Hier had ik wat voor gevreesd : daling van temperatuur, wolken, regen...een kleine domper op de vreugde. Dit betekent : geen barbequeu meer met van die lekkere gemarineerde aardappeltjes, geen dagje zwembad, geen ontbijt of avondwijntje op ons terras meer...toch wel een beetje een ontgoocheling voor ons allen. Gelukkig vanmorgen nog een mooie wandeling gemaakt, ondanks dat "ergens" verkeerd gelopen, zonder erg echter. Maar is het nu het weer, of omdat we morgen alweer moeten vertrekken, of eerder het feit dat de autoradio constant op radio Nostalgie staat afgestemd dat ikzelf ergens met een nostalgisch gevoel rondloop ?
Dit weekje had gerust 14 dagen mogen zijn. Trouwens, die radio Nostalgie moet absoluut thuis op de PC in de favorieten worden gezet: allemaal muziek uit de jaren 80, no bullshit. Mijn muziek, uit mijn jeugdjaren althans. Vandaar misschien die nostalgie ?
De middag was knudde : het bezoek aan het dorpje Bièvre viel lelijk tegen. Niks was er. Doods. En een plotse regenbui dwong ons terug naar...nee, vlug iets anders verzinnen. Beauraing dan maar, een 20 km verder. Helaas had dochterlief nog steeds wat kledij nodig voor haar CM reis naar Croatië, dus was het weer even van de ene soldenboetiek naar de andere. Voor broerlief minder leuk, maar met een ijsje valt die altijd wel te paaien. Gelukkig werden er wat kleedjes en broeken gevonden, niet alles helaas, maar kom...zover waren we toch al. Morgen haar verjaardag...moeten we ook proberen vieren. Ik kocht haar al oorringen (vlinders). En een frietje als ze thuiskomt, want dat heeft ze hier gemist. Lief kind, sweet sixteen.... De tijd gaat echt veel te snel. Ik mag me dan wel niet oud voelen, maar een kind dat plots jongedame is, de tweede adem die al eens vlugger moet worden gezocht na een beklimming van een steile heuvel...de signalen zijn er wel.
Die nostalgie zorgde er ook even voor dat ik weer in de val trapte van : laat me nu even alleen met mezelf, laat me weer even alles op een rijtje proberen zetten, de geest leegmaken van teveel nadenken. Dat heb ik soms nodig. Maar evenzeer ook momenten waarop ik het zou willen uitschreeuwen naar de mensen om me heen : zoek contact met mij ! Kijk naar mij, lach naar mij, luister naar mij en praat met mij, geef me een hand, neem me vast...zie me graag ! Net zoals die paar keren dat ik hier tijdens mijn middagrust hoorde : waar is papa ? Dit betekende voor mij : iemand mist je, iemand denkt aan je, iemand heeft je nodig, iemand ziet je graag, je betekent iets voor iemand op dit moment.
Voor enkele van m'n lezers die dit nu zouden lezen : ik dacht vaak aan jullie ! Is dit ook een onderdeel van die nostalgie ? Voor mij wel...
Een van mijn favoriete onderdelen bij een kwis is de muziekronde-als die er al bij is tenminste. Kan het anders voor een muziekfreak als ik ? Aan wandelende muziekencyclopediën als Frank Vanderlinden (De Mens), Wim Opbrouck, Jean Blaute...valt niet te tippen, maar ik kan toch verdraaid goed mee. Zo vind ik het (voor mezelf dus) een uitdaging een lied/nummer/song..te herkennen vanaf de eerste noten of akkoorden. Een stoot adrenaline als ik het weet binnen de 2 of 3 seconden. Zo ook het nummer boven deze blog. Het hele repertoire van de fenomenale groep heb ik grijs gedraaid. You love it or you hate it. I love it. Binnen de 3 noten ? 5 ? 2 of 3 akkorden ? Dit is zo herkenbaar. Yes ! Radio in de auto meteen 7 volumes hoger en meezingen, invallen op het juiste moment...
