U alleen kunt beslissen of het AA-programma, de manier van leven in AA, zin voor u heeft en of het u kan helpen. Het is een beslissing die u zelf moet nemen. Niemand in AA kan dat voor u doen. Wij kwamen bij AA omdat wij moesten toegeven de controle over ons drinken totaal te hebben verloren. Het drinken was voor ons een probleem geworden waar wij alleen geen uitweg meer voor wisten.

Velen van ons wilden aanvankelijk niet toegeven dat zij niet meer sociaal konden drinken. Toen hoorden we van andere AA-leden dat we ziek waren. (Dat hadden we al gedacht!) We kwamen er achter dat vele mensen onder dezelfde gevoelens van schuld, eenzaamheid en hopeloosheid leden als wij. We kwamen er ook achter dat deze gevoelens veroorzaakt werden door onze ziekte: alcoholisme. We besloten te proberen onder ogen te zien wat alcohol van ons gemaakt had. Wij gaven eerlijk antwoord op zeer precies gestelde vragen over ons drinken en de uitwerking daarvan op ons dagelijkse leven. Hieronder staan die vragen. Probeert u ook eens voor uzelf een eerlijk antwoord op die vragen te geven. En denk er daarbij aan dat het geen schande is toe te geven dat u een probleem heeft op het gebied van uw gezondheid.Hebt u het probleem werkelijk, dan is het belangrijk dat u wat aan de oplossing gaat doen!

