(de achtergrondmuziek/blog uit te zetten rechts) HOE LANGER IK HIER OP AARDE RONDLOOP... HOE MEER IK DE WERELD RONDOM MIJ WAARNEEM EN DAN ZIE HOE DIEREN, ONDANKS ALLE INVLOEDEN VAN BUITENAF, DOOR DE EEUWEN HEEN ZICHZELF GEBLEVEN ZIJN...PUUR, IN AL HUN EENVOUD...TEVREDEN MET ZO WEINIG, NIET DE MINSTE BEHOEFTE ZICH ANDERS OF BETER VOOR TE DOEN DAN ZE ZIJN ... HOE MEER IK ERVAN OVERTUIGD WORD DAT WIJ DRINGEND TERUGEEN BEETJE MEER DIER MOETEN WORDEN; DE SPIEGELS DIE ZIJ ONS VOORHOUDEN LIEGEN NIET... ER IS ZOVEEL MISGELOPEN IN ONZE VERHOUDING TOT ANDERE LEVENDE WEZENS, NIET-MENSELIJKE DIEREN WORDEN TOT OP HET BOT UITGEBUIT DOOR DE MENS.
HET HEEFT GEEN ZIN WAARHEDEN TE ZOEKEN IN EEN VAN DE VELE GODSDIENSTEN WAAR ALTIJD IETS ACHTER SCHUILT; GOEROE'S TE VOLGEN, OF ONSZELF NOG MEER TE VERLIEZEN IN ARTIFICIELE MEDITATIETRAININGEN... GELOVEN IN DIEREN EN IN HUN AUTHENTHIEKE LEVENSHOUDING LIJKT MIJ VEEL ECHTER, DICHTER BIJ DE WAARHEID TE STAAN. Z E N IS HEN OP HET LIJF GESCHREVEN. HUN OERKRACHTEN EN NATUREL ZIJN INTACT GEBLEVEN EN IN PLAATS VAN ZICH ZINLOZE VRAGEN TE STELLEN, D O E N ZIJ GEWOON, TENMINSTE, ZOLANG ZIJ NIET IN HANDEN VALLEN VAN DIERENUITBUITERS.
VERTROUWEN OP DIEREN ... ER IS ZO WEINIG NODIG OM GEWOON GOED TE LEVEN...
(achtergrondmuziek blog uit te zetten a/d rechterkant blog)
(stem : Otto Sander)
DER PANTHER (orig. 1902/03) Rainer Maria Rilke
Im 'Jardin des Plantes' , Paris
Sein Blick ist vom vorübergehn der Stäbe so müd geworden, daß er nichts mehr hält. Ihm ist, als ob es tausend Stäbe gäbe und hinter tausend Stäben keine Welt. Der weiche Gang geschmeidig starker Schritte, der sich im allerkleinsten Kreise dreht, ist wie ein Tanz von Kraft um eine Mitte, in der betäubt ein großer Wille steht. Nur manchmal schibt der Vorhang der Pupille sich lautlos auf -. Dann geht ein Bild hinein, geht durch der Glieder angespannter Stille - und hört im Herzen auf zu sein.
DE PANTER
In 'Jardin des Plantes, Parijs
Zijn blik is van het voorbijgaan van de staven zo moe geworden, dat hij niets meer houdt. Hem is't, of duizend staven hem omgaven, of achter duizend staven enkel leegte grauwt. De weke gang van krachtige lenige schreden die zich in allerkleinste kringen draait, is als een dans van kracht rondom een midden waarin een grote wil is dolgedraaid. Soms schuift het zwaar pupilgordijn geluidloos op -. Dan glijdt een beeld naar binnen, gaat door de stilte van de strak gespannen zinnen naar 't hart - waar het verdwijnt.
