Druk oponderstaande knop indien U vragen hebt, deze worden strikt vertrouwelijk behandeld.
AA Groep Zulte
Herstel en Vriendschap
23-02-2008
DE EERSTE STAP
De Eerste Stap
"Wij erkenden dat wij machteloos stonden tegenover de alcohol - dat ons leven stuurloos was geworden."
Wie geeft er graag zijn totale nederlaag toe? Praktisch niemand, uiteraard. Ieder natuurlijk instinct verzet zich tegen het idee van persoonlijke machteloosheid. Het is echt vreselijk te moeten toegeven dat we - het glas binnen handbereik - onze geesten misvormd hebben en dat we zodanig in de ban raakten van een destructieve drankzucht dat alleen een daad van de Voorzienigheid deze van ons weg kan nemen. Geen enkel ander bankroet is hiermee te vergelijken. Alcohol wordt nu de schraperige schuldeiser, die al ons zelfvertrouwen en elke wil om zijn eisen te weerstaan, opslorpt. Als dit harde feit eenmaal is aanvaard, is het bankroet van ons menselijk bestaan compleet. Als we echter bij AA komen, krijgen we al gauw een heel andere kijk op deze absolute vernedering. We merken dat we alleen door een totale nederlaag in staat zijn onze Eerste Stappen te zetten naar bevrijding en kracht. De aanvaarding van onze persoonlijke machteloosheid wordt uiteindelijk de basis waarop we een nieuw, gelukkig en zinvol leven kunnen bouwen. We weten dat er weinig terecht komt van een alcoholist die zich bij AA aansluit, als hij niet eerst zijn verwoestende zwakheid en alle gevolgen ervan heeft aanvaard. Zolang hij zichzelf niet nederig maakt, zal zijn nuchterheid - als die al bestond - zeer onzeker zijn. Het ware geluk zal hij nooit vinden. Dit is een van de feiten uit het bestaan van AA die boven alle twijfel verheven zijn, omdat ze op een rijke ervaring steunen. Het principe dat we geen blijvende kracht zullen vinden voordat we onze volledige nederlaag hebben toegegeven, vormt de voornaamste wortel waaruit onze hele gemeenschap is ontsproten en voortbloeit. Toen we voor het eerst werden uitgedaagd om onze nederlaag te erkennen, kwamen de meesten van ons in opstand. Wij hadden AA benaderd in de verwachting op onszelf te leren vertrouwen. Toen kregen we te horen dat, wat alcohol betreft, zelfvertrouwen uit den boze was; feitelijk een waar blok aan het been. Onze sponsors vertelden dat we het slachtoffer waren van een dwangvoorstelling, die zo indringend was dat geen enkele menselijke wilskracht deze kon doorbreken. Zonder steun, zo zeiden ze, bestond er niet zoiets als een persoonlijke overwinning op deze dwang. Onze sponsors tekenden haarscherp ons dilemma door ons ongenadig te wijzen op onze gevoeligheid voor alcohol die in de loop der tijd toegenomen was: een allergie noemden ze het. De dwingeland alcohol zwaaide een tweesnijdend zwaard boven ons: aan de ene kant werden wij getroffen door een waanzinnige drang om te drinken, en aan de andere kant door een overgevoeligheid van ons lichaam die ons uiteindelijk tot zelfvernietiging zou brengen. Op deze wijze aangevallen, zouden slechts enkelen er in slagen op eigen kracht de strijd te winnen. Het was een statistisch feit dat alcoholisten bijna nooit herstelden op eigen kracht. En dit is kennelijk zo geweest vanaf het moment dat de mens voor het eerst druiven perste. In de beginperiode van AA konden slechts de meest hopeloze gevallen deze onverteerbare waarheid slikken. Zelfs deze 'laatste-snik-gevallen' hadden vaak moeite zich te realiseren hoe hopeloos ze er eigenlijk aan toe waren. Slechts enkelen zagen dit in, en wanneer zij, met alle kracht waarmee een drenkeling een reddingsboei grijpt, zich aan de AA-principes vastklampten, ging het vrijwel zeker goed met hen. Daarom ging de eerste uitgave van het boek Alcoholics Anonymous, gepubliceerd toen ons ledental (nog) klein was, alleen over de ergste gevallen. Vele minder wanhopigen probeerden AA, maar mislukten omdat ze het hopeloze van hun toestand niet konden toegeven. Het geeft een geweldige voldoening vast te kunnen stellen dat dit in de jaren daarna