Ondanks een heel rumoerige nacht hebben we toch goed geslapen.
We zijn vertrokken in de regen richting metro "Indentente".
Gelukkig lag deze net om de hoek. (zie boodschapjes van Rozalinde )
We kwamen terug boven in Metro "Oriente" aan het nieuwe centrum Vasco de Gama, deze was indrukwekkend.
De route was heel goed bewegwijzerd zowel met gele als met blauwe pijlen. De camino leidde ons afwisselend langs industriezone en landweggetjes.
Spijtig dat er veel sluikstorten wordt gedaan. Rond 11 u trok de hemel open en kregen we hoge temperaturen te verduren
Om het uur nemen we onze druivensuiker en in Alpriate deden we ons te goed in cafe A Toca aan een frisse frisdrank.
Ons planning was vandaag te wandelen tot Alverca. We waren blij dat het station in zicht kwam ...maar toen ....nergens overnachting...de over overnachtingplaatsen volgens het boekje waren niet meer beschikbaar of bestonden niet meer !
2 knappe politieagenten namen ons onder hun hoede en belden een taxi.
Deze bracht ons naar Villa Franca de Xira waar we uiteindelijk een overnachting vonden.
En.....de eerste bleinen zijn ....binnen!!!!!...4 stuks bij Rosalinde en 2 blauwe teennagels bij Marina.
Morgenvroeg vertrekken we vanuit Villa Franca de Xira richting Azambuja.
Na een 20-tal minuten vertraging stegen wij op richting Lissabon. Wij hadden een uitstekende vlucht van 2u40. Een taxi bracht ons tot aan het hotel "DOS ANJOS" waar ons een tripple room wachtte.
Betty zag scheel van de honger, Marina was al blind en Rosalinde liep scheef van honger. De concierge beval ons een goe restaurantje aan "Santa Cruz grill" good, beautiful, nice and not expensive. Wij zaten nog niet en de tafel stond al vol met hapjes, waar wij gretig invlogen. Wij bestelden elk nog een rumsteak van 200 gr met salade en frietjes voor de prijs van 4,75 euro per persoon. Als dat hier zo blijft doorgaan, kunnen ze ons naar huis rollen.
We willen nog effe den Hugo bedanken voor de taxi, de Michel voor de vertalingen en de Jan voor het vele werk achter de coulissen.
Kristof bracht ons vanmorgen nog gelukskoekjes met een boodschap die wij zeker in acht zullen nemen. Boodschap voor Rosalinde : achter de volgende bocht wacht voorspoed. Boodschap voor Marina : de koekjes houden u in goede conditie. Boodschap voor Betty : een vreemdeling vindt je een gul persoon.
Het Latijnse woord voor zegen is benedicere. Dit woord kan gesplitst worden in bene en dicere. Bene betekent het goede. Dicere betekent spreken. Letterlijk goed spreken dus. Iemand goede woorden toespreken. Iets goeds zeggen. Het goede zeggen. Goed van iemand spreken. De ander zegenen. De ander het goede gunnen. Er is als het goed is sprake van wederkerigheid. De ander zegent jou ook. Zij/hij gunt jou ook het goede. Zo kun je elkaar tot zegen zijn. Je kunt de ander natuurlijk ook om zegen voor jezelf vragen.
Gezegend onze dagen Gezegend onze nachten Gezegend ons komen Gezegend ons gaan Gezegend ons hart, ons hoofd, onze handen en voeten Gezegend vandaag, morgen en alle dagen van ons leven Gezegend om tot zegen te zijn
Heb een goede tijd en ga met de kracht van de hemel, het licht van de zon, de jacht van de wind, de vastheid van de aarde
Ga in de kracht die je gegeven is in eenvoud in vrolijkheid in vriendelijkheid op zoek naar liefde en de Geest zal met je gaan
Nog 2 dagen en dan is het zover. Dan worden de schoenen aangesnoerd, de rugzak over de schouders gebonden en kan onze tocht beginnen.
Het vertrek, ja waarheen? Naar het onbekende! Wat staat ons te wachten? Kunnen we het samen aan? Waar zullen we naar toe lopen? Waar zullen we eten? Waar slapen? Vragen, vragen,vragen... Ja, vele vragen die ons bezig houden voor ons vertrek en ook nog tijdens de tocht.. Weer ons van bewust dat deze tocht zwaar zal zijn. Het is natuurlijk een grote uitdaging, je weet niet waar je onderweg voor komt te staan.
Wil je eens aan mij denken Wil je een kaarsje voor mij branden Wil je voor mij ook een gebedje doen Al deze vragen en intenties nemen we zeer graag mee in onze rugzak, hij wordt er niet zwaarder door, integendeel, we krijgen het gevoel dat hij verder gedragen wordt door zoveel oprechte hartelijkheid.
Nog een stevige handdruk, nog een innige omhelzing. Rest ons nog om iedereen die ,op welke wijze ook, ons steunen geweldig te bedanken! Het verbaasd ons echt dat er zoveel mensen ons alle goeds toewensen. BEDANKT !!
Een speciale plaats neemt de bedevaart van Fatima in.Het is een bekend bedevaartsoord in Portugal. De plaats wordt het altaar van de wereld genoemd.Maria is er op 13 mei 1917 verschenen zijn aan drie herderskinderen: Lucia, die later karmelietes werd, Francisco en Jacinta. Bij de laatste verschijning heeft het zgn. zonnewonder van Fátima plaatsgehad ten aanschouwen van de drie kinderen en een grote menigte pelgrims. Daarom gaan op de dertiende van elke maand vele pelgrims (te voet) naar Fatima. Sommigen leggen de laatste honderden meters tot aan de kerk soms zelfs kruipend op hun blote knieën af. Er is een grote witte basiliek, uit kalksteen opgetrokken, met een enorm plein. Aan weerszijden van de basiliek zijn zuilengalerijen en bijgebouwen, onder andere twee ziekenhuizen. Op de plaats van de verschijning is een Verschijningskapelgesticht.
Pelgrim, pilgrim, pellegrino, van het Latijnse peregrinus, dat betekent iemand die over de akkers loopt, een landloper, zeg maar. Daar komt het vandaan, maar wat bedoelen we er tegenwoordig mee? Iemand die onderweg is naar een bijzonder doel.
Een bedevaart of pelgrimage is een (voet)tocht naar een bedevaartsoord die een bijzondere betekenis heeft binnen een religie. Het kan een plaats van een openbaring, een verlichting of een religieus bovennatuurlijk wonder zijn.
Redenen voor het ondernemen van een gehele of gedeeltelijke bedevaart zijn om over een hogere waarheid, God of het leven na te denken; om respect te betuigen; om inspiratie te verkrijgen; om tot bezinning te komen; om een poosje afstand te nemen van een hectisch dagelijks bestaan; om 'de ervaring'; 'om er geweest te zijn'; of om andere mensen te ontmoeten
Pelgrim zijn is onderweg zijn. Pelgrimeren is zo oud als de mensheid.
Pelgrimeren is onthechten; afstand nemen; Je werk, de kring van mensen om je heen, je comfort, ja zo ongeveer alles laat je achter je. Het enige dat van nu af nog telt is jouw 'zelf'. Want je neemt je zelf mee, ook al weet je misschien niet eens wat dat precies betekent. Want wie ben je nog als je al datgene achterlaat, waaraan je doorgaans je identiteit ontleent?
Wie ben je als pelgrim?
Pelgrimeren is daarom: kwetsbaar durven te zijn. Durven mens te zijn. Durven vreemdeling te zijn in deze wereld. Je toevertrouwen aan de Voorzienigheid. Dat vraagt om moed, durf en vertrouwen. Maar vertrouwen waarin precies? Wie zou niet onzeker zijn, gezien het ongewisse van zo'n onderneming? Het is oude Wijsheid die vanouds bemoedigend zegt: 'Begin maar te gaan..., dan volgt de weg vanzelf. Maar zo gemakkelijk als het lijkt is het niet. Wijsheid en verstand staan hier op gespannen voet met elkaar.
Pelgrimeren impliceert dan ook: leren vertrouwen op eigen kracht, op de goedheid van mensen en op de goedgunstigheid van het hemelse gericht. Zo gezien is pelgrimeren ook een beeld van belofte: we mogen verwachten dat de weg ergens heenleid.
'k Vraag me af Wat ga ik zoeken Wat hoop ik te vinden?
Rust ? evenwicht? Een nieuwe uitdaging? Mijn levensweg? Een richtingaanwijzer? Waar het echt om gaat in het leven? Of iets van dit alles ?
Een dagje âVoerenâ, misschien wel de ultieme test ???
We vertrokken vol ijver, met een goed humeur en een regenzeil voor de rugzak, een poncho doch het allerbelangrijkste een paraplu. Want we gingen de regen zeker trotseren maar in Voeren regent het niet(??). Nutteloos dus die regenkledij
We hadden het al dadelijk gezien aan restaurantjes zeker geen gebrek (wat een geluk). Met de wandelkaart in t bezit en na een heerlijke kop koffie gingen we er een lap op geven.
Berg op berg af, berg op berg af al eens een poortje waar we met ons breed postuur amper door konden. Mooie landschappen, netelplantages en dan wordt een mens creatief en trekt zn jas aan.
De kracht van water laat ook zn sporen na, een kuil hier, een gat daar
Maar nog meer op de proef gesteld werden wij zo alsmaar inventiever.
Als het pad vol water staat, wat doe je dan?? Je kruipt toch wel gewoon de maïs in en gaat wéér dat gevecht met de netels aan, maar deze keer met de paraplu.
En dan weer verder over de keien, door de velden en boomgaarden berg op berg af, berg op berg af .
Zo komt het pitoreske dorpje weer in zicht waar we ons in het zonnetje op het dorpsplein zetten en nog ééntje pakten op den goeden afloop.
Een dagje Voeren, misschien wel de ultieme test ???
De Limberg, de Stippelberg, de Hertberg, de Molenberg, de Kapittelberg en de "Herberg" vandaag beklommen met de Kristof. De kapittelberg raakten we niet zomaar over dus namen we rustpauze en dronken aan de wijnschuur een een heerlijjk glaasje witte Kapittelberg wijn.
Portugal bekend om zijn vis en zeevruchten ! En simpel te bestellen; men vraagt gewoon een zalmschotel met verfrissende groenten...en ze verstaan dat !
1 weg ??? hoe kan dat nu ? ...op deze kaart staan er minstens 1000 Dus, de wegen die naar de bovenkant van de kaart gaan, zijn berg-op en die naar de onderkant, berg-af. Dat is simpel. Dat kennen we al.
Kiezen van de juiste wijnen nam menige uren in beslag. Doch...na zware en soms hitsige discussie's werd er unaniem een winnaar gekozen ! Het werd een rode !
