De stad wil met deze bijdrage haar solidariteit betuigen met de slachtoffers in Haïti.
De stad wil met deze bijdrage haar solidariteit betuigen met de slachtoffers in Haïti.
Op 12 januari werd Haïti, één van de armste landen ter wereld, getroffen door een zware aardbeving. De hoofdstad Port-au-Prince ligt volledig in puin. Wat overblijft, is pure chaos en ontelbaar veel doden. Op dit moment staat de trieste teller al op 75.000 overledenen.
Jaarlijks voorziet de stad Aalst 5 000,- EUR voor vijf noodsituaties, 1 000,- EUR per noodsituatie. Vanwege de ongekende omvang van de ramp in Haïti heeft het college van burgemeester en schepenen nu beslist om meteen 10 000,- EUR vrij te maken voor Haïti. Het bedrag wordt aan Artsen zonder Grenzen ter beschikking gesteld voor noodhulp ter plaatse. Met deze bescheiden bijdrage wil de stad Aalst haar solidariteit betuigen met de inwoners van het zwaar getroffen land.
De stad wil de Aalsterse bevolking graag oproepen om ook zelf de slachtoffers van de aardbeving een helpende hand te bieden. Wie de slachtoffers in Haïti wil steunen, kan een bijdrage storten aan één van de hulporganisaties die in de regio actief zijn: - Haïti Lavi (Caritas International, Dokters van de Wereld, Handicap International, Oxam-Solidariteit, Unicef België, 11.11.11): 000-0000012-12 - Artsen Zonder Grenzen: 000-0000060-60 - Rode Kruis Vlaanderen: 000-0006566-67 (met vermelding aardbeving Haïti).
Zaterdagnamiddag, 6 februari van 14.30 u tot 17.00 u zingt het solidariteitskoor DWARSBALK in de gallerij Pieter Van Aelst (verbinding tussen Nieuwstraat en Kattestraat) ten voordele van de slachtoffers van de aarbeving in Haïti.
Zondag 31 januari 2010 uitreiking vredesprijs aan Rik Van Woensel
Het comité''Werken aan de Vrede' van het Vredeshuis heeft tijdens zijn vergadering van 6 december de Vredespijs 2009 toegekend aan Rik Van Woensel.
Tot laureaat van deze Vredesprijs worden jaarlijks personen of organisaties verkozen die zich speciaal ingezet hebben voor vrede en verdraagzaamheid. Het gaat om de tweeentwintigste vredesprijs. Vroegere laureaten waren Marcia De Neve; Annemie Tas, Guido Debree, Paula D'Hondt, scoutsgroep Akabe, Karel Van Reeth en Gaby Baetens, Peter Dauwe, Paul Keymeulen, Kris De Winne, Hilde Cammu, Guido Ossemerct, Theo Van Gijseghem, De Onbekende Vrijwilliger, Paul Nijs en het team van 't Huis, René De Waegeneer, Augustijn Daeleman, Filip De Bodt en 't Uilekot, Paul De Witte, zuster Renate , Rob Librecht & het Priester Daensfondsen Jef De Loof.
We nodigen u als afgevaardigden van onze stad vriendelijk uit op de uitreiking van deze prijs die doorgaat op zondag 31 januari 2010 om 11 uur in het Vredeshuis, Nieuwbeekstraat 35 te Aalst.
De dienst Welzijn - sectie Internationale Samenwerking, het 11.11.11.-comité en de Filmclub vertonen de film 'Welcome' (van Philippe Lioret, 2009) in het kader van de jaarlijkse 11.11.11.-actie. De film gaat over een Koerdische jongen zonder papieren die zijn vriendin in Engeland wil opzoeken. Na een voetreis van 4.000 km besluit hij in Calais het Kanaal over te zwemmen.
