 |
|
|
| |
 |
|
| 07-06-2011 |
 Virginia |
We hebben vandaag toch wel met een beetje dubbel gevoel afscheid genomen van de camping. Deze campings in de natuur bevallen ons wel heel erg goed. Je hebt er alleen niet altijd internet en er staan geen wasmachines. Ik hoor velen van jullie al denken; Dan doe je dat toch op de hand? Zo werkt dat niet bij ons, als je net als thuis iedere dag schone kleding aantrekt en iedere dag schone handdoeken gebruikt dan loopt dat erg op. Plus waar laat ik al die op de hand gewassen handdoeken. We weten dat het niet het echte kamperen van vroeger is, maar we zijn nou eenmaal niet anders gewend. Voor de volgende overnachting hadden we een commerciële camping uitgezocht met in ieder geval internet en een wasgelegenheid. Er stonden gelukkig 4 wasmachines en 4 drogers dus dat schoot lekker op. Het is een hele mooie camping en het management heeft volgens ons alles goed onder controle, maar we houden nou eenmaal meer van bomen om ons heen. We hebben wel besloten voorlopig in deze omgeving te blijven, want Virginia is zon prachtige staat en we willen alles rustig bekijken. Op de camping zijn we dus alleen gebleven om de was en de boodschappen te kunnen doen. Morgen verhuizen we naar een camping hier in de buurt.
We zijn vandaag de grens tussen North Carolina en Virginia over gegaan, dat is altijd een goed moment om een Visitor Centre te bezoeken, je komt ze aan alle interstates tegen op grenzen van Staten. Je kunt er allerlei informatie krijgen over de staat waar je op dat moment binnenkomt. Ik wilde een aantal dingen weten over een route die ik had uitgezocht. Aan de balie stond een gastvrouw van het Visitor Centre allerlei informatie aan een klant te geven over de route die ik had uitgezocht, dus ik kon gelijk meeluisteren. Tot een ander gastvrouw aan mij vroeg of ze me kon helpen en ik haar antwoordde dat ik gelijk mee luisterde dus alles wat ik weten wilde al had gehoord.
Toen draaide de klant die om de informatie gevraagd had zich om en vroeg in het Engels of ik uit Nederland kwam. Wat bleek
..zijn ouders kwamen uit Nederland en zijn vrouw was in Nederland geboren en is op 8 jarige leeftijd naar Canada verhuisd, dat kwam dus tot een gesprek. Het waren hele leuke mensen en dat vinden we toch ook het aantrekkelijke van onze reizen, de contacten en gesprekken die je hebt al zijn ze nog zo kort.
Vanmiddag gingen we weer naar de camping en op een kruising van snelwegen zei Dick; Ik heb een "deja vu gevoel", ja dat zal wel. Wat schetst mijn verbazing, we kwamen op een kruising met wegwerkzaamheden en ik had het zelfde gevoel. Het gekke was dat de situatie van de wegwerkzaamheden nog precies hetzelfde was, dus er was in 1 jaar weinig gebeurd. Toen zagen we het grote reclamebord van Freightliner. Wij hebben daar vorig jaar een accu laten vervangen en waren in eerste instantie helemaal vergeten dat dat in deze stad heeft plaatsgevonden.
|
|
|
|
|
| 06-06-2011 |
| waterval of niet |
Wat is het toch leuk om berichtjes en e-mails te ontvangen, bedankt iedereen.
Om kwart over zes vanmorgen hoorde ik Dick uit bed gaan. Ik dacht nog die komt zo wel weer terug, maar nee. Hij probeerde heel zacht te doen, maar als Dick zijn gewicht van de ene kant naar de andere kant van de motorhome verplaatst, lijkt het wel of je in een boot ligt. De motorhome wiebelt dan aardig, dus ik was klaar wakker. Ik hoorde Dick in allerlei kastjes rommelen en weggaan naar de douchegelegenheid. Van de week hadden we besproken om een keer vroeg op te staan om een trail te lopen, maar ik werd even ziek dus het was er nog niet van gekomen. Toen Dick terugkwam ben ik ook maar gaan douchen en we besloten na het ontbijt de trail te lopen. We hadden gehoord dat het een trail langs een rivier was van 2,5 mijl heen en 2,5 mijl terug toch 8 kilometer bij elkaar. Na het ontbijt zaten we om 8 uur al in de auto. We hebben de auto bij het begin van de trail gezet. We moesten een paar keer over wat stroompjes heen en alles ging prima. Het wordt allemaal heel goed aangegeven en na 2,5 mijl gelopen te hebben, kwamen we aan bij
een parkeerterrein. Het andere begin van de trail. Geen waterval te bekennen, dat viel dus tegen. Wilde dieren waren we ook al niet tegengekomen, alleen een uil. We hebben een heerlijke wandeling gemaakt en de schoenen lopen prima.