veranderde. Alcoholisten die hun gezondheid, hun gezin, en hun werk nog steeds bezaten, en in welstand leefden, werden zich bewust van hun alcoholisme. Toen deze trend toenam, sloten ook jongeren zich aan, die nauwelijks meer dan potentiële alcoholisten waren. Hen werden die laatste tien of vijftien, letterlijk helse, jaren bespaard die de rest van ons had doorgemaakt. Hoe konden mensen als zij deze Eerste Stap zetten, die immers van ons vereist toe te geven dat ons leven stuurloos was geworden? Het was toch een duidelijke zaak dat zij net zo diep zouden moeten zinken als wij om de Stap te laten aanslaan. Door in ons drankverleden te duiken, konden we aantonen dat ons drinken, jaren voordat we ons realiseerden dat we de controle verloren hadden, al niet louter een gewoonte was, maar in feite het begin van een fataal voortschrijdend proces. Tegen de twijfelaars konden we zeggen: "Misschien ben je wel helemaal geen alcoholist. Waarom probeer je niet wat gematigder te drinken, terwijl je ondertussen in gedachte houdt wat we je over alcoholisme hebben verteld?" Deze houding leverde directe en praktische resultaten op. We ontdekten toen dat, wanneer de ene alcoholist de ware aard van zijn kwaal tot de andere kon laten doordringen, die persoon nooit meer dezelfde zou zijn. Na elk drinkgelag zou hij zich afvragen: "Misschien hadden die AAers toch wel gelijk......" Na een paar van zulke ervaringen, vaak jaren voor de allerergste moeilijkheden zouden beginnen, zou hij overtuigd naar ons terugkeren. Hij was feitelijk net zo diep gezonken als wij. De drank zelf was onze beste advocaat geworden. Waarom beklemtonen wij zo dat elke AAer eerst in de put moet zitten? Het antwoord is, dat de meeste mensen het AA-programma pas echt in de praktijk proberen te brengen als ze in de put zitten. Want de elf resterende Stappen van de AA in de praktijk brengen, betekent het aannemen van een denkwijze en gedragslijn, waarvan vrijwel geen alcoholist die nog drinkt ook maar zou kunnen dromen. Wie wenst strikt oprecht en verdraagzaam te zijn? Wie wenst zijn fouten te bekennen en de aangerichte schade te herstellen? Wie trekt er zich iets aan van een Hogere Macht, laat staan van gebed en meditatie? Wie wil er tijd en energie opofferen om de boodschap van AA door te geven aan een volgende alcoholist? Nee, de gemiddelde alcoholist, egocentrisch tot en met, bedankt voor dit vooruitzicht, tenzij hij deze dingen moet doen om zelf in leven te blijven. Door de gesel van het alcoholisme worden we naar AA gedreven en daar ontdekken we de noodlottige aard van onze toestand. Pas dan, en dan alleen, kunnen we genoeg open staan en zijn we bereid om te luisteren zoals alleen stervenden dat kunnen. We zijn bereid om alles te doen wat de meedogenloze dwanggedachte van ons wegneemt.
Als alcoholisten dronken wij vlugger en met grotere teugen dan andere mensen.
Wij lieten zelden iets in het glas; de fles moest leeg tot op de bodem. Velen vinden het grappig dat ze, zelfs na jaren nuchterheid, een halve kop koffie of glas limonade niet kunnen achterlaten. We nemen soms de laatste slok van een niet-alcoholische drank net alsof het bier of wijn was. Misschien hebben de meeste lezers het reeds begrepen. Het is niet eenvoudig voor ons om een half gelezen bladzijde, hoofdstuk of boek neer te leggen. Het lijkt bijna een dwanggedachte om tot het einde te gaan, in plaats van dagelijks een paar hoofdstukken te lezen en de rest te bewaren voor een andere keer. Niet dat die neiging totaal slecht is. Wanneer men over een vernietigende obsessie zoals drinken heen wil raken, is het soms goed die te vervangen door een andere, zoals de neiging om meer over het alcoholisme te weten te komen en meer en meer hulp te zoeken. Lees dus door als je wilt. Het is heel wat gezonder dan drinken. Maar zet, als je aan het einde van dit hoofdstuk komt, de computer even uit en overloop je dag eens. Ga na hoe dikwijls je de zaken kalmer en beter had kunnen aanpakken als je er eerst had over nagedacht.
