STEM vanaf nu! Hier aan de linkerkant zie je vanboven de nieuwe poll. We willen graag Nickelodeon 1 versnellen. En dat kan alleen als we wat minder op de HOMEpage tonen.
We willen natuurlijk jullie mening voor we het doorvoeren, jullie kunnen dus aan de hand van de NIEUWE poll beslissen wat we uiteindelijk doen. De bovenste optie zal het snelste zijn, en de onderste de traagste. Ik zou zeggen kies verstandig. ;) Stemmen kan tot Vrijdag om 18:00.
Voor diegene die toch graag oudere berichten zouden willen kunnen herbekijken, in de loop van 2009 is het de bedoeling dat er documenten online komen met de oudere berichten; die zal je dan gewoon kunnen downloaden, en kunnen bekijken.
De eerste 2009 meldingen komen al binnen! Hierin komen vele goede voornemens, en ook een verjaardag in voor. De komende dagen en weken, krijg je er extra veel van te horen.
Want 2009 word het jaar, dat nog groter moet worden dan 2008.
NU kun je de eerste melding lezen: _________________________________
Groene voornemens bij Nickelodeon
Nickelodeon start het nieuwe jaar met de lancering van de internationale Big Green Help campagne. Het milieu is in 2009 nog steeds een hot topic: groen is geen voorbijgaande trend. Kinderen zijn de toekomst, dus voor hen is het helemaal belangrijk om groen te gaan. Met de Big Green Help wil Nickelodeon kids leren wat hun invloed op het milieu is en hoe zij een bijdrage kunnen leveren aan een beter milieu.
De Big Green Help is een internationale campagne van Nickelodeon om kinderen bewust te maken van milieukwesties. Vanaf 1 januari besteedt de zender het hele jaar aandacht aan het thema groen. De doelstelling van de campagne is om kids te stimuleren om in actie te komen voor het milieu, door hen in aanraking te brengen met energiebesparende, milieuvriendelijke activiteiten die ze in hun dagelijkse leven eenvoudig kunnen uitvoeren.
Ontbijt Piet wil de kinderen helpen aan een gezond ontbijt. Op www.ontbijtpiet.nl kun je zelf een ontbijt maken, en opsturen naar Ontbijt Piet. De Winnaar van de dag mag op 6 December gaan onbijten met Sinterklaas.
Dus deelnemen, en vooral kijken naar ontbijt piet, om te kijken of je gewonnen hebt. En natuurlijk voor de avonturen van de Pieten, en Sinterklaas.
Heel November lang extra veel Avatar! De laatste afleveringen! Een Vuur-weekend! Vele prijzen! ...
------- ------- Nog 4 Dagen tot de SPONGEBOB TOP 100! ------- ------- De laatste SpongeBob-week!!! ------- ------- Avatar maand nieuws: ------- -------
Nickelodeon en BosBros. Film-TV Productions/Illustre BV zijn een unieke samenwerking aangegaan. BosBros. heeft in samenwerking met Illustre BV voor Nickelodeon de nieuwe tekenfilmserie Pim & Pom geproduceerd. De serie is gebaseerd op de succesvolle verhalen van Mies Bouhuys met de karakteristieke illustraties van Fiep Westendorp.
Pim & Pom gaat over twee poezen die allerlei avonturen beleven. Pim en Pom dromen, spelen, fantaseren en gaan op ontdekkingstocht rond hun huis zoals ook kinderen dat doen als ze hun naaste omgeving verkennen.
Al in 1958 schreef Mies Bouhuys (1927-2008) het eerste verhaaltje van Pim en Pom voor Het Parool. Illustratrice Fiep Westendorp (1916-2004) ondersteunde de verhaaltjes met de karakteristieke Pim & Pom tekeningen. Fiep Westendorp is in Nederland en België vooral bekend vanwege haar illustraties van Jip en Janneke. Met Pim & Pom haalt Nickelodeon een serie in huis met een nationaal erfgoed. Voor Nickelodeon is Pim en Pom een mooie aanvulling op de huidige succesvolle preschool programmas als Dora en WonderTeam.
BosBros. Film-TV Productions is bekend van speelfilms en televisieseries als Het Zakmes, Abeltje, Minoes, Knofje, het Paard van Sinterklaas en de zojuist uitgebrachte film Hoe overleef ik mezelf?
Superster The Family Battle startte op maandag 20 oktober met de audities. Gedurende 2 weken volgen we de kandidaten en hun familieleden tijdens de bijzonder leuke auditierondes. Van kleurrijke figuren tot euforische ontladingen, van diepe teleurstellingen tot hilarische missers. Je ziet het allemaal te zien in Superster - The Family Battle.
