07-03-2014 om 08:46 geschreven door sp.a ambassadeur  

De situatie in Oekraïne is een ver-van-uw-bedshow? Allerminst: de nakende oorlog met Rusland heeft grote gevolgen voor de regio West-Vlaanderen. Rusland heeft immers de grens gesloten voor varkensvlees afkomstig uit Europa, waardoor onze boeren hun vlees met verlies moeten verkopen. De spanningen hebben bovendien ook hun weerslag op uw portemonnee, door de prijsstijgingen voor ruwe olie.

De varkensvleesstop startte door een geval van Afrikaanse varkenspest in Litouwen. De ziekte werd er bij één everzwijn vastgesteld, waarop Rusland besliste om alle varkensvlees uit Europa te bannen. ‘Een absurde maatregel’, zegt Luc Van Dommelen van de vereniging van varkenshouders in de Krant van West-Vlaanderen. Doordat de ziekte maar bij één dier werd vastgesteld is er volgens hem immers geen enkele reden tot paniek. ‘Bovendien voert Litouwen geen varkens en varkensvlees uit. De maatregel is zinloos’, vertelt hij.

Vlees verkopen met verlies

Zinloos of niet: Rusland weigert varkensvlees uit Europa, en dus ook uit ons land. Een groot probleem voor onze boeren, want Rusland is de grootste afnemer van Europees varkensvlees. Volgens Luc Van Dommelen wordt jaarlijks ongeveer 30.000 ton varkensvlees rechtstreeks naar het land geëxporteerd. Maar ook via andere exportlanden als Duitsland, Denemarken en Polen wordt Belgisch varkensvlees naar Rusland verscheept. Omdat ook die export wegvalt, stuikt de hele markt in elkaar.

De gevolgen laten zich raden: de prijs van varkensvlees kelderde met meer dan tien procent, zodat de boeren hun vlees nu met verlies moeten verkopen. ‘Een varkensboer verliest 15 cent per kilo vlees, of tot twaalf euro per varken.

Crisis op de Krim grijpt in op olieprijs

De gespannen sfeer tussen het Westen en Rusland heeft ook rechtstreekse gevolgen voor onze energiemarkt. Gisteren stegen de prijs voor ruwe olie, al daalt het vandaag al weer wat. Maar veertig procent van de olie die Europa nodig heeft, komt van Rusland. De kans is dus groot dat er bij verdere spanningen opnieuw prijsstijgingen zullen komen.

Bron: Krant van West-Vlaanderen

Auteur: Kim De Raedt

05-03-2014 om 09:24 geschreven door sp.a ambassadeur  

De dienstencheque is populairder dan ooit tevoren. In één jaar tijd (2012) zijn er ruim 1.300 banen en 65.000 gebruikers bijgekomen, zo blijkt uit een rapport van IDEA Consult. “Bovendien ging 4 op 10 nieuwe jobs naar leefloners of werklozen”, zegt minister van Werk Monica De Coninck. sp.a wil het verder gebruik van dienstencheques aanmoedigen door te vereenvoudigen. “Het systeem van de dienstencheque is de meest efficiënte lastenverlaging ooit”, zegt voorzitter Bruno Tobback.

02-03-2014 om 08:01 geschreven door sp.a ambassadeur  

Vandaag heeft sp.a haar campagne voor de verkiezingen van 25 mei definitief op gang geschoten. Op het verkiezingscongres in een bomvolle Magdalenazaal in Brussel is “sociale welvaart” ons motto. “Welvaart die niet alleen perspectief biedt aan de slimste, de beste of de rijkste, maar welvaart voor iedereen en met respect voor iedereen”, zei voorzitter Bruno Tobback in zijn slottoespraak.

01-03-2014 om 08:01 geschreven door sp.a ambassadeur  

sp.a vindt dat België niet moet investeren in nieuwe gevechtsvliegtuigen. Dat staat ook in ons verkiezingsprogramma. “Die 4 tot 6 miljard euro kunnen we zinvoller gebruiken, bijvoorbeeld door jobs te creëren of armoede terug te dringen”, zegt sp.a-kamerlid en defensiespecialist Dirk Van Der Maelen. “Met de prijs van één vliegtuig kunnen we 1.500 nieuwe sociale woningen bouwen.”

Op Kleine-Brogel liggen 10 tot 20 Amerikaanse kernwapens opgeslagen. sp.a wil van die kernwapens af en koppelt de vervangers voor de huidige F-16's van de luchtmacht aan dit dossier. "Die kernwapens moeten vervoerd worden. Zo is er snel een excuus gevonden om de bestaande gevechtsvliegtuigen te vervangen en 4 miljard euro uit te geven aan nieuwe vliegtuigen", zei vicepremier Johan Vande Lanotte afgelopen zaterdag nog tijdens ons congres. “Maar geen 4 miljard voor nieuwe vliegtuigen voor ons, we hebben heus wel andere dingen te doen.”

“Met gevechtsvliegtuigen bouw je geen sociale welvaart voor de mensen”, treedt sp.a-kamerlid en defensiespecialist Dirk Van der Maelen Johan Vande Lanotte bij. “Iedereen vraagt inspanningen en we willen de loonlasten verlagen. Die 4 tot 6 miljard euro kunnen we dus zinvoller gebruiken: jobs creëren, pensioenen betaalbaar houden, onze gezondheidszorg toegankelijk maken voor iedereen, armoede terugdringen. Om maar een voorbeeld te geven: met de prijs van één zo’n vliegtuig (150 miljoen euro) kunnen we 1.500 nieuwe sociale woningen bouwen of 4.500 personen met een handicap helpen. Dat en niet de aankoop van gevechtsvliegtuigen zijn de prioriteiten voor sp.a in een volgende regering.”

Dirk Van der Maelen zet zijn argumenten op een rijtje: “4 à 6 miljard investeren in toestellen die we in hoofdzaak gaan gebruiken voor buitenlandse operaties - waar we op zich al vragen bij hebben - is weinig zinvol. Ten tweede is het niet verstandig om zulke beslissingen te nemen vooraleer het strategische langetermijnplan voor het Belgische leger er is. Voor sp.a moet dit strategische plan er komen in samenspraak met de andere EU-lidstaten. Door samen te werken met andere landen vermijden we overlappingen en lacunes. Alleen op die manier kan het Belgische leger zich specialiseren en écht een meerwaarde betekenen.”

“Tot slot zijn de opvolgers van de F16’s waarin defensie wil investeren - de Joint Strike Fighters of F-35 - de allerduurste vliegtuigen die er bestaan. Het overstijgt een klein land met een klein defensiebudget. We moeten niet willen concurreren met landen met grotere defensiebudgetten. Er zal heus geen tekort aan gevechtscapaciteit zijn in Europa. We zouden beter inzetten op lacunes binnen de Europese defensie en bijvoorbeeld investeren in luchttransport.”

01-03-2014 om 07:43 geschreven door sp.a ambassadeur  

In Brussel voeren zo'n 250 Afghanen actie. Onder hen vooral gezinnen met kinderen. Hun asielaanvraag is afgekeurd, maar ze willen niet terug naar een land in oorlog. De regels gelden natuurlijk voor iedereen. Dura lex, sed lex. De wet is hard, maar het is de wet. Maar vandaag zorgen die regels er wel voor dat we kinderen terugsturen naar oorlogsgebied. Dat we jongeren tijdens een opleiding voor een knelpuntberoep opeens terugsturen naar een land dat ze niet kennen en waarvan ze de taal niet spreken. Als dat het gevolg is van de strikte toepassing van onze regels, dan moeten we daar toch eens een ernstig debat beginnen over voeren.

We kunnen in ons land niet alle vluchtelingen opvangen. Maar ik vraag me af of het geen tijd wordt om opnieuw wat meer menselijkheid aan de dag te leggen.

De actie van de Afghanen is ook niet het eerste geval waar ik de voorbije maanden mijn wenkbrauwen heb bij gefronst. Eerder werd Parweiz Sangari uitgewezen naar Afghanistan en kreeg Scott Manyo op het nippertje een studentenvisum. En ook de scholenkoepels kwamen in actie omdat ze steeds meer geconfronteerd worden met jongeren die hier al jaren verbleven, perfect geïntegreerd zijn en goed opgeleid, maar toch uitgewezen worden.

Bovenop deze gevallen die persaandacht kregen, word ik zeer regelmatig geconfronteerd met even schrijnende verhalen die de krant niet halen. Ik ben altijd zeer terughoudend om te reageren op individuele dossiers, maar ik zie wel een rode draad die me ernstige zorgen baart. Telkens gaat het om kinderen en jongeren.

Telkens zijn die kinderen al heel lang in België, meestal meer dan vijf jaar en soms zelfs langer dan tien jaar. Telkens zijn ze perfect geïntegreerd: ze hebben hier onderwijs en een opleiding gevolgd, ze spreken perfect Nederlands, ze zijn lid van jeugdbewegingen, ze zijn klaar voor een job,... En telkens moeten ze naar een land dat ze niet kennen en waarvan ze de taal niet spreken, een land waar ze vaak slechts een paar jaar hebben gewoond en soms zelfs helemaal niet. We sturen jonge meisjes terug naar een land als Afghanistan waar ze amper onderwijs zullen krijgen. Dat is niet alleen een verlies voor die jongeren, maar ook voor ons land, dat heeft geinvesteerd in hun toekomst en hun talenten en inzet goed kan gebruiken.

Ik weet heel goed: we kunnen in ons land niet alle vluchtelingen opvangen. En ik besef ook dat we niet alle kinderen van de hele wereld kunnen helpen. Helaas. Heel terecht heeft deze regering na de asielcrisis van 2007-2011 de regels strikter toegepast met een daling van de asielaanvragen tot gevolg en een stijging van het aantal terugkeerders.

Maar bij bovenstaande voorbeelden denk ik toch steeds vaker: is de slinger nu niet te ver doorgeslagen? Wordt het geen tijd om opnieuw wat meer menselijkheid aan de dag te leggen?

Menselijkheid om de procedures zo kort mogelijk te maken en zo snel mogelijk duidelijkheid te scheppen. Menselijkheid om het belang van het kind écht voorop te stellen. Menselijkheid om geen kinderen naar oorlogsgebied terug te sturen. Vandaag stel ik vast dat juridische en administratieve beslissingen al te vaak tot menselijke drama's leiden. Mijn indruk is dat bij de minste twijfel tot een uitwijzing wordt overgegaan. Vaak zijn daar goede redenen voor, maar ondertussen ken ik ook al te veel voorbeelden van uitwijzigingen die ik echt niet meer uitgelegd krijg.

Hoog tijd dus om daarover in het parlement het debat te openen. Ik zal daarom de voorzitter van de kamercommissie Binnenland aansporen om dit op de agenda te plaatsen.

Deze tekst werd gepubliceerd op www.knack.be

Karin Temmerman,
sp.a fractieleider federaal parlement

18-02-2014 om 14:07 geschreven door sp.a ambassadeur  

In haar vijftienjarige bestaan heeft de euro al flink wat klappen te verduren gekregen. Maar al zijn de duistere voorspellingen over het einde van de euro of het uiteenvallen van de eurozone voorlopig niet uitgekomen, de redenen voor de zwartgalligheid blijven onverminderd bestaan.

15 jaar euro: 'Een muntunie zonder politieke en sociaal-economische unie is gedoemd'

Precies 15 jaar geleden, met name op 4 januari 1999, schakelden de beurzen in Europa over op de euro. De eenheidsmunt van de Unie zou drie jaar later, in 2002, in de vorm van munten en bankbiljetten ingevoerd worden in verschillende landen van de Unie. Die eurozone omvat sinds kort 18 lidstaten, nu ook Letland op 1 januari is toegetreden. In haar korte bestaan heeft de euro al flink wat klappen te verduren gekregen. De financiële en economische crisis en meer bepaald de Griekse crisis deden doemdenkers voorspellen dat het snel afgelopen zou zijn met de eenheidsmunt, anderen vreesden dan weer dat de eurozone uiteen zou vallen in een noordelijke en zuidelijke munt. Die duistere voorspellingen mogen dan, voorlopig althans, niet zijn uitgekomen, de redenen voor de zwartgalligheid blijven onverminderd bestaan.

Een muntunie zonder een politieke en sociaal-economische unie is immers gedoemd te mislukken. Het verleden leert dat alle muntunies waarvan de samenstellende delen - de lidstaten zeg maar - als politiek los zand aan elkaar hingen, over kop gingen. Dat was zo met de Scandinavische muntunie die van 1873 tot 1914 bestond en waarvan enkel de munteenheid, de kroon, overleefde. Dat gold evenzeer voor de Latijnse muntunie die tussen 1866 en 1926 bestond en waarvan, naast ons land, ook Frankrijk, Italië, Zwitserland en Griekenland lid waren. De leden hielden zich nauwelijks aan de spelregels, plaatsten hun nationale belangen voor hun gemeenschappelijke belangen, stemden hun economische en monetaire prestaties onvoldoende op elkaar af en loodsten hun unie zo naar de afgrond.

Een gelijkaardig fenomeen zien we in de huidige Europese Unie: verdeeldheid tussen de lidstaten en het voortrekken van nationale belangen op Europese belangen zetten niet enkel het Europese ideaal, maar ook de toekomst van de euro op het spel. Het is duidelijk dat een muntunie maar kan overleven mits een krachtig leiderschap dat eensgezind maatregelen durft te nemen als de situatie daartoe noopt. Of zo'n krachtige leiderschap de vorm moet aannemen van een Unie, dan wel een soort Verenigde Staten moet zijn, doet minder ter zake. Zolang er maar krachtig uit één mond wordt gesproken. Om dat te kunnen doen, is er een gezamenlijk politiek en sociaal-economisch beleid nodig en dat is er in Europa nog lang niet. De Unie beseft dat de lidstaten hun begrotingsbeleid beter op elkaar moeten afstemmen, beschikt over een stevige Centrale Bank en bouwt ook een echte Bankenunie uit, maar lijkt te denken dat een krachtige leiderschap uitsluitend gebouwd is op economische funderingen. Dat getuigt van een kille neoliberale logica die 'gemeenschap' enkel kan vertalen naar centen en procenten en weigert te begrijpen dat sociale factoren het economisch beleid beïnvloeden en omgekeerd.

Wie beleefd is, en dus met twee woorden spreekt, heeft het over sociaal-economisch beleid, waarbij niet toevallig het begrip sociaal eerst staat. De Unie heeft dat laatste de afgelopen jaren op een schandelijke wijze verwaarloosd. Dat wordt treffend geïllustreerd in de landen waarop de Unie de zogenaamde Trojka heeft losgelaten. Daar werd geen enkele rekening gehouden met de sociale gevolgen van louter financieel-economische maatregelen, met alle gevolgen van dien: een verdieping van de recessie, een stijging van de werkloosheid, een afbouw van de sociale zekerheid en een afkalving van de politieke en sociale stabiliteit in de betrokken lidstaten. De enge focus op financiëel-economische maatregelen heeft nagenoeg het volledige draagvlak voor de Unie bij de bevolking weggeslagen. De Unie was er immers niet voor hen, maar voor iets abstracts: de economie. Dat is de Unie niet eens ten kwade te duiden, het zijn vooral de lidstaten die weigeren een breed Europees sociaal verhaal te vertellen.

Dat verhaal is nochtans de echte basis voor een Europees gevoel van eenheid, voor een echte Europese identiteit. Wat Europa zo verschillend maakt van alle andere grootmachten op de planeet is onze erfenis van sociale rechtvaardigheid, die uitgemond is in de sociale welvaartsstaat. Nergens ter wereld is sociale bescherming zo sterk uitgebouwd dan in Europa. Dat sociaal contract houdt een belofte in: de belofte dat als je werkt, je daar in ruil een behoorlijk loon voor mag verwachten, en dat, als je bijdraagt aan de gemeenschap, je kan rekenen op een degelijk pensioen, kwaliteitsvol onderwijs, een goede en betaalbare gezondheidszorg en een stevig sociaal vangnet. Dat model heeft gezorgd voor de grootste sociale mobiliteit ter wereld. Die European dream, dat sociale Europa, dat al in verschillende varianten in de lidstaten bestaat, moet nu een echte Europese dimensie krijgen, of het zal ten onder gaan. En met het sociale Europa zal dan ook de euro verdwijnen. Dan verdwijnt er nog een symbool van onze identiteit, van de eenheid die we nastreven, de vrede en rechtvaardigheid die we samen wilden opbouwen. Bij de start van het Europese project was economische samenwerking een middel om tot een hoger doel te komen, vandaag is het een doel op zich geworden. Het gevolg daarvan is een massale sociale afbraak en een terugkeer naar Europese verdeeldheid die in het verleden weinig winnaars en veel verliezers heeft opgeleverd. Bij de verjaardag van de euro is het goed dat we dat indachtig houden. De euro is een tastbaar symbool van onze eenheid en onze identiteit, onze echte identiteit ligt elders, bij een reeks gedeelde waarden die allemaal een sociale grondslag hebben. De Unie is geen bedrijf, het is een samenleving.

Kathleen Van Brempt,
Europees Parlementslid

17-02-2014 om 08:54 geschreven door sp.a ambassadeur  

Dit is dus geen multicultureel verhaaltje meer maar een kosmopolitisch verhaal dat Vlaanderen op de wereldkaart kan zetten als een open, creatieve, diverse en kosmopolitische regio.

Allez, vooruit. De statistici hebben hun werk weer gedaan. 1 op de 4 Vlamingen is van vreemde origine. In sommige steden nog veel meer. En in mijn eigen stad, Genk, zijn ze al in de meerderheid: de Genkenaren van vreemde origine. Dan vraag ik me af: hoe lang gaan ze nog vreemdeling blijven?

De Polen kwamen in de jaren ’20 van de vorige eeuw in de mijn werken. Dat is 90 jaar geleden. De Italianen volgden in de jaren ’40. Dat is bijna 70 jaar geleden. Daarna kwamen de Spanjaarden, Grieken, Turken en Marokkanen. 50 jaar geleden. Hun kinderen en kleinkinderen zijn dus nog steeds van vreemde origine. Hoelang nog?

Is het je trouwens ook opgevallen dat als we het over hen hebben, het altijd lijkt alsof ze een probleem zijn? Het wordt niet met zoveel woorden gezegd, maar dat toontje is toch altijd hetzelfde: problemen met integratie, taalachterstand, cultuurverschillen… Ik word daar eerlijk gezegd een beetje moe van. Al die diversiteit zou misschien wel eens een grotere kans kunnen zijn dan we denken. Laten we daar voor de verandering dus eens positief over zijn. Vlaanderen is een kleine regio, die voor haar economisch en sociaal succes afhankelijk is van haar focus op de wereld. Dan zijn we dus goed af met die brede wereldbevolking die wij hier herbergen. Mensen die hier leren, werken en ondernemen. Superdiversiteit betekent immers ook culturele vaardigheden uit heel de wereld. Kennis van talen en culturen. Openheid. Dit is dus geen multicultureel verhaaltje meer maar een kosmopolitisch verhaal dat Vlaanderen op de wereldkaart kan zetten als een open, creatieve, diverse en kosmopolitische regio. Zouden we dit niet wat beter moeten uitspelen om bedrijven uit die grote wereld aan te trekken door onze kosmopolitische troeven uit te spelen?

Maar dan moeten we dringend anders tegen onze eigen bevolking aankijken. Wat gaan we doen om van onze diverse bevolking een kans te maken in plaats van een probleem? Wat gaan we doen om deze culturele diversiteit als een opportuniteit te zien voor onze welvaart, onze economie, onze samenleving? Worden wij die open, diverse samenleving die met een weidse blik naar de wereld kijkt? Of blijven wij dat enge, gesloten, monoculturele eilandje waar onze eigen navel het centrum van de wereld is?

Wat hoor ik? Taalachterstand is een probleem. Kennis van het Nederlands is de sleutel tot de oplossing. Ja, natuurlijk. Daarom moeten al onze kinderen ook meteen naar de kleuterklas en daarvoor liefst nog naar de kinderopvang, zodat ze zo vroeg mogelijk ook het Nederlands leren. Maar ik vind dit eerlijk gezegd toch ook een beetje beledigend voor al die Antonio’s, Ornella’s, Mustafa’s, Yasins en Fatima’s uit mijn stad. Want zij spreken allemaal Nederlands. En daar bovenop ook nog Frans, Engels, Duits, Italiaans, Spaans, Grieks, Arabisch, Portugees en nog tientallen andere talen. En toch zitten zij nog vaak op de verkeerde schoolbanken en worden ze gediscrimineerd op de arbeidsmarkt. Want Vlaanderen is op dat terrein – integratie – dus de slechtste leerling van Europa. Nochtans hebben die jongeren zo’n rijke diverse culturele achtergrond, precies omdat hun ouders of grootouders van een andere origine zijn en thuis hun moedertaal spreken en hun culturele eigenheid bewaren. Dat is geen probleem, dat is een kans. In Zweden verlaat slechts 10% van de leerlingen van Turkse afkomst de schoolbanken zonder een diploma. Hier is dat meer dan de helft. Als dat in Zweden kan, moeten we toch eens dringend gaan kijken hoe zij dat doen. In Brussel wordt ieder jaar Déclic georganiseerd, een beurs waarop Brusselaars met een vreemde achternaam maar die het hier toch gemaakt hebben als rolmodel optreden voor jongeren uit de achterstandsbuurten. Wanneer een Déclic in Gent, Antwerpen en Genk?

Diversiteit is een kans. In Genk hebben we dat al lang begrepen omdat wij onze medeburgers niet beoordelen op de origine van hun ouders, grootouders of overgrootouders, maar op hun rol en leven als Genkenaar. We gaan hun talent en ijver nodig hebben om de uitdagingen van de toekomst aan te kunnen.

President Obama is de zoon van een Keniaan. Premier Elio Di Rupo de zoon van een Italiaanse mijnwerker. Laten we eens beginnen met te erkennen dat al die mensen onze samenleving kunnen verrijken en een kans zijn voor Vlaanderen. Begin dus met te investeren in kansen in plaats van te dweilen met problemen.

Joke Quintens,
Ondervoorzitter sp.a

14-02-2014 om 08:07 geschreven door sp.a ambassadeur  

De uitspraken van Mark Demesmaeker over het Europees plan tegen homofobie (DM 6/2) baren mij zorgen. In Frankrijk verzamelde zich de afgelopen weken een bondgenootschap van extreem rechts en extreem religieus in een gemeenschappelijk protest tegen alle zieke Fransen die afweken van hun eigen seksuele en maatschappelijke normen. Wie dacht dat seksuele vrijheid en diversiteit 45 jaar na mei '68 voor altijd verworven was, wordt vandaag wakker met een kater. En, toegegeven, met enige angst.

Er worden in Europa onzichtbare muren gebouwd in de hoofden van zij die straks de toekomst van Europa moeten dragen: onze jongeren

Onzichtbare muur

Terwijl de wereld steeds kleiner wordt en steeds meer grenzen opengaan of verdwijnen, ontstaan er, vooral in de steden van Europa, steeds scherpere sociale grenzen, tussen wie kansen heeft en wie die niet heeft. En steeds scherpere ethische grenzen, tussen wie opkomt voor verworven (West-)Europese vrijheden, en diegene die die vrijheden 50 jaar willen terugschroeven. Net zoals Amerikaanse predikanten het hoofd van Oegandese kinderen volproppen met haat, worden in Europa onzichtbare muren gebouwd in de hoofden van zij die straks de toekomst van Europa moeten dragen. Onze jongeren. We lezen dat in onderzoeken over hoe ze denken, we ervaren dat aan den lijve in de straten van onze steden, we zien dat in de beelden van protestmanifestaties in Parijs. Zij lopen met ogen open in de val van wat de Fransen zo mooi een repli identitaire noemen. Of in die van het terugplooien op een perceptie van het verleden. Wat au fond hetzelfde is. Het is een fenomeen dat zichtbaarder en hoorbaarder wordt in Parijs, Athene, Londen. Het is dan ook evident dat Europa zijn eigen geschiedenis, zijn eigen gedeelde waarden van vrijheid, gelijkheid en verdraagzaamheid, zo moeizaam opgebouwd na 45, in resoluties wil verankeren. Europa herinnerde zijn lidstaten er zo de afgelopen tien jaar aan dat discriminatie van vrouwen, of van Roma's, niet thuishoorde in Europa. Dat doet Europa nu ook met discriminatie van en haat tegen homo's, lesbiennes of transgenders. Evident. Voor mij althans. Dat er Europese fracties zijn of Europese parlementsleden in sommige fracties die daar tegen stemmen of zich onthouden, bewijst dat die onzichtbare muur in het hoofd van radicaliserende groepen, ook stilaan door het Europese halfrond loopt.

Falen van Europa

Dat de financiële crisis een economische crisis zou baren, was onvermijdelijk. Dat we er niet in slagen om te vermijden dat die economische crisis ook een ongeziene sociale crisis veroorzaakt binnen en tussen lidstaten, daar kan een Europa dat niet alleen sanctioneert maar ook herverdeelt, wel iets aan doen. Dat die sociale crisis stilaan een crisis van de samenleven zelf wordt, dat wijst stilaan op het falen van Europa. Een falen, veroorzaakt door zij die twijfelen aan de redenen waarom dat Europa na 1945 opgebouwd is, steen voor steen. In 2003 werd Duitsland de zieke man van Europa genoemd. Zeven jaar later werd België door een Vlaamse partijvoorzitter in een Duits weekblad, overigens ten onrechte, de zieke man van Europa genoemd. Het ging toen over economie. De zieke man van Europa, dat is voor mij niet in de eerste plaats die lidstaat die zich niet wil of kan houden aan het budgettair-economische dwangbuis van Europa. De zieke man van Europa, dat is voor mij die state of mind die Europese solidariteit verengt tot begrotingsnormen, en vindt dat de discussie over ethische normen gevoerd moet worden op de grond van elke (deel)staat. Het is mij een raadsel hoe je dat rijmt op die grond waar 100 jaar geleden de Groote Oorlog uitgevochten werd.

Pascal Smet,
Vlaams minister

13-02-2014 om 11:11 geschreven door sp.a ambassadeur  

Wanneer? 22 feb 2014 om 09:00

Waar? Magdalenazaal
Duquesnoystraat 10, 1000, Brussel

plannetje ?

Jullie visie op het programma waarmee we de volgende weken en maanden naar de kiezer trekken is van levensbelang voor onze partij. Aarzel dus niet en laat jullie horen. 

Op 22 februari komen we dan ook samen  voor ons programmacongres in de Magdalenazaal in Brussel, waar gedebatteerd en gestemd wordt over onze teksten. Die dag stemmen u en uw afdeling ook over de Europese lijst van sp.a. 

PROGRAMMA

9u-10u: Koffieontvangst
10u-12u30u: Plenaire bijeenkomst met stemming
12u30-13u30: Broodjeslunch
13u30-16u30: Plenaire bijeenkomst met stemming
16u30-17u: Toespraak voorzitter
17u-18u: Afsluitende open bar

https://events.s-p-a.be/1252/verkiezingscongres-2014/ebb6/

11-02-2014 om 11:22 geschreven door sp.a ambassadeur  

Caroline Gennez haalt onze samenleving uit haar sluimerstand

Over het boek

20 jaar is Caroline Gennez actief in de politiek. Ze schreef het voorbije jaar een uitdagende, maar optimistische toekomstvisie neer voor onderwijs, economie en politiek.
Centraal in haar betoog staat het 'stakeholdersmodel'.
De burger moet mee vorm kunnen geven aan onderwijs met een naadloze integratie van gezin, school en buurt. Onze virtuele economie moet worden teruggebracht op mensenmaat: ze moet werken en ondernemen weer oprecht valoriseren. En de burgers moeten meer deelgenoot worden aan de politieke besluitvorming. Enkel op die manier stijgt het individueel en maatschappelijk vertrouwen en kunnen we weer geloven in vooruitgang. Zo een model kan echter alleen maar functioneren als er dialoog is en als we openstaan voor de verschillen in de maatschappij.

Caroline Gennez

Caroline Gennez is sinds 1993 actief in de politiek, van bij de jongsocialsten in Sint-Truiden tot nationaal voorzitter van de sp.a. Intussen was ze fractieleider in het Vlaams Parlement en schepen in Mechelen. Ze onderhandelde mee aan het Vlinderakkoord en hield de pen vast van de eerste beginselverklaring van de Europese sociaaldemocratie.

Te koop bij uitgeverij Lannoo: http://www.lannoo.be/de-verschilligen

Prijs: €19,99

Ook verkrijgbaar in de boekhandel

Bron: Uitgeverij Lannoo

10-02-2014 om 12:45 geschreven door sp.a ambassadeur  

B. Samen werken voor een goed pensioen: ons pensioenplan

De tijden veranderen, we werken anders en leven langer, maar één ding is zeker: iedereen heeft recht op een volwaardig pensioen, dat boven de armoedegrens ligt. Om daar zeker van te zijn, ook in de toekomst, bouwen we ons pensioen samen op.

Iedereen moet de kans krijgen tijdens zijn loopbaan een volledig pensioen op te bouwen. Daarom maken we ieders loopbaan even lang: 42 jaar. Voor ons telt het aantal kilometers op de teller, niet uw leeftijd of diploma.

o   Uw loopbaan start op het moment dat u de schoolbanken verlaat. 42 jaar later hebt u een volwaardig pensioen opgebouwd. Dat is voor iedereen gelijk.

o   Waarom 42 jaar? Omdat dat dat met de huidige levensverwachting, iedereen een volwaardig pensioen garandeert.

o   Zorgt u intussen een tijd voor de kinderen of een familielid, verliest u tijdelijk uw job, of wordt u ziek of geconfronteerd met een handicap, dan zijn we solidair en loopt de teller gewoon door.

o   Werkt u langer dan 42 jaar? Dan wordt u daarvoor extra beloond.

Hoe meer mensen werken, hoe beter we samen kunnen garanderen dat iedereen een comfortabele oude dag heeft: wie niet kan werken, wie veel en wie weinig verdient. Dat betekent ook dat we onze pensioenen samen bijeen sparen via de overheid en dat we ons pensioenstelsel verbeteren.

o   Aan de eerste pensioenpijler – het wettelijk pensioen – bouwen we volledig solidair: met bijdragen van alle werknemers en werkgevers.

o   Iedereen die werkt, actief op zoek is naar werk of niet kan werken wegens ziekte of een handicap kan in de eerste pijler een volwaardig pensioen opbouwen.

o   De inkomensgarantie voor ouderen zorgt ervoor dat niemand onder de Europese armoedegrens terechtkomt.

07-02-2014 om 07:51 geschreven door sp.a ambassadeur  

A.    Ons pact voor Jobs

1. Het eenheidsstatuut maakt komaf met de oneerlijke en achterhaalde discriminatie tussen arbeiders en bedienden. De juridisch en sociaal kloof die er vroeger was, vormt niet langer een obstakel in opleiding of jobkeuze. Wij hebben ingerieurs en loodgieters nodig.

2.  Omdat de juridische en sociale kloof tussen arbeiders en bedienden wegvalt, heeft elke opleiding, elke vorming, elke vorm van onderwijs gelijke waarde. Elk talent krijgt dezelfde kansen. Daarom hebben we de onderwijshervorming doorgevoerd. Wij willen toponderwijs voor allen leerlingen, niet alleen de sterksten. Dat is niet alleen voor de leerlingen goed, maar ook voor onze welvaart en samenleving. Want goed opgeleide jongeren komen beter gewapend op de arbeidsmarkt.

3. Eén keer op de arbeidsmarkt pakken we onze loonkostenproblemen aan waar ze zich stellen. Vooral laagbetaalde jobs, jobs voor jongeren en job voor ouderen vormen een prangend probleem. Daarom verlagen we de loonkosten voor werkgevers die deze jobs wel creëren. Zo komen er meer jobs, en brengen die jobs ook meer op.

4. Jongeren aan het werk krijgen – We zetten in op een lokale aanpak van de jongerenwerkloosheid. De eerste werkervaring is de belangrijkste en een eerste keer in die arbeidsmarkt geraken, is het grootste obstakel voor jongeren.

Dat proces stimuleren we door:

• sterkere begeleiding van de VDAB

• werkplekleren integreren

• stages intensifiëren

• actvering (bedrijven fiscaal helpen als ze jongeren in dienst nemen)

• opleiding (gebrek aan ervaring mag niet langer een stopbord zijn voor werkgevers)

5. citroenloopbaan vermijden – Op de arbeidsmarkt moeten de beschikbare jobs ook van goede kwaliteit zijn en beantwoorden aan je verwachtingen. Mensen worden tussen hun 25ste en 50e vaak uitgeprerst. De arbeidstijd, het werkschema en de mogelijkheid om werk te verzoenen met je privéleven zijn vitaal. Werk moeten we daarom moderniseren: het moet mogelijk zijn om even wat minder te werken, of een tijd zelfs helemaal niet, of je uren af te stemmen op de kinderen of weer te gaan studeren.

PERSBERICHT VAN ACKER STICHTING

DAAN ONTVANGT VAN ACKER PRIJS 2014

EXCLUSIEF “ONE NIGHT ONLY” CONCERT

MET PRIJSUITREIKING EN AFTER PARTY

OP ZATERDAG 10 MEI 2014

IN HET HISTORISCHE EN INTIEME KADER VAN

CINEMA DE KEIZER IN LICHTERVELDE

De Van Acker Stichting werd opgericht ter ere van Achiel Van Acker, de gewezen Eerste Minister en Kamervoorzitter, en zijn zoon Frank Van Acker, de gewezen populaire burgemeester van Brugge.

De stichting heeft doorheen de jaren verschillende belangrijke kunstenaars gehuldigd, waaronder Louis-Paul Boon, Hugo Claus, Toots Thielemans, Jan Decleir en Dirk Brossé. In 2010 waren de filmmakers Jean-Pierre en Luc Dardenne laureaten en in 2012 mocht auteur David Van Reybrouck de prijs in ontvangst nemen.

De algemene vergadering van de Van Acker Stichting heeft besloten haar tweejaarlijkse prijs voor 2014 toe te kennen aan de veelzijdige muzikale artiest Daan Stuyven.

“Wie de decennia lange lijst met laureaten overloopt zal merken dat de prijs nog nooit werd toegekend aan een rasechte rockartiest. Johan Verminnen kwam nog het dichtst in de buurt. Hoog tijd om hierin verandering te brengen. Met een muzikale duizendpoot als Daan vullen we dat gemis in één klap op: rock, pop, dance, country, chanson, filmmuziek,… altijd handig wanneer je met één artiest nagenoeg alle muziekgenres in de lijst met laureaten krijgt”, stelt Alain Petit, woordvoerder van de Van Acker Stichting.

“Maar er is natuurlijk meer dan enkel de muziek. Daan is één van de artiesten die anno 2014 nog ongezouten voor hun mening uitkomen, zonder om de haverklap angstig achter zich te kijken of zijn albums nog wel verkopen. Hij laat zich ook niet in vakjes stoppen: muzikaal noch inhoudelijk.”

“Dat verdient onze steun. Ongezouten voor een mening uitkomen, desnoods tegen de stroom in, vrij van partijpolitieke en andere dogma’s: dat was één van de belangrijkste kenmerken van zowel Achiel als Frank Van Acker. La vraie décadance c’est de ne pas dire ce qu’on pense”.