U hebt 0 vragen met JA geantwoord - voor een interpretatie zie onder (klik aan)
1.	Heeft u ooit geprobeerd om b.v. een week of een andere van tevoren bepaalde tijdsduur niet te drinken en is u dat toen niet gelukt?	nee ja
De meesten van ons hebben zich dikwijls voorgenomen niet meer te drinken. We deden in dit opzicht ernstig gemeende beloftes tegenover ons gezin, onze familie, onze werkgever. We zwoeren soms wel dure eden. Maar we konden ons er niet aan houden, totdat we eindelijk de weg naar AA vonden. Nu beloofden we niets, noch onszelf, noch anderen. Wij hebben ons er uitsluitend op geconcentreerd om 'vandaag het eerste glas niet te drinken' en ... we bleven deze ene dag nuchter
2.	Heeft u zich geërgerd aan de raad van anderen die probeerden u er toe te bewegen met het drinken op te houden?	nee ja
Veel mensen hebben geprobeerd de man of vrouw die moeilijkheden had door het drinken te helpen. Maar de meeste alcoholisten ergerden zich enorm aan alle goede raad die verband hield met hun drinken. AA dwingt niemand een raad op te volgen. Maar als er om gevraagd wordt zullen we over onze eigen ervaringen vertellen en graag enkele praktische suggesties geven voor een leven zonder alcohol.
3.	Heeft u ooit geprobeerd uw drinken onder controle te krijgen door van de ene alcohol houdende drank over te stappen op de andere?	nee ja
Wij waren steeds op zoek naar een niet zo gevaarlijk drankrecept. Van sterke drank gingen we vaak over op b.v. wijn, sherry of bier. Of we namen cola-tik, of een andere 'long-drink': Wij probeerden ook alleen maar op bepaalde tijden te drinken. Maar met welk 'recept' we het ook probeerden, het slot van het liedje was dat we vroeger of later toch weer dronken waren.
4.	Heeft u afgelopen jaar `s morgens ook al gedronken?	nee ja
De meesten van ons zijn er uit eigen ervaring van overtuigd dat het bevestigend antwoord op deze vraag een bijna zekere vingerwijzing is voor het feit dat iemand op weg is alcoholist te worden en misschien zelfs al aan het einde van de weg van het 'normale drinken' is gekomen.
5.	Bent u jaloers op mensen die drinken kunnen zonder daardoor in moeilijkheden te komen?	nee ja
Het staat zonder meer vast dat vele miljoenen mensen sociaal, soms zelfs zwaar drinken kunnen, zonder dat zij zichzelf of anderen daarmee schade berokkenen. Heeft u zichzelf niet afgevraagd waarom het gebruik van alcohol juist bij u zo vaak het begin was van veel narigheid?
6.	Heeft u in het afgelopen jaar gemerkt dat uw drinken een steeds moeilijker op te lossen probleem is geworden?	nee ja
Al het beschikbare medische bewijsmateriaal wijst er op dat het alcoholisme een steeds verder voortwoekerende ziekte is. Als iemand eenmaal de controle over zijn drinken heeft verloren, wordt het probleem steeds moeilijker en verdwijnt NOOIT meer. Voor een alcoholist blijven tenslotte slechts twee mogelijkheden: 1. hij drinkt zich dood of komt in een inrichting terecht of 2. hij blijft van de alcohol, in welke vorm dan ook, af. De keuze is simpel.
7.	Heeft uw drinken moeilijkheden bij u thuis veroorzaakt?	nee ja
Velen van ons beweren dat zij drinken door onplezierige of vervelende huiselijke omstandigheden. Maar het is ons zelden of nooit gelukt dit soort moeilijkheden door ons ongecontroleerde drinken op te lossen. Integendeel, de moeilijkheden werden alleen maar groter!
8.	Probeert u op feestjes, waar men niet zo vlot is met het verstrekken van drankjes, toch op de een of andere manier wat extra’s te bemachtigen?	nee ja
Als wij bij zulk soort gelegenheden absoluut aanwezig moesten zijn, dan zorgden wij meestal vooraf het nodige gedronken te hebben, of wij probeerden op de een of andere slimme manier toch meer te krijgen dan de gastheer ons had toegedacht desnoods namen we ons eigen voorraadje mee. En vaak dronken we dan achteraf nog wel het nodige, als het moest met het excuus van: er werd daar zo weinig geschonken, ik zal mezelf maar eens trakteren’.
9.	Bent u, ondanks dat u eigenlijk bewezen hebt het niet te kunnen, toch nog steeds van mening dat als u zou willen u zonder meer zou kunnen stoppen met drinken?	nee ja
Dit zichzelf voor de gek houden schijnt bij probleemdrinkers heel normaal te zijn. De meesten van ons die in AA zijn, probeerden steeds maar weer, zonder hulp van buitenaf, met drinken op te houden. Het wilde echter maar niet lukken!
10.	Heeft u het laatste jaar als gevolg van uw drinken op uw werk verstek laten gaan?	nee ja
Toen wij nog dronken en soms dagen in de zaak op hef kantoor of op ons werk ontbraken, probeerden wij vaak onze 'ziekte' een naam te geven en gaven verschillende pijnen of pijntjes op als verontschuldiging voor ons niet-aanwezig zijn. In werkelijkheid waren we bezig onszelf te bedriegen.
11.	Heeft u ooit black-outs ervaren wanneer u dronk? (Onder black-outs verstaan wij in dit verband: kortere of langere periodes waarvan u zich niet meer kunt herinneren wat er gebeurd is, wat u gedaan hebt, en waar u bent geweest.)	nee ja
Dit soort geheugenverlies, meestal black-outs genoemd, blijkt de grootste gemene deler te zijn in bijna al onze verhalen uit onze drinkers-loopbaan. Nu, erkennend dat wij alcoholisten zijn, beseffen we maar al te goed de werkelijke noodtoestand waarin wij ons bevonden als wij onbewust en vaak ontoerekenbaar handelden.
12.	Heeft u ooit het gevoel gehad dat u van uw leven meer zou kunnen maken als u niet meer zou drinken?	nee ja
De AA als zodanig kan al uw problemen niet oplossen. Maar, waar het gaat om alcohol, kunnen wij aantonen hoe te leven zonder black-outs, zonder bang en vol schaamte wakker te worden, zonder wroeging en zelfmedelijden. Allemaal toestanden die een gevolg zijn van een overdadig alcoholgebruik.
Hebt U vragen met JA geantwoord - voor een interpretatie zie onder, aan de hand van Uw JA antwoorden zal u zelf kunnen oordelen
Eerlijk beantwoord? Als u de vragen eerlijk heeft beantwoord dan bent u degene die kan beslissen of AA iets voor u is. Als uw antwoord hierop 'ja' is, dan zullen wij u graag laten zien en vertellen hoe het voor ons mogelijk was met drinken op te houden.

