"Ik heb zin in een ijsje. Jij ook?" "Nee schat, vanavond niet, ik sta op dieet, weet je nog?"
Het is niet leuk om toe te kijken hoe je vriend geniet van een Dame Blanche, maar het voelt achteraf wel goed om te beseffen dat je aan de verleiding hebt kunnen weerstaan! Dat verdient een grote zak chips! Neenee, grapje... Tijdens het diëten kom je vaak spelbrekers tegen. Bij mij zijn dat vooral mijn vriend en mijn ouders. Mijn vriend die op de meest vreemde momenten zin krijgt in een 'lekkere friet', maar zelf geen problemen heeft met zijn gewicht. Mijn ouders, die langs de ene kant begrijpen dat ik op mijn gewicht wil letten, maar langs de andere kant bezorgd zijn dat ik ineens niet meer zou eten, en zo anorexia zou krijgen. Die kans schat ik persoonlijk redelijk laag in, ik hou veel teveel van lekker eten En zonder eten kan je toch niet behoorlijk functioneren? Als ik één ochtend niet ontbijt, dan val ik bijna flauw, ik heb dat gewoon nodig... Vanavond een nieuwe uitdaging: een feestje! Alcohol zal ik wel kunnen laten, ik ben sowieso niet iemand die veel drinkt. En iemand moet bob zijn he! Maar dat eten... het is er altijd zo lekker! Achja, ik zal het wel overleven, en anders ga ik morgen maar een beetje langer lopen dan gewoonlijk
Hoe leuk zou het zijn om gewoon gewicht te kunnen verliezen terwijl je in bed ligt? Je gaat slapen, droomt van een mooi figuur, je wordt wakker... En dan heb je dat mooie figuur! De wereld zit niet eerlijk in elkaar: sommige mensen blijven maar ongezonde dingen eten, en blijven eeuwig slank... Terwijl ik na één reep chocolade al het verschil zie! Ik kan mij niet inbeelden dat ik heel mijn leven lang moet blijven opletten wat ik eet. Want zo zal het waarschijnlijk wel zijn. Ik ben redelijk zwaar gebouwd, ik zal nooit 'natuurlijk slank' worden. En die gedachte ontmoedigt mij wel een beetje. Ik doe nu zo hard mijn best om enkele kilootjes kwijt te spelen, maar als ik die kilootjes niet terugwil, zal ik dit nog heel lang moeten volhouden!
Jawel, jawel, het is gelukt! Ik had nog slaapoogjes toen ik op de weegschaal ging staan, maar dat veranderde snel toen ik het resultaat aflas: 72.3! Even opfrissen: een week geleden woog ik 73.6, dus dat is al 1,3 kilo eraf! Dat vind ik toch best wel een flinke prestatie, zeker omdat ik er niet superveel voor heb moeten laten. Wat minder chips eten, wat minder koekjes en chocolade, wat meer lopen... Maar dat is het dan ook! Zondag vind ik wel altijd een heel moeilijke dag. Ontbijten met pistolets, chocolaatjes, lekker luieren, 's avonds frietjes eten tot ik erbij neerval... Maar dat is jammergenoeg verleden tijd! Gisterenmorgen heb ik 1 sandwiche gegeten, en gisterenavond heb ik het gehouden op pommes duchesse (in de oven, niet gefrituurd!) met sla, tomaatjes, en een klein stukje vlees. Dat is dus maar een kleine zonde he ;-)
Okee, ik ben dus al meer dan een kilo kwijt. Maar nu komt het moeilijkste deel: bevestigen! Nu mag ik zeker niet denken dat ik er al ben, of denken dat ik een beloning verdiend heb. Er blijven nog veel kilo's over om te verliezen, dus er is nog werk aan de winkel! Ik heb wel met mezelf afgesproken dat, als ik minder dan 70 kg weeg, ik mijzelf mag belonen. Mijn ouders vinden het okee dat ik aan het diëten ben, maar ze willen niet dat ik mezelf ga uithongeren. Ze zeggen dat als je echt zin hebt om iets te eten, je dan beter een klein beetje ervan kan eten. Want uiteindelijk, als je jezelf dat ene lekkere ding blijft ontzeggen, ga je uiteindelijk zondigen, en dan ga je veel meer eten dan goed voor je is. Dus beter een klein beetje aan jezelf toegeven!
En zonder eten kan je toch niet behoorlijk functioneren? Als ik één ochtend niet ontbijt, dan val ik bijna flauw, ik heb dat gewoon nodig...
