Zijn er dan woorden

die een dichter niet een schrijft

een taal die hij niet verstaat

Zijn er dan zinnen

die hem geen verbeelding geven

hem niet laten denken

Zijn er dan letters

die hij vergeten zou zijn

die niet in zijn gedachten staan

Of kent hij ieder woord

elke zin en letter

zonder maar één te vergeten

Of schrijft hij in een taal

die hij alleen begrijpt

en zijn eigen woorden worden

De woorden van een dichter

alleen de zijne

26-06-2007 om 13:43 geschreven door gevoelige schrijfster  

Als de morgen weer ontwaakt

en de vogels weer gaan fluiten

is er iets dat je raakt

en je haast je naar buiten

Snuift die zoete lucht maar op

en vertel je verhaal

aan de bloemen mooi rechtop

ze verstaan het allemaal

Bekijk de insecten , oh zo klein

hoe zij voor ons zorgen

met hun honing , zo rein

werkend naar de dag van morgen

En de grote , mooie boom

die de schaduw brengen zal

je laat zinken in een droom

aan zijn trotse , dikke stam

26-06-2007 om 13:42 geschreven door gevoelige schrijfster  

Het speelt in je gedachten

zo vrolijk en zo knus

het loopt er van over

wereld ‘ s groot geluk

Je komt het echt tegen

op ’ t hoekje van de straat

het doet je weer herleven

als ’t echt eens niet meer gaat

Het neemt je bij de handen

geeft kleur aan een grijze dag

laat je veilig landen

als was het een toverslag

Hoe vaak word het verbroken

als wonden pijn gaan doen

dan denk je het is verloren

maar dan verschijnt er weer een zoen

26-06-2007 om 13:41 geschreven door gevoelige schrijfster  

Geef je in god ’ s armen

Terwijl het zonlicht

De aarde kleurt

En kinderen spelen

Op de pleinen

 je levenswerk treurend

achterlatend

zoals alle frisse bomen

hun groen zijn verliest

door stormen heen gevlogen

vlug de winter weer verkiest

zo gaf jij de schrijfsels

aan een taal der gedichten

die nu zwijgt

in het eeuwige leven

maar jouw woorden

zullen parelen in een melodie

die eeuwig durende muziek

zal spelen , met de oh zo

gevoelige snaren

waarop engelengezang

je zinnen zullen brengen

in een lied van jou

26-06-2007 om 13:39 geschreven door gevoelige schrijfster  

Avé Maria

bidden duizenden mensen

samen op het plein

om te vergeten al hun zorgen

kracht te vinden voor hun pijn

Ze vouwen allen

hun handen samen

ogen opgeslagen naar hierboven

ze bidden zij hun gebed

omdat zij nog heel diep geloven

Avé Maria

laat ons leven

zoals alle mensen hier op aarde doen

zonder oorlog maar met vrede

geen gevecht voor een miljoen

Laat ons alle kinderen geven

een volwaardig menselijk bestaan

zodat we voortaan weten

bidden heeft ons goed gedaan

26-06-2007 om 13:38 geschreven door gevoelige schrijfster  

ergens diep ten velden

waar reigers nog

hun plassen vinden

en de eendjes snaterend

door het zuivere water glijden

waar het eendekroos

en het kikkervisje in alle rust

kunnen groeien tot

volwaardige kikkers die

kwakend hun plekje

inpalmen

en menige vogelsoort

zijn nest bouwt en

zijn jongen toevertrouwt

aan moeder natuur

tot ze uitvliegens klaar

de wereld veroveren

een libelle en vlinders

over de watervlakte

zo majesteitelijk zweven

met hun haast doorzichtige

vleugels

daar ligt het plaatsje

zoals de hele wereld

zou moeten zijn

één grote waterplas

van verdraagzaamheid

tussen alle schepsels

van de aarde

06-06-2007 om 09:11 geschreven door gevoelige schrijfster  