24-02-2008 om 00:00 geschreven door dirk

---

Wie geeft er graag zijn totale nederlaag toe? Praktisch niemand, uiteraard. Ieder natuurlijk instinct verzet zich tegen het idee van persoonlijke machteloosheid. Het is echt vreselijk te moeten toegeven dat we - het glas binnen handbereik - onze geesten misvormd hebben en dat we zodanig in de ban raakten van een destructieve drankzucht dat alleen een daad van de Voorzienigheid deze van ons weg kan nemen.

Geen enkel ander bankroet is hiermee te vergelijken. Alcohol wordt nu de schraperige schuldeiser, die al ons zelfvertrouwen en elke wil om zijn eisen te weerstaan, opslorpt. Als dit harde feit eenmaal is aanvaard, is het bankroet van ons menselijk bestaan compleet.

Als we echter bij AA komen, krijgen we al gauw een heel andere kijk op deze absolute vernedering. We merken dat we alleen door een totale nederlaag in staat zijn onze Eerste Stappen te zetten naar bevrijding en kracht. De aanvaarding van onze persoonlijke machteloosheid wordt uiteindelijk de basis waarop we een nieuw, gelukkig en zinvol leven kunnen bouwen. We weten dat er weinig terecht komt van een alcoholist die zich bij AA aansluit, als hij niet eerst zijn verwoestende zwakheid en alle gevolgen ervan heeft aanvaard. Zolang hij zichzelf niet nederig maakt, zal zijn nuchterheid - als die al bestond - zeer onzeker zijn. Het ware geluk zal hij nooit vinden. Dit is een van de feiten uit het bestaan van AA die boven alle twijfel verheven zijn, omdat ze op een rijke ervaring steunen. Het principe dat we geen blijvende kracht zullen vinden voordat we onze volledige nederlaag hebben toegegeven, vormt de voornaamste wortel waaruit onze hele gemeenschap is ontsproten en voortbloeit.

Toen we voor het eerst werden uitgedaagd om onze nederlaag te erkennen, kwamen de meesten van ons in opstand. Wij hadden AA benaderd in de verwachting op onszelf te leren vertrouwen. Toen kregen we te horen dat, wat alcohol betreft, zelfvertrouwen uit den boze was; feitelijk een waar blok aan het been. Onze sponsors vertelden dat we het slachtoffer waren van een dwangvoorstelling, die zo indringend was dat geen enkele menselijke wilskracht deze kon doorbreken. Zonder steun, zo zeiden ze, bestond er niet zoiets als een persoonlijke overwinning op deze dwang. Onze sponsors tekenden haarscherp ons dilemma door ons ongenadig te wijzen op onze gevoeligheid voor alcohol die in de loop der tijd toegenomen was: een allergie noemden ze het. De dwingeland alcohol zwaaide een tweesnijdend zwaard boven ons: aan de ene kant werden wij getroffen door een waanzinnige drang om te drinken, en aan de andere kant door een overgevoeligheid van ons lichaam die ons uiteindelijk tot zelfvernietiging zou brengen. Op deze wijze aangevallen, zouden slechts enkelen er in slagen op eigen kracht de strijd te winnen. Het was een statistisch feit dat alcoholisten bijna nooit herstelden op eigen kracht. En dit is kennelijk zo geweest vanaf het moment dat de mens voor het eerst druiven perste.

In de beginperiode van AA konden slechts de meest hopeloze gevallen deze onverteerbare waarheid slikken. Zelfs deze 'laatste-snik-gevallen' hadden vaak moeite zich te realiseren hoe hopeloos ze er eigenlijk aan toe waren. Slechts enkelen zagen dit in, en wanneer zij, met alle kracht waarmee een drenkeling een reddingsboei grijpt, zich aan de AA-principes vastklampten, ging het vrijwel zeker goed met hen. Daarom ging de eerste uitgave van het boek Alcoholics Anonymous, gepubliceerd toen ons ledental (nog) klein was, alleen over de ergste gevallen. Vele minder wanhopigen probeerden AA, maar mislukten omdat ze het hopeloze van hun toestand niet konden toegeven.

