De tweejaarlijkse bergvakantie van de ACR-vrienden is opnieuw aangebroken. We hebben er dit jaar een man bij die gelukkig is te mogen meestappen, Michel Six. De anderen zijn Philippe Bauduin, Johan en zijn broer Piet Van de Walle en Eric Vanthournout.

Deze keer wordt de reis gemaakt met de Audi A6 van Philippe. Hij haalt eerst Michel op en tegen 6.00 u. stipt is hij in de Murissonstraat. Het is schikken en duwen om alle reiszakken in het koffer te krijgen. Inderdaad, Eric heeft veel extra’s bij; zijn grote laptop, een grote tas fotomateriaal… En dan zijn er nog van iedereen die bergschoenen… Het lukt bijna, op enkele rugzakken na. We nemen die naar binnen en houden die bij zo goed als het gaat.

6.10 u. vertrek vanuit Rekkem. Michel wordt de eerste chauffeur. (121370 km)

We nemen de snelweg Moeskroen - Doornik - Mons - Namen. Zo’n 30 km voor we de snelweg naar Luxemburg moeten nemen zijn er werken en is de snelheidbeperking aangeduid op 50 km per uur. Punctueel als Michel is, houdt hij zich aan die 50 km per uur. Het is precies kruipen als een slak en de weinige auto’s die er de zondagmorgen zijn, razen ons voorbij. 30 km rijden aan 50 km per uur, das lang… We hadden vooraf afgesproken dat de boetes betaald worden door de chauffeur die rijdt. Eenmaal op de snelweg richting Luxemburg hebben we opnieuw een stuk wegeniswerken, maar daar mogen we toch aan 70 km per uur rijden.

08.25 u.           216 km            Michels shift zit erop en we stoppen op een kleine parking in Tellin. Helaas is de zaak met drank en WC’s gesloten. Geen nood, bij de bomen kunnen we ook terecht. Kennen ze in Wallonië reeds de GAS-boetes?

08.32 u.                                  Johan neemt het stuur over en rijdt nu gezwind tot in Luxemburg.

09.12 u.           293 km            Belgisch/Luxemburgse grens.

09.30 u.           318 km            Aire de Berchem. We laten eerst de dieseltank vollopen en genieten daarna van een boterhammetje of een broodje zittend aan een picknickbank. Het is eventjes goochelen met het fotoapparaat om die op een bank te installeren zodat we allemaal op de foto kunnen staan.

10.30 u.                                  Het is de beurt aan Piet om te rijden. Na een vijftal minuutjes bereiken we al de Franse grens en hebben 325 km op de teller. Het is ondertussen heel zonnig geworden en de landschappen ogen fris groen. Het verkeer op deze zondag is nog altijd even kalm en we vorderen heel goed, zelfs al is de snelheid beperkt tot 110 km per uur. Na Metz volgen we verder richting Nancy en dan nemen we de richting Colmar. Ons doel voor de middag is de Col du Bonhomme halen. Maar deze bereiken we slechts via de departementale weg ‘Par le col’.

12.15 u.           539 km            Col du Bonhomme (949 m). We parkeren de Audi op de parking en trekken naar de rand van het bos om te genieten van onze picknick. De zon straalt. We zijn niet de enigen die genieten van een zondaagse picknick. De waterdruppels glinsteren in de zon op het frisgroene lentegras. Het zijn precies diamantjes. Wat kan de natuur toch mooi zijn! Michel bemerkt er zelfs een leuke kever en ook die moet op het beeld worden vastgelegd.

12.50 u.                                  We hebben allen genoten van een stevige middagpicknick. We kunnen al een rugzak meer in de koffer duwen. Philippe vindt zich nu al voldoende wakker om het stuur over te nemen. In snelle vaart gaat het de col naar beneden naar het dorpje Bonhomme. Michel ziet zichzelf al naar beneden snellen met zijn koersfiets.

13.15 u.           563 km            We rijden op de ‘Route du Vin’ en eenmaal het bekende wijndorp Kaysersberg voorbij, houden we even halt tussen de vele druivenvelden. We genieten van een wijds landschap met rondom rond niets anders dan wijngaarden. Na de korte fotosessie bereiken we Colmar en geraken we op de snelweg naar Mulhouse. Vandaar gaat het in snelle vaart naar de grens met Zwitserland in Basel.

633 km            14.05 u.           Een file om aan te schuiven tot aan de grens. Het vlot tamelijk. Eric kent gelukkig de klappen van de zweep en geeft aan de grenswacht teken dat ze een vignet gaan kopen en eerst zullen parkeren. Terwijl de anderen gebruik maken van het toilet,diept Eric 40 Zwitserse frank op voor het vignet. Eric is immers aangesteld als de kassier voor de gehele reis. De zon is ondertussen niet meer van de partij en heeft de bewolking de plaats ingenomen.