Vanaf maandag 3 november starten dan gedurende 5 weken de battle-rondes. Hierin nemen telkens twee familieteams het op maandag, dinsdag en woensdag tegen elkaar op tijdens wervelende muzikale zang- en dansbattles. Inzet van deze battles is een plaats voor de halve finales die je te zien krijgt in de week van 8 en 15 december.
En wie de halve finales weet te behalen, heeft ook de finale in het vizier: een grandioze, spetterende, één-uur-durende finale-uitzending op 22 december!
Maandag 22 december om 18.50 uur is de Finale Superster The Family Battle te zien op Nickelodeon.
Avatar-FanArt-Verhalen >> AVATAR: HOE HET BEGON >> Deel 3
FanArt Verhalen > Deel 3 (Stukje 9-12) ----------------------------------------------------------
DEEL 9 Jynn spreekt Ik merkte dat er steeds vaker groepjes dorpelingen mompelend rondliepen en abrupt stopten als ik langskwam. En op een gegeven moment, het moest er een keer van komen, werd ik ingesloten. 'Wij willen weten waar jij steeds heengaat.' zei Lao, een kleine vrouw met een grote mond. Ik probeerde me er nog uit te liegen, maar zonder veel hoop. 'Ik weet niet waar je het over hebt. Ik wandel gewoon graag.' Maar weer riep Lao: 'Je liegt! Je zoekt vreemde monsters op! Je bent een gevaar voor dit dorp, ik heb het zelf gezien!'. Het was alsof ik vanbinnen in ijs veranderde. Als ze mij met Bran had gezien, was er geen uitweg mogelijk. Ik keek hulpzoekend om me heen. Mijn moeder en zussen stonden angstig aan de rand van het groepje, van hen hoefde ik geen hulp te verwachten. Net toen ik me klaarmaakte om tegen mijn eigen dorp te vechten, hoorde ik plotseling iemand roepen: 'Laat haar met rust!'. Ik keek naar de plek waar het geluid vandaan kwam, net als de rest van het dorp, en daar, eenzaam en met een speer in zijn handen, stond Zang. Zang was een zwijgzame jongen, iets ouder dan ik was, die op zijn twaalfde zijn ouders had verloren tijdens een brand, en sindsdien weinig behoefde had aan gezelschap. Eerlijk gezegd kende ik hem nauwelijks, maar ik kon hem op dit moment wel zoenen. 'Wat bedoel je, laat haar met rust? Geloof jij soms wel dat ze altijd maar aan het wandelen is in de bergen?' schreeuwde Lao. 'Nee, maar ik geloof ook niet dat ze slecht is. Misschien heeft ze gewoon geen zin om met jouw om te gaan.' Bang! Die zat! dacht ik. Maar hoewel ik hem heel dankbaar was, was het alsnog twee tegen honderd. Toen hoorde ik, voor de tweede keer, een onverwacht geluid. Bran! En ja hoor, daar kwam hij aanvliegen. Ik gebruikte luchtsturing om op zijn rug te komen en vloog weg. In paniek vroeg ik aan de stem: 'En wat moet ik nu doen?' De tijd is gekomen om je lotgenoten te ontmoeten. Vertrouw op Bran, hij wijst je de weg..
DEEL10 Torac spreekt 'Hé, prins lafaard!' Met een geïrriteerde zucht draaide ik me om. 'Karm, je roept dat nu al jaren naar me. Word toch eens een keertje volwassen!' riep ik tegen hem. Dat had ik beter niet kunnen doen. Meteen sneerde hij: 'Ik, volwassen worden? Jij bent hier de kleuter! Je loopt hier maar wat rond, zit iedereen in de weg en je durft nog geen mes aan te raken! En bovendien(hij liet zijn stem dalen tot een sissend gefluister), ik ga er tenminste niet 's nachts stiekem vandoor.' Ik probeerde wat te zeggen, maar mijn keel was opeens kurkdroog. Toen ik weer kon praten, klonk de woorden zacht en kinderachtig. 'Hoe weet jij dat?' 'Oh, kom op zeg! Je denkt misschien dat je wel zo'n goede sluiper bent, maar ik hoor het van kilometers afstand als je opstaat en er vandoor gaat.' en hij lachte. Woede steeg in me op. Ik was het zat. Jaren van pesterijen en flauwe opmerkingen had ik kunnen verdragen, maar dit was de druppel. Ik stuurde een enorme golf op Karm af en gooide hem tegen een ijsberg aan. D e golf bevroor en Karm zat hopeloos vast. Er viel een doodse stilte, waarin iedereen van mij naar Karm keek. 'Je zoekt het zelf maar uit!' riep ik kwaad. Ik draaide me om en liep weg. Pas toen ik al zo ver was gelopen dat het dorp bijna niet meer zichtbaar was, werd ik me bewust van de gevolgen van mijn inpulsieve daad. Als ik terugkeerde, zat ik in ergere problemen dan ooit te voren. Gelukkig kwam de stem me te hulp. Vannacht is het volle maan. Gebruik je watersturen om hier weg te komen, naar het land. De maan zal je de weg wijzen. zei de zachte vrouwenstem. Hoewel het me niet erg aanstond om er vandoor te gaan, was ik aan de andere kant ook wel nieuwschierig naar de rest van de wereld.
