Na een voor iedereen blijkbaar deugddoende nachtrust
ontwaken wij in Hotel Tell (Eric en Michel om 6.30 u., de anderen iets later),
klaar om er tegenaan te gaan.
Eerst wacht ons nog een stevig en verzorgd ontbijtbuffet. De
Gemütlichkeit van Martin en Ushi, onze gastheer en gastvrouw, stelt ons
helemaal op ons gemak en ook het Duits begint al aardig te lukken.
Herr Martin bezorgt ons een
uitstekende wandelkaart waarmee wij meteen een houvast hebben voor onze
dagtrip. Na de obligate groepsfoto voor het hotel geeft de klok van de
kerktoren het startschot (9.00 u.) voor onze eerste tocht. We vertrekken vol
goede moed en met onze rugzak gevuld met een lunchpakket richting Beckenried.
De aarzelende wolkjes van deze ochtend hebben voorwaar plaats geruimd voor een
heerlijk zonnetje. We kunnen dus al vlug onze trui opbergen in onze rugzak. Al
na een paar honderd meters duikt rechts van ons een uniek zicht op over de Urnersee, een prachtig meer dat door de schittering
van de beboste flanken net iets groener lijkt dan de rest van de
Vierwaldstätter See. Voor de rest van de voormiddag blijft dit uitzicht onze
tochtgenoot, in al zijn facetten. Ondertussen klimmen wij geleidelijk langs
bospaden omhoog. Terecht merkt Philippe op dat het hier op warme zomerdagen
wellicht heerlijk toeven is. Vandaag zal het niet zon vaart lopen met de
hitte, maar we zijn toch uitermate tevreden met hetgeen de weergoden ons te
bieden hebben. De zon blijft ons verwennen. In het bos hebben de Zwitsers hun
beste beentje voorgezet voor het aanleggen van trappen en passerellen waar
nodig. Bij de waterval, bijvoorbeeld. Eerst wandelen we aan de bovenkant en
krijgen we dus een prachtig bovenaanzicht. Het geluid van het water is
betoverend. Eventjes verder dan komen we voorbij de nog imposantere onderkant
van de waterval. Indrukwekkend met welke kracht het water zich naar beneden
stort en langs de rotsen schuurt. De overvloedige regenval van de laatste dagen
of weken zal hieraan wellicht niet vreemd zijn.
Na al dat geweld komen we dan
nauwelijks een 15-tal meter lager bij Risleten
(11.00 u. - 442 m - 6,14 km),
een oase van rust, een groene lagune bijna. Hier zijn op het kalksteenplateau
ooit sporen gevonden van een voetafdruk van een dinosaurus. Michel vindt het
doodjammer dat we hiervan niets terugvinden, helaas. We zetten onze tocht
verder langs het meer en arriveren net op de middag in Beckenried
(12.00 u. - 436 m
- 10,8 km).
Terwijl Johan, Philippe en Piet bij de aanlegsteiger van de boten een plaatsje
zoeken voor de middagpicknick, kunnen Eric en Michel onmogelijk de Pfarrkirche van Sankt-Heinrich voorbij zonder er eens
binnen te lopen. Mooi kerkje met prachtig orgel. Buiten bij de ingang van het
kerkhof staat een kaarsenautomaat. Je stopt 2 Zwitserse frank in de gleuf en
er rolt een Grablicht (een kaars om op het kerkhof te plaatsen) uit de
automaat. Er is zelfs een aansteker beschikbaar om de kaars aan te steken. Nog
nooit gezien!
Tijdens ons middagmaal meren twee
boten aan: eerst de Stadt Luzern en onmiddellijk daarna de Waldstätter.
Passagiers hebben niet veel tijd om aan of van boord te gaan. Het gaat allemaal
heel snel. We gaan nog even wat informatie nemen bij een heel vriendelijk
juffrouwtje van het toerismebureau (Eric bleef verdacht veel vragen stellen en
vond het niet erg om daar nog wat langer te blijven staan).
Na onze picknick (13.00 u.) begint
het echte werk voor vandaag. Steigen, bitte!!! Vanuit Beckenried lopen wij
eerst door een tunnel onder de autosnelweg om onmiddellijk daarna een serieuze
klim aan te vatten. Een echte kuitenbijter. Eric krijgt het even lastig wegens
pijn aan zijn voet. Hij heeft zich vorige week wat geforceerd bij het lopen.
