Wanneer ik dwaal

langs Vlaamse wegen

waar zovele witte kruisjes

staan verscholen in het groen

De kruisjes gedenken

soldaten die het leven

lieten in een strijd

gevallen voor het vaderland

Gevochten in de oorlog

misschien ver van huis

gesneuveld

alleen nog een houten kruis

In menig Vlaams dorpje

kom je voorbij een plaats

waar een herinnering

aan deze harde tijd bestaat

06-06-2007 om 09:09 geschreven door gevoelige schrijfster  

In de zanderige kempen

Tussen bos en hei

Daar ben ik geboren

Voelde me er blij

Waar het nog echt groen was

De dorpjes waren klein

Met allemaal dezelfde huizen

Met hofjes echt piekfijn

De schilderachtige wegen

Een kerkje op het plein

Vogels landen met z’n velen

Voor hen een waar festijn

En ook al was er industrie

De gronden zwaar vervuild

Toch bleef het mijn Kempenland

Dat ik voor niemand ruil

06-06-2007 om 09:08 geschreven door gevoelige schrijfster  

De stroom zoekt de weg

tussen stoere rotsen

over blokken omgevallen

in diepe donkere ravijnen

Golven klotsen

de weg zoekend naar

een waterval die zich

omtovert in een meer

Van helder bergwater

waar menig dier

hun dorst komt laven

en forellen dansen

Waar nog geen huizen

de natuur verdringen

een plekje in het groen

in ons eigen Belgen land

06-06-2007 om 09:07 geschreven door gevoelige schrijfster  

Je leest de woorden

die met zekere hand

werden geschreven

Een beeld dat vaak

in je gedachten

werd gevormd

Je nam een pen

schreef alle letters

even maar op papier

Veegde ze uit

gebruikte een ander

tot eens het gewenste resultaat

Werd bekomen

en zonder dat je het wist

werd een meesterwerk geboren

29-05-2007 om 11:01 geschreven door gevoelige schrijfster  

In dichterlijke schoonheid

werden woorden geweven

met zoveel elegantie en kracht

tot een prachtige parel

Iedere letter werd geschreven

in een techniek die leidde

naar een juweeltje

zo gelezen in harmonie

Met het blad

waarop de zinnen pronkend

één geheel vormde

met de gedachten

Van de dichter

29-05-2007 om 11:00 geschreven door gevoelige schrijfster  

Spiegelbeeld in tweevoud

Was het niet genoeg jou te verliezen

Aan een kwaal der tijd

Die met niets was te bestrijden

En het leven had voor bereid

Nu opnieuw slaat het noodlot

Weer eens even toe

En dan wil je dat je sterk blijft

Maar je word verbitterd moe

Alle twee schreven ze gedichten

Parels in hun schrijverstaal

Nu volgen zo pijnlijke berichten

Dat het is hun beider verhaal

Hoe kan je dan vrolijk zijn

Als het wederom gebeurt

Dat een leven geeft zijn pijn

29-05-2007 om 10:59 geschreven door gevoelige schrijfster  

Ergens verscholen

Achter geruite gordijnen verstopte ruiten

Zit een oude grijze man

Zijn hoofd is neergebogen

Zo kijkt hij naar een brief

Zijn handen bewegen , oud , stroef en stram

Uit de kleine inktpot haalt hij een veer

En schrijft

Lieve zoon , daar in de vreemde

Denk je nog wel eens aan thuis

Aan je moeder , die vaak weende

Aan ons allen hier in huis

Of ben je het al vergeten

Stijgt de rijkdom naar je hoofd

Laat me alstublieft iets weten

Bij het weggaan heb je het beloofd

Denk eens aan twee oude mensen

Die hier zitten zonder jou

Ook wij hebben onze wensen

Lieve zoon , kom nu maar gauw

Deze woorden zo geschreven

Door een vader aan zijn zoon

Die te ver ging in ’t verleden

29-05-2007 om 10:59 geschreven door gevoelige schrijfster  

Woorden

niet zomaar gesproken

maar letter per letter

bijeen gesprokkeld

in een taal

die wij niet kennen

woorden

met gebaren uitgelegd

handen gebruikt

enkel verstaanbaar

de taal

die wij niet kennen

maar hij zegt

evenveel woorden

als wij

en ook hij schrijft

een gedicht

voorgedragen

voor een groot publiek

met vingers

die woorden

vertellen

29-05-2007 om 10:58 geschreven door gevoelige schrijfster  

Een gedicht uit ’t hart geschreven

door een doodgewone mens

tranen of een lach verweven

of heel stil , een lieve wens

Zo gevoelig en ontroerend

worden woorden vaak gebracht

simpel weg , innemend

over dag en zelfs de nacht

Soms een stukje powezie

dat je krijgt te lezen

een kindje op opa ’s knie

of over twee , eenzame wezen

Hoe de woorden ook worden geschreven

steeds komen ze uit het hart

met lof en eer geprezen

een gedicht zo echt apart

29-05-2007 om 10:57 geschreven door gevoelige schrijfster  

Een dichter

Schreef in woorden

Een kunstzinnig gebed

Dat zelf hij

Niet kende

Hij las het

Voor op podia

In een groot theater

Waar menige mensen

In stilte luisterden

Naar zijn goddelijke woorden

Die hij met veel gebaren

Liet uiten

De stilte was te snijden

En op het einde

Barste het applaus los

In een staande ovatie

Voor hem alleen

29-05-2007 om 10:55 geschreven door gevoelige schrijfster  

Als tranen konden spreken

dan verstond menig één de taal

die een hart zo kan breken

met een droef verhaal

