Het Zwanenpaar
Ze drijven sierlijk over het water
wit als gevallen sneeuw
lijken anders dan eenden met hun gesnater
rustig, stil en zo tevree.
Waar ze drijven valt de spiegeling van het water
als fonkelende scherfjes uiteen
het zijn net stukjes zilver
en stukjes edelsteen.
Met ingehouden adem
kijk ik ernaar
de eenheid en de schoonheid
van dit zwanenpaar.
Zelfs de andere dieren
tonen hun respect
zo rustig en zo sierlijk
ze zijn gewoon perfect.
Het symbool van de liefde
zo worden zij genoemd
om hun liefdevolle trouw
eeuwenlang geroemd.
Al worden zij ook zeventig
zij blijven bij elkaar
zijn tot aan het einde
een liefdevol minnend paar.
Terwijl ik dit sta te bedenken
drijven zij gestadig voort
versmolten met de natuur
alsof niets hen stoort.
Het lijkt wel een sprookje
die twee zo gracieus
eenvoudig in hun schoonheid
maar toch ook mysterieus.
|