Het spijt me echt, maar ik zal vanavond niet te lang bloggen. Mijn armen voelen aan als jelly. Ik heb net samen met een vriendin gaan zwemmen en we hebben welgeteld 32 lengtes gezwommen. Na een kleine vleeskeuring ^^ zijn we in de stoomcabine geweest. Man, dat was daar heet!! Ook heb ik vandaag 2 uur LO gekregen (lichamelijke opvoeding). Ik heb gefietsd, geroeid, etc... Het was een sportieve dag vandaag! :D
Ik heb vandaag mijn koffer voor de Italiëreis in een klein uurtje gemaakt. De bagage mag maar 15 kilo wegen. Ik zit al aan 12 kilo en ik heb nog niet eens alles. Ik zal de kleine pruts in mijn handbagage steken die mag 10 kilo wegen. Dat vind ik eigenlijk niet echt logisch. Wie steekt er nu 10 kilo in zijn handtas? Het verbaasde me hoeveel ik eigenlijk nodig heb. Hoe ik afhankelijk ben van materiële zaken. Ik was verrast dat bijna mijn hele leven in één koffer kan. Eigenlijk zouden we al die materiële ballast moeten opgeven, maar dat zou ons leven heel wat moeilijker maken.
Het spijt me, beste lezers. Ik ga afsluiten.
Blessed be and Bye Bye!
Godin van de dag: Artemis, godin van de jacht, maar ook van sport.
Vandaag is het de tweede dag dat mijn metekindje op deze aarde is gekomen. Ik ben van plan een soort scrapbook te maken met foto's in van haar. Maar ik twijfel of ik het zelf zou houden of aan haar zou geven als ze wat ouder is. Als ik het binnen x aantal jaar geef, is er alleen nog de moeilijkheid om het ergens op een veilig plekje te bewaren, zonder dat het zo goed is weggestoken dat ik het kwijt raak. Ik zal jullie nog wel laten weten wat ik ermee zal doen. Vandaag wil ik praten over een trilogie die ik aan het lezen ben. Maria V. Snyder is de schrijfster. Het eerste boek heet studie van gif. Dat is het enige boek van de trilogie dat ik nog niet gelezen heb, wat eigenlijk niet echt logisch is. Het tweede heet studie van magie, en het laatste studie van vuur. Het is echt een zalige reeks! Het sleept je echt goed mee in die andere wereld. ZEKER lezen dus!
Weet je wat ik vreemd vind? Hoe het leven plots in een seconde, een minuut zo kan veranderen. Ik was tot vorige maand een gewoon mens met de nodige problemen in de liefde of met af en toe eens een hapering in mijn brein. Maar toen begon ik te werken aan mijn spreekbeurt over het feminisme. Verandering 1: Ik begon me een echte feministe te voelen. Verandering twee: een lul van een jongen (mijn bijna-vriendje) wou dat ik thuis bleef van een zotleuke fuif (omdat hij heel jaloers is.) Hij vertelde me die avond ook dat hij geen vaste relatie wou, maar wel een trouwe. Met andere woorden: hij wou dat ik braafjes thuis bleef terwijl hij vrolijk de bloemetjes kon gaan buiten zetten. Ik zei dat hij 'ons' moest vergeten en dat ik niks meer van hem wilde horen ( in mijn vorige blog staat dat hij dat dus duidelijk niet begrijpt en gisterenavond bleek dat ik nog maar eens gelijk had) Verandering 3: Ik besloot om de rest van mijn leven single te blijven toen op die fuif een gast met me begon te dansen die met zijn stijve lul tegen mijn kont zat te schuren ( ieuw!) Ik besloot ook om carrière te maken en mss op mijn 30ste een kind te adopteren ofwel naar een spermabank te gaan, daar ben ik nog niet uit. Verandering 4: ik werd meter. Verantwoordelijkheid...
Je kan wel zeggen dat ik de laatste tijd veel heb meegemaakt. Of dat nu positief of negatief is moet ik nog uitmaken, maar die veranderingen zijn er toch en ik kan ze niet meer terugdraaien. Ik zal ermee moeten leren leven. Ik kan niet anders.
OMG ik had juist een hele lange blog gemaakt en die is nu weg! Shit! Oké, dan begin ik maar opnieuw, sorry jongens dit wordt een verkorte versie.
Hallo beste lezers,
Het was vandaag een lastige dag, met op het einde een heerlijke verrassing. Lastig omdat de dag volgepropt zat met stomme taken, vervelende lessen en een tekort aan slaap helpt daar ook niet echt bij. Ook een jankend bijna-vriendje (soon to be ex-bijna-vriendje) helpt niet om de dag wat leuker te maken. Die gast wil me nu echt niet met rust laten, is dat zo moeilijk? Ben ik zo irresistable :D haha. Nee, ik denk dat hij het begint door te hebben, na de derde keer te hebben gezegd dat hij me met rust moet laten. Jongens kunnen toch zo hardhorig zijn! (Sorry voor de veralgemening!)
