel bij stil te staan.
Vergeet niet om af en toe eens lekker jezelf te zijn, denk ik vaak. En dat is dan eigenlijk de hele dag in pyama lopen en niksen en waarschijnlijk ook eten!
Ik bedoel maar: we zouden allemaal eens die maskers moeten opzij zetten.. Maar misschien ziet de wereld er dan nog belabberder uit dan ze al is.
Het vervelende aan schrijven voor mij, is dat mijn ideeën vaak s'avonds komen als ik in mijn bed lig. Dan komen echt de leukste ideeën te voorschijn om over te schrijven. Eenmaal dat ik de volgende dag dan voor de laptop zit, is het meeste weg.
Dus eigenlijk zou ik alles meteen moeten opschrijven! Maar kom maar eens uit dat lekker bedje met die zalige kussens.. (knap lastig!!) En dan heb je zo'n lief persoon naast je liggen, dan kan je moeilijk es zeggen: "kga ff schrijven!"
Trouwens ik heb mijn slaap nodig! Ik vind slapen echt zalig! Het is een van mn favorite activiteiten!
(en als ik heel eerlijk ben: slapen zou ik 24h/24h kunnen doen). maar je moet ook eten, dus kom ik maar uit dat warme bedje, en ook om mijn dagelijkse verplichtingen na te komen (dat maak ik mezelf toch wijs, anders zie je me niet meer in de straat!).
Er zijn dus redenen om dat bed te moeten verlaten, maar er is een speciale gedachte telkens ik het bed verlaat:
Kan je je een leven zoals een kat voorstellen? Die luie huiskatten? ö Soms denk ik dat ik een kat wil zijn, die liggen de hele dag te niksen en krijgen liefde en ze mogen eten zoveel ze willen! Af en toe es wa spelen met een plastic muis en je kan weer een paar uur slapen. Wat een leven hebben die toch!
Ach je kan je wel blind staren op hoe zalig hun leven wel is, maar je moet beseffen dat jij verantwoordelijk bent voor het zelf zo zalig maken van je eigen leven! Bij nader inzien zou het volgens mij zou het toch ook gaan vervelen om de hele dag te niksen..