Zolang Afrika in de marge van de wereldeconomie zit en slachtoffer blijft van oneerlijke handelspraktijken en oude schulden, zullen ze blijven komen... met miljoenen. Economische vluchtelingen of miljardensteun, piraten of structurele maatregelen. Met 0,5 % ontwikkelingshulp alleen zal het niet lukken. Kortom, het gaat over de essentie van internationale samenwerking. En de dagelijkse gevolgen bij ons: duizenden asielzoekers, hongerstakenden sans papiers, stijgende OCMW-uitgaven, anderstalige betalingen op school, enz. Met de film "Welcome" is de keuze goed gelukt om deze problematiek aan te kaarten. Het is een onthutsende film die pertinente vragen oproept over de manier waarop Europa zijn asielzoekers behandelt. De ferryhaven van Calais zag er nog nooit zo imposant uit als een oninneembare burcht met gewapende commando's, gepantserde wagens en gesofisticeerde detectors. Doordat er gefilmd is op de daadwerkelijke plaats, voelt de film levensecht aan. Regisseur Lioret dringt geen politiek standpunt op, integendeel, dit is een diepmenselijk verhaal over liefde, verlangen en menselijkheid.
De toegangsprijs bedraagt 6,- EUR, studenten en 65+ betalen 5,50 EUR, leden van de filmclub 5,- EUR en mensen met een kansenpas 1,25 EUR.
Afspraak op donderdag 29 oktober om 20.30 uur in Cinama Palace, Bert Van Hoorickstraat 4, 9300 Aalst.
Filmavond
I.s.m. de Filmclubvertonen we Welcome (Philippe Lioret, 2009) over een Koerdische jongen zonder papieren die zijn vriendin in Engeland wil opzoeken. Na een voetreis van 4.000 km besluit hij in Calais het Kanaal over te zwemmen. Zo komt hij in contact met badmeester Simon die in scheiding ligt met zijn vrouw. Zij deelt voedsel uit aan de vluchtelingen in de haven
Op zondag 9 november 1986 werd in Aalst het Vredeshuis geopend. Het was toen de periode van de antiraket-tenbetogingen, van de grote vredesbewegingen. We waren in een uitzichtloze spiraal van geweld terechtgekomen. Beide grootmachten stapelden wapens op wapens, en de snelle ontwikkeling van de technologie maakte deze wapens almaar gevaarlijker en vernietigender. Onze wereld werd minder en minder veilig.
Op vele plaatsen vochten Oost en West tegen elkaar. Niet op eigen terrein, maar op de grond van anderen, van derde wereldlanden. Duidelijk werd toen ook de patsituatie waarin we waren terechtgekomen. Niettegenstaande de zware beschietingen met soms totale vernietiging van het krijgsgebied gaf geen van die oorlogen een echte overwinnaar, enkel verliezers. De oorlog was iets helemaal anders geworden dan de oorlogen van vroeger.
Omdat oorlogen almaar moorddadiger werden, langduriger en uitzichtlozer en omdat dit door de technologische evolutie in de toekomst nog meer het geval zou zijn, waren we ervan overtuigd dat eens - het kon nog wel enkele decennia duren - het gezond verstand van de mens de bovenhand zou krijgen en oorlogen van het wereldtoneel zouden verdwijnen, zoals ooit de officiële slavernij werd afgeschaft. Technisch, mits ernstige internationale controle op een minimale bewapening, kon dat.
Alleen de wil ertoe ontbrak
We beseften anderzijds dat de mensen nog niet waren voorbereid op een wereld zonder oorlog. Een oorlog werd immers nog beschouwd als het laatste middel om een conflict op te lossen. Conflicten zullen er altijd zijn. Die oplossen zonder gebruik te maken van wapens, van geweld, zijn we niet gewoon.
Het Vredeshuis, dat zoals de andere vredesbewegingen zich eveneens verzette tegen oorlog en bewapening en deelnam aan de betogingen, wilde verder gaan. Het nam als tweede doelstelling iets bij te dragen tot conflictoplossing zonder geweld. Het wou helpen om tot een mentaliteitsverandering te komen die het mogelijk zou maken samen te leven in een wereld zonder oorlog. Het wou in al zijn activiteiten er in de eerste plaats voor zorgen dat met elkaar kon gepraat worden met respect voor de andere, luisterend naar de andere.
Niet alleen tussen landen om oorlog te voorkomen. Meer en meer zijn we ervan overtuigd dat de basis van vreedzaam leven binnen onze gemeenschap en tussen de gemeenschappen slechts mogelijk is als we begrip en respect hebben voor ieders mening, leren dialogeren zonder mekaar geweld aan te doen.
12/12/08 UITREIKING VAN DE TITEL "FAIRTRADEGEMEENTE" IN AALST.
12/12/08 UITREIKING VAN DE TITEL "FAIRTRADEGEMEENTE" IN AALST.
IK BEN VERKOCHT. Verkocht voor fair trade. Deze actie, die al enkele jaren in Vlaanderen loopt, wil meer aandacht voor fair trade. Ze loopt in scholen, gemeentebesturen, bedrijven, horeca, gezinnen Want we zijn allemaal consumenten. Je kan de gekende fairtradeproducten kopen, koffie, thee en wijn. Maar daar blijft het niet bij. Het aanbod wordt steeds groter. Zo verkoopt Wereldwinkel sinds kort fair trade Ice Tea en in onze stad wordt door de boerderij De Loods pompoen appelsiengelei gemaakt waarin fairtradesuiker verwerkt is.
Steden en gemeenten die goed scoren voor fair trade ontvangen de titel FairTradeGemeente. Vanaf 12 december 2008 mag onze stad deze titel dragen. Want dan wordt hij plechtig uitgereikt.
Waarom is fair trade zo belangrijk? 854 miljoen mensen in de wereld lijden honger. 70 % van hen leeft van de landbouw. Honger treft vooral boeren en landarbeiders: mensen die voedsel produceren. Ze staan machteloos in de harde concurentie op de wereldwijde vrije markt. Fair trade streeft naar duurzame ontwikkeling door betere handelsvoorwaarden aan te bieden aan en de rechten te verzekeren van gemarginaliseerde producenten en arbeiders, vooral in het Zuiden.
In 2000 ondertekenden 191 staatshoofden de Milleniumdoelstellingen van de Verenigde Naties. Daarmee engageerden ze zich om armoede en onrecht in de wereld drastisch aan te pakken. Tegen 2015 moeten de resultaten voorgelegd worden. Overal ter wereld herinneren campagnes de regeringen aan deze beloftes. In Vlaanderen is dat de campagne "2015 - De tijd loopt". Fair trade gemeenten ondersteunen deze campagne voluit.
Op zondag 6 september gaat voor de 15e keer het wereldfeest CASA DEL MUNDO
Op zondag 6 september gaat voor de 15e keer het wereldfeest CASA DEL MUNDO door op de nieuwe locatie aan de Oude Vismarkt. Thema dit jaar is "Waardig Werk".
Frans Limpens ontvangt Prijs voor Internationale Samenwerking
Frans Limpens ontvangt Prijs voor Internationale Samenwerking
Op zaterdag 4 april werd Frans Limpens gelauwerd met de Prijs voor Internationale Samenwerking voor zijn project Edhuca: Mensenrechteneducatie in Mexico. Limpens trok vijftien jaar geleden naar Queretaro (Mexico) om er leerkrachten basisonderwijs te sensibiliseren en te vormen.
De Prijs voor Internationale Samenwerking van de stad wordt elk jaar uitgereikt aan een persoon die zich op een uitzonderlijke wijze heeft ingezet voor internationale samenwerking. De uitreiking van deze prijs heeft vooral een sensibiliserend effect: de Aalsterse bevolking maakt op deze manier kennis met projecten van stadsgenoten in het Zuiden en wordt aangespoord om zelf aan de slag te gaan.
Dit jaar besloot de stad om de prijs, een geldsom van 500,-EUR, toe te kennen aan Aalstenaar Frans Limpens en zijn project 'Edhuca: Mensenrechteneducatie in Mexico. Vijftien jaar geleden emigreerde Frans, een pedagoog van opleiding, naar Queretaro in Mexico om er de lokale bevolking te vormen omtrent mensenrechten. Hij bedacht creatieve manieren om mensenrechten aan de man te brengen. Zo sprak hij leerkrachten uit het basisonderwijs aan om hem te helpen het belang van mensenrechten in het collectieve geheugen van de Mexicaanse bevolking te griffen. In december 2008 werd een kampeerweekend gehouden met samenwerkingsspelen rond milieu-educatie en de maand daarvoor werd een driedaagse georganiseerd rond Samenwerkingsspelen rond Vrede en Ontwikkeling.
