Kanker, iedereen kent wel iemand of heeft wel eens gehoord van iemand die vecht of gevochten heeft tegen deze ziekte. Ook voor mij is dit het geval. Uit de situaties die ik meegemaakt heb en door de impact die dit op mij gehad heeft kwam het idee om naar Santiago de Compostela te fietsen. Deels voor mezelf, om alles even op een rijtje zetten. Maar ook voor het goede doel om zo kankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Om kankeronderzoek, opsporing en preventie en de begeleiding van patiënten en hun familie te steunen en kankerpatiënten zoals bijvoorbeeld mijn moeder en veel van haar lotgenoten nog betere toekomstperspectieven te kunnen bieden. Deze beschrijving is slechts een korte schets van waarom ik dit doe. Ben je nieuwsgierig naar het volledige verhaal? Lees dan het gedeelte “Mijn verhaal”.
Gedurende mijn tocht zal je op deze pagina mijn avontuur kunnen volgen. In de hoop dat ik overal internet heb, komt er iedere dag een kort verslagje over mijn ervaringen en enkele foto’s.
Hoe dit goede doel steunen?
Als eerste wil ik graag verduidelijken dat de reis zelf volledig door mezelf bekostigd wordt. Het geld wat door jou hopelijk gestort wordt gaat integraal naar het goede doel. Om misverstanden te vermijden wordt het geld daarom ook rechtstreeks op de website van levensloop Lommel gestort onder een team dat ik daar heb opgestart. Op deze manier komt het geld direct op de juiste plaats terecht en wordt er daar ook een teller bijgehouden van het reeds ingezamelde bedrag. Hopelijk kunnen alle kankerpatiënten op jou steun rekenen!
Wil je dit goede doel steunen? Klik op de link "Steun het goede doel" in de linker kolom op deze pagina onder "nuttige links". Vanaf het bedrag van €40,00 heb je recht op een fiscaal attest. Meer info in verband met dit attest zie de link "fiscaal attest"
24-06-2018
Dag 30: Burgos -> Frómista
omdat ik gisteren de blog al vroeg geschreven heb moet ik jullie natuurlijk een beetje up-to-date houden over de gebeurtenissen/ervaringen. Gisteren namiddag toen ik bij mijn bed in de albergue aankwam bleek dat ik, voor de eerste keer deze reis boven in het stapelbed lag. Niet dat dit een probleem is. Wanneer ik dan mijn onderbuur zag had ik hier nog veel minder problemen mee :-) in zo een grote slaapfabriek had ik een slechtere onderbuur kunnen treffen. Net zoals altijd had ik, omwille van de aard van het beestje, het nogal moeilijk om haar aan te spreken. Laten we zeggen dat we even kort naar mekaar keken en eens knikten. Maar beiden zwegen we gewoon. Ik besloot dan maar niet te lang te blijven en inkopen te gaan doen. Ja zwak he ;-) toen ik terugkwam dan maar eens mijn moed bijeen geraapt en het gesprek gestart. Camille was haar naam en ze was van oorsprong afkomstig uit de UK maar woonde nu met haar ouders in Frankrijk. En ook met ons belgenlandje was ze wel bekend. Ze had namelijk een jaar in Brussel gewerkt en heeft daar verschillende vrienden. omwille van een infectie op de voet was ze al 2 dagen in Burgos en moest omwille van koorts daar uitrusten. Haar reispartner had ipv te wachten gewoon beslist door te gaan. Voor haar wel vreemd in eerste instantie maar ook dat was een deel van de camino. Onze wegen splitsten even toen ook zei boodschappen ging doen maar daarna hebben we de rest van de avond nog samen doorgebracht, niet moeilijk als je bedden gewoon boven elkaar staan he :-) gewoon wat frisdrank drinken, en vooral veel praten en lachen, met sommige mensen op de camino klikt het goed en met sommige veel minder.. