Ik was nooit dat meisje dat elke week uit ging.
Of elke week met vrienden af sprak.
het was niet dat ik geen vrienden had maar ik had er blijkbaar geen behoefte aan.
Ik ben niet bepaald sociaal.
En ik hou er niet van om ergens 'anders' heen te gaan.
De enige fijne plek voor mij was mijn eigen kamer.
Ik zat nauwelijks beneden bij mijn familie, mijn pa had toch nooit tijd en mijn broer, achja
hem hoef je toch niks te vragen.
Mijn ma is er bijna altijd, maar ik vraag me af of dat ook zo zou zijn als ze hier echt woonde.
hoe dan ook, ik zat vaak hier.
Ik vond alleen zijn totaal niet erg, zolang het niet te lang duurde.
Een weekje kon ik makkelijk alleen zijn , maar hoe langer hoe eenzamer het werd.
Mijn ouders begrijpen dat niet, ze snappen niet dat ik graag alleen ben.
Om eerlijk te zijn ik snap dat ook niet echt, wie wil er nou elk weekend alleen op zijn kamer zitten , maar wat zitten te schrijven?
Ik denk dat het een reden heeft maar helaas ben ik daar nog niet achter.
tot die tijd blijf ik lekker zitten waar ik zit.
want ik voel me hier fijn, ik hoor geen geruzie, geen gezeur, geen geschreeuw.
Ik en ik alleen (:
(p.s. ogun en ik zijn bij elkaar sinds 3 weken al )
(p.p.s. sorry voor het niet meer zo vaak bloggen)
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|