Die nacht zeilde ik op een grote golf over het water, op weg naar het land...
DEEL11 Chan spreekt Ik was die dag in een vrolijke bui. Ik zat wat te fluiten, totdat ik geschreeuw hoorde, afkomstig van de berg waar de dasmollen zaten. Ik rende er naartoe en kreeg de schrik van mijn leven. Mijn meesters waren er, maar ze waren omringt door bijna alle jagers van mijn volk. Ik rende naar één van de jagers toe en vroeg wat er aan de hand was. 'Dat zie je toch? We zijn van plan die beesten hier weg te krijgen.' zei de jager, die Xi-Xin heette. 'Maar waarom? Wat hebben die dieren ons dan gedaan?' vroeg ik, in een poging mijn gedachten op orde te krijgen. Xi-Xin keek me verbaast aan en zei toen arrogant: 'Ik weet niet waar jij de laatste tijd met je hoofd hebt gezeten, maar er is een tijdje geleden al besloten dat die beesten, die ons nu al jaren volgden, een mogelijk gevaar kunnen zijn. En bovendien,' vervolgde hij dromerig 'heeft de vader van Yu-Min de hand van zijn dochter belooft aan de krijger die één van de beesten dood.' Eikel, dacht ik. Ik voelde nu paniek opkomen. De dasmollen waren geweldige aardemeesters, maar ze hadden te weinig ruimte om iets te kunnen beginnen. Ik stapte resoluut naar voren en ging voor mijn meesters staan. Er schoot nog wel door me heen dat ik me hierna nooit meer in het dorp kon vertonen. Het kon me niet veel schelen, mijn volk was mijn volk al niet meer. Ik stuurde een enorme golf aarde naar de jagers, die allemaal werden weggeslingerd. Behalve Xi-Xin. Om één of andere reden was hij blijven staan. Pas toen ik het zag, was het al te laat. Hij had een speer naar een van de dasmollen geslingerd, en recht in de nek geraakt. Ik liet de aarde onder de voeten van Xi-Xin oomhoogschieten, en hij vloog uit het zicht. Het kon me weinig schelen of hij het zou overleven. Ik keek naar de gewonde dasmol, maar zag dat het te laat was. Hij ademde of bewoog niet meer, de speer had zijn nek gebroken. Ik liep naar hem toe en sloot zijn ogen, zoals ze vroeger in het dorp ook deden als iemand was gestorven. De dasmol naast me uitte een hartverscheurende kreet, pakte me toen met haar staart op en zette me op haar rug. Ik hield me automatisch vast aan haar vacht, en ze schoot er vandoor. Ik verkeerde in een soort shocktoestand, en steeds dezelfde gedachte zat in mijn hoofd: Het is mijn schuld. Ik had ze moeten waarschuwen, ik had het kunnen weten. Ik had Xi-Xin moeten raken. Het is allemaal mijn schuld. Toen klonk er nog een anderen stem in mijn hoofd: De enige die hier schuld aan hebben zijn de jagers. Sommige dingen zijn gewoonweg niet te voorkomen. Zonder jouw zouden de beide dasmollen dood of gevangen zijn geweest. Nu kunnen jij en je meester samen ontsnappen. Ik had geen kracht meer om te vragen waar we heengingen. Ik had veel om over na te denken...