De slogan "Kalmpjes aan" is één manier waarop wij AA'ers elkaar eraan herinneren dat we de neiging hebben te overdrijven, erop los te stormen, zonder geduld voor wat ons daarbij kan remmen. We vinden het moeilijk kalm van het leven te genieten. Wanneer iemand te haastig is om iets gedaan te krijgen of om ergens te komen, kan men hem daar vriendelijk op wijzen met "Kalmpjes aan". De raadgever krijgt dan vaak een negatieve reactie en dat wijst erop dat hij een gevoelig punt heeft aangeraakt.
We weten nu wel dat naarmate de maatschappij sneller en sneller verandert, meer en meer mensen gebrek aan tijd hebben en je weet niet wat je het eerst of het laatst zult doen. Dergelijke pressie maakt niet van iedere drinker een alcoholist. Slechts bij een klein percentage drinkers ontwikkelt zich ons probleem. Maar diegenen bij wie dat wel gebeurde ondervinden ze allemaal dat ze moeten leren zich te ontspannen en aan een kleine vooruitgang of zelfs de kleinste genoegens plezier te beleven. Kortom, hoe dagelijks te genieten van hun reis, in plaats van heel de tijd te kniezen. Het loont de moeite even stil te staan en naar de horizon te turen. Sommigen van ons betrappen er zich herhaaldelijk op dat ze meer willen doen dan ze aankunnen. We nemen meer verplichtingen op ons dan een normaal mens kan dragen. We zouden hieromtrent waarschijnlijk heel wat kunnen leren van herstelde hartpatiënten. Velen slagen er in actief en productief te blijven op een gedoseerde manier die afmatting, overdreven inspanning en verslaving aan de klok vermijd. Sommigen van ons werken een dagelijkse routine uit die ons streven realistisch en binnen de mogelijkheden helpt te houden. We maken een lijst op van zaken die we vandaag zouden willen afmaken en kunnen die dan indien nodig halveren. Een nieuwe dag, een nieuwe lijst. Of we plannen dingen opzettelijk lang op vooruit, en we leren onszelf ze te vergeten tot de tijd gekomen is. Anderen vinden dat lijsten en schemas tirannen kunnen worden die ons dwingen elk punt af te handelen, hoeveel tijd en inspanning dat ook mag vergen. In dat geval zweren we lijsten voor een tijdje af. Wanneer we dan niet langer onder het juk van hun heerschappij dienen te lopen, kunnen we leren handelen in een spontaner, kalmer tempo. Een twintigtal minuten stil alleen zijn 's morgens helpt zeer velen van ons de dag te beginnen met een ontspannen en geordende geestesinstelling. Sommigen gebruiken hiertoe een gebed of meditatie. En misschien krijgen wij het gedurende een koortsachtige dag voor elkaar verscheidene keren ongestoord met gesloten ogen stil te zitten om daarna ontspannen te beginnen. Voor anderen is het dan weer gemakkelijker het kalmer aan te doen met de hulp van een ander persoon. We kunnen het misschien op ons eentje niet aan wat te kalmeren, maar soms kunnen we onszelf wel opleggen te luisteren naar een vriend die al een zekere mate van gemoedsrust bezit. Volle aandacht aan iemand anders schenken kan ons evenwicht herstellen en geeft ons een nieuwe kijk op ons eigen leven, zodat we inzien dat het geen zinloze wedloop hoeft te zijn. Meer formele bijeenkomsten zoals kerkdiensten of retraites zijn zeer lonend voor sommige mensen. Of we kunnen eenvoudig beslissen er wat vroeger op uit te trekken dan we gewoon zijn, zodat we alles wat rustiger kunnen aanpakken. Met een beetje nadenken kunnen we persoonlijke tijdschemas uitwerken die minder overladen, buigzamer zijn en die ons niet afbeulen. Wanneer we te druk in de weer zijn kunnen we onszelf eens afvragen: "Ben ik werkelijk zo onmisbaar?", of: "Is dat echt nodig?". Tot onze opluchting is het antwoord meestal negatief. Op lange termijn helpen deze overwegingen