Ken je dat gevoel, dat je gewoon denkt dat iedereen die jij graag hebt, u gewoon negeert? Of een hele commentaar heeft op u? Vandaag moest ik naar een babyborrel, tussen al mijn familie zitten. Klinkt echt super leuk, maar nee. Dat is het niet Zeker niet als je je tussen familie, vrienden en kennissen, helemaal alleen voelt.
Er was een tijd, dat ik dat super graag deed. Dat mijn familie alles voor mj betekende, ik alles voor hen zou doen. Nu is alles anders.Sinds ik mijn vriend heb, besef ik dat ik niet moet springen en vliegen voor mijn familie. Hij is momenteel mijn toekomst en gaat dus voor. Jammer genoeg, geraak ik op die manier wel mijn zus kwijt.
Nu moet je weten, mijn mama (borderliner) en mijn zus, hebben in 3 jaar niet gesproken tegen elkaar. Allemaal de mama haar schuld hoor. Drie jaar lang was ik de persoon dat mijn zus het meest nodig had. Ze belde me soms in de nacht, ik werd meter van haar eerste kindje en was zelfs bij de bevalling van haar 2e kind. Ik deed alles voor haar en we konden niet meer zonder elkaar. We waren 2 handen op haar zwangere buik.
Nu is ineens alles weer goed tussen haar en ons ma. En ja, wat denk je? Mij heeft ze niet meer nodig. Ik zie haar veel minder & dus ook mijn metekindje. Hij betekend alles voor mij en ik ben op trots op hem. Nee, nu zij er weer is, draait alles om "oma".
En ze wrijft het er maar al te graag in. "Ik en mijn dochter gaan samen gaan shoppen" Je denkt toch niet dat ze het over mij had eh? Nee, ik doe er niet meer toe. Ik heb haar, tot vandaag, 1,5 maand niet gehoord of gezien. Dat is voor haar een normale zaak, nu ze wééral een nieuwe vriend heeft. Niet dat ik het erg vind dat ik ze niet zie, integendeel, dan zaagt ze niet. Ik ben het gewoon dat ik geen mama heb. Ik ben 17, ze ging weg toen ik 3 was. 10 jaar lang heeft ze in een psychiatrie gezeten en en 14 jaar lang heeft ze nooit naar mij omgekeken. Maar what ever, ik heb de beste papa ooit. En daarvoor ben ik zo dankbaar. Wie weet waar was ik beland als ik hem niet had gehad. Leven met een moeder dat borderline heeft is hatelijk. Ik schaam me om haar voor te stellen aan mijn vrienden en vriendinnen, of mijn vriendje. Hij kent haar ondertussen ook al hoe ze in elkaar zit. Ze manipulerende, liegende nymfomane die haar zelf een goede moeder en oma vind. Ohja, dat is het toppunt. Ze vind dat van haar eigen, terwijl ze 2 van haar 3 kinderen kwijt is. Aan wie zou het liggen?