|
|
|
|
|
| 05-06-2011 |
|
We zijn vandaag weer verhuisd en hebben ongeveer 229 km. gereden. We staan nu op een camping van US Engineers in een bos en aan een kunstmatig meer vlakbij de plaats Wilkesboro en het is hier erg warm, vanmiddag 37 graden Celcius, dus de airco moet weer hard werken. De plekken waar je mag staan zijn altijd heel erg ruim, dus je zit niet op het bord van de buurman te kijken. Deze campings worden prima onderhouden en de douches en sanitair zijn redelijk schoon. De prijs voor een motorhome van het formaat van onze Dynamax, aangesloten op water en elektriciteit is per nacht $ 22. De Jeep mag er gratis bij staan. Met het pasje dat ik laatst voor $ 10 heb gekocht, kreeg ik ook hier 50% korting (maar alleen bejaarden hebben daar recht op), dus voor $ 11 per nacht hebben we hier een prima plek onder de bomen in de schaduw. We hebben hier zelfs internet, niet op de plek waar we staan maar een hotspot bij de receptie. Een nacht op een commerciële camping kost al gauw $30 oplopend tot $60 per nacht.
We hebben een gedeelte van Pisgah Forest gekruist en het was prachtig. Het grootste deel van de rit ging over de Interstate en dat rijdt lekker door ook al ga je over de bergen, het zijn prachtige wegen. We kregen op een gegeven moment 30 miles met regelmatig een afdaling van 6%, dan staan er allemaal waarschuwingsborden langs de weg voor trucks. Ze moeten goed op hun snelheid letten en mogen alleen op de rechterbaan rijden en als hun remmen het begeven zijn er regelmatig ramps langs de kant van de weg (eigenlijk grote zandbakken met aan het eind een verhoging) om tot stilstand te kunnen komen. Ik was blij dat Dick achter het stuur zat, want wij zijn natuurlijk ook gewoon een truck en als je de berg af gaat voel je dat echt wel. Het hele gevaarte waar je mee rijdt wil alleen maar naar beneden en wel zo snel mogelijk. Je bestuurt een paar ton (motorhome + Jeep). Om met zon gewicht onder je een afdaling te rijden, vergt veel concentratie, inzicht en controle, maar het ging allemaal weer heel erg beheerst.
Onderweg langs de snelweg kwamen we een heel groot bord tegen met maar 3 woorden erop Live your dream daar waren we toch wel even stil van, want dat is precies wat we nu aan het doen zijn.
|
|
|
|
|
| 04-06-2011 |
| Hiken |
|
Vandaag blijven we op de camping. Ik ben ziek (snipverkouden), gisteravond sloeg het in een keer toe en ik lag om acht uur met koorts in bed, vervolgens het klokje rond geslapen en vannacht 3 flesjes water leeg gedronken. Nu gaat het wel weer, ik heb alleen nergens zin in.
Even wat uitleg over het hiken Amerikanen doen dat erg graag vooral de wat jongere mensen. Door de bossen zijn allemaal paden (trails) gemaakt die heel vaak een bepaalde route hebben. Je loopt dan midden door het woud berg op berg af, over paden van aarde met heel veel stenen en boomwortels. De paden zijn soms behoorlijk nat. Je komt ook waterstromen tegen die je over moet steken, dus als je geen goede schoenen hebt moet je daar later de tol voor betalen. Dat heb ik een paar dagen geleden ervaren toen ik op gympjes naar watervallen ging kijken
..verkeerde schoenen
ik heb twee dagen pijn in mijn voeten gehad. Wij vinden het heel leuk om te doen, (terwijl we allebei niet van wandelen houden) want je bent midden in de natuur. Dit soort trails zijn er ook voor mountainbikers, daar zijn jonge Amerikanen helemaal gek van.
De bekendste trail is de Apalachian trail, die loopt van oost naar west of andersom dwars door Amerika over heel veel gebergten. Ongeveer zoals in Europa het pad naar Santiago de Compostello. Marianne en Hans misschien een idee???
|
|
|
|
|
| 03-06-2011 |
| leuke ontmoeting |
We hebben nog twee dagen bijgeboekt op deze camping, want het is hier heel erg stil en rustig (we lijken wel een stel bejaarden). We wisten niet zo goed welke kant we na deze camping op wilden en daar komt bij dat bijna alle campings aan water in de weekenden volgeboekt zijn. Als er dan al een plek vrij is, is het niet de allerbeste plek meestal een in de brandende zon. Hier moeten we morgenochtend wel verhuizen, maar 2 plaatsen naar links en in de schaduw. We gaan hier dus maandagmorgen weg naar het noorden. Morgen gaan we even overleggen hoe we de rest van de route aan gaan pakken, want als we in dit tempo verder reizen staan we over 4 weken weer mij Bruce en Mila voor de deur en dat is toch niet echt de bedoeling.
