Het is jullie misschien opgevallen, maar sinds het opstarten van mijn blog viel er hier maar erg weinig te beleven. De belangrijkste reden daarvoor is dat ik, net als bij mijn vorige poging tot lopen, geblesseerd aan de kant sta. Aanvankelijk liep het redelijk goed: ik slaagde erin steeds langere stukken te lopen en mijn hartslag naar beneden te houden. Ook mijn rug leek er weer veel beter aan toe dan voordien. Maar helaas: hoe langer de loopstukken werden, hoe meer er weer kwaaltjes opdoken: pijn in mijn voeten, enkels, knieën, schenen.
Plan B werd dus opnieuw naar de dokter gaan en ondertussen mijn conditie op peil houden met andere activiteiten (lees: zumba en buikdans). Bij de huisarts viel dan een verdict dat ik misschien liever niet had willen horen: artrose op de middenvoetbeentjes. Lopen is out of the question. Volgende stap: opnieuw naar de specialist, foto's nemen en zien wat daar uit komt. De kans dat ik ooit terug aan het lopen kan lijkt op dit moment erg klein.
Dat wil dus ook zeggen dat mijn 'Dwars door Hasselt' plannen alleszins voor dit jaar, maar misschien wel definitief, de prullenmand in mogen.
Het is jullie misschien opgevallen, maar sinds het opstarten van mijn blog viel er hier maar erg weinig te beleven. De belangrijkste reden daarvoor is dat ik, net als bij mijn vorige poging tot lopen, geblesseerd aan de kant sta. Aanvankelijk liep het redelijk goed: ik slaagde erin steeds langere stukken te lopen en mijn hartslag naar beneden te houden. Ook mijn rug leek er weer veel beter aan toe dan voordien. Maar helaas: hoe langer de loopstukken werden, hoe meer er weer kwaaltjes opdoken: pijn in mijn voeten, enkels, knieën, schenen.