Ze zouden je dan vragen

wees toch eens even blij

want alle trieste dagen

zijn gemaakt voor jou en mij

Iedereen zou aandacht krijgen

niemand stond er echt alleen

want een traan zou dan niet zwijgen

als ze bitter werd geweend

29-05-2007 om 10:55 geschreven door gevoelige schrijfster  

Vannacht heb ik een engel gezien

Ze keek me zachtjes aan

Wilde ze wat vragen misschien

Om met haar mee te gaan

Haar vleugels waren zacht

Zo stralend leek haar gezicht

In ’t midden van de nacht

Schitterde haar licht

Ze sprak me zachtjes aan

En nam mijn tranen mee

Is toen weer weggegaan

Over de blauwe zee

Ik keek nog in de nacht

Naar dat prachtige licht

Wat ik niet had verwacht

Toverde een lach op mijn gezicht

20-05-2007 om 19:13 geschreven door gevoelige schrijfster  

Ergens schrijft een meisje

een versje heel erg klein

ze zingt het , ’t is een wijsje

vol van zonneschijn

ze laat de woorden spreken

over het blad papier

als een sterrenteken

ergens ver van hier

ze kijkt met haar ogen

even naar de lucht

ze is gekleurd met regenbogen

vogels op hun vlucht

over de bloemen en de bomen

maakt ze een mooi gedicht

de zomer die gaat komen

houd het winterpoortje dicht

de dieren , de vogels en de zon

dat is waar toch eens alles mee begon

zo schrijf ze haar versje , lief en teer

en zegt op het einde , bedankt Lieve Heer

20-05-2007 om 19:12 geschreven door gevoelige schrijfster  

In een wereld zonder jou

Zal geen regendruppel vallen

Op de dorstige grond

Die smachtend beeft naar water

Terwijl een stem je zachtjes

Toe roept uit het nog

Slapende ochtendgrauw

Ontsporend in tranen

De roep van doodse stilte

Verdwijnt in kermende geluiden

Van bijna onvolledige

Puzzelstukken vallend op aarde

Het gewone niet meer loslatend

Uit het voorbije

Het gevangen houden van

Vreemde woorden

Smetteloos in wit geschreven

Uit het heldere sterrenlicht

Dat dwarrelend op jouw

Koortsige wangen nestelt

Schreiend aan jouw bedje

Gevleid in een wereld zonder jou

20-05-2007 om 19:11 geschreven door gevoelige schrijfster  

Zelfs jij

jij met je blauwe ogen

kent niet de kleur

die tranen geeft

aan een moedeloze dag

Jij , die altijd

zo veel wetend bent

staat nu met open mond

niets kunnen zeggend

woordeloos

Wie zal het ooit weten

zomaar een antwoord geven

jij

jij misschien

neen ,zelfs een engel

zal je het niet zeggen

En God , weet hij het

keek hij ooit

in tranende ogen

wie zal het me zeggen

alleen iemand

die groot verdriet

verstaat

16-05-2007 om 07:30 geschreven door gevoelige schrijfster  

Precies dertig jaar geleden

Op 13 mei 1977

Gaven jullie elkaar

Het jawoord

Jullie twee

Als man en vrouw

Verenigt

Voor altijd

Twee leuke dochters

Werden jullie

Gegeven

Als grootste geschenk

Nu dertig jaar later

Nog altijd even verliefd

Als op de eerste dag

Wat grijzer en wat ouder

Maar in jullie hart

Nog eeuwig jong

Lieve broer en schoonzus

Wij wensen jullie

Nog dertig jaar

In liefde bij elkaar

15-05-2007 om 13:33 geschreven door gevoelige schrijfster  

Ik schrijf de dagen en de nachten

geboren uit het niets

geweven in gedachten

een soms zo kostbaar iets

ik leef de minuten en de uren

de tijd soms zo veraf

alsof ze blijven duren

gaan ze het bergje af

ik kijk de tranen en het lachen

samen dicht bijeen

het anders dan verwachten

samen en toch alleen

ik dicht de dagelijkse dingen

die een dag zo maakt

als vogels die er zingen

en woorden diep geraakt

15-05-2007 om 13:33 geschreven door gevoelige schrijfster  

in een wereld

oh zo mooi

waar een kind

zo fijn kan spelen

onbezorgd en fijn

hun geluk

nog kunnen delen

met de mensen

om zich heen

die vrienden

willen zijn

in een wereld

oh zo mooi

zal er altijd

vrede zijn

15-05-2007 om 13:32 geschreven door gevoelige schrijfster  

Uit het niets

Ontsprongen woorden

Schreef hij op het

Oud , vergeelde papier

Dat hij zorgvuldig

Bewaarde achter

In de oude, krakende kast

Die uit zijn kindertijd afstamde

De herinneringen vlogen

Door zijn kalend hoofd

En weer dacht hij

Aan zijn strenge vader

Menigmaal zijn wenkbrauwen

Fronste en hem bekeek

Met die doorzichtige blik

Koud en hard

Dan werd de kast

Zijn schuilplaats

Zijn veilig oord

Verborgen voor die harde hand

Die dikwijls zijn bilrand

Omtoverde tot een donkerblauwe

Oceaan

En met tranende ogen

Weer toevlucht zocht onder moeder’s rokken

Hij kijkt weer op zijn blad

En schrijft de woorden

Met menig verdriet

In zijn met pijn gebroken ogen

15-05-2007 om 13:31 geschreven door gevoelige schrijfster  

Vandaag

Zal gisteren vervangen

Een uitweg naar morgen zijn

Want waar jij je zult bevinden

Op de aarde

Nergens zal het hetzelfde zijn

Wie je ook mag ontmoeten

In je levensbaan

Altijd is er wel iemand

Die naast en bij je

Zal staan

11-05-2007 om 13:36 geschreven door gevoelige schrijfster