De prijsuitreiking werd meteen gekoppeld aan een infonamiddag waar Frans Limpens zijn Edhuca-project toelichtte voor een enthousiast publiek. Gelezen op website van Stad Aalst
60 JAAR NAVOâ door Georges SPRIET Trefcentrum De Nieuwbeek en Vredeshuis Aalst
MAANDAG 16 MAART 2009 om 20.00 uur
60 JAAR NAVO
door Georges SPRIET
Organisatie: Trefcentrum De Nieuwbeek en Vredeshuis Aalst
Nieuwbeekstraat 35 Aalst
Georges Spriet, secretaris van Vrede VZW, komt ter gelegenheid van de 60ste verjaardag van de NAVO spreken over de oprichting, de geschiedenis en de inhoudelijke, doctrinaire evolutie van deze organisatie.
Na de tweede wereldoorlog kwam de wereld vrij snel in een nieuwe diepgaande confrontatie terecht tussen twee supermachten, de Verenigde Staten van Amerika.en de Sovjet-Unie. De angst voor het communisme werd de Westerse publieke opinie ingepompt.
Beide machten voerden hun militaire infrastructuur - nucleair zowel als conventioneel - op tot een ongekende hoogte en trachtten hun invloedssfeer uit te breiden tot de Derde Wereld, die hierbij verschillende bloedige oorlogen moesten ondergaan.
In 1949
ging het Westen over tot de oprichting van de Noord-Atlantische Verdrags Organisatie (NAVO), een militair bondgenootschap tussen de Verenigde Staten en Westelijk Europa, ter verdediging tegen de gemeenschappelijke vijand, de Sovjet-Unie
Na het wegdeemsteren van de communistische vijand had de NAVO eigenlijk geen bestaansreden meer. Amerika vreesde echter door het opheffen van de NAVO zijn greep op West-Europa te verliezen en trachtte, met de steun van Groot-Brittannië, de organisatie te behouden door haar een andere opdracht te geven. Het zou een
partnership for peace worden, waarbij de vrijgekomen Oost-Europese landen zouden betrokken worden, Rusland geïsoleerd, en, lekker meegenomen, de invloedssfeer uitgebreid tot het Kaukasusgebied en Centraal-Azië. Zo zou het mogelijk zijn onder leiding van de Verenigde Staten de wereld te domineren vanuit een gebied dat op elk vlak, economisch, wetenschappelijk, politiek, militair en cultureel alle troeven in handen heeft.
Het ging van erg tot erger.
De NAVO, die oorspronkelijk enkel optrad op eigen terrein, ging de hele wereld als haar actieterrein beschouwen. Breidde haar opdracht uit van
defensief tot agressief optredende organisatie, die acties pleegde zonder medeweten of akkoord van de Europese Unie, zonder toestemming of tegen de zin in van de Verenigde Naties.
Op ZATERDAG 7 MAART vanaf 18.30 uur organiseert de Raad Internationale Samenwerking (RIS) - lid van VODCA - een avond over GUATEMALA.
Deze avond gaat door in Jebron, Begijnhof 1 Aalst.
Op MAANDAG 16 MAART om 20.00 uur organiseren het Vredeshuis Aalst en Trefcentrum De Nieuwbeek een avond rond 60 jaar NAVO met als spreker Georges SPRIET, secretaris van VREDE vzw.
Deze avond gaat door in het Vredeshuis/Trefcentrum De Nieuwbeek, Nieuwbeekstraat 35 Aalst.
In de eerste plaats wens ik alle medewerkers-vrijwilligers van het Vredeshuis te betrekken bij deze prijs.Zonder hen had het Vredeshuis niet kunnen opstarten en had het zeker niet zijn huidige uitstraling kunnenbereiken.
Verder dank ik het Comité Werken aan de Vrede voor hun bij eenstemmigheid toegekende prijs.
Ik was verrast maar ook vereerd.
Ik dank ook Rudi De Koker die ter gelegenhied van deze prijstoekenning een gedicht over Vrede aan mij opdroeg.
Een zeer mooi gedicht dat ik hier graagvoorlees:
VREDE
vrede is die dunne draad
als onderkast gespannen
tussen woorden van gewapend beton
en splinterletters
vrede is voortdurend moeten
ruimen van puin
op kousenvoeten
blijven dromen
maar niet zeker weten
of de angst van gisteren
nu voorgoed voorbij
dan morgen weer zal komen
vrede is geruïneerd staan staren
naar de vlucht van wilde eenden
omdat alleen de hemel
nog een uitzicht biedt
vrede is dat broze lied
op de maat van kinderogen
rudi de koker, januari 2009
VREDE
« Vrede is dat broze lied »
Allen zien we uit naar vrede, naar goede verstandhouding tussen mensen en volkeren.We trachten er naar, maar worden telkens weer op de feiten gedrukt.