Vanmorgen hebben we de route gereden die de man bij het visitor centre had aanbevolen. Hij had gezegd dat we ons wel moesten realiseren dat we in de middle of no where zouden komen in de bossen, dus genoeg water meenemen. Het was prachtig en we genoten volop. Op een gegeven moment reden we op een grindpad met gras en precies midden op het pad stond een auto. Ik ben nog even gaan kijken of er iemand in de buurt was, helemaal niemand. Aan de linkerkant van de auto kon Dick er niet langs en aan de rechterkant was een greppel. Volgens mij moest hij daar kunnen passeren en ja hoor met veel stuurwerk en aanwijzingen van mij was hij erlangs. Er schoot nog door mijn hoofd
en als de weg nou eens doodloopt? Maar als je dit soort dingen doet moet je daar maar niet van te voren over in zitten. Na een kwartier gereden te hebben, stonden we inderdaad in de achtertuin van een huis, niemand thuis, we zijn weer gekeerd. Toen we een tijdje gereden hadden, stond er ineens een man van een jaar of dertig midden op het pad met alleen een broekje en gympen aan. Wij stopten en hij vroeg of we verdwaald waren. Nee, we waren niet verdwaald we wilden alleen maar een dirt road rijden maar er stond ineens een huis in de weg. In dat huis woonde hij met zijn verloofde. Wij hadden een zijweg te vroeg genomen. Toen vertelde hij dat er gisteren ook al een Jeep op deze weg reed met toeristen en toen hij onze Jeep uit de verte zag dacht hij dat deze mensen terug waren gekomen om hem te overvallen en te beroven. Alleen de Jeep van gisteren was rood en onze oranje. De auto die we waren gepasseerd was van hem en hij vroeg of hij alsjeblieft mee terug kon rijden. Natuurlijk
alleen de Jeep is niet zo groot, maar op de achterband zitten vond hij ook geen bezwaar. Lopen was wel heel erg ver met deze warmte. Wat was nou het geval
. zijn paard was al twee dagen achter elkaar uitgebroken. Gisteren heeft hij hem gezocht en gevonden met een auto. Hij heeft de auto toen ergens laten staan en is met het paard naar huis gegaan. Vandaag was het paard weer uitgebroken. Hij is toen met de tweede auto gaan zoeken en toen hij in het veld liep, zag hij onze auto (toen nog volgens hem de auto van de overvallers) en is met een noodgang richting huis gerend omdat hij dacht dat we zijn huis leeg gingen roven en toen kwam hij ons tegen. We hebben hem bij zijn auto afgezet, maar waar het paard is gebleven was me op dat moment niet helemaal duidelijk.
|
|
|
|
|
| 02-06-2011 |
| Cascade Falls |
We zijn vandaag eerst maar eens naar het visitor centre van de Staat North Carolina gegaan. We werden weer te woord gestaan door heel erg vriendelijke mensen en nadat we hadden uitgelegd wat we wilden, zoeken ze ook met veel geduld van alles voor je uit. Wij hadden twee wensen (als we de dirt roads van Dick even niet meerekenen), we wilden naar de Cascade falls en we wilden naar de Weeping Rock bij Boone. De Cascade Falls hebben we gezien, maar we hebben al zoveel prachtige watervallen gezien, dat we hier niet meer warm of koud van werden, hiermee doen we de Cascade Falls tekort omdat het een prachtige waterval is. Soms loop je dan in zon donker bos en ineens zie je een prachtige bloem.
De Weeping Rock was toch wel wat ver en dat vonden we eigenlijk zonde van onze tijd omdat we alleen maar een rots wilden zien, dus we moeten gewoon nog een keer terug om alle dingen te zien die we nu laten liggen. Bij het visitor centre informeerde Dick naar dirt road of off road rijden en de jonge man achter de balie was gelijk geïnteresseerd en hij heeft een hele mooie oude weg voor ons uitgezocht die gaan we morgen rijden.