Het geeft een geweldige voldoening vast te kunnen stellen dat dit in de jaren daarna veranderde. Alcoholisten die hun gezondheid, hun gezin, en hun werk nog steeds bezaten, en in welstand leefden, werden zich bewust van hun alcoholisme. Toen deze trend toenam, sloten ook jongeren zich aan, die nauwelijks meer dan potentiële alcoholisten waren. Hen werden die laatste tien of vijftien, letterlijk helse, jaren bespaard die de rest van ons had doorgemaakt. Hoe konden mensen als zij deze Eerste Stap zetten, die immers van ons vereist toe te geven dat ons leven stuurloos was geworden? Het was toch een duidelijke zaak dat zij net zo diep zouden moeten zinken als wij om de Stap te laten aanslaan.

Door in ons drankverleden te duiken, konden we aantonen dat ons drinken, jaren voordat we ons realiseerden dat we de controle verloren hadden, al niet louter een gewoonte was, maar in feite het begin van een fataal voortschrijdend proces. Tegen de twijfelaars konden we zeggen: "Misschien ben je wel helemaal geen alcoholist. Waarom probeer je niet wat gematigder te drinken, terwijl je ondertussen in gedachte houdt wat we je over alcoholisme hebben verteld?" Deze houding leverde directe en praktische resultaten op. We ontdekten toen dat, wanneer de ene alcoholist de ware aard van zijn kwaal tot de andere kon laten doordringen, die persoon nooit meer dezelfde zou zijn. Na elk drinkgelag zou hij zich afvragen: "Misschien hadden die AA’ers toch wel gelijk......" Na een paar van zulke ervaringen, vaak jaren voor de allerergste moeilijkheden zouden beginnen, zou hij overtuigd naar ons terugkeren. Hij was feitelijk net zo diep gezonken als wij. De drank zelf was onze beste advocaat geworden.

Waarom beklemtonen wij zo dat elke AA’er eerst in de put moet zitten? Het antwoord is, dat de meeste mensen het AA-programma pas echt in de praktijk proberen te brengen als ze in de put zitten. Want de elf resterende Stappen van de AA in de praktijk brengen, betekent het aannemen van een denkwijze en gedragslijn, waarvan vrijwel geen alcoholist die nog drinkt ook maar zou kunnen dromen. Wie wenst strikt oprecht en verdraagzaam te zijn? Wie wenst zijn fouten te bekennen en de aangerichte schade te herstellen? Wie trekt er zich iets aan van een Hogere Macht, laat staan van gebed en meditatie? Wie wil er tijd en energie opofferen om de boodschap van AA door te geven aan een volgende alcoholist? Nee, de gemiddelde alcoholist, egocentrisch tot en met, bedankt voor dit vooruitzicht, tenzij hij deze dingen moet doen om zelf in leven te blijven.

Door de gesel van het alcoholisme worden we naar AA gedreven en daar ontdekken we de noodlottige aard van onze toestand. Pas dan, en dan alleen, kunnen we genoeg open staan en zijn we bereid om te luisteren zoals alleen stervenden dat kunnen. We zijn bereid om alles te doen wat de meedogenloze dwanggedachte van ons wegneemt.
 

23-02-2008 om 00:00 geschreven door dirk

Als alcoholisten dronken wij vlugger en met grotere teugen dan andere mensen.

---

Wij lieten zelden iets in het glas; de fles moest leeg tot op de bodem.

Velen vinden het grappig dat ze, zelfs na jaren nuchterheid, een halve kop koffie of glas limonade niet kunnen achterlaten. We nemen soms de laatste slok van een niet-alcoholische drank net alsof het bier of wijn was.

Misschien hebben de meeste lezers het reeds begrepen. Het is niet eenvoudig voor ons om een half gelezen bladzijde, hoofdstuk of boek neer te leggen. Het lijkt bijna een dwanggedachte om tot het einde te gaan, in plaats van dagelijks een paar hoofdstukken te lezen en de rest te bewaren voor een andere keer. Niet dat die neiging totaal slecht is. Wanneer men over een vernietigende obsessie zoals drinken heen wil raken, is het soms goed die te vervangen door een andere, zoals de neiging om meer over het alcoholisme te weten te komen en meer en meer hulp te zoeken.