Geef je in god ’ s armen

Terwijl het zonlicht

De aarde kleurt

En kinderen spelen

Op de pleinen

 je levenswerk treurend

achterlatend

zoals alle frisse bomen

hun groen zijn verliest

door stormen heen gevlogen

vlug de winter weer verkiest

zo gaf jij de schrijfsels

aan een taal der gedichten

die nu zwijgt

in het eeuwige leven

maar jouw woorden

zullen parelen in een melodie

die eeuwig durende muziek

zal spelen , met de oh zo

gevoelige snaren

waarop engelengezang

je zinnen zullen brengen

in een lied van jou

06-06-2007 om 09:10 geschreven door gevoelige schrijfster  

Limburg , gij schone

Met uw prachtige streken

Uw steden en boerendorpjes

Waar menig lied

Werd over gezongen

Kanalen en rivieren

Het landschap in slingeren

En heuveltoppen verschijnen

Waar menig biertje gebrouwen word

Heerlijk schuimend , recht van ’t vat

Waar karnaval een feest is

Gevierd word overal

Grenzend tegen Nederland

Daar herleeft de tijd van toen

Maar Limburg is het schoonst van al

Gelegen tussen ‘t groen

06-06-2007 om 09:10 geschreven door gevoelige schrijfster  

Wanneer ik dwaal

langs Vlaamse wegen

waar zovele witte kruisjes

staan verscholen in het groen

De kruisjes gedenken

soldaten die het leven

lieten in een strijd

gevallen voor het vaderland

Gevochten in de oorlog

misschien ver van huis

gesneuveld

alleen nog een houten kruis

In menig Vlaams dorpje

kom je voorbij een plaats

waar een herinnering

aan deze harde tijd bestaat

06-06-2007 om 09:09 geschreven door gevoelige schrijfster  

In de zanderige kempen

Tussen bos en hei

Daar ben ik geboren

Voelde me er blij

Waar het nog echt groen was

De dorpjes waren klein

Met allemaal dezelfde huizen

Met hofjes echt piekfijn

De schilderachtige wegen

Een kerkje op het plein

Vogels landen met z’n velen

Voor hen een waar festijn

En ook al was er industrie

De gronden zwaar vervuild

Toch bleef het mijn Kempenland

Dat ik voor niemand ruil

06-06-2007 om 09:08 geschreven door gevoelige schrijfster  

De stroom zoekt de weg

tussen stoere rotsen

over blokken omgevallen

in diepe donkere ravijnen

Golven klotsen

de weg zoekend naar

een waterval die zich

omtovert in een meer

Van helder bergwater

waar menig dier

hun dorst komt laven

en forellen dansen

Waar nog geen huizen

de natuur verdringen

een plekje in het groen

in ons eigen Belgen land

06-06-2007 om 09:07 geschreven door gevoelige schrijfster  

Je leest de woorden

die met zekere hand

werden geschreven

Een beeld dat vaak

in je gedachten

werd gevormd

Je nam een pen

schreef alle letters

even maar op papier

Veegde ze uit

gebruikte een ander

tot eens het gewenste resultaat

Werd bekomen

en zonder dat je het wist

werd een meesterwerk geboren

29-05-2007 om 11:01 geschreven door gevoelige schrijfster  

In dichterlijke schoonheid

werden woorden geweven

met zoveel elegantie en kracht

tot een prachtige parel

Iedere letter werd geschreven

in een techniek die leidde

naar een juweeltje

zo gelezen in harmonie

Met het blad

waarop de zinnen pronkend

één geheel vormde

met de gedachten

Van de dichter

29-05-2007 om 11:00 geschreven door gevoelige schrijfster  

Spiegelbeeld in tweevoud

Was het niet genoeg jou te verliezen

Aan een kwaal der tijd

Die met niets was te bestrijden

En het leven had voor bereid

Nu opnieuw slaat het noodlot