Eindelijk heb ik ook schoenen gekocht om te hiken en ze zijn rose, dus het thuisfront hoeft niet bang te zijn dat wij worden overvallen door wilde beesten want die schrikken zich helemaal een hoedje van zulke schoenen en gaan er als een haas (beer) van door.
|
|
|
|
|
| 31-05-2011 |
| Internet hotspot |
We zijn vandaag weer verhuisd en hebben ongeveer 229 km. gereden. We staan nu op een camping van US Engineers in een bos en aan een kunstmatig meer vlakbij de plaats Wilkesboro en het is hier erg warm, vanmiddag 37 graden Celcius, dus de airco moet weer hard werken. De plekken waar je mag staan zijn altijd heel erg ruim, dus je zit niet op het bord van de buurman te kijken. Deze campings worden prima onderhouden en de douches en sanitair zijn redelijk schoon. De prijs voor een motorhome van het formaat van onze Dynamax, aangesloten op water en elektriciteit is per nacht $ 22. De Jeep mag er gratis bij staan. Met het pasje dat ik laatst voor $ 10 heb gekocht, kreeg ik ook hier 50% korting (maar alleen bejaarden hebben daar recht op), dus voor $ 11 per nacht hebben we hier een prima plek onder de bomen in de schaduw. We hebben hier zelfs internet, niet op de plek waar we staan maar een hotspot bij de receptie. Een nacht op een commerciële camping kost al gauw $30 oplopend tot $60 per nacht.
We hebben een gedeelte van Pisgah Forest gekruist en het was prachtig. Het grootste deel van de rit ging over de Interstate en dat rijdt lekker door ook al ga je over de bergen, het zijn prachtige wegen. We kregen op een gegeven moment 30 miles met regelmatig een afdaling van 6%, dan staan er allemaal waarschuwingsborden langs de weg voor trucks. Ze moeten goed op hun snelheid letten en mogen alleen op de rechterbaan rijden en als hun remmen het begeven zijn er regelmatig ramps langs de kant van de weg (eigenlijk grote zandbakken met aan het eind een verhoging) om tot stilstand te kunnen komen. Ik was blij dat Dick achter het stuur zat, want wij zijn natuurlijk ook gewoon een truck en als je de berg af gaat voel je dat echt wel. Het hele gevaarte waar je mee rijdt wil alleen maar naar beneden en wel zo snel mogelijk. Je bestuurt een paar ton (motorhome + Jeep). Om met zon gewicht onder je een afdaling te rijden, vergt veel concentratie, inzicht en controle, maar het ging allemaal weer heel erg beheerst.
Onderweg langs de snelweg kwamen we een heel groot bord tegen met maar 3 woorden erop Live your dream daar waren we toch wel even stil van, want dat is precies wat we nu aan het doen zijn.
|
|
|
|
|
| 30-05-2011 |
| watervallen |
We hebben vandaag de watervallen bezocht, in totaal 8 en dat zijn veel watervallen. We gingen eigenlijk iets te laat weg, maar het kost veel tijd om de rit voor te bereiden en uit te zoeken waar je dan precies moet zijn. Er moet nog voor proviand gezorgd worden voor onderweg, want op de wegen die wij rijden is geen Burger King. We vertrokken om half twaalf, de route die Dick had uitgestippeld was helemaal geweldig, wat een natuurschoon. De watervallen waren ook prachtig er was er één bij waar je achterlangs kon lopen, heel bijzonder. De laatste was de mooiste, de meest indrukwekkende en vooral de vermoeiendste. De trail naar de waterval was 3 km. heen en 3 km terug, de berg op en de berg af op een pad met stenen en boomstronken bij een behoorlijk hoge temperatuur is erg vermoeiend. Het was de moeite waard, de waterval was prachtig. We ontdekten dat je helemaal tot boven de waterval kon komen en dat hebben we ook gedaan. Er waren een aantal jongens over rotsen tot vlak boven de waterval geklommen. Als ik dat zie, denk ik daar wil ik ook staan. Ik vergeet ter stond dat ik al 65 jaar ben en dus ben ik ook over de rotsen geklauterd en stond op het punt waar de waterval naar beneden valt. Dit was heel erg indrukwekkend en ook wel erg eng. Het geluid van het vallende water en de diepte maakten erg veel indruk op ons, wat een natuurgeweld. Op een gegeven moment vond Dick het mooi geweest en zei dat ik maar niet verder moest gaan en hij had gelijk. Toen we weer terug liepen zagen we dat er een aantal jonge mensen vlak naast de waterval langs de steile wand omhoog waren geklommen om daarna in het water te springen. Het is maar goed dat de ouders niet wisten wat ze op dat moment uitspookten. De wandeling terug was, te heuvelachtig, te vermoeiend (we zijn natuurlijk niet de jongste meer) en te warm. Terwijl wij liepen te worstelen om het pad weer af te lopen (ruim een uur), werden we constant gepasseerd door rennende en springende jonge mensen, wat een energie. We zijn over schitterende wegen naar de camping terug gereden. Toen we bij de motorhome waren gearriveerd waren we allebei behoorlijk stijf van de wandelingen. We zijn het over één ding eens North Carolina is een prachtige staat en met name de Smoky Mountains zijn schitterend en we begrijpen ook niet zo goed dat iedereen altijd met vakantie naar het westen wil.