Lees dus door als je wilt. Het is heel wat gezonder dan drinken. Maar zet, als je aan het einde van dit hoofdstuk komt, de computer even uit en overloop je dag eens. Ga na hoe dikwijls je de zaken kalmer en beter had kunnen aanpakken als je er eerst had over nagedacht.

De slogan "Kalmpjes aan" is één manier waarop wij AA'ers elkaar eraan herinneren dat we de neiging hebben te overdrijven, erop los te stormen, zonder geduld voor wat ons daarbij kan remmen. We vinden het moeilijk kalm van het leven te genieten.

Wanneer iemand te haastig is om iets gedaan te krijgen of om ergens te komen, kan men hem daar vriendelijk op wijzen met "Kalmpjes aan". De raadgever krijgt dan vaak een negatieve reactie en dat wijst erop dat hij een gevoelig punt heeft aangeraakt.

We weten nu wel dat naarmate de maatschappij sneller en sneller verandert, meer en meer mensen gebrek aan tijd hebben en je weet niet wat je het eerst of het laatst zult doen.

Dergelijke pressie maakt niet van iedere drinker een alcoholist. Slechts bij een klein percentage drinkers ontwikkelt zich ons probleem. Maar diegenen bij wie dat wel gebeurde ondervinden ze allemaal dat ze moeten leren zich te ontspannen en aan een kleine vooruitgang of zelfs de kleinste genoegens plezier te beleven. Kortom, hoe dagelijks te genieten van hun reis, in plaats van heel de tijd te kniezen. Het loont de moeite even stil te staan en naar de horizon te turen.

Sommigen van ons betrappen er zich herhaaldelijk op dat ze meer willen doen dan ze aankunnen.

We nemen meer verplichtingen op ons dan een normaal mens kan dragen.

We zouden hieromtrent waarschijnlijk heel wat kunnen leren van herstelde hartpatiënten.

Velen slagen er in actief en productief te blijven op een gedoseerde manier die afmatting, overdreven inspanning en verslaving aan de klok vermijd.

Sommigen van ons werken een dagelijkse routine uit die ons streven realistisch en binnen de mogelijkheden helpt te houden. We maken een lijst op van zaken die we vandaag zouden willen afmaken en kunnen die dan indien nodig halveren. Een nieuwe dag, een nieuwe lijst.

Of we plannen dingen opzettelijk lang op vooruit, en we leren onszelf ze te vergeten tot de tijd gekomen is. Anderen vinden dat lijsten en schema’s tirannen kunnen worden die ons dwingen elk punt af te handelen, hoeveel tijd en inspanning dat ook mag vergen. In dat geval zweren we lijsten voor een tijdje af. Wanneer we dan niet langer onder het juk van hun heerschappij dienen te lopen, kunnen we leren handelen in een spontaner, kalmer tempo.

Een twintigtal minuten stil alleen zijn 's morgens helpt zeer velen van ons de dag te beginnen met een ontspannen en geordende geestesinstelling. Sommigen gebruiken hiertoe een gebed of meditatie.

En misschien krijgen wij het gedurende een koortsachtige dag voor elkaar verscheidene keren ongestoord met gesloten ogen stil te zitten om daarna ontspannen te beginnen. Voor anderen is het dan weer gemakkelijker het kalmer aan te doen met de hulp van een ander persoon. We kunnen het misschien op ons eentje niet aan wat te kalmeren, maar soms kunnen we onszelf wel opleggen te luisteren naar een vriend die al een zekere mate van gemoedsrust bezit. Volle aandacht aan iemand anders schenken kan ons evenwicht herstellen en geeft ons een nieuwe kijk op ons eigen leven, zodat we inzien dat het geen zinloze wedloop hoeft te zijn.

Meer formele bijeenkomsten zoals kerkdiensten of retraites zijn zeer lonend voor sommige mensen. Of we kunnen eenvoudig beslissen er wat vroeger op uit te trekken dan we gewoon zijn, zodat we alles wat rustiger kunnen aanpakken. Met een beetje nadenken kunnen we persoonlijke tijdschema’s uitwerken die minder overladen, buigzamer zijn en die ons niet afbeulen.