                        14.20 u.           Voor het laatste stuk tot Seelisberg neemt Eric nu het stuur over. Via de vele tunnels die door de grensstad Basel lopen wordt de snelweg naar Luzern bereikt. Het verkeer is er heel wat drukker en het is goed uit de doppen kijken. Ja, zelfs nog te weinig goed gekeken! Door wegeniswerken is de snelweg in twee rijstroken verdeeld en plots stelt Eric vast dat hij verkeerd bezig is, richting Zurich is niet juist. In snelle vaart wordt de gps ingesteld en gelukkig kunnen ze iets verder de snelweg verlaten. Via gewone wegen gaat het nu, via enkele dorpen naar de zo’n 30 km verder gelegen snelweg. Philippe vindt het helemaal niet erg, zo zien we ook nog eens enkele Zwitserse dorpen.

Het gaat dwars door Luzern doorheen de vele tunnels. Niet moeilijk, altijd de richting Gothard aanhouden en zo kom je aan de afrit naar Beckenried.

Nog 12 km voor de boeg en een sterke klim met enkele scherpe haarspeldbochten scheiden ons van ons einddoel. Maar… eenmaal Emmetten voorbij zien we dat de weg eindigt in een enorme waterplas. Alles staat onder water, de elektriciteitspalen staan precies midden een meer. Het verkeer wordt beurtelings via een kunstmatig opgehoopte grintweg verder geleid.

16.10 u.           773,5 km         Na precies 10 u., bereiken we ons einddoel, het hotel Tell in Seelisberg. We laten alles in de auto achter en trekken het hotelletje binnen. Ushi, de waardin, komt ons onmiddellijk begroeten. En voor Eric is het geen onbekende, hij wordt verwelkomd met drie zoenen. We mogen aan tafel plaats nemen en krijgen een welkomstdrankje aangeboden. Het wordt voor Eric een ‘Appenzeller’, voor Michel en Johan een glas witte wijn, een koffie voor Philippe en een water voor Piet. Ook de waard, Martin, heet ons hartelijk welkom. Zo zijn we klaar om de kamers te betrekken. We halen het gerief uit de koffer en trekken naar boven. We raken het vlug eens, Johan en Piet, Eric en Michel in een tweepersoonskamer en de eenpersoonskamer is voor Philippe. Die mag een verdieping hoger huizen.

Verkenningswandeling

17.15 u.           We zijn klaar voor een eerste wandeling. Eric had de bedoeling de rondwandeling te maken die hij twee jaar eerder met de groep had gedaan. We trekken naar het ‘Bahnstation’, vinden een pad naar beneden… maar omdat er aangeduid staat ‘Rutli’ begint Eric te twijfelen. De weg leidt door het bos naar beneden… We keren op onze stappen terug en bij het baanstation bestuderen we de kaart. We hadden die beter eerst bekeken. Het was toch juist om verder naar beneden te lopen, op een bepaald moment zou het bospad splitsen en terug naar boven trekken, naar Oberdorf. We nemen nu maar de grote weg die naar Oberdorf leidt. We komen voorbij een prachtig gebouw, eertijds een luxueus hotel en nu een Universiteit van de Hare Krishna. Na wat zoeken bereiken we een prachtig uitzichtpunt. De zon schijnt in alle heerlijkheid op de toppen aan de overzijde van het meer. Brunnen baadt in de zon. Deze week zullen we die gehele flank bewandelen. Het is moeilijk om een deftige foto te maken, tegen de zon in lijkt alles zwart. Het wordt stilaan tijd om op onze stappen terug te keren. Om 19.30 u. is het avondmaal voorzien. Onze verkenningswandeling was toch 7.700 km. lang.

We genieten nog even van een aperitiefje op de kamer. Michel trakteert met zelfgemaakte porto.

Het avond maal is bijzonder lekker. Als voorgerecht krijgen we een bordje met fijne plakjes gebakken rosbief. Daarna volgt een zeer lekkere aspergesoep. De hoofdschotel bestaat uit frietjes met twee plakken varkensvlees en als dessert krijgen we nog een soort pudding, moeilijk om precies te omschrijven wat het was. In elk geval, het smaakte voortreffelijk.

Vooraleer we naar onze kamer trekken roept een Zwitsezr ons naar buiten. Hij wijst ons p de rode gloed van de zon die op de berg aan de overzijde schijnt. Volgens hem is dat zeer uitzonderlijk en ook Ushi beaamt dat we puur geluk hebben? Zoiets komt zelden voor. En daarmee sluiten we de foto’s van de eerste dag af. Eric en Michel werken op de kamer verder aan de afwerking van het verslag en de foto’s en om 23.15 u. doven ze het licht. Onze buren zijn ondertussen reeds lang in dromenland.

Eric

02-06-2013 om 00:00 geschreven door eric  

01-06-2013 om 00:00 geschreven door eric