|
|
|
|
|
|
| dienstmededeling |
Morgen vertrekken we van deze camping en gaan weer naar een State Park. We zijn dan niet te bereiken, maar proberen wel onze E-mail te checken bij McDonalds of zo.
|
|
|
|
|
| 29-05-2011 |
| Fort Tatum RV Park |
Het was heerlijk om vanmorgen wakker te worden en te bedenken dat we lekker wat konden klungelen. Ik het binnen gebeuren en Dick het buiten gebeuren, het enige plan was boodschappen doen. Voor de lunch had Dick de Jeep schoongemaakt, je kunt je niet voorstellen hoe smerig een auto wordt ook als hij niet zelf rijdt. Na de lunch een Walmart zoeken en de dag was weer ingevuld
..FOUT. Dick had een hele leuke route gevonden op internet en na enig overleg gingen we deze route rijden en daarna boodschappen doen. Ook had Dick een Dirt roadgevonden van 18 miles. Het was inmiddels al half twee. We waren al vrij snel aangekomen bij het begin van de Blue Ridge Parkway. De Blue Ridge Parkway hebben we vorig jaar voor een groot deel gereden behalve het eerste stuk, dat was dus vandaag aan de beurt. We kwamen langs een heel erg basiccamping, we hebben daar even gekeken en dat heeft natuurlijk ook wel wat, helemaal als je bedenkt dat het allemaal berenland is. We hadden de dirt road vrij snel gevonden en het was helemaal geweldig. We hebben de Jeep helemaal open gedaan, dan voel je je echt één met de natuur. Ik heb bijna het grootste stuk gereden en het was fantastisch en heel erg eng. De weg was niet zo breed en aan de kant van de berg was een brede geul waar je beter niet in terecht kon komen en aan de bestuurderskant liep de afgrond steil naar beneden. Af en toe had ik knikkende knieën, maar dat maakt het juist zo spannend en ik vind Dick heel erg stoer dat hij dan naast mij durft te zitten. Al met al was het weer een dat met een grote gouden rand. We gingen pas om half zeven de Walmart zoeken. Onze Garmin was zo van streek van zon indrukwekkende dag dat zij op een landweggetje zei; Bestemming bereikt, (geen Walmart te bekennen). We gingen pas om half negen eten. Morgen de watervallen maar eens op gaan zoeken.
We staan trouwens op een camping waar een groot deel van de mensen permanent wonen en allemaal hun eigen onderkomen hebben gecreëerd. (zie fotos).
|
|
|
|
|
| 27-05-2011 |
| regen |
Let op er staan een aantal dagen beschreven dus scroll naar beneden.
Het heeft vannacht behoorlijk hard geregend. We waren al heel erg vroeg wakker en zijn maar uit bed gegaan, omdat we toch nog wel een eind moesten rijden. Om 7.45 uur reden we al weg. We werden door onze Garmin over allemaal twee baans binnenwegen geleid. Prachtig natuurlijk, maar alle chauffeurs achter ons hebben ons vast naar de Interstate gewenst. Je mag op dit soort wegen bijna nergens passeren. Vroeger ging Dick nog weleens aan de kant staan om iedereen de gelegenheid te geven langs ons te rijden, maar dat was nu niet mogelijk. We hebben behoorlijk veel regen gehad de hele weg en dan daalt de temperatuur gelijk. Op een gegeven moment had ik het koud. We staan nu op een camping in Sylva een klein dorp in de Smockey Mountains (North Carolina) als het goed is, is dit een gebied met hele grote watervallen en die gaan we morgen zoeken. Het is een camping met bijna uitsluitend mobile Homes iedereen heeft zijn eigen tuintje aangelegd, de meeste mensen wonen hier permanent en ze kennen elkaar dan ook. We hadden weer veel bekijks toen we binnen kwamen rijden.