Feiten als Bush-oorlogen in Irak en Afghanistan, slachtpartijen als in Darfour,Oost-Congo en Gaza, met explosies van haat en onmenselijk geweld. Je begint te twijfelen
Wordt het ooit beter, verdient de mens zijn vrede ?
Tot je nieuwe stemmen hoort.
De krachtige stem van een Obama, die je weer moed geeft en doet geloven dat we stilaan, stap voor stap, doorheen putten en kuilen,vooruitgaan op de zware tocht naar een menselijke, solidaire, vredelievende wereldgemeenschap.
Persoonlijk geloof ik er in.
Ik ben ervan overtuigd dat we, niettegenstaande al wat we beleven, een gestage opgang maken naar een mensheid waarin oorlog en vijandschap uitzonderlijke, uit de hand gelopen situaties worden, en vreedzaam samenleven vanzelfsprekend is.
En neem het van mij aan dat ik geen naïeveling ben die zijn dromen voor werkelijkheid neemt.
Ik ben altijd een realist geweest, die tracht vanuit een op weten-schappelijke basis gesteund inzicht - evidence based,zoals men het tegenwoordig in de geneeskunde zegt kritisch de feiten te interpreteren.
Ik ben altijd optimist geweest.Misschien kan het anderen tot steun zijn dat ik er rotsvast in geloof dat onze wereld traag maar zeker naar een vreedzame tijd evolueert.
Vanzelfsprekend wordt dit een moeizame ontwikkeling die zoveel mogelijk hens aan dek zal vragen.Vandaag neemt hun aantal toe.
Het is echter een opdracht voor iedereen om er een duwtje aan te geven, elk op zijn terrein en in de eerste plaats in zijn of haar omgeving.Zorgend voor meer begrip voor elkaar, meer openheid en samenwerking, met aandacht voor en erkenning van andere meningen; andere interpretaties en inzichten.Wat niet alleen de vrede dient maar ook verrijkend is voor de eigen persoonlijkheid.
«Bemin je vijand» werd ons geleerd.
Een uiterst moeilijk, menselijk gesproken onmogelijke zaak.
Een mission impossible enkel op te lossen door een eenvoudige truuk.Zorg ervoor dat je geen vijanden hebt, dat niemand een reden heeft om je als echte vijand te aanzien.
Zo heb je meteen deze onmogelijke opdracht je vijanden te beminnen - uitgevoerd.
jaarlijkse vredesprijs 25 janauri 2008 aan Jef De Loof
Toespraak door Rob Librecht in naam van Priester Daensfonds
Geachte genodigden Vriendinnen en vrienden
Er wordt al eens gezegd dat het beter is te geven dan te krijgen. Ik weet dat Dr Jef De Loof, dit gezegde de laatste weken ten volle beaamt en dat het met veel schroom is dat hij vredesprijs hier vandaag in ontvangst neemt. Maar zoals je zelf opmerkte Jef er is weinig tegen in te brengen als je met unanimiteit van stemmen wordt genomineerd. Ik kan mij indenken dat de vraag die je voorgangers zich ooit stelden waarom ik ? ook jou bezighoudt. Ik ga proberen daar een korte aanzet tot antwoord op te geven. Ik zeg proberen omdat ik in alle eerlijkheid moet toegeven dat ik Jepersoonlijk niet zo goed ken. Ik moet het dus meer hebben van horen zeggen en van het persoonlijk gesprek dat ik samen met Karel Van Reeth hadbij jouthuis.
Deze gesprekken brachten mij bij drie belangrijke redenen ofmotieven.
Jef deze 21ste vredesprijs wordt je aangeboden
1. Als waardering 2. Als aanmoediging. 3. Als bevestiging
1. Als waardering Waardering voor je enorme inzet, voor je doorgedreven engagement. Ik ga mij er niet aan wagen dit verder concreet te benoemen ofal je engagementen op te lijsten.
Wat ik hier wel wil onderlijnen is de lef en de moed welke je hebt om te blijven dromen van rechtvaardige en vredevolle wereld. Het klinkt niet direct als een eretitel wanneer men je een dromer noemt. Men denkt dan veelal aan iemand die met zijn hoofd in de wolken leeft.