How I wish you were here...er was mij nog zo op het hart gedrukt : tijdens je weekje vakantie vooral niet denken aan thuis, aan het werk, aan vrienden of hun problemen...Maar waar zijn vrienden anders voor ? Hoe kun je nu niet bezorgd zijn om zorgen van vrienden ? Het grppige is : misschien zijn zij op datzelfde moment hun eigen zorgen wel al vergeten ? Dus maak ik me misschien zorgen om niks ? En toch...how I wish you were here...
Vandaag lijkt iedereen van ons gezin wat te lijden onder de ongewone activiteit van gisteren. 3 x pijnlijke rug, 1 x stijve armen, blaren..dat komt ervan als je persé de Lesse wil gaan afvaren. Droog hebben we het in elk geval niet gehouden, niet door het weer en evenmin dank zij de "gemakkelijke" afvaart. Daar zorgden de afdaling aan het kasteel van Celles wel voor en die waterval een 2tal km. verderop. Kostte bijna 1 nieuwe bril aan de eega. Een nat pak was iedereen beschoren. Over de rest heb ik het maar liever niet. Maar goed, dit hadden we ook weer gehad. Een stukje mini-Deliverance. Oh ? ! U kent dit niet ? Toch een gekende cult-film met Burt Reynolds en de heer Fonda, van Steven Spielberg zelfs, als ik me niet vergis. Over een afdaling per kano van een wildwaterrivier. Spannend, dreigend, en met een stukje menselijk psycho erachter.
We're like two lost souls swimming in a fish bowl, year after year. Hoe lang moet je nadenken om zo'n tekst te kunnen verzinnen ? Je moet goed zijn, echt goed. Toevallig lag 2 dagen eerder de CD The Wall van Pink Floyd op in een boekhandeltje te Redu (boekendorp). De eigenaar moet zowat 60, 70 jaar oud zijn geweest. Zou ik daarom zoveel gekocht hebben bij hem ?
What have you found? The same old fears. Wish you were here ...
MTV,TMF,JIM TV... muziekzenders bij de vleet in ons tvlandschap. De ene videoclip na de andere, alle stijlen, bekende en onbekende artiesten, al dan niet idiote reportages, shows en side-kicks... Maar kent u MCM ? Dat is er ook zo één, alleen had ik van deze nog nooit gehoord, tot ons verblijf in de Ardennen. Gelukkig was er ook 22N en Canvas/ketnet, voor het dagelijkse nieuws in de moerstaal, maar voor de tiener was een streepje muziek en vido wel een welkome afwisseling bij al dat Frans en Duits...De reden waarom ik dit nu neerpen : dinsdag 7 juli. Een hele dag niks anders dan Michael Jackson op de radio, TV...Maar op MCM was er die avond wel een heel mooi overzicht, met commentaar van collega-artiesten uit de muziekwereld, clips, optredens van MJ, waarbij je toch echt niet om de conclusie heen kon : een heel groot artiest is van ons heengegaan. Zelfs de kinderen, toch niet een generatie die opgroeide met zijn muziek, moesten toegeven : wow, die was echt wel heel goed ! Mijn armharen kwamen toch recht bij het horen en zien van de clips van Smooth Criminal, Dirty Dianan, Bad...onwezenlijk toch, de dood van iemand.
Hoe persoonlijker je die persoon kende, hoe dichter de relatie, hoe onwezenlijker soms, maar ook van een heel gekend persoon, een wereldster, kan het afscheid...bij de ene al niks, bij een ander veel veroorzaken. De talrijke menigtes bewezen dit. Het deed mij ook wat...het deed me in elkgeval nadenken, stil worden, wat weemoedig zelfs. Een verlies, een stukje verlden dat verloren ging. Jeugdsentiment ? Wie wordt de volgende ? Laat het nog wat uitblijven, ik heb het wel gehad met die afscheidstoestanden. En dat in mijn vakantie...wordt ongetwijfeld vervolgd.
Eerst en vooral een woordje ter info : ik heb besloten zoveel mogelijk van mijn blogs te betitelen met de titel van een bestaand lied. Zomaar. Als geheugentraining. Dr. Kawashima zegt dat dit goed is voor de prefrontale cortex. Ik mag die man wel, want mijn geheugenleeftijd blijkt momenteel jonger dan ik ben. Tot daar die Nintendo DSi.
