Zal iemand zich volgend jaar nog 25 juni 2009 herinneren ? Ik alvast wel. Niet alleen omdat het mijn geboortedag is, nee...dit jaar was die zowiezo bijna even zwaar als vorig jaar. Al moet ik zeggen : mijn dochtertje, zoontje, vrouw en...2 heel goeie vriendinnen hebben me er echt wel doorgesleurd, waarvoor ik hen niet genoeg kan danken. Ere aan wie ere toekomt ! Maar het werd een dag om nooit te vergeten...
Wie er het eerst was ? Maakt het uit ? In die omstandigheden ? Hilde...heeft iemand gekeken deze avond ? Hoe mooi kunnen ze het toch altijd maken en zeggen achteraf. Maar het was wel gemeend, en het kwam uit de mond van enkele mensen die ik zelf wel kan apprecieren, om het op zijn zachtst te zeggen..Stijn, Truus, Axl...ja, ze zullen haar missen, dat zag je. Jammer, echt jammer...een artieste, een mooi mens...wie kan zeggen wat er echt in de mensen leeft vanbinnen ? Zouden we meer kunnen helpen moesten we het kunnen zien en weten ?
En dan die andere koning...Wacko noemden ze hem. Ja, er zal wel iets van waarheid in zitten. Maar...een rasartiest. Fenomenaal danser, muziekschrijver, zanger....ik hield er wel van, van zijn muziek. Vele documentaires over gezien. Veel positiefs over zijn mens-zijn. Maar wellicht ook getormenteerd. En kijk nu...plots weer in de belangstelling. Waarom maakt de dood iemand plots weer zo boeiend ?
One of the band told me last night, that music is all that he's got in his life...zo begint 1 van mijn favoriete nummers. Ik wou dat gaan gebruiken, maar toen bedacht ik me. Natuurlijk kan ik niet zonder muziek in mijn leven, en zo ken ik er nog wel een paar...maar...all that there is in life ? Toch niet. Er is meer dan dat. Ik voel me heel blij dat te beseffen en weten. Mensen, natuur, een besef van iets meer en iets hogers...dat maakt het leven toch het leven waard ?
Mijn favoriete band is 35 jaar samen, hoorde ik pas in een heel uitgebreid interview...hoe die elkaar aanvullen en hoe zij over muziek, teksten en hun bandgevoel praten en denken...dat is...ja, HET gewoon. Zo zie ik het ook, en ik wou dat ik dat aan iedereen kon overbrengen. Ik weet zeker dat Yasmine ook die richting uit wilde gaan. Haar Leonard Cohen vertolking bewees dat. Maar er ontbrak iets. Of misschien was er net iets te veel ? Wie zal het zeggen ? Maar het hoefde niet zo te eindigen...niet zo radicaal. Hoeveel waarom's zijn er weer gevallen de laatste dagen ? Teveel...
Geef om elkaar en om je vrienden,mensen...je weet nooit hoe je iemand helpt. Vang hen op, steun elkaar in moeilijke dagen, geloof in elkaar... dat is alvast iets om over na te denken...
Nu heb ik al m'n hele leven lang iets met taal. Het zal het lot wel zijn, maar ik las al heel graag van kindsbeen af, verslond tonnen strips, las kilo's boeken...ben in de Latijn-Griekse afdeling beland, waarna hogere studies vertaler. Dan nog wat avondschool. Allemaal in verband met taal, toch ? Ik ben afkomstig uit een stad waar een van de allerplatste dialecten in het land wordt gesproken (en ik kan het nog steeds !), en woon nu al een 19 jaar in 1 van de mooiste steden van Vlaanderen waar ook al zo'n sappig dialect wordt gesproken. Ik ben geen "echte", want niet ter plaatse geboren, en het lokale dialect leren spreken is ook niet evident, maar ik voel me toch wel al een deel van de lokale bevolking. Maar de algemene omgangstaal, het vroegere ABN, vind ik toch nog altijd een heel geschikte manier om te communiceren.