Wanneer we te druk in de weer zijn kunnen we onszelf eens afvragen: "Ben ik werkelijk zo onmisbaar?", of: "Is dat echt nodig?". Tot onze opluchting is het antwoord meestal negatief. Op lange termijn helpen deze overwegingen ons niet alleen over ons drankprobleem heen, maar ze laten ons toe productiever te zijn omdat we onze energie beter kunnen verdelen.

We stellen verstandiger prioriteiten. We leren dat veel van wat we als belangrijk beschouwden, dat niet is. "Hoe belangrijk is het écht?" is steeds een goede overweging.

Uiteraard is "Kalmpjes aan" geen alibi voor luiheid of het verzuimen van afspraken. Er zijn dingen die niet mogen uitgesteld worden tot morgen, zoals ophouden met drinken. Maar er zijn andere zaken die beter met rust gelaten worden tot we ze beter aankunnen.

Een zeer ziek en totaal overspannen AA-lid telefoneerde AA en zei dat ze onmiddellijk hulp nodig had. Men vroeg haar of ze 20 of 30 minuten kon wachten tot men haar iemand kon sturen. "O nee", antwoordde ze, "Mijn huisarts heeft gezegd dat ik onmiddellijk hulp nodig had, en dat was eergisteren!". Ons hart gaat uit naar iemand in zo'n toestand. We weten maar al te goed hoe ze zich voelt. Er kwam hulp opdagen binnen het uur, en nu vertelt ze dat verhaal om aan te tonen hoe verward ze vroeger was.

Indien je een inwendige kern van gemoedsrust, geduld en tevredenheid allerbelangrijkst vind, kan je die bereiken. Denk er nu en dan eens aan dat "Kalmpjes aan" misschien het beste ritme voor vandaag is.

We kunnen vandaag beginnen te veranderen, weet je nog ?

22-02-2008 om 00:00 geschreven door dirk

De Twaalf Stappen

De Twaalf Stappen van AA zijn een ideale handleiding voor een nuchter leven. 
Deze stappen vormen de leidraad voor de Anonieme Alcoholisten en vormen de basis van het herstelprogramma.

Het relatieve succes van het AA programma lijkt veroorzaakt te worden doordat alcoholisten, die niet meer drinken, een uitzonderlijke gave hebben om andere alcoholisten, die hun drinken nog niet onder controle hebben, te bereiken en te helpen.

In zijn eenvoudigste vorm werkt het AA programma als een herstelde alcoholist(e) vertelt over zijn of haar problematisch drinken, als hij of zij de nuchterheid beschrijft die hij of zij vond in AA en als hij of zij de nieuwkomer uitnodigt om kennis te maken met deze informele vriendenkring.

De kern van het gesuggereerde herstelprogramma is samengevat in Twaalf Stappen.

Die beschrijven de ervaringen van de AA leden van het eerste uur.

Deze eerste leden waren tamelijk religieus geïnspireerd en daarom geloofden zij sterk in een goddelijke macht die de kracht gaf om te herstellen.

De hedendaagse AA gemeenschap tracht een herstelprogramma aan te bieden waarin iedereen zich kan terugvinden, ongeacht zijn of haar overtuiging, levensbeschouwing, ideologie ...

Nieuwelingen hoeven deze Twaalf Stappen niet in hun geheel te volgen als zij dat nog niet willen of als zij zich daartoe nog niet bekwaam voelen.

Het enige wat AA vraagt is dat deze mensen hun geest willen openstellen, dat zij bijeenkomsten willen bijwonen waarop herstelde alcoholisten hun persoonlijke ervaringen vertellen hoe zij nuchterheid bereikten en dat zij AA - literatuur willen lezen waarin het AA - programma wordt beschreven en geïnterpreteerd.

AA - leden zullen de nieuwkomers meestal ook op het hart drukken dat enkel de  probleemdrinkers zelf - èn zij alleen - kunnen bepalen of zij al dan niet alcoholisten zijn.

Ook dient aangestipt te worden, mee gesteund door medische bevindingen, dat alcoholisme een voortschrijdende ziekte is die niet kan genezen worden in de gangbare betekenis van het woord, maar die enkel tot staan kan gebracht worden door totale onthouding van alcohol in elke vorm. 