ons niet alleen over ons drankprobleem heen, maar ze laten ons toe productiever te zijn omdat we onze energie beter kunnen verdelen. We stellen verstandiger prioriteiten. We leren dat veel van wat we als belangrijk beschouwden, dat niet is. "Hoe belangrijk is het écht?" is steeds een goede overweging. Uiteraard is "Kalmpjes aan" geen alibi voor luiheid of het verzuimen van afspraken. Er zijn dingen die niet mogen uitgesteld worden tot morgen, zoals ophouden met drinken. Maar er zijn andere zaken die beter met rust gelaten worden tot we ze beter aankunnen. Een zeer ziek en totaal overspannen AA-lid telefoneerde AA en zei dat ze onmiddellijk hulp nodig had. Men vroeg haar of ze 20 of 30 minuten kon wachten tot men haar iemand kon sturen. "O nee", antwoordde ze, "Mijn huisarts heeft gezegd dat ik onmiddellijk hulp nodig had, en dat was eergisteren!". Ons hart gaat uit naar iemand in zo'n toestand. We weten maar al te goed hoe ze zich voelt. Er kwam hulp opdagen binnen het uur, en nu vertelt ze dat verhaal om aan te tonen hoe verward ze vroeger was. Indien je een inwendige kern van gemoedsrust, geduld en tevredenheid allerbelangrijkst vind, kan je die bereiken. Denk er nu en dan eens aan dat "Kalmpjes aan" misschien het beste ritme voor vandaag is. We kunnen vandaag beginnen te veranderen, weet je nog ?
De Twaalf Stappen van AA zijn een ideale handleiding voor een nuchter leven. Deze stappen vormen de leidraad voor de Anonieme Alcoholisten en vormen de basis van het herstelprogramma.
Het relatieve succes van het AA programma lijkt veroorzaakt te worden doordat alcoholisten, die niet meer drinken, een uitzonderlijke gave hebben om andere alcoholisten, die hun drinken nog niet onder controle hebben, te bereiken en te helpen.
In zijn eenvoudigste vorm werkt het AA programma als een herstelde alcoholist(e) vertelt over zijn of haar problematisch drinken, als hij of zij de nuchterheid beschrijft die hij of zij vond in AA en als hij of zij de nieuwkomer uitnodigt om kennis te maken met deze informele vriendenkring.
De kern van het gesuggereerde herstelprogramma is samengevat in Twaalf Stappen.
Die beschrijven de ervaringen van de AA leden van het eerste uur.
Deze eerste leden waren tamelijk religieus geïnspireerd en daarom geloofden zij sterk in een goddelijke macht die de kracht gaf om te herstellen.
De hedendaagse AA gemeenschap tracht een herstelprogramma aan te bieden waarin iedereen zich kan terugvinden, ongeacht zijn of haar overtuiging, levensbeschouwing, ideologie ...
Nieuwelingen hoeven deze Twaalf Stappen niet in hun geheel te volgen als zij dat nog niet willen of als zij zich daartoe nog niet bekwaam voelen.
Het enige wat AA vraagt is dat deze mensen hun geest willen openstellen, dat zij bijeenkomsten willen bijwonen waarop herstelde alcoholisten hun persoonlijke ervaringen vertellen hoe zij nuchterheid bereikten en dat zij AA - literatuur willen lezen waarin het AA - programma wordt beschreven en geïnterpreteerd.
AA - leden zullen de nieuwkomers meestal ook op het hart drukken dat enkel de probleemdrinkers zelf - èn zij alleen - kunnen bepalen of zij al dan niet alcoholisten zijn.
Ook dient aangestipt te worden, mee gesteund door medische bevindingen, dat alcoholisme een voortschrijdende ziekte is die niet kan genezen worden in de gangbare betekenis van het woord, maar die enkel tot staan kan gebracht worden door totale onthouding van alcohol in elke vorm.
De Twaalf Stappen
Eerste Stap
"Wij hebben toegegeven dat wij machteloos stonden tegenover de alcohol - dat ons leven stuurloos was geworden."
Tweede Stap
"Wij zijn gaan geloven dat een Macht groter dan wijzelf ons weer geestelijk gezond kon maken".