DEEL12 Miu spreekt Gelukkig zijn...Het was alsof ik een oude herinnering terug had, van mijn vader die me liet rijden op zijn rug en mijn moeder die lachend toekeek. Toch was dit geluk anders. Mijn ouders waren dood en toch leken ze dichterbij dan ooit. Met vuursturen. Ik leerde dat vuur niet alleen dood betekende, maar ook leven. De twee draken, Ran en Cha, leerden mij om beurten wat ze wisten(en geloof me, dat was veel). Het waren twee van de mooiste jaren van mijn leven, maar toch had ik nog steeds het gevoel dat ik iets miste. Ik besloot het aan de stem te vragen. Volgens de dorpelingen moet je eerst allemaal rare dingen op bepaalde plaatsen doen om met een mysterieuze stem te praten, maar gelukkig was dit veel gemakkelijker. Als hij mij wilde spreken, deed hij dat gewoon, als ik hem wilde spreken, ging ik vaak naar het graf van mijn ouders, daar wist ik zeker dat ik niet werd gestoord. Je hebt nu alles geleerd dat Ran en Cha je kunden leren. Het word tijd dat je je eigen weg kiest. zei de stem. 'Bedoel je dat ik moet vertrekken?' vroeg ik met gemengde gevoelens. Aan de ene kant leek het me geweldig om meer van de wereld te zien, maar aan de andere kant wilde ik geen afscheid van Ran en Cha. Het kon me eerlijk gezegd niet veel schelen dat ik mijn geboortedorp moest verlaten. Waarschijnlijk kon de stem gedachtes lezen, want hij zei: Maar je maar geen zorgen. Je meesters zullen met je meegaan. Je hoeft ze in het dorp niks te vertellen. 'Alsof ik normaal gesproken ook al zoveel vertelde.' grinnikte ik. Toen werd ik weer serieus. 'Maar waar moet ik dan heen?' Steek de zee over, en ga naar het hart van het land dat daarachter zit. Daar zul je een paar interresante personen ontmoeten. De stem verdween, en ik moest mijn best doen niet te huppelen toen ik terugging naar het dorp...
Vrijdag 3 Oktober!!! FanArt Verhaal Avatar > Hoe Het Begon DEEL 3
Onze excuses dat vorig weekend dat FanArt verhaal niet doorging > Dit weekend is het nog onbekend of we het kunnen plaatsen. Misschien zal het zijn dat we volgende week een Avatar-week hebben.. Vrijdag 3 Oktober is er alvast DEEL 3 zeker.
Ook is het niet zeker of we dit weekend De Kokende Rots DEEL 2 gaan kunnen plaatsen. We gaan het dan nog hebben over deze netstyling die nu loopt.
Ik doe mijn best; maar ik heb een drukke agenda. ;) Het komt er allesinds nog allemaal.
Sorry dat het wat later kwam de agende en nick nieuws snel! _______________________________________
Nickelodeon1 NIEUWS:
Een soort van Avatar Weekend op Nickelodeon1 is weer van de partij: Zoals vorige week is er een Avatar Weekend op Vrijdag-Zaterdag-Zondag hier op de website NICKELODEON1 > Hieronder de agenda:
Dag
Datum
In de Agenda
Vrijdag
26 September
Avatar: De Legende Van Aang DE KOKENDE ROTS DEEL 1
Zaterdag
27 September
Avatar FanArt Verhalen >> Deel 3 van het verhaal : "Avatar: HOE HET BEGON"
Zondag
28 September
Avatar FanArt Verhalen >> Deel 4 van het verhaal : "Avatar: HOE HET BEGON"
>>> Vanaf Maandag: >>> Netstyling HERFST >>> Met Skateboarden en zo! >>> NIEUWE aankondigingsstyle van "VANAF ..." ------------------------------------------------------------
>>> Vanaf maandag elke schooldag om 16:15 >>> Gloed Nieuwe Afleveringen >>> Viva Piñata -------------------------------------------------------------
>>> Zondag 28 September om 09:35 >>> Avatar = De Kokende Rots = DEEL 2 -------------------------------------------------------------
>>> Zaterdag & Zondag om 11:00 >>> BRATZ ==> Nieuwe Afleveringen! -------------------------------------------------------------
Avatar-FanArt-Verhalen >> AVATAR: HOE HET BEGON >> Deel 2
----- AVATAR ------ ))) FanArt Verhalen
DEEL 5 Jynn spreekt Wat waren ze groot. Luchtbizons. Ik had gedaan wat de stem me in mijn droom had verteld en was naar een geheime bergpas gegaan, die verder lag dan ik ooit was geweest. En nu stond ik tegenover de luchtbizons die mij zouden leren luchtsturen. Ik moet bekennen dat ze veel groter waren dan ik had gedacht, en een fractie van een seconde dacht ik me de stem had verbeeld en dat ze me zouden aanvallen. Toen kwam een van hen naar voren en likte mijn gezicht. Met het kwijl veegde ik ook de angst van me af. Ik wist dat ik mijn meester had gevonden.