|
|
|
|
|
| 26-05-2011 |
| slecht weer op komst |
Het is heel erg warm vandaag. Dick zit te werken en ik heb een hele papierwinkel doorgenomen en opgeruimd. Daarna heb ik me gestort op het vinden van een camping in de buurt van onze volgende bestemming, dat is nog een hele klus ook omdat het memorial weekend is en een heleboel campings al vol zitten. Uiteindelijk heb ik er een gevonden dichtbij Ashville - North Caroline even gebeld en er was nog plaats, dus ik heb gelijk maar tot na het weekend gereserveerd. Gelukkig hebben ze ook internet dus hebben we hopelijk weer contact met het thuisfront. Dick wilde na de lunch even een dirt road rijden, we waren er gisteren een paar tegengekomen. Wat ik nooit heb beseft toen ik voorstelde om een Jeep te kopen, is dat we dan net zulke discussies zouden krijgen als vroeger bij het zeilen. Ik vond altijd dat Dick teveel zeil ophad, dat was ook zo. Nu is het zo dat hij denkt een dirtroad te zien als hij een paar omgevallen grassprieten met wat steentjes erop ziet, of een hek dat open staat met duidelijk een bord erop verboden toegang. Volgens Dick mag je daar dan in, want anders hadden ze het hek maar dicht moeten doen, dus ik had een beetje déja vu gevoel (i.v.m. het zeilen van jaren geleden). We hebben toch een hele leuke middag gehad en toen we terugkwamen zijn we in het meer gaan zwemmen, niet echt een hobby van ons om in buiten water te zwemmen, maar het was wel erg lekker. Na het avondeten werd het steeds donkerder buiten en het begon heel hard te waaien. Aan de overkant van het meer zag je de buien hangen, het weerlichtte behoorlijk en de bliksemstralen schoten naar de aarde. We hebben buiten even op de steiger staan kijken, wat een natuurgeweld.
|
|
|
|
|
| 25-05-2011 |
| Kortingspas |
Van het zwemmen is niet zoveel gekomen gisteren want Dick had geen waterschoenen meer en dat is toch wel erg prettig als je het water in moet over allemaal stenen. Vanmorgen heeft Dick gewerkt en ik heb allemaal stomme huishoudelijke klussen gedaan, waaronder de was, op zich was dat niet erg want ik heb vervolgens ongeveer 3 kwartier bij de laundery met een echtpaar uit Texas. Zij hadden bij de receptie al gehoord dat ze een plek aangewezen kregen vlakbij Nederlanders.
Wij hebben het hier zo naar onze zin dat ik vanmiddag een dag erbij heb gereserveerd, wij gaan hier nu vrijdagmorgen weg. We wilden eigenlijk tot maandagmorgen blijven, maar het is Memorial weekend plus dat de middelbare scholen hun eindexamen hebben afgerond dus vakantie. Voor het komende weekend is het hele park volgeboekt, pech voor ons. Ik heb nog wel naar onze volgende bestemming gebeld om te vragen of we konden reserveren, maar te laat
het hele State Park is voor volgende week vol, nog een algemeen nummer gebeld , hier hebben ze een overzicht over alle reserveringen van de State Parken in Georgia en South Carolina, maar alles vol. We denken dus dat we een probleem hebben om een plek te vinden voor het weekend, misschien een KOA camping maar dat is duur, we zien wel. Vanmiddag zijn we even weg gegaan om water bij de Walmart te kopen en de bewuste schoenen om mee het water in te gaan. Ook hebben we even bij een McDonalds onze e-mail gechecked.
Wanneer je in de US 62 jaar bent, dan ben je een senior en kun je heel veel leuke kortingen krijgen. Je moet dan wel een kaart kopen voor $ 10 en krijgt voor de rest van je leven 50% korting op onder meer campings van US Army Corps of Engineers . 50% korting is natuurlijk lekker meegenomen, we zijn dus ook nog op pad gegaan om zon kaart te bemachtigen. We moesten er wel 30 km. voor rijden, maar het was toch te warm (35 graden) om iets anders te doen. De route ging over highways door allemaal bossen en kleine dorpen, dus helemaal geweldig. Het kopen van zon kaart is zo simpel, je gaat naar een kantoor van US Army Corps of Engineers, laat je paspoort zien, betaalt $10 en binnen 10 minuten sta je weer buiten met pas. De campings die deze organisatie beheert, liggen allemaal in natuurgebieden en vaak aan een meer. Ik heb gemerkt dat ik helemaal gelukkig wordt op een camping met veel bomen en aan het water, fantastisch.
|
|
|
|
|
| 24-05-2011 |
| J. Strom Thumond Lake |
De tanken van de motorhome moesten vandaag weer gevuld worden en dat is altijd een feest op zich. Tegenwoordig zoekt Dick op internet tankstations op de route die nog enigszins betaalbare diesel hebben. We moesten er vanmorgen wel een klein stukje voor omrijden maar, per gallon scheelde het toch wel wat en ons monster lust wel een flinke slok, dus een straatje omrijden loont de moeite. Bij het benzinestation hebben we eerst gevraagd aan een paar klanten waar we diesel konden tanken. We hebben de jeep maar afgekoppeld anders is het manoeuvreren toch wel lastig. Toen Dick bij de tank stond bleek dat het helemaal geen diesel was, er werd ook helemaal geen diesel verkocht. De jeep aangekoppeld en weer op weg. We kwamen een tankstation tegen voor vrachtwagens en zijn daar maar gaan tanken, al met al duurde dat een uur. We waren dus aardig wat tijd kwijt. De laatste mijlen naar onze bestemming van vandaag heb ik achter het stuur gezeten, voor het eerst dit jaar. Het was voor mij weer even wennen met de hele karavaan heuvel op en heuvel af. Om 3 uur bereikten we onze bestemming van vandaag
een camping aan het J.Strom Thumond Lake in South Carolina. Het is een geweldige stek
een hele grote plek aan een fantastisch meer, dus morgen gaan we zwemmen. Vanavond hebben we van de zonsondergang genoten en voelden ons helemaal happy.