Derde Stap
"Wij hebben het besluit genomen onze wil en ons leven toe te vertrouwen aan de hoede van God, zoals wij persoonlijk Hem opvatten".
Vierde Stap
"We hebben een diepgaande en onbevreesde morele inventaris van onszelf opgemaakt".
Vijfde Stap
"Wij hebben tegenover God, tegenover onszelf en tegenover een ander mens de juiste aard van onze misstappen toegegeven".
Zesde Stap
"We waren volkomen bereid om God al deze karaktergebreken te laten wegnemen".
Zevende Stap
"Wij hebben Hem nederig gevraagd onze tekortkomingen weg te nemen".
Achtste Stap
"Wij hebben een lijst gemaakt van allen die wij hadden gekwetst en zijn bereidwillig geworden het bij allen weer goed te maken".
Negende Stap
"Wij hebben waar mogelijk het rechtstreeks bij deze mensen weer goedgemaakt, tenzij dit hen of anderen zou krenken".
Tiende Stap
"We zijn doorgegaan met het opmaken van onze persoonlijke inventaris en als wij fout waren hebben wij dat meteen toegegeven".
Elfde Stap
"Wij hebben ernaar gestreefd door gebed en bezinning ons bewuste contact met God, zoals wij persoonlijk Hem opvatten, te verbeteren, biddend om Zijn wil jegens ons te kennen en om de kracht die uit te voeren".
Twaalfde Stap
"Bij het geestelijk ontwaken als gevolg van deze stappen hebben wij getracht deze boodschap aan alcoholisten door te geven en deze principes bij al ons doen en laten toe te passen".
21-02-2008 om 00:00
geschreven door dirk
20-02-2008
12 Tradities van AA (ivm Groep)
Twaalf Tradities van AA
1. Ons gemeenschappelijk welzijn behoort op de eerste plaats te komen; persoonlijk
herstel hangt af van de eenheid in AA.
2. Voor het doel dat wij als groep nastreven bestaat er slechts één uiteindelijk gezag een
liefhebbende God zoals Hij zich in ons groepsgeweten kan uiten. Onze leiders zijn
slechts dienaren die ons vertrouwen genieten; zij regeren niet.
3. Het enige vereiste voor AA - lidmaatschap is een verlangen op te houden met drinken.
4. Elke groep behoort autonoom te zijn; behalve in aangelegenheden die andere groepen
of AA als geheel betreffen.
5. Elke groep heeft slechts een hoofddoel: zijn boodschap uit te dragen aan de alcoholist
die nog steeds lijdt.
6. Een AA - groep mag nooit enig initiatief, verwant of van buiten, tot het hare maken,
financieren of er de naam van AA aan lenen, om te voorkomen dat problemen met
geld, eigendom en prestige ons van ons hoofddoel afleiden.
7. Elke AA - groep dient volledig in eigen behoefte te voorzien onder afwijzing van
bijdragen van buitenaf.
8. Anonieme Alcoholisten behoort steeds niet professioneel te blijven , maar onze
dienstencentra mogen bijzondere medewerkers in dienst nemen.
9. AA als zodanig mag nooit georganiseerd worden, maar wij kunnen diensten of
comités in het leven roepen die rechtstreeks verantwoordelijk zijn aan hen die zij
dienen.
10. Anonieme Alcoholisten heeft geen mening over onderwerpen buiten AA; daarom
mag de naam van AA nooit betrokken worden bij enig publiek meningsverschil.