Maar hij geeft niet op. En als we even later langs een weide met schapen lopen
die worden bewaakt door twee grote honden, hebben we het ergste wel gehad. We
lopen op een geasfalteerde weg door glooiende weidelandschappen richting Emmetten. Daar aangekomen (14.45 u. - 750 m - 16,3 km) overleggen we even
welke weg we kiezen. We gaan voor een rustige weg die ons door het bos zal
leiden. Hoewel we niet gereserveerd hebben, vinden we toch nog een plaatsje in
een blokhut (15.30 u. - 865 m
- 19,15 km)
waar Philippe zijn laatste boterhammetje met smaak kan verorberen.
Nu is het nog even doorbijten om
thuis te komen. We hebben verschillende mogelijkheden in het bos en dankzij
onze uitstekende kaart maken wij altijd de juiste keuze. Net voor we Seelisberg binnenwandelen is er nog een kapelletje.
We hadden het kunnen weten: Eric en Michel blijven daar even plakken.
Als wij na 24,660
km en om klokslag 17.00 u. ons hotel bereiken, staat
onze gastvrouw ons al op te wachten en trakteert ons met een biertje (wijntje
of appelwijntje). Ook Herr Martin komt even in de ronde zitten en samen
overleggen we welke tocht we morgen ondernemen. Het wordt weer een serieuze
klepper maar we hebben vandaag toch al goed getraind.
We
besluiten de dag met een heerlijk avondmaal (al hadden sommige tafelgenoten
meer oog voor het Amerikaans gezelschap dat het hotel kwam binnengerold).
Op het menu:
Voorgerecht
(Vorspeise):Tortellini
Soep (Suppe): Brotsuppe
Tussengerechtje: gemengde sla
Hoofdgerecht (Hauptspeise):
Schweizer Rösti mit Geschnittliches (kalfsvlees met champignons)
·Nagerecht
(Nahtisch): ijsdessertje met bosbessensiroop
Ik zou zeggen: een heel geslaagde eerste dag, ware het niet
van die ene grote tegenslag: Johan is zijn klakke kwijt.
De tweejaarlijkse
bergvakantie van de ACR-vrienden is opnieuw aangebroken. We hebben er dit jaar
een man bij die gelukkig is te mogen meestappen, Michel Six. De anderen zijn
Philippe Bauduin, Johan en zijn broer Piet Van de Walle en Eric Vanthournout.
Deze keer wordt de reis
gemaakt met de Audi A6 van Philippe. Hij haalt eerst Michel op en tegen 6.00 u.
stipt is hij in de Murissonstraat. Het is schikken en duwen om alle reiszakken
in het koffer te krijgen. Inderdaad, Eric heeft veel extras bij; zijn grote
laptop, een grote tas fotomateriaal En dan zijn er nog van iedereen die
bergschoenen Het lukt bijna, op enkele rugzakken na. We nemen die naar binnen en
houden die bij zo goed als het gaat.
6.10 u.vertrek
vanuit Rekkem. Michel wordt de
eerste chauffeur. (121370
km)
We nemen
de snelweg Moeskroen - Doornik - Mons - Namen. Zon 30 km voor we de snelweg naar
Luxemburg moeten nemen zijn er werken en is de snelheidbeperking aangeduid op 50 km per uur. Punctueel als
Michel is, houdt hij zich aan die 50
km per uur. Het is precies kruipen als een slak en de
weinige autos die er de zondagmorgen zijn, razen ons voorbij. 30 km rijden aan 50 km per uur, das lang We
hadden vooraf afgesproken dat de boetes betaald worden door de chauffeur die
rijdt. Eenmaal op de snelweg richting Luxemburg hebben we opnieuw een stuk
wegeniswerken, maar daar mogen we toch aan 70 km per uur rijden.
08.25 u.216 kmMichels shift zit erop en we stoppen
op een kleine parking in Tellin. Helaas is de zaak met drank en WCs gesloten. Geen nood, bij de
bomen kunnen we ook terecht. Kennen ze in Wallonië reeds de GAS-boetes?
08.32 u.Johan neemt
het stuur over en rijdt nu gezwind tot in Luxemburg.
09.12 u.293 kmBelgisch/Luxemburgse grens.
09.30 u.318 kmAire de Berchem. We laten eerst de
dieseltank vollopen en genieten daarna van een boterhammetje of een broodje zittend
aan een picknickbank. Het is eventjes goochelen met het fotoapparaat om die op
een bank te installeren zodat we allemaal op de foto kunnen staan.