Iemand die weinig oog heeft voor wat er zich in de samenleving afspeelt. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat kunnen dromen van een betere wereld enorme mogelijkheden geeft. Dromen geven ons de mogelijkheid verder te kijken dan wat er zich hier en nu afspeelt. Zij geven ons de mogelijkheid ons voor de geest te halen, ons in te denken, hoe de wereld beter, meer rechtvaardig, vredevoller kan worden. Dromen zetten ons ook aan ze waar te maken, dromen werken inspirerend. Ik heb een droom zei Martin Luther King, ja we kunnen het zei Barack Obama. Zo vertelde je overjouw droom er de mensheid te kunnen van overtuigen dat oorlog niet het onvermijdelijk kwaad is van alle tijden, maar dat het een ziekte is die kan uitgeroeid worden als we als we dat echt willen.
Daarmee kom ik bij het tweede motief de prijs als aanmoediging om uw vredesboodschap met woord en daadblijvend uit te dragen. Dagelijks worden wij geconfronteerd met geweld. Wereldwijd worden gewapende conflicten uitgevochten en zijn honderdduizenden mensen op de vlucht. In de dagen dat wij mekaar een vredevol jaar toewensten ontbrandde in het heilig land een nieuwe gruwelijke oorlog. Zaten een 1,5 miljoen mensen als ratten in een val in de Gazastrook. De media brengt al deze ellende zelfs rechtstreeks op het scherm. Wij zijn ooggetuigen hoe geweld dood en vernieling zaait. Hoe lijken van volwassenen mannen en vrouwen, van kinderen vreselijk verminkt verspreid op de straat liggen. Veelal nemen wij er kennis van en gaan wij verder over tot de orde van de dag.
Het ergste dat ons kan overkomen is dat wij wennen aan geweld, dat wij er ons laten door ontmoedigen of erger nog dat wij er onverschillig voor worden. Zou het niet erg en hypocriet zijn dat wij alleen nog geschokt zijn als de gruwelijke feiten die zich voordoen in onze directe omgeving, zoals de moorden in het kinderdagverblijf in Sint Gillis Dendermonde ? Zou het niet erg zijn wanneer wij onze pijn boven alle pijn van anderen verheffen. Onze pijn maximaliseren en de pijn van anderen minimaliseren of erger nog negeren. Hoeveel eelt heeft er zich dan niet op onze ziel gevormd.
Meer dan ooit heeft onze samenleving nood aan bezielende en inspirerende figuren. Mensen die duurzaam werken aan een vredevolle wereld. Mensen die onverdroten blijven opkomen tegen alle vormen van geweld waar ook ter wereld.
En dit brengt mij bij het derde motief namelijk datdeze prijswil bevestigen dat wij bereid zijn medestanders te zijn in het streven naar een vreedzame wereld. Wat mij bijzonder opviel in ons gesprek waren de passages waarin je stelde dat :
Vrede niet zoveel te maken heeft met wensen, maar vooral een zaak is van willen. Wensen is te vrijblijvend, dan blijven wij toeschouwer, het bindt ons niet. Of wensen al dan niet in vervulling gaan hangt niet van ons af. Wensen blijft een extern gegeven.
Vrede heeft vooral te maken met willen. Als ik vrede wil dan ben ik daar ook bij betrokken dan neem ik daarvoor verantwoordelijkheid.
Zo is er dan een hemelsbreed verschil in persoonlijke betrokkenheid, tussen de woorden ik wens jou vrede en de woorden ik wil voor jou vrede.
Jef je zegt dat Vrede niet zozeer een toestand is maar vooral een houding is. Dat vrede niet zozeer toekijken is hoe anderen het er van afbrengen maar dat het een zaak is van dialoog en engagement. Dat vrede eigenlijk gaat over de kunst van het samenleven.
Wij delen je overtuiging dat: - er voor elk conflict een oplossing is als wij dat maar willen; - dat de zorg om vreedzaam samen te leven even belangrijk is als de gezondheidszorg en dus ook evenveel middelen verdient.
Mag deze prijs dan ook de bevestiging zijn dat wij samen met jou de weg van vrede willen gaan.