Sinds het opduiken van de modernere communicatiemiddelen zoals email, SMS en vooral de chatsites (MSN, ...) valt het op hoe snel het betere taalgebruik achteruit gaat. Ook bij mezelf. Ik kon me tot voor kort echt wel ergeren aan de veelvuldige taalfouten in de weekbladen, kranten, op TV,...Wat is er met het edele beroep van corrector gebeurd ? Wordt de spellchecker wel gebruikt bij het editeren van teksten ? De schuldige is natuurlijk de alomgekende zetduivel. Heel vervelend wezen moet dat zijn. Er is blijkbaar geen tijd of behoefte om alles nog eens goed na te lezen vooraleer de publicatie gebeurt. En dat merk ik de laatste tijd zelf, wanneer ik zaken achteraf ga nalezen die ik op papier (op scherm zeg maar) heb gezet. Wat een idiote fouten toch ! Ij ipv ei of omgekeerd, een dt fout (shame on me),... En dat voor iemand die toch wel met taal begaan is. Zouden zich daar nog mensen aan storen, vraag ik me af. Zeker de jeugd niet, want die gaan echt wel de verkeerde weg op. Worden er nog opstellen geschreven in deze tijd ? Vroeger was dat vrijwel elke week. Nu moeten boekbesprekingen gebeuren aan de hand van powerpoint presentaties of foto- en andere toestanden. Tot er weer iets nieuws opduikt, denk ik dan.
Maar tot dan blijven we dus maar proberen zonder al te veel fouten te schrijven. En wie er toch nog 1 ontdekt : neem het me niet kwalijk, 't is de zetduivel...
Ik was deze avond even uit het oog verloren...tot de dochter plots weer langs haar neus weg : ah ja, papa, vanavond komt...logeren hé ! Juist, ja...Altijd toch weer wennen, zo een vriendin van de dochter in de sofa 's avonds. Normaal kruipen ze weg in de kamer van de dochter : hoogst privé ! Kloppen als je binnenkomt of het zit er tegen. Wat ze dan doen ? Zoals alle tienermeiden vermoed ik...Maar vanavond wilden ze film kijken beneden. Mij goed, ik moest toch nog het gras rijden. Maar ergens krijg je toch het gevoel dat ze voor even het huis overnemen. Ah, wat maakt het uit ? Hoe was ik zelf op die leeftijd ? Ik weet het infeite niet meer, maar we hingen in elk geval meer buiten op straat rond. Hetzelfde trouwens als een deel van de huidige hangjongeren, die dan weer de volwassenen van deze tijd een aanleiding geven tot discussie door hun rondgehang.
Wat was er ook alweer ? Oh nee ! Daarom die logeerpartij : morgen gaan ze met een deel van de klas of school of weet ik veel naar een of ander pretpark in Nederland en dus moeten ze vroeg op en dus..papa, ga jij ons brengen naar school met de auto,please please please ? Kun je daar nu nee tegen zeggen, een prima uitslag op school, hard gewerkt, een koppel ogen als ...ja...'t zijn in elk geval schone, een glimlach van oor tot oor, en...'t is zo mijn maatje, ons dochter. Allez, 't is goe, veel slaap heb ik toch niet meer nodig de laatste jaren, en ik kan er vrij goed uit. Allez, hoe laat moet ik er jullie dan uithalen, meisjes ? We moeten om...6.15 u op school staan...! Slik ! 6.15...da's toch het bed uit om...5.40 ...da's toch niet echt gewoon meer, maar kom, ze verdienen een goed begin van de vakantie. En voor ontbijt, meiden ? Geen koffie voor mij ! Voor mij is't gelijk...OK, zo moeilijk wordt dat niet. En zo ver is die school ook niet...Kom je ons dan ook weer halen, papa, 'k zal nen SMS sturen... Wat zij een vriendin onlangs nog tegen me ? Ge voelt dat ge leeft, ge wordt tenminste niet geleefd...Hmm...waarom krijg ik de indruk dat het deze keer toch andersom is...? NIet moeilijk dat ik er toch naar uitkijk : nog 3 dagen en dan gaat de riem eraf.
Slaapwel, mijnheer , wij gaan slapen. Hela, L., zeg maar Alex hoor, mijnheer is niet thuis. OK, tof, slaapwel ...Alex ! Tot morgen. Hmmm, zou toch wel best kunnen meevallen, zo 2 of meer tieners in huis...als ze maar overeenkomen.