11. Onze gedragslijn inzake " public relations " is meer gebaseerd op
aantrekkingskracht dan op reclame; ten aanzien van pers, radio, T.V. en film
Alcoholisme, drankzucht of verslaving aan alcohol wordt geacht te bestaan als iemand zoveel drinkt dat zijn gezondheid, werk of sociaal leven eronder gaan lijden. Alcoholisme komt in België en Nederland veel voor: afhankelijk van de gebruikte definitie van alcoholisme en het daaraan voorafgaande probleemdrinken ca. 185.000 alcoholisten en 160.000 probleemdrinkers, bij een wat ruimere definitie zelfs 350.000 alcoholisten en 500.000 zware drinkers (op een bevolking van ca 16 miljoen). Ook, of in feite, een chronische, progressieve, erfelijke ziekte die zich ontwikkelt van een, in beginsel, lichamelijke afwijkende gevoeligheid voor de werkzame stoffen in alcohol naar, uiteindelijk, verslaving gekarakteriseerd door veranderingen in tolerantie, lichamelijke afhankelijkheid, en een verlies van vermogen om gecontroleerd te kunnen drinken. Psychologische symptomen zijn secundair ten opzichte van de lichamelijke en zijn niet relevant voor de werkelijke oorzaak van alcoholisme. In Vlaanderen vertonen onderzoeken gelijklopende cijfers. Sommige cijfers liggen zelf hoger, zo spreekt een recente studie (12 augustus 2004) van het Hoger Instituut voor de Arbeid (Hiva) over zo'n 800.000 Belgen die te veel alcohol drinken (op een bevolking van ca 10 miljoen). Mensen die langdurig veel drinken gaan minder goed functioneren op het werk, in hun relatie en ook lichamelijk en geestelijk. Ontslag, werkloosheid, echtscheiding, dakloosheid, en lichamelijke ziekte (levercirrose, onevenwichtige voeding, organische psychosyndromen waaronder het syndroom van Wernicke-Korsakoff) komen veel voor. Alcohol is een maatschappelijk geaccepteerde drug. Daardoor wordt alcoholisme niet snel erkend, en is de grens tussen gezelligheids- en probleemdrinken zeer vaag. Veel mensen (studenten) drinken jarenlang gevaarlijk veel, maar weten indien nodig ook van de drank af te blijven. Daarentegen verlaten ieder jaar een aantal studenten de universiteit als alcoholist. Veel alcoholisten ontkennen hun probleem zeer lang en hiermee ook de persoonlijke problemen waardoor ze soms zijn beginnen drinken, maar die ook in stand worden gehouden door het blijven drinken. Vaak wordt gezegd dat men niet kan genezen van alcoholisme: "eens een alcoholist, altijd een alcoholist". Wel kan men het onder controle krijgen. Maar zo'n "droogstaande alcoholist" moet altijd waakzaam blijven en iedere alcoholische consumptie kan de eerste van een terugval in het oude gedrag zijn. Het "droog worden" gebeurt vaak door middel van een ontwenningskuur. Ontwenningsklinieken, doktersbegeleiding en/of bezoeken aan A.A. (Anonieme Alcoholisten) kunnen bij een poging tot ontwenning hulp bieden. Ook zal men in sommige gevallen ander werk moeten zoeken (barman, ober e.d is geen goed beroep voor iemand die een probleem met alcohol heeft!). De maatschappelijke schade ten gevolge van alcoholverslaving is vele malen groter dan die van alle andere drugs bij elkaar. Alcohol wordt wel de nationale drug genoemd. Een 'drug' omdat het een duidelijke uitwerking heeft op de psyche (geest). Nationaal omdat het een aanvaard onderdeel van onze cultuur is. Alcohol wordt al erg lang gedronken. Niemand kijkt er van op als er een glaasje gedronken wordt, het is in onze maatschappij in alle sociale geledingen geaccepteerd. Vaak wordt van alcohol ook gezegd dat het een 'hard'drug is omdat duidelijk gewenning optreedt en het tot afhankelijkheid kan leiden. Een aantal gevaren van lichamelijke beschadigingen (bijvoorbeeld leveraandoeningen) en acute vergiftigingsverschijnselen (dronken zijn) zijn algemeen bekend.
Oorzaken Alcoholisme Afhankelijk worden van alcohol is een geleidelijk proces. Het drinken van alcohol geeft effecten die als plezierig ervaren worden. Het werkt verdovend , ontremmend , ontspannend en vaak opwekkend . Hoe meer geaccepteerd en beschikbaar alcohol in een bepaalde omgeving/cultuur is, des te vaker komt er alcoholisme voor.
Bij jongeren begint het drinken vaak uit nieuwsgierigheid, om 'erbij te horen' of stoer te zijn. Hierbij leren ze wat de effecten van alcohol zijn. Door het verdovende en ontspannende effect maakt het mensen minder angstig . Omdat het de angst onderdrukt hebben mensen die last hebben van fobieën een grotere kans om afhankelijk te worden. Alleen met drank op durven zij zich dan in de voor hen angstige situatie te begeven. De verdovende werking maakt het aantrekkelijk voor mensen die problemen hebben. Tijdens de roes die alcohol geeft 'bestaan de problemen niet meer'. Zodra de alcohol uitgewerkt is worden zij weer geconfronteerd met hun problemen en is de verleiding groot om opnieuw te gaan drinken. Hierdoor is de kans groot dat er een vicieuze cirkel ontstaat.