Jef mijn droom is dat je nog in lengte van jaren niet zal rusten in vrede.
Vredesprijs voor Jef De Loof Geweld en tegengeweld leidt tot vicieuze cirkel
Vredesprijs voor Jef De Loof Geweld en tegengeweld leidt tot vicieuze cirkel
AALST - Het comité 'Werken aan de Vrede' reikt de Vredesprijs 2008 uit aan dokter Jef De Loof. Jef ging vorig jaar op rust als huisarts. Hij ijverde een leven lang voor vrede en verdraagzaamheid. In Aalst richtte hij het Vredeshuis op.
Jef is vereerd maar zit wel een beetje verveeld met de toekenning van de prijs. 'Het is niet normaal dat iemand uit de eigen beweging de prijs ontvangt', aldus Jef. 'Het is op een vergadering beslist waarop ik niet aanwezig was. De unanimiteit maakt dat ik er niet onderuit kan. Ik zie het dan ook als een erkenning voor mijn werk en inzet voor de vrede en een uitstraling voor het Vredeshuis. Het is tevens een mooi cadeau voor mijn pensionering.'
Jef De Loof was jaren voorzitter van de Medici voor preventie van een atoomoorlog. Deze internationale vredesbeweging van artsen kreeg in 1985 de Nobelprijs voor de Vrede. 'Jef was in de jaren tachtig een sterkhouder bij de antirakettenbeweging', verduidelijkt comitévoorzitter Johan Heirman. 'Tot op vandaag is hij een centrale figuur in de vredeswereld.'
Jef De Loof vindt dat je met elkaar moet leren omgaan hoe moeilijk het ook is. 'Vandaag zien we weer in het nabije oosten hoe geweld tegengeweld uitlokt en je in een vicieuze cirkel terecht komt. Als er geen oorlog is, is er automatisch een betere verstandhouding met een verhoogde economische en sociale groei tot gevolg.'
De 'Medici voor preventie van een atoomoorlog' veranderden hun naam later in 'Artsen voor de vrede'. In die periode startte Jef De Loof in Aalst met het Vredeshuis als een ontmoetingsplaats waar in open dialoog duidelijk gemaakt wordt dat oorlog niets opbrengt. 'Mensen met andere ideeën samenbrengen en communiceren.'
'Het veroveren van terrein, het onderwerpen van mensen en aanvallen op de bevolking worden internationaal niet meer aanvaard. Als je dat kunt bijbrengen, besef je dat oorlogvoeren een verloren zaak is. Een oorlog brengt een enorm moreel leed teweeg. Er zijn de doden en de voor het leven verminkten die uit de maatschappij worden gerangeerd. Oorlogen ontstaan als gevolg van onjuiste informatie, als waarheid verkondigde leugens en uit religieuze tegenstellingen die er eigenlijk niet hoeven te zijn.'
'Het verschil tussen wat uitgegeven wordt aan de wapenindustrie en aan het behoud van mensenlevens, is frappant. Maar het aanmaken van wapens brengt nu eenmaal veel geld op. Aanhangers van geweld houden wraakgevoelens en vijandbeelden in stand, ze scheppen angst, idealiseren de vaderlandsliefde en maken misbruik van hun cultuur en geloof. Ze maken duidelijk dat vrede een droom is en oorlog een realiteit.'
De Vredesprijs wordt uitgereikt op 25 januari om 11 uur in de 'Nieuwbeek', Nieuwbeekstraat. Info: 053-62.32.82.
Jos De Geyter, de bezieler van het Trefcentrum 'De Nieuwbeek' en medewerker van derde- en vierdewereldorganisaties, is op 76-jarige leeftijd overleden. Jos gold als de laatste communist van Aalst. Hij bleef die ideologie zijn hele leven trouw.
Internationale, nationale of plaatselijke wantoestanden, De Geyter kaartte ze allemaal aan in het tijdschrift 't Ajuintje. Hij was er redacteur en verantwoordelijk uitgever. 'De Nieuwbeek en 't Ajuintje waren zijn dagdagelijkse zorgen. Hij engageerde zich er ten volle voor', zegt dochter Veerle. 'Maar daarnaast zette hij zich ook met een overtuigend engagement in voor de sociaal armeren onder ons.'