De Twaalf Stappen

Eerste Stap

"Wij hebben toegegeven dat wij machteloos stonden tegenover de alcohol - dat ons leven stuurloos was geworden."

Tweede Stap

"Wij zijn gaan geloven dat een Macht groter dan wijzelf ons weer geestelijk gezond kon maken".

Derde Stap

"Wij hebben het besluit genomen onze wil en ons leven toe te vertrouwen aan de hoede van God, zoals wij persoonlijk Hem opvatten".

Vierde Stap

"We hebben een diepgaande en onbevreesde morele inventaris van onszelf opgemaakt".

Vijfde Stap

"Wij hebben tegenover God, tegenover onszelf en tegenover een ander mens de juiste aard van onze misstappen toegegeven".

Zesde Stap

"We waren volkomen bereid om God al deze karaktergebreken te laten wegnemen".

Zevende Stap

"Wij hebben Hem nederig gevraagd onze tekortkomingen weg te nemen".

Achtste Stap

"Wij hebben een lijst gemaakt van allen die wij hadden gekwetst en zijn bereidwillig geworden het bij allen weer goed te maken".

Negende Stap

"Wij hebben waar mogelijk het rechtstreeks bij deze mensen weer goedgemaakt, tenzij dit hen of anderen zou krenken".

Tiende Stap

"We zijn doorgegaan met het opmaken van onze persoonlijke inventaris en als wij fout waren hebben wij dat meteen toegegeven".

Elfde Stap

"Wij hebben ernaar gestreefd door gebed en bezinning ons bewuste contact met God, zoals wij persoonlijk Hem opvatten, te verbeteren, biddend om Zijn wil jegens ons te kennen en om de kracht die uit te voeren".

Twaalfde Stap

"Bij het geestelijk ontwaken als gevolg van deze stappen hebben wij getracht deze boodschap aan alcoholisten door te geven en deze principes bij al ons doen en laten toe te passen".

21-02-2008 om 00:00 geschreven door dirk

Twaalf Tradities van AA

1.  Ons gemeenschappelijk welzijn behoort op de eerste plaats te komen; persoonlijk 

     herstel hangt af van de eenheid in AA. 

2.  Voor het doel dat wij als groep nastreven bestaat er slechts één uiteindelijk gezag een

     liefhebbende God zoals Hij zich in ons groepsgeweten kan uiten. Onze leiders zijn

     slechts dienaren die ons vertrouwen genieten; zij regeren niet. 

3.  Het enige vereiste voor AA - lidmaatschap is een verlangen op te houden met drinken. 

4.  Elke groep behoort autonoom te zijn; behalve in aangelegenheden die andere groepen

     of AA als geheel betreffen. 

5.  Elke groep heeft slechts een hoofddoel: zijn boodschap uit te dragen aan de alcoholist

    die nog steeds lijdt. 

6.  Een AA - groep mag nooit enig initiatief, verwant of van buiten, tot het hare maken, 

     financieren of er de naam van AA aan lenen, om te voorkomen dat problemen met

     geld, eigendom en prestige ons van ons hoofddoel afleiden. 

7.  Elke AA - groep dient volledig in eigen behoefte te voorzien onder afwijzing van

     bijdragen van buitenaf. 

8.‘  Anonieme Alcoholisten’ behoort steeds niet professioneel te blijven , maar onze

     dienstencentra mogen bijzondere medewerkers in dienst nemen. 

9.   AA als zodanig mag nooit georganiseerd worden, maar wij kunnen diensten of

      comités in het leven roepen die rechtstreeks verantwoordelijk zijn aan hen die zij

      dienen. 

10. ‘Anonieme Alcoholisten’ heeft geen mening over onderwerpen buiten AA; daarom

       mag de naam van AA nooit betrokken worden bij enig publiek meningsverschil. 

11. Onze gedragslijn inzake " public relations " is meer gebaseerd op

      aantrekkingskracht dan op reclame; ten aanzien van pers, radio, T.V. en film

      moeten wij altijd onze persoonlijke anonimiteit handhaven. 

12. De anonimiteit is de geestelijke grondslag van al onze tradities en herinnert er ons

      steeds aan dat wij aan beginselen de voorrang moeten geven boven personen.

20-02-2008 om 00:00 geschreven door dirk