Erfelijkheid lijkt een rol te spelen bij alcoholisme. Ongeveer de helft de kinderen van alcoholici wordt zelf ook alcoholist. Het is echter niet duidelijk of het hier gaat om een erfelijke 'drankzucht' of om andere factoren. Zo kan een jongere in een gezin dat grote problemen heeft door het drankgebruik van een of beide ouders de stress die dit geeft proberen weg te werken door zelf ook te gaan drinken. Commentaar : Bij AA wordt alcoholisme als een ziekte beschouwd. Hierbij wordt heel duidelijk gesteld dat het geen schande is om ziek te zijn, het is wel een schande je niet te laten verzorgen. M.a.w. de alcoholist is verantwoordelijk als hij niets aan zijn ziekte laat doen.
Ben ik alcoholist (Uit 44 vragen en antwoorden AA)
U alleen, en niemand anders, kan tot die vaststelling komen. Velen die nu AA-lid zijn kregen vroeger te horen dat ze geen alcoholisten waren, dat ze enkel wat meer wilskracht moesten opbrengen, verandering van omgeving nodig hadden, rust en wat hobby's om er terug bovenop te geraken. Diezelfde mensen hebben echter uiteindelijk toch een beroep gedaan op AA omdat ze in alle eerlijkheid moesten toegeven dat de alcohol hen de baas was, en dat ze tot alles bereid waren om aan die drang naar alcohol te ontsnappen. Sommigen onder hen zijn omwille van die alcohol eerst door een hel gegaan alvorens ze wilden toegeven dat alcohol niets voor hen was. De drank bracht hen tot plichtsverzuim, diefstal, leugens en bedrog en zelfs moord. Zij profiteerden van hun werkgevers en misbruikten hun families. Zij waren niet meer te vertrouwen in hun contact met andere mensen. Zij verspeelden volledig hun materieel, geestelijk en intellectueel bezit. Vele anderen waarbij het niet zo tragisch afliep deden echter ook een beroep op AA. Zij belandden nooit in de gevangenis of in het hospitaal. Hun drankzucht is misschien nooit opgevallen bij hun naaste familie of vrienden. Doch zij wisten genoeg over alcoholisme als een progressieve ziekte om tijdig in te grijpen. Zij traden toe tot AA voordat de gevolgen te erg werden. Er is een gezegde in AA, nl. dat zoiets als in kleine mate alcoholist zijn niet bestaat. Ofwel is men het, of is men het niet. En ieder kan slechts voor zichzelf uitmaken of alcohol voor hem al dan niet een stuurloos probleem is.
Er zijn meerdere ideeën verspreid over wat alcoholisme werkelijk is. De meest zinvolle verklaring voor de overgrote meerderheid van de AA-leden is dat alcoholisme een ziekte is, een progressieve ziekte, die nooit kan genezen, maar die zoals sommige andere ziekten wel gestabiliseerd kan worden. Als we het nog verder uitdiepen blijkt dat vele AA'ers menen dat deze ziekte een combinatie vormt van een fysieke overgevoeligheid voor alcohol plus een geestelijke obsessie voor de drank, die ongeacht de gevolgen ervan, niet door wilskracht alleen kan gebroken worden. Eens het alcoholisme op gang gebracht, is er moreel gezien niets verkeerdst door het feit dat men ziek is. In dit stadium is er geen sprake meer van vrije wil, omdat het slachtoffer zijn controle over de alcohol kwijt is. Het belangrijkste punt is echter dat men inziet dat men ziek is, en gebruik maakt van de hulp die geboden wordt. De wil om "beter te worden" mag echter niet ontbreken. Uit ervaring blijkt dat het AA-programma succesvol is voor iedere alcoholist die eerlijk is in zijn verlangen om de drank op te geven; het is niet effectief voor hen die niet absoluut willen ophouden met drinken. AA kan je een oplossing bieden Voor België kontakteer je : 03 2391415 Andere zelfhulpgrpoepen SOS zelfhulp : 0495 805640
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