Tot 2006 was De Geyter ondervoorzitter van de Raad voor Internationale samenwerking (RIS). 'Problemen met de gezondheid verhinderden hem het laatste jaar om nog verder actief deel te nemen', zegt voorzitter Rik Van Woensel. 'Maar de zaken die hem nauw aan het hart lagen, bleef hij met veel belangstelling en engagement volgen.'
Op vrijdag 9 januari is er om 11 uur samenkomst en begroeting in zijn vertrouwde trefcentrum De Nieuwbeek, Niewbeekstraat 35. Tot woensdagavond is er gelegenheid tot begroeting in het mortuarium van het Algemeen Stedelijk Ziekenhuis. De crematie gebeurt in intieme kring.
Zondag 25 januari 2009 uitreiking vredesprijs aan Dokter Jef De Loof
Het comité''Werken aan de Vrede' van het Vredeshuis heeft tijdens zijn vergadering van
23 november 2008 de Vredespijs 2008 toegekend aan Jef De Loof.
Tot laureaat van deze Vredesprijs worden jaarlijks personen of organisaties verkozen die zich speciaal ingezet hebben voor vrede en verdraagzaamheid. Het gaat om de eenentwintigste vredesprijs.
Vroegere laureaten waren Marcia De Neve; Annemie Tas, Guido Debree, Paula D'Hondt, scoutsgroep Akabe, Karel Van Reeth en Gaby Baetens, Peter Dauwe, Paul Keymeulen, Kris De Winne, Hilde Cammu, Guido Ossemerct, Theo Van Gijseghem, De Onbekende Vrijwilliger, Paul Nijs en het team van 't Huis, René De Waegeneer, Augustijn Daeleman, Filip De Bodt en 't Uilekot, Paul De Witte, zuster Renate en Rob Librecht & het Priester Daensfonds.
We nodigen u als afgevaardigden van onze stad vriendelijk uit op de uitreiking van deze prijs die doorgaat op zondag 25 januari 2009 om 11 uur in het Vredeshuis, Nieuwbeekstaar 35 te Aalst.
AALST - T heo Van Gyseghem (86), jarenlang voorzitter van de kerkfabriek en van de Sint-Jobfeesten, is overleden. Zaterdag 15 november wordt hij om 10.30 uur begraven in de Sint-Antoniuskerk aan de Capucienenlaan.
Theo Van Gyseghem is in Aalst vooral bekend voor zijn vrijwilligersengagement en voor zijn liefdadigheid. Naast het voorzitterschap van de kerkfabriek en van de Sint-Jobfeesten, lag Van Gyseghem immers ook aan de basis van het Sint-Christoffelgenootschap. Die inzet bezorgde hem in 2001 de Vredesprijs Aalst.
Na zijn pensionering als adjunct-directeur van de RVA opende hij een bureau van Sociaal Dienstbetoon. 'Hij hielp mensen doorheen de administratieve draaimolen en bij het invullen van documenten en belastingaangiftes', zegt dochter Gaby. 'Hij deed dat volledig belangeloos.'
Van Gyseghem richtte ook een steunfonds op voor leerlingen van het buitengewoon onderwijs Don Bosco. 'Het fonds hielp niet-bemiddelde kinderen bij het betalen van hun studies en naschoolse activiteiten. De Don Bosco-school was vooreerst in de Sint-Kamielstraat aan de Watertoren, de wijk waar hij zijn jeugd doorbracht en waarnaar hij terugkeerde om er te sterven', zegt zijn echtgenote Suzanne Van Vaerenbergh.
Vier jaar geleden werd Van Gyseghem getroffen door een hersenbloeding. Hij verhuisde toen met Suzanne naar de serviceflats Sautstraetpoorte van de vzw De Toekomst. Samen met zijn vrouw zette hij naast dochter Gaby ook nog zonen Jozef en Jan op de wereld. Hij heeft ook vijf kleinkinderen.
Van Gyseghem was een passioneel toneelspeler en was jaren deken van de Rederijkerskamer Sint-Barbara. Zijn glansrol leverde hij als pastoor in de zevendelige tv- serie De Filosoof Van Haagem. 'Het was de laatste keer dat auteurs van amateurgezelschappen een hoofdrol kregen in een feuilleton', zegt Suzanne. 'Ikzelf speelde er de rol van Rosalie, de moeder van Patatje', besluit ze. (jla