Nu, de dag was niet helemaal naar de vaantjes. Tijdens mijn voorlaatste uurtje les keek ik eens naar mijn gsm, wat zag ik daar, een berichtje! Eureka, ik had een sms. Raad eens wat er in stond? Niemand? Er stond dat ik juist meter was geworden van een wolk van een kind! Amélie. Vervuld van vreugde vond ik het moeilijk om op mijn keiharde, houten stoel te blijven zitten. Vliegensvlug verliet ik het schoolterrein toen de laatste bel ging. Waarschijnlijk heb ik nog nooit zo hard gelopen. Dat is eigenlijk een verontrustende gedachte, misschien moet ik iets doen aan mijn fysiek. Nu ja, that's out of the question. Helaas moest ik nog wachten tot zes uur vooraleer ik mijn allerliefste metekindje kon zien. Ik wou eigenlijk graag vastpakken typen, maar ze is nog te licht (2,860 kg). Stiekem heb ik haar toch even vast kunnen houden, mijn God wat is dat een klein boeleke!
Ik begrijp dat er bij het meterschap heel wat verantwoordelijkheden komen. Niet enkel zal ik het voelen aan mijn portemonnee, maar ook zal ik dichter bij de opvoeding willen staan. Ik heb al gevraagd aan mijn zus ( de mama) of ik later met Amélie naar toneelstukken mag gaan kijken, samen mogen gaan eten, ... Ik wil haar meenemen naar de bibliotheek, boeken voorschotelen, samen naar de bioscoop gaan. Luisteren naar oude hits ( die nu nog nieuw zijn, maar bij haar misschien verouderd zullen zijn.) en vooral vertellen over mijn fouten en mijn levenswijsheden, haar advies geven en haar beschermen. Ik zal ooit een boek voor haar schrijven. Ik voel het. Maar ik mag mijn nichtje zeker niet vergeten (Marie-Lou, de oudere zus van Amélie). Als ze wil mag ze ook mee, ik zal er geen probleem van maken, maar zij heeft mijn zus als meter. Bij Marie-Lou ben ik tante. Het kind heeft mij al laten lachen. Ik hou van haar, net zoals ik van Amélie zal houden.
Mijn allerbeste lezers, morgen ben ik er weer. Ik ga na school weer naar het ziekenhuis Amélie bezoeken. Ik ben van plan om een heel fotoboek te maken. Met alle foto's van haar eerste dagen met allemaal leuke commentaren. Op het einde wil ik een brief schrijven waar ik haar beloof mijn plichten als meter goed te volgen. Er staat dus nogal wat op het plan morgen.
godin van de dag: Maeve, godin van verantwoordelijkheid.
Hoj iedereen! Ik denk dat het gemakkelijk is als ik mezelf even voorstel. Ja, ik weet het ik ga clichés gebruiken, maar dat is de gemakkelijkste manier :) Ik gebruik mijn echte naam niet omdat ik toch wel een beetje privacy wil. Sorry iedereen! Dus, hier ben ik Aine. Ik ben 18 jaar en zit in mijn zesde jaar. Ik hou van toneel en boeken. Ik vind het fantastisch om zelf ook te schrijven, maar ik weet niet of het altijd even goed is. Erg vind ik het niet, maar ik zal er binnen een paar jaar wel de kost mee moeten verdienen. Schrik niet, ik zou volgend jaar graag journalistiek studeren. ^^
Ik heb deze blog aan gemaakt omdat ik net de film: "Julie and Julia" heb gezien. Die vrouw had daar ook een blog in en het leek me geweldig om er ook een aan te maken. Ik wil me ook meer verdiepen in wicca, maar ik vind het altijd zo moeilijk om er aan te beginnen. Ik laat het liever op me af komen. Als ik trouwe lezers heb, zoals jullie, kan ik misschien meer discipline hebben om mezelf erin te gooien.
Als er iets is, als ik een gigantische spellingsfout heb gemaakt, laat het me weten! Ik wil mezelf verbeteren maar daar heb ik wel jullie hulp bij nodig. Als er iets is, een probleem thuis of what so ever, stuur me een mailtje, zet iets in mijn gastenboek. Ik zal mijn uiterste best doen om goed advies te geven.
Misschien stuur ik deze berichten de leegte in, misschien leest er iemand het. Allemaal misschiens, maar ik zal alleszins een leuke tijd gehad hebben. :)