10.30 u. Het is de beurt
aan Piet om te rijden. Na een
vijftal minuutjes bereiken we al de Franse grens en hebben 325 km op de teller. Het is
ondertussen heel zonnig geworden en de landschappen ogen fris groen. Het
verkeer op deze zondag is nog altijd even kalm en we vorderen heel goed, zelfs
al is de snelheid beperkt tot 110
km per uur. Na Metz volgen we verder richting Nancy en
dan nemen we de richting Colmar. Ons doel voor de middag is de Col du Bonhomme
halen. Maar deze bereiken we slechts via de departementale weg Par le col.
12.15 u.539 kmCol du Bonhomme (949 m). We parkeren de Audi op de parking en
trekken naar de rand van het bos om te genieten van onze picknick. De zon straalt.
We zijn niet de enigen die genieten van een zondaagse picknick. De
waterdruppels glinsteren in de zon op het frisgroene lentegras. Het zijn
precies diamantjes. Wat kan de natuur toch mooi zijn! Michel bemerkt er zelfs
een leuke kever en ook die moet op het beeld worden vastgelegd.
12.50 u. We hebben allen
genoten van een stevige middagpicknick. We kunnen al een rugzak meer in de
koffer duwen. Philippe vindt zich nu
al voldoende wakker om het stuur over te nemen. In snelle vaart gaat het de col
naar beneden naar het dorpje Bonhomme. Michel ziet zichzelf al naar beneden
snellen met zijn koersfiets.
13.15 u.563 kmWe rijden op de Route du Vin en eenmaal het bekende
wijndorp Kaysersberg voorbij, houden we even
halt tussen de vele druivenvelden. We genieten van een wijds landschap met
rondom rond niets anders dan wijngaarden. Na de korte fotosessie bereiken we Colmar en geraken we op de
snelweg naar Mulhouse. Vandaar gaat het in
snelle vaart naar de grens met Zwitserland in Basel.
633 km14.05 u.Een file
om aan te schuiven tot aan de grens. Het vlot tamelijk. Eric kent gelukkig de
klappen van de zweep en geeft aan de grenswacht teken dat ze een vignet gaan
kopen en eerst zullen parkeren. Terwijl de anderen gebruik maken van het toilet,diept
Eric 40 Zwitserse frank op voor het vignet. Eric is immers aangesteld als de
kassier voor de gehele reis. De zon is ondertussen niet meer van de partij en
heeft de bewolking de plaats ingenomen.
14.20 u.Voor
het laatste stuk tot Seelisberg neemt Eric nu het stuur over. Via de vele
tunnels die door de grensstad Basel lopen wordt de snelweg naar Luzern bereikt.
Het verkeer is er heel wat drukker en het is goed uit de doppen kijken. Ja,
zelfs nog te weinig goed gekeken! Door wegeniswerken is de snelweg in twee rijstroken
verdeeld en plots stelt Eric vast dat hij verkeerd bezig is, richting Zurich is
niet juist. In snelle vaart wordt de gps ingesteld en gelukkig kunnen ze iets
verder de snelweg verlaten. Via gewone wegen gaat het nu, via enkele dorpen
naar de zon 30 km
verder gelegen snelweg. Philippe vindt het helemaal niet erg, zo zien we ook
nog eens enkele Zwitserse dorpen.
Het gaat dwars door Luzern doorheen de vele
tunnels. Niet moeilijk, altijd de richting Gothard aanhouden en zo kom je aan
de afrit naar
Beckenried.
Nog 12 km voor de boeg en een
sterke klim met enkele scherpe haarspeldbochten scheiden ons van ons einddoel.
Maar eenmaal Emmetten voorbij zien we dat de weg eindigt in een enorme waterplas. Alles
staat onder water, de elektriciteitspalen staan precies midden een meer. Het
verkeer wordt beurtelings via een kunstmatig opgehoopte grintweg verder geleid.
16.10 u.773,5 kmNa precies 10 u., bereiken we ons
einddoel, het hotel Tell in Seelisberg. We laten alles in de
auto achter en trekken het hotelletje binnen. Ushi, de waardin, komt ons
onmiddellijk begroeten. En voor Eric is het geen onbekende, hij wordt
verwelkomd met drie zoenen. We mogen aan tafel plaats nemen en krijgen een
welkomstdrankje aangeboden. Het wordt voor Eric een Appenzeller, voor Michel
en Johan een glas witte wijn, een koffie voor Philippe en een water voor Piet.