De twee jaren daarop waren misschien wel de mooiste van mijn leven. Ik probeerde zo vaak mogelijk mijn klusjes en mijn dorp te ontvluchten en trainde dan in de geheime bergpas met de luchtbizon die ik maar Bran had genoemd. Je zou denken dat het zou opvallen dat ik steeds wegliep, maar ik had thuis nog vier zussen en drie halfzussen, dus eentje meer of minder viel mijn moeder niet op. Hoewel ik soms wel het idee had dat een aantal mensen me een beetje raar aankeken en achter mijn rug fluisterden. Eén keer was het me overkomen dat ze me de weg versperden en me aggresief aankeken, maar ik keerde me om en liep weg. Ik hoopte dat, als ik ze bleef negeren, het vanzelf minder zou worden. Ik had het mis. Het werd alleen maar erger...
DEEL 6 Torac spreekt: De stem van mijn tweelingbroer haalde me uit mijn gedachten. 'Hé, prins lafaard!' riep hij spottend toen ik aan kwam lopen. 'Waar was je vandaag, toen we gingen jagen?' Hij trok een gezicht alsof hij diep nadacht en riep toen: 'Maar natuurlijk! Je was zeker de omgeving aan het 'verkennen'. Jammer genoeg zat je er een paar ijsbergen naast.' De andere mannen lachten. Ik was verward en had nu geen zin in een woordengevecht met Karm, dus liet ik het bij een zacht 'Hou je kop.' en zonderde me af. Ook de volgende dag deed ik mijn klusjes in stilte en zei dat ik te moe was om mee te gaan jagen(waarop Karm natuurlijk luidkeel moest opmerken dat ik behalve laf ook nog eens lui was). Ik durfde die nacht niet in slaap te vallen, uit angst dat ik me zou verslapen en mijn eerste 'les' zou missen. Dus toen de volle maan ten slotte aan de hemel verscheen, sloop ik zo stilletjes mogelijk de hut uit en ging terug naar de plek waar ik de stem had gehoord. Anders dan Karm dacht, had ik een redelijk gevoel voor richting en kon ik de plek zonder veel moeite terugvinden.
Mijn eerste les zal ik nooit vergeten. Het was compleet stil om mee heen, ik hoorde zelfs geen stem in mijn hoofd, maar toch wist ik precies wat ik moest doen. Ik duwde en trok het water van me af of naar me toe. Het was een wonderlijk gevoel, alsof er die nacht niets anders was dan ik, het water en de maan die me kracht gaf. Het is vrij moeilijk uit te leggen. De daaropvolgende maanden en jaren verliepen in een vast ritueel. Met volle maan sloop ik weg en stuurde ik het water, volledig een met mijn meester en omgeving. Als de maan weer afnam probeerde ik mijn gewone leven weer op te pakken, al moet ik bekennen dat ik vaak stiekem overdag oefende. Twee jaar gingen voorbij zonder dat er iets gebeurde(althans, iets waar mijn stam vanaf wist). Maar ik had kunnen weten dat het niet altijd zo zou blijven...
DEEL 7 Chan spreekt Zo. Nu stond ik voor de grotten. Er was geen ingang, dus hoopte ik van harte dat mijn 'lessen' gewoon buiten zouden plaatsvinden. Ik stond daar maar een tijdje te wachten, en ik schrok me een ongeluk toen het stuk rots recht tegenover me wegzonk in de grond en een enorm, deurvormig. En uit dat gat kwamen twee enorme..ik weet eigenlijk niet wat het waren. Dat zijn dasmollen. En het zijn ook jouw leraren. zei de stem weer onverwachts(en ik was al zo lekker gespannen). 'Ja dag! Ik vind het prima om te leren aardsturen, maar niet van die..die dingen!' schreeuwde ik. Chan, rustig. Als jij hen niks doet, zullen zij jouw ook niets doen.. Misschien kwam het doordat de stem toch wel iets vertrouwds had, of omdat de dasmollen toch wel iets moois hadden als je over de schik heen was, maar ik besloot om toch maar te doen wat ze zei en met de dasmollen mee te gaan. Ze draaiden zich om en ik liep achter ze aan. Vlak voor het gat zich sloot, zag ik nog net dat er een enorme holle ruimte in de berg zat, maar toen was het aardedonker(sorry, flauwe woordgrap). 'Hoe moet ik nu aardsturen als ik niet eens kan zien?' vroeg ik, en mijn stem klonk lang niet zo rustig en zelfverzekerd als ik wilde. Een aardemeester heeft geen zicht nodig. Gebruik je andere zintuigen. Je meesters zijn toch ook blind?. Ik mompelde iets onverstaanbaars en deed toen maar wat ze zei. Voor de zekerheid kneep ik mijn ogen dicht, hoewel dit natuurlijk geen zin had. En na een minuut of tien, waarin ik me heel belachelijk voelde, merkte ik tot mijn verbazing dat het lukte. Het was alsof, met de uitschakeling van mijn ogen, mijn andere zintuigen superscherp waren. Grijnzend wendde ik me tot de plek waar de dasmollen stonden. 'Beginnen maar..'
