Een week terug toen ik de paarden binnen liet wilde ik hun voeten afspuiten omdat ze wat in de modder hadden rond getriepeld. Ik hing de spuit met leiding op en ging als eerste Windy halen. Normaal doen we dit met zijn twee, de ene houdt het paard vast, de andere spuit de benen af... Ik was die avond alleen... Windy wilde dolgraag naar binnen en Triomphe idem ditto. Ik deed hun halsters aan en liet Windy voortgaan zodat ik de draad weer kon spannen voor Triomphe. Klaarblijkelijk had Windy de spriets niet zien hangen en liep gewoon door.... Met alle gevolgen van dien! Ze trok per ongeluk de spuit los en een waterfeestje kon beginnen! Windy verschrok zich en liep weer naar buiten toe. Ik had eerst alles even aan de kant gelegd maar zag dat de spuit naar de eeuwige verdoemenis was... Dan maar met de waterslang... niet evident als er een paard staat te triepelen om binnen te mogen en de andere in de verte ook al aan het hinniken is. 

Bijgevolg ben ik sinds die dag iedere dag met de hand water in de waterbakken aan het doen! 

Moet je denken dat vroeger de mensen dan hoogstwaarschijnlijk datzelfde water wat nu mooi bij mij uit de kraan komt lopen, eerst nog moeten gaan halen aan de put, ophalen met de emmer en weer vervoeren naar de stallen of om het even waar. 

Conclusie: Ergens is die technologie en die vooruitgang toch wel mooi meegenomen voor ons mensen ...