“Dan is er nog wát Daan precies vertelt. Hij strijdt systematisch tegen de negatieve krachten in onze samenleving, tegen het pessimisme, tegen de verzuring, tegen het ‘zij tegen ons’ gevoel. Dat komt in heel wat interviews en documentaires duidelijk naar voren, maar zeker ook in de muziek zelf. Een nummer als ‘Victory’ is een expliciet voorbeeld, maar bijna alle nummers van Daan bevatten een drive die aan de mensen zegt ‘komaan, niet bij de pakken blijven zitten, geen ruzie maken, niet zeiken, we gaan ervoor’. Dat hebben mensen nodig na jaren crisis: hoopvol de blik richten naar de toekomst die we samen waar kunnen maken. Kortom, ‘progressief’ in de meest zuivere betekenis van het woord.”

De Van Acker Prijs zal officieel op zaterdag 10 mei 2014 worden overhandigd in cinema De Keizer in Lichtervelde. Daan zal naar aanleiding van de uitreiking een exclusief akoestisch “one night only” concert geven, aangepast aan de uitreiking én het uitzonderlijke kader van De Keizer, één van de laatste echte buurtbioscopen die ons land nog rijk is.

Bovendien worden alle 400 aanwezigen nadien uitgenodigd op een exclusieve after party met food and drinks en een meet and greet met Daan Stuyven, Isolde Lasoen en Jean-François Assy.

Achtergrondinformatie Van Acker Stichting

De Van Acker Stichting werd opgericht ter ere van Achiel Van Acker, de gewezen Eerste Minister en Kamervoorzitter die enkele jaren geleden nog werd uitgeroepen tot "Bruggeling van de eeuw", en zijn zoon Frank Van Acker, de gewezen visionaire en populaire burgemeester van Brugge.

De stichting heeft doorheen de jaren verschillende belangrijke kunstenaars gehuldigd, waaronder Louis-Paul Boon, Hugo Claus, Toots Thielemans, Jan Decleir en in 2012 nog de auteur David Van Reybrouck.

Laureaten

1971    Frans MASEREEL                                etsen – houtsneden                          

1973    Louis-Paul BOON                               literatuur

1975    Raoul SERVAIS                                    film

1977    François GLORIEUX                            muziek

1979    Jaak VISSENAKEN                               toneel en film

1981    Olivia GEEROLF                                  ballet en choreografie

1983    Willem VERMANDERE                       muziek

1987    Hugo CLAUS                                       literatuur

1990    Toots THIELEMANS                            muziek

1992    Jan DECLEIR                                       film en toneel

1993    Walter VANDENBROECK                   literatuur

1995    AUSCHWITZ-STICHTING                     organisatie

1996    Roger RAVEEL                                    schilderkunst

1997    AMSAB-Gent                                      organisatie

1999    Johan VERMINNEN                            muziek

2001    Jan VANRIET                                       schilderkunst

2003    Alain PLATEL                                      ballet, choreografie, toneel

2005    Claude COPPENS                                muziek

            Rik POOT                                            beeldhouwkunst

2006    WERKERSWELZIJN                             muziek

2008    Dirk BROSSE                                      muziek

2010    Jean-Pierre en Luc DARDENNE         film

2012    David VAN REYBROUCK                    literatuur

Meer informatie

Voor meer informatie kan u contact opnemen met de woordvoerder van de Van Acker Stichting Alain Petit 0498 512 471 of alain.petit@telenet.be

05-02-2014 om 19:42 geschreven door sp.a ambassadeur  

Sociaal-economisch bestaat uit twee woorden. De twee woorden zijn gelijkwaardig. Werk is een hefboom naar emancipatie en geluk en speelt een cruciale rol in de opbouw van een goed leven: het zorgt niet alleen voor bestaanszekerheid, maar je bouwt er ook een sociaal netwerk mee op, het geeft je een gevoel van eigenwaarde en biedt je kansen om vooruit te gaan in het leven.

Werk creëert werk, vooruitgang en groei. Hoe meer mensen aan het werk, hoe sterker onze welvaartstaat. Daarom moeten we ervoor zorgen dat iedereen die in staat is om te werken, ook werkt. En daarom sluiten we een pact voor jobs en nemen we maatregelen om werkbaar werk te bevorderen. Een pact waarin overheid, werkgever en werknemer, zelfstandige en ambtenaar, vragen om samen werk te maken van meer jobs

Een job is pas een job als die je toelaat om op het einde van de maand je rekeningen te betalen. De laatste maanden zien we een evolutie naar een samenleving waarin werk eerder een sanctie is dan een beloniong. Want niet elke werkloze is een profiteur en niet elke werkloze ingenieur, bouwvakker of metser is gebaat bij enkele uren per dag verplicht straatvegen om een uitkering te wettigen.

Onze arbeidsmarkt staat voor grote uitdagingen. Jobs creëren we door arbeid fiscaal aantrekkelijker te maken en door voluit de kaart te trekken van innovatie. Jobs zijn pas toegankelijk, duurzaam en aantrekkelijk als ze de combinatie werk-gezin makkelijker maken, als ze jongeren aan de slag krijgen en als ze ouderen aan de slag houden.En hoe meer mensen werken tot slot, hoe beter we samen garanderen dat iedereen een comfortabele oude dag heeft: wie werkt en wie niet kan werken, wie veel en wie weinig verdient. Dat betekent ook dat we onze pensioenen samen bijeen sparen via de overheid en dat we ons pensioenstelsel verbeteren.

05-02-2014 om 11:37 geschreven door sp.a ambassadeur  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

05-02-2014 om 10:25 geschreven door