De titel hierboven ? OK, zeker niet direct mijn stijl. Maar ik kan niet ontkennen dat hij daar ook wel een snaar raakt. Die vakantieweek is echt wel goed. Weet u wat de dochter zei tegen ons een paar dagen terug ? Papa, broer en ik hebben afgesproken deze week geen ruzie te maken en de sfeer goed te houden. Een donderslag bij heldere hemel ! Oh joy ! Vreugde en ongeloof. Want die 2, ze kunnen er soms wat van. Oh, niet altijd, begrijp me niet verkeerd, maar bij momenten voel je je haar grijs worden, je bloed koken, de stoom uit de oren komen enz enz. En inderdaad, de 2 op dezelfde kamer, zelfs in het zelfde bed, samen aan het spelen, lol maken, lachen, ...een verademing, een droom voor ouders;
Er is natuurlijk een leeftijdsverschil, het zijn broer en zus, 1 in de puberjaren, 1 met lange tenen, de ene een heethoofd die nooit stilstaat of ophoudt te kwebbelen, de andere een stille...dat kan vonken geven. Maar nu ? Niks daarvan. Ze zijn...los. Ik had zelfs een heel goed intens gesprek met ons dochter, bij valavond, alleen met ons 2 op het terras. Dat was zo...plezant en..geruststellend.
U hoeft dit niet te begrijpen hoor, 't is een vader-dochter ding, en ook met de zoon gaat alles tegenwoordig heel vlot. Dit moet de vakantie zijn. Tijd voor een gezelschapsspel, hoor ik net. Kan die vakantie samen niet wat langer duren ?
Ooit was ik een stadsmus. Kende niks anders dan de binnenstad. Ja, mijn grootouders hadden een tuin, een grote moestuin, en als kind speelde ik in het bos en we hadden zelf ook wel een tuintje, maar ik woonde en leefde en groeide dus op in de stad. Later had ik het geluk naar een voorstad van Gent te kunnen verhuizen, dichtbij groen en weg van de drukte , met een leuk tuintje met gras, bloemen, bomen, planten...
Maar 200 km vreder ligt een stukje België dat voor mij de schoonheid van de natuur pas echt laat uitkomen : De Ardennen ! Al vele malen was ik er te gast. Ongetwijfeld zijn Thailand, Canada, Zuid-Afrika en honderden andere landen en steden ook best de moeite, maar het groen en de stilte van de bossen in het Zuiden van ons land zijn voor mij al een hele verademing. Nu ben ik zelf ook vrij sterk begaan met onze natuur, moet u weten, dus stelt u zicht dan ook even het volgende beeld voor : ochtend, volop zon en warmte, blauwe lucht, buitenterras met ontbijt, op de achtergrond paarden in de weide, bossen en heuvels, een vijver met vissen, een blauw buitenzwembad (ja sorry, voor mij is dit laatste nu eenmaal geen standaard beeld..), stilte...en plots, even verder in de lucht..Majestueus : 2 grote roofvogels, zwevend, glijdend, speurend, hun kreten slakend...iemand dit nog meegemaakt de voorbije weken ? Ik niet, maar nu dus wel. Even voel ik mij totaal gelukkig...
's Middags bezoek aan een dierenpark, waar de meest recente aanwinst, 2 Siberische tijgers, voor het publiek tentoon worden gezet. Dit klinkt negatief, zo is dit ook bedoeld. Twee van de prachtigste, krachtigste dieren van deze wereld, in een kooi met een loopruimte van een paar vierkante meter. Hemeltergend vind ik dit. Ze passeren op 10 cm van ons, achter tralies en glas. Deze wondermooie schepsels horen hier niet thuis...althans niet in dit omheind stukje niks. Vrij moeten ze zijn, ongerept, zoals de roofvogels in de lucht. Het plaatje klopt niet. Kan iemand mij de zin hiervan verklaren ?
