|
Als je een landschap was waar ik doorheen kon loopen,
stil staan en kijken met mijn oogen open
en languit op de hardegrond gaan liggen,
er mijn gezicht op drukken en niets zeggen.
Maar t meeste lijk op de groote lucht erboven,
waar ruimte is voor buiten licht en donkre wolken
en op de vrije wind daartusschen,
die in mijn haren woelt en mijn gezicht met kussen bedekt,
zonder te vragen, zonder te beloven.
Ik vouw de handen en aanbid, dit grootse stille wonder.
-* Maria Vasalis *-
Gezellige Winterse Vrijdag & weekend blogmaatjes
24-01-2013 om 17:23
geschreven door Luc
|