|
|
|
|
|
| 23-05-2011 |
| Savannah |
Gisteravond kwam ik erachter dat we hier toch internet hebben niet via de camping, maar via iemand die hier ook staat. We waren dus wel te bereiken, vanaf morgen als we hier vertrekken zal dat moeilijk worden. In een State Park is geen internet en we denken ongeveer 5 dagen in een State Park te blijven.
We zijn op tijd opgestaan omdat we alle tijd wilden hebben om Savannah goed te bekijken. Het is zon prachtige stad met al die parken en schitterende bomen. Je kunt zelfs in een park je huwelijksgelofte afleggen. We hebben een korte boottocht (met de pont) gemaakt over de Savannah rivier en dan zie je Savannah vanaf het water. De huizen zien er vanaf die kant totaal anders uit, verveloos en verwaarloosd. Wij vinden toch dat die prachtige patriciershuizen erg verwaarloosd worden. Ik zie al dat in Amsterdam de grachtenpanden er zo uit zien, daar zou de gemeente geen genoegen mee nemen. Om een uur of 12 werd het wel erg druk. Er was een demonstratie geweest en de demonstranten werden door de plaatselijke tv geïnterviewd en wij liepen vrolijk door het beeld (ziet de dame van het visitor centre ons toch nog op tv). We vroegen aan een paar meisjes wat er aan de hand was, zij gingen dat uitgebreid aan ons uit leggen. Het bleken leden van een geloofsgemeenschap te zijn, die nogal negatief in de publiciteit komen en hier nu tegen demonstreerden. De meisjes vroegen waar we vandaan kwamen en toen wij uitlegden dat we uit Nederland kwamen, was er enige hilariteit bij de dames, het idee dat mensen helemaal uit Nederland in Savannah met ze gingen praten, vonden zij heel bijzonder. Het leek wel of we een paar Aliens waren.
Dick stelde voor om via de markt naar de parkeergarage te lopen en dat bleek een heel goed plan. De markt in Savannah is niet echt een Albert Cuyp, maar een straat alleen voor voetgangers met prachtige bomen, veel plekken om even te zitten en veel restaurantjes en we werden vandaag verwend en speelde live een trio. Ze speelden jaren 70 muziek en Blues er werd ook gedanst en ik was er niet weg te slaan. Daarna zijn we naar Tybee Island gereden, daar had ik al veel over gelezen en vorig jaar wilde ik er graag op een camping staan, toen werd ons verteld dat je een half jaar van te voren moet reserveren. Nu hebben we gezien dat het vreselijk toeristisch is.
Voordat Ann met vakantie ging hebben we haar nog even telefonisch gesproken en zij zei dat we van onze reis moesten genieten en iedere dag een slinger op moesten hangen, nou dit was een dag met een slinger met gouden randje.
|
|
|
|
|
| 22-05-2011 |
| Jacksonville vlooienmarkt |
Voor we vanmorgen weg reden naar Savannah zijn we eerst naar een vlooienmarkt geweest. Deze vlooienmarkt ligt naast de camping en behoort ook tot de camping. Het is allemaal overdekt en er wordt een gigantische hoeveelheid rommel verkocht. Geen beurs in Utrecht dus. We hebben nog wel het één en ander gekocht. Een nieuwe mat voor binnen en nog wat flauwekul dat volgens Dick altijd van pas komt. We zijn de grens tussen Florida en Georgia over gegaan, vlak na de grens is op snelwegen bijna altijd een visitor centre (VVV). Daar zijn we maar even gestopt om een kaart van Georgia te halen en misschien nog wat folders. Dick wilde een folder hebben met dirt roads erin en ging dat aan de balie vragen. De dame achter de balie wist totaal niet waar hij het over had. Ineens begreep ze het en zei: Dat gaan jullie toch niet doen? Ik wil jullie niet op het journaal zien, dus doe alsjeblieft voorzichtig. We zijn ook niet van plan om gelijk te gaan Rock crawlen.