Ook de waard, Martin, heet ons hartelijk welkom. Zo zijn we klaar om de kamers
te betrekken. We halen het gerief uit de koffer en trekken naar boven. We raken
het vlug eens, Johan en Piet, Eric en Michel in een tweepersoonskamer en de
eenpersoonskamer is voor Philippe. Die mag een verdieping hoger huizen.
Verkenningswandeling
17.15 u.We zijn klaar voor een eerste
wandeling. Eric had de bedoeling de rondwandeling te maken die hij twee jaar
eerder met de groep had gedaan. We trekken naar het Bahnstation, vinden een
pad naar beneden maar omdat er aangeduid staat Rutli begint Eric te twijfelen. De weg leidt door het bos naar
beneden We keren op onze stappen terug en bij het baanstation bestuderen we de
kaart. We hadden die beter eerst bekeken. Het was toch juist om verder naar
beneden te lopen, op een bepaald moment zou het bospad splitsen en terug naar
boven trekken, naar Oberdorf. We
nemen nu maar de grote weg die naar Oberdorf leidt. We komen voorbij een
prachtig gebouw, eertijds een luxueus hotel en nu een Universiteit van de Hare
Krishna. Na wat zoeken bereiken we een prachtig uitzichtpunt. De zon schijnt in
alle heerlijkheid op de toppen aan de overzijde van het meer. Brunnen baadt in
de zon. Deze week zullen we die gehele flank bewandelen. Het is moeilijk om een
deftige foto te maken, tegen de zon in lijkt alles zwart. Het wordt stilaan
tijd om op onze stappen terug te keren. Om 19.30 u. is het avondmaal voorzien.
Onze verkenningswandeling was toch 7.700 km. lang.
We genieten nog even van
een aperitiefje op de kamer. Michel trakteert met zelfgemaakte porto.
Het avond maal is
bijzonder lekker. Als voorgerecht krijgen we een bordje met fijne plakjes
gebakken rosbief. Daarna volgt een zeer lekkere aspergesoep. De hoofdschotel
bestaat uit frietjes met twee plakken varkensvlees en als dessert krijgen we
nog een soort pudding, moeilijk om precies te omschrijven wat het was. In elk
geval, het smaakte voortreffelijk.
Vooraleer we naar onze
kamer trekken roept een Zwitsezr ons naar buiten. Hij wijst ons p de rode gloed
van de zon die op de berg aan de overzijde schijnt. Volgens hem is dat zeer
uitzonderlijk en ook Ushi beaamt dat we puur geluk hebben? Zoiets komt zelden
voor. En daarmee sluiten we de fotos van de eerste dag af. Eric en Michel
werken op de kamer verder aan de afwerking van het verslag en de fotos en om
23.15 u. doven ze het licht. Onze buren zijn ondertussen reeds lang in
dromenland.
Van zondag 2 tot en met 9 juni trekken 5 ACR-vrienden (atletiekclub Rekkem) voor een weekje naar Zwitserland en verblijven in Hotel Tell te Seelisberg. Ze trekken voor de 9de keer naar de bergen om een week lang te wandelen in de bergen en de klimmen naar de hoogste toppen. Seelisberg is een mooi uitgangspunt en is gelegen aan het Vierwoudstedenmeer. Het wordt vast en zeker weer een spannende week die heel wat inspanningen vergt van de spieren en het hart weer heel wat sneller zal doen pompen. Maar de beloning is des te groter wanneer ze een top hebben bereikt.
Je kan dagelijks de foto's bekijken en verslagen lezen op www.bloggen.be/Seelisberg2013
Bekijk alvast eens het programmaboekje met onze planning, maar hopelijk stuurt het weer niet alles in de war en kunnen we de geplande wandelingen maken.
PS. Seelisberg is de tweede thuishaven van onze gewezen Rekkemnaar Ervé Lernout. Ervé is er na die vele jaren bevriend met de hoteleigenaars.
Wil je ook eens goedkoop naar Seelisberg, dat kan. Deze zomer trekken naast de 5 wandelaars, nog enkele families naar Seelisberg, ja zelfs met kleine kinderen. Voor 58 euro per dag verblijf je er in volpension. In deze prijs zit 's middags een lunchpakket. Er zijn heel leuke kinderbedjes (autootjes) en de prijs voor de kinderen is uitermate kindvriendelijk.
Wil je meer foto's van het hotel en de streek zien, klik dan op deze linken Eric was er reeds enkele keren. Je raakt vast en zeker overtuigd van de streek.
Dag 2. Maandag, 3 juni
2013
SEELISBERG - 9 juni 2013
Beste Blogvrienden,