Weer eens even toe

En dan wil je dat je sterk blijft

Maar je word verbitterd moe

Alle twee schreven ze gedichten

Parels in hun schrijverstaal

Nu volgen zo pijnlijke berichten

Dat het is hun beider verhaal

Hoe kan je dan vrolijk zijn

Als het wederom gebeurt

Dat een leven geeft zijn pijn

29-05-2007 om 10:59 geschreven door gevoelige schrijfster  

Ergens verscholen

Achter geruite gordijnen verstopte ruiten

Zit een oude grijze man

Zijn hoofd is neergebogen

Zo kijkt hij naar een brief

Zijn handen bewegen , oud , stroef en stram

Uit de kleine inktpot haalt hij een veer

En schrijft

Lieve zoon , daar in de vreemde

Denk je nog wel eens aan thuis

Aan je moeder , die vaak weende

Aan ons allen hier in huis

Of ben je het al vergeten

Stijgt de rijkdom naar je hoofd

Laat me alstublieft iets weten

Bij het weggaan heb je het beloofd

Denk eens aan twee oude mensen

Die hier zitten zonder jou

Ook wij hebben onze wensen

Lieve zoon , kom nu maar gauw

Deze woorden zo geschreven

Door een vader aan zijn zoon

Die te ver ging in ’t verleden

29-05-2007 om 10:59 geschreven door gevoelige schrijfster  

Woorden

niet zomaar gesproken

maar letter per letter

bijeen gesprokkeld

in een taal

die wij niet kennen

woorden

met gebaren uitgelegd

handen gebruikt

enkel verstaanbaar

de taal

die wij niet kennen

maar hij zegt

evenveel woorden

als wij

en ook hij schrijft

een gedicht

voorgedragen

voor een groot publiek

met vingers

die woorden

vertellen

29-05-2007 om 10:58 geschreven door gevoelige schrijfster  

Een gedicht uit ’t hart geschreven

door een doodgewone mens

tranen of een lach verweven

of heel stil , een lieve wens

Zo gevoelig en ontroerend

worden woorden vaak gebracht

simpel weg , innemend

over dag en zelfs de nacht

Soms een stukje powezie

dat je krijgt te lezen

een kindje op opa ’s knie

of over twee , eenzame wezen

Hoe de woorden ook worden geschreven

steeds komen ze uit het hart

met lof en eer geprezen

een gedicht zo echt apart

29-05-2007 om 10:57 geschreven door gevoelige schrijfster  

Een dichter

Schreef in woorden

Een kunstzinnig gebed

Dat zelf hij

Niet kende

Hij las het

Voor op podia

In een groot theater

Waar menige mensen

In stilte luisterden

Naar zijn goddelijke woorden

Die hij met veel gebaren

Liet uiten

De stilte was te snijden

En op het einde

Barste het applaus los

In een staande ovatie

Voor hem alleen

29-05-2007 om 10:55 geschreven door gevoelige schrijfster  

Als tranen konden spreken

dan verstond menig één de taal

die een hart zo kan breken

met een droef verhaal

Ze zouden je dan vragen

wees toch eens even blij

want alle trieste dagen

zijn gemaakt voor jou en mij

Iedereen zou aandacht krijgen

niemand stond er echt alleen

want een traan zou dan niet zwijgen

als ze bitter werd geweend

29-05-2007 om 10:55 geschreven door gevoelige schrijfster  

Vannacht heb ik een engel gezien

Ze keek me zachtjes aan

Wilde ze wat vragen misschien

Om met haar mee te gaan

Haar vleugels waren zacht

Zo stralend leek haar gezicht

In ’t midden van de nacht

Schitterde haar licht

Ze sprak me zachtjes aan

En nam mijn tranen mee

Is toen weer weggegaan

Over de blauwe zee

Ik keek nog in de nacht

Naar dat prachtige licht

Wat ik niet had verwacht

Toverde een lach op mijn gezicht

20-05-2007 om 19:13 geschreven door gevoelige schrijfster