De dag er voor hebben we smiddags nog wat boodschappen gedaan, omdat de stop na Savannah een State Park is de winkels zijn daar niet in de buurt en we willen voorkomen dat we onderweg met het hele hebben en houden naar de Walmart moeten. Het stuurt niet zo makkelijk met 18 meter achter je aan op een parkeerterrein.
|
|
|
|
|
| 21-05-2011 |
| moeilijk bereikbaar |
Vanaf nu zijn we ongeveer een week moeilijk te bereiken. We zijn op een camping bij Savannah, gaan hier maandagmorgen weg naar een Statepark zonder internet.
|
|
|
|
|
|
| dirt road |
Vandaag is een heugelijke dag en een begin van nog veel fantastische dagen. We hebben onze eerste dirt road gereden. Ik had Dick al op de computer zien zoeken en toen we de planning voor deze dag gingen maken, bleek dat we allebei een totaal andere planning hadden. Ik koos voor een rit met de auto langs de kust en Dick had een dirt road gevonden in de buurt. Flexibel als ik ben koos ik ook voor de dirt road. We moesten er wel een aantal miles voor rijden. En zoals we ooit ons zeilavontuur begonnen (zonder enkele voorbereiding) deden we dit nu ook weer. Aangekomen bij de dirt road zagen we dat het allemaal los zand was, dat moet onze Jeep aan kunnen, maar we hadden ons toch iets anders voorgesteld (meer geweld , meer kuilen, spannend, enz.) maar voor een eerste keer was deze road goed genoeg om te oefenen. We hebben beiden een stuk gereden ( 4wheeldrive) en het was zo vreselijk leuk. De road was maar 2 ½ mile lang, maar voor ons oké. Als je dit gaat doen, hoor je dus te zorgen dat iemand weet waar je bent en je moet genoeg water meenemen (we hadden één flesje water en één extra Cola meegenomen). Het was een goed begin. We hopen nog veel dirt roads te kunnen rijden.
Vandaag kregen we via de mail een bericht van RV World in Lakeland dat de kosten die we hebben moeten maken voor de werkzaamheden aan de windvaan en de afstandsbediening door RV World worden vergoed.
|
|
|
|
|
| 20-05-2011 |
| Kingsley Plantation |
Dick heeft vanmorgen eerst gewerkt en na de lunch zijn we naar Kingsley Plantation geweest, we reden langs de weg 1A1 en dat is ontzettend leuk. We kennen de weg van vorig jaar. De weg gaat vlak langs de kust, je ziet alleen niets van de Atlantische Oceaan, want er staan allemaal hele grote huizen direct aan de kust. Voor we bij Kingsley Plantation waren reden we over een oprijlaan van 1,5 mijl. Het was prachtig, alle bomen waren behangen met Spaans mos dat in lange slierten naar beneden hangt. De plantage ligt aan de Fort George River en als je daar rond loopt kun je je een beetje voorstellen hoe het was in de tijd van de slavernij. De slaven moeten een vreselijk leven hebben gehad. Zij woonden ook niet direct bij de plantage, maar met zn allen in een kleine nederzetting op enige afstand van de plantage.
|
|
|
|
|
| 18-05-2011 |
| zonnescherm perikelen |
Let op 17 mei heeft een vervolg.
Vanmorgen ging om half zeven de wekker. Ik hoor iedereen al denken: Je hebt toch vakantie, maar voor we gedoucht, ontbeten, afgewassen, alles vastgezet en de auto aangekoppeld hebben, zijn we een paar uur verder. Nadat we eerst afscheid hadden genomen van Caroline, zijn we met ons hele hebben en houden naar Freedom RV gereden, daar aangekomen hebben we nog een keer aan een monteur uitgelegd wat er aan de hand was en hij ging gelijk aan het werk. Wij konden in de klantenruimte wachten, het zou misschien wel 2 uur werk zijn. Om een lang verhaal kort te maken
om half drie was het werk klaar. Alle benodigdheden voor het zonnescherm waren inderdaad vervangen, alleen de windvaan was niet verbonden met het zonnescherm en de afstandsbediening ook niet. Als we dus het scherm uit hadden gelaten met veel wind en regen, was het niet automatisch naar binnen gegaan en hadden we weer dezelfde schade kunnen krijgen als vorig jaar
met dank aan RV World. Zij hebben er dus een potje van gemaakt. De eigenaar van het bedrijf adviseerde ons een claim bij RV World in te dienen, daar gaan we ook werk van maken. We zijn om 3 uur toch nog naar Jacksonville gereden (300 km.) en kwamen daar om 7 uur aan. Het is wel leuk dat we via onze achteruitrijcamera de Jeep in de gaten kunnen houden.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