In de jaren dat ik aardstuurde, merkte ik dat ik was verandert. Ik had minder behoefte aan gezelschap, en ik had ook geen zin meer om te pronken met wat ik allemaal kon. Mijn vader vond dat wel jammer, hij was zelf ook een krachtpatser, maar mijn moeder zei dat ik eindelijk volwassen was geworden. Jammer genoeg kwam ze daarna steeds maar met terloopse opmerkingen over trouwen. Ook weer iets dat ik vroeger leuk had gevonden, maar me nu een beetje benauwde. Ik ging zo vaak als ik kon, zonder dat het verdacht leek, naar de dasmollen toe. In het begin was ik bang dat ze geen les meer konden geven als mijn stam weer verder trok, we waren nomaden, maar gelukkig waren de dasmollen uitstekende gravers en ze vonden steeds weer een nieuwe berg, die ze hol maakten, en weer opvulden als we verder trokken. Het waren de beste meesters die ik me kon voorstellen, maar toen sloeg het noodlot, als je het zo wilt noemen, toe...
DEEL 8 Miu spreekt 'Draken! Dat heb ik weer! Waarom kan ik niet leren vuursturen van de zon ofzo. Zelf een vuursturende vogelbekbeer is beter.' zei ik razend tegen niemand in het bijzonder. De vorige nacht had ik in mijn dromen de stem gehoord en die had gezegd dat ik zou leren vuursturen van draken. Ik wist eigenlijk niet zeker waarom ik die stem eigenlijk zou geloven of gehoorzamen, maar steeds als ik begon te twijfelen hoorde ik weer dat ene zinnetje in mijn hoofd: Je wilt toch niet dat wat jou is overkomen, anderen ook overkomt?. Het was misschien krankzinnig en dom, maar als ik mensenlevens kon redden door naar draken te luisteren, het zij zo.
De top van de Ku-Chin berg was toch anders dan ik me had voorgesteld. Er was een groot plateau, en twee bergtoppen. In die twee bergtoppen zaten twee gaten. Waarschijnlijk zitten de draken in die holen, dacht ik nerveus. Ik wachtte een tijdje, maar er gebeurde niks. Misschien moest ik naar ze toe klimmen. Maar dat was onmogelijk, er was immers geen trap en de gaten zaten metershoog. Toen, zonder enige waarschuwing, begonnen er iets te rommelen, diep in de bergen. Er kwamen twee draken uitvliegen, een rode en een blauwe. Ze waren iets kleiner dan ik had verwacht, maar nog steeds erg groot. De draken zwierden heen en weer, omhoog en omlaag, door de lucht. Toen schoten ze met een noodvaart naar beneden en kwamen met een dreun aan weerskanten van mij op het plateau staan. Ze gromden geluidloos en zwiepten met hun staarten. Toen spoten ze allebei een straal vuur uit hun muil. Ik gilde en beschermde mijn hoofd automatisch met mijn armen. Het duurde even voor ik erachter kwam dat het helemaal geen pijn deed. Ik deed voorzichtig mijn ogen open en liet mijn armen zakken. Het was ongeloofelijk. Het vuur omringde me in alle kleuren van de regenboog. Ik voelde een warme energie door me heen stromen. Toen was het voorbij. Eén van de draken, de blauwe, vloog weer terug naar de berg. De ander bleef bewegingsloos voor me staan. Ik vouwde mijn handen en boog. 'Sifu,' fluisterde ik 'Meester'...
DEEL 09 > Volgende week zeker het vervolg!
=> Het is HERFST! => Vanaf morgen normaal skateBoard reclame! => Vanaf morgen SpongeBob SquarePants!
