Het Zwanenpaar   
  
Ze drijven sierlijk over het water 
wit als gevallen sneeuw 
lijken anders dan eenden met hun gesnater 
rustig, stil en zo tevree. 
Waar ze drijven valt de spiegeling van het water 
als fonkelende scherfjes uiteen 
het zijn net stukjes zilver  
en stukjes edelsteen. 
  
Met ingehouden adem  
kijk ik ernaar 
de eenheid en de schoonheid 
van dit zwanenpaar. 
Zelfs de andere dieren 
tonen hun respect 
zo rustig en zo sierlijk 
ze zijn gewoon perfect. 
  
Het symbool van de liefde 
zo worden zij genoemd 
om hun liefdevolle trouw 
eeuwenlang geroemd. 
Al worden zij ook zeventig 
zij blijven bij elkaar 
zijn tot aan het einde 
een liefdevol minnend paar. 
  
Terwijl ik dit sta te bedenken 
drijven zij gestadig voort 
versmolten met de natuur 
alsof niets hen stoort. 
Het lijkt wel een sprookje 
die twee zo gracieus 
eenvoudig in hun schoonheid 
maar toch ook mysterieus. 
  
  
  
  
					
 
					
					
					 |