Na 2 weekjes Polen met de scouts, ben ik veilig en wel terug in België! Een beetje met spijt in het hart, maar erg rouwen doe ik er niet om. 2 weken is eigenlijk wel verdomd lang. Polen was echt interessanter dan ik dacht moet ik toegeven. We doorkruisten dan ook heel Polen! Geland in Warschau reisden we 2 dagen later door naar Krakau, waar we 4 dagen bleven. Daarna namen we de nachttrein naar Gdansk. Toen trokken we door naar £eba, om dan weer door te reizen naar Tórun! Het vliegtuig richting Charleroi namen we weer in Warschau. We hebben de zoutmijn van Wielickzka bezocht, de concentratiekampen van Auschwitz, het koninklijk paleis Lazienki in Warschau, de "Stalin-toren" in Warschau, kerken, kerken, kerken.... en natuurlijk ook de befaamde kelderclubs! "Absinthe" in Tórun was de allerleukste, maar dan ook diegene waar ik me het minst van herinner Alhoewel we wel maar met 8 waren(en na 4 dagen maar met 7 meer: iemand had de voet verzwikt en moest naar huis gerepatrieed worden!) zat de "groeps"sfeer er toch goed in! Het eten was de-li-cious. Hoe kan het eigenlijk ook anders: de prijzen waar érg Pools (vrij laag dus) en ons budget was groot. Gevolg: 2 maal per dag op "restaurant", met minstens 2 gangen!! Dit kamp was écht de max en ik zou er uuuuuuuuren over kunnen vertellen (net zoals de paasreis naar Marokko!). Zijn er trouwens mensen die al naar Polen (of Marokko) geweest zijn? Je mag je ervaringen hier altijd meedelen! Nu mijn woorden nog niet koud zijn over Polen en mijn kleren nog niet eens allemaal gewassen zijn (ik ben maar van gisterenavond thuis, you see), moet ik alweer beginnen aan mijn volgende valies! Dinsdag vertrek ik namelijk voor een maandje naar Frankrijk! Ik geloof dat ik gewoon ál mijn kleren die in m'n kast liggen, rechtstreeks in mijn valies ga steken!
Aangezien mijn verjaardag te midden mijn maand verblijf in Frankrijk valt (20 augustus, don't forget! )en ik binnen een week naar Polen vertrek, zal mijn "verjaardagsfeestje" met de familie vanmiddag doorgaan. Het is te zeggen: ons familie is zo klein dat ze op een go-cart kan... Mijn ouders zijn allebei enig kind, en ik heb dus geen neven of nichten, nonkels of tantes. Wel jammer moet ik toegeven. Een echt groot familiefeest op zondagmiddag, ken ik dus niet. Toen we in het lager over 'de familiestamboom' leerden, kon ik ook nooit mee. Raar maar waar! Ons mama heeft 'voor de gezelligheid' dan ook maar wat van haar tantes en nonkels uitgenodigd. We zien die mensen eigenlijk toch maar 2 keer per jaar (nieuwjaar en mijn verjaardag). "Het oud ijzer" worden ze ironisch genoemd. De gemiddelde leeftijd zal vanmiddag toch rond de 70 liggen geloof ik! Ach ja, ik maal er niet om: de aanwezigheid van een lekkere taart en kaasschotel maken veel goed!
Naar jaarlijkse gewoonte worden rond deze tijd onze hagen geschoren. Altijd een groots werk en een drukte van jewelste. Normaliter is het ons opa die de heggeschaar ter hand neemt (en kleindochters en oma ruimen het snoeisel op). Dit jaar echter, was het anders. U moet weten, opa wordt ook al een dagje ouder. Gras afrijden? Oké. Maar meters hoge hagen scheren, dat wordt gewoonweg te vermoeiend. Ons papa huurde daarom voor de eerste keer de speciale scheer-tuinmannen in. Dinsdag drie juli zou een hectische dag worden. Ik leg het even uit: 8:00 (normaal gezien, eigenlijk altijd te laat): de poetsvrouw stuikt binnen 8:15 ik sukkel uit mijn bed 8:30 opa stormt binnen 8:45 de 2 tuinmannen arriveren 9:00 mama vertrekt naar de kapper en gaat daarna om boodschappen 9:15 de postbode komt brieven afgeven 9:40 een vriendin van mama springt vlug even binnen 10:00 naar oma bellen om te melden dat opa bij ons blijf eten 10:20 mama komt terug ( het kapsel checken) 10:30 ik bel naar een vriend, blijkt nog in bed te liggen. Beslis later terug te bellen 10:40 de patron komt even het werk keuren van zijn 2 knapen 11:10 de telefoon rinkelt: een vriendin van ons zus 10:30 krijg sms van de nog eerder slapende vriend. Ik bel terug. 12:10 MIDDAGMAAL! Ik sterf van de honger Opa rekent ondertussen op ons hulp om het snoeisel om te ruimen. We moeten ons gelukkig niet echt afjagen, de snoeiers werken wel door, maar een sneltrein kunnen we ze ook niet noemen.
Het is weer zover! Na weer een dik half jaar elkaar niet te hebben gezien, wordt nu de plaats van ontmoeting Brussel! Na Knokke, Antwerpen, Brugge, Leuven.... zullen we nu de winkelstraat van Brussel onveilig maken! We leerden elkaar (laat me even denken) in de zomer van 2003 kennen, op taalkamp(Beauvais). Iedereen dacht dat we tweelingszussen waren, en wij speelden het spelletje braafjes mee. We hadden elkaar nog nooit eerder gezien, maar het klikte meteen. We spraken dan ook nog af doorheen het jaar. Omwille van omstandigheden gingen we de volgende zomer elk op een ander taalkamp, maar het jaar nadien planden we allebei ons taalkamp in de Ardèche. Nu, vier jaar na onze eerste kennismaking, is deze vakantievriendschap nog altijd niet beëindigd. Het is zelfs meer geworden dan een gewone vakantievriendschap! Onze 'dates' zijn schaars (zo'n 3 à 4 keer per jaar), maar altijd even leuk en gezellig. Gewoonlijk staat 'shoppen' op het programma, net zoals vandaag. Onze dag was misschien ietwat ongelukkig gekozen, lees: soldendrukte en zéér wisselvallig weer (het is zelfs zover gekomen dat we op het terras onder onze eigen paraplu moesten schuilen!). Alhoewel, het leverde wel een paar nieuwe ballerina's, een t-shirt en een pyjama op! Ik kijk al uit naar de volgende keer!!!
)en ik binnen een week naar Polen vertrek, zal mijn "verjaardagsfeestje" met de familie vanmiddag doorgaan. Het is te zeggen: ons familie is zo klein dat ze op een go-cart kan... Mijn ouders zijn allebei enig kind, en ik heb dus geen neven of nichten, nonkels of tantes. Wel jammer moet ik toegeven. Een echt groot familiefeest op zondagmiddag, ken ik dus niet. Toen we in het lager over 'de familiestamboom' leerden, kon ik ook nooit mee. Raar maar waar!