Wat heb ik nu weer in m'n hoofd gehaald ? Een blog beginnen...wie is daar nu weer mee gebaat ? Vooral ikzelf denk ik. Al veel langer wou ik iets doen met die schrijfwoede die in mij zit. Maar wat ? Boeken schrijven zie ik niet zitten, er zijn er al te veel. En daarbij, Brusselmans zorgt daar wel voor. Wie zit te wachten op weer zo'n onbekende onbeminde in het Vlaams schrijverslandschap ? Niemand toch ? Columnist ? Bij wat ? Libelle, Story, Humo, Knack Weekend, Woef ? Nee, daar zijn er betere voor. Journalist ben ik ook niet, dus verslaggeving over de recente brand bij bakkerij De Lekkere Koek of over alweer het zoveelste verkeersslachtoffer...nee, bedankt. Maar het is niet de eerste keer dat ik signalen krijg uit mijn omgeving dat ik met mijn geschrijf eens 'iets' zou moeten aanvangen. Dit lijkt me dan een goed begin. Eens kijken of ik het nog altijd kan..heeeel lang geleden lukte me dat vrij goed. Dus...wie zich geroepen voelt, hij of zij leze verder. Bij deze al een eerste waarschuwing : gortdroge humor, hier en daar een vleug cynisme of een scheutje zwartgalligheid, een stukje kinderlijke poëzie, een lijntje of 2 rap of een stroofke muziektekst...je kunt het allemaal wel tegenkomen, daarvoor ken ik mezelf gelukkig al goed genoeg.
Gisterenmiddag lijkt me wel een mooi punt om te starten. Want het was dé dag van het jaar voor onze vzw SToC. Het Steun Ouder Committee Chiro van de meisjeschirogroep Jokido uit Gentbrugge. De laatste zondag voor het begin van de grote vakantie gaan de meiden namelijk met z'n allen op daguitstap (bestemming : zee) en onze vzw zorgt bij hun terugkeer voor een gezellig barbecuetje (of is het nu quetje ? die nieuwe spelling blijft me achtervolgen..kan me niet voorstellen dat ze dat in het Kiswahili ook hebben). En de gezelligheid ligt in het gezelschap : een bende olijke 40-plusser papa's, niet vies van een grap en een pint op tijd en stond. Maar gewerkt wordt er wel ! Als daar dan ook nog wat vrouwelijk gezelschap bijkomt waar we dan wel even onze plagerijtjes kunnen op uitwerken, is de dag al voor de helft geslaagd. Alex, gij den bar ? Al wat je maar wil, jongens, vorige keer den bak-bak, nu den bar. Daar draaien we ons hand niet voor om. De gedachten gaan snel terug naar de mooie tijd als gelegenheidsbarman in onze kantine van de waterpoloploeg. Goh, dat was pas een tijd. Na de trainingen uren zitten nakletsen met de bende, alle grote en kleine verhalen van onze jeugd en de oudere garde aanhoren...En op sommige zaterdagen ook nog eens een paar uurtjes kantinedienst voor de hondenclub. Een koffie, een trappist en ..sorry, kan uw beest ne keer zijn staart wat bijhouden aub ? Danke. Ja, 't is nen brave zulle. Maar haal nu maar uw pootjes van mijn schouders, maat, een knuffel kun je krijgen, maar ik ga geen danske met u doen. Ja...allemaal voorbij, dus maar terug naar het heden.
En voor u, lief meiske ? Een fruitsapje ? 'k zal er jou eens een extra grote geven zie ! Die oogjes van die gastjes als er door die grote mijnheer die ze infeite niet zo goed kennen ook nog een klein kommetje zoutjes wordt bijgegeven....dat maakt het de inzet waard. En de oudere tieners en leidsters, die bedienen we op een even joviale manier. Als iedereen zich maar tevreden voelt, daar doen we het voor. Heej, ...hoe was de dag aan zee ? Of ...alles goed gegaan in de studies ? Afgestudeerd !? Proficiat ! Ja...we werken aan onze persoonlijke PR ook hé... Binnenkort beginnen dan de grote renovatiewerken waarvoor we ons vooral geëngageerd hebben. Dat wordt ons megaproject. Nieuwe lokalen en een proper functioneel gebouw voor de maskes. Dat de burgemeester dan ook maar eens bij ons langskomt om te zeggen hoe goed de jeugd bezig is. Maar da's een zorg voor later. De warme zoveravond loopt op z'n einde. Iedereen is voldaan, iedereen is tevreden. Het was weer een goeie. Moeilijk is dat allemaal niet. Een klein beetje overleg en organisatie en dat gaat als vanzelf. Nog een laatste rondje ? Met z'n allen in de ronde nog wat nakeuvelen. 'T zit er alweer op. Tot de volgende, gasten ! Wanneer ? Wel, binnen een dag of 14 beginnen we er hier aan hé ! Breng de sloophamers maar mee. Wie zorgt voor de catering ? De vloeibare of de vaste - grinnik ?
Nog vlug even de laatste Louis Louise meepikken en de zondagavond zit er weer op. Op naar de eerste van de week. Slaapwel...
Publieke recensies niet nodig hoor. Alle begin is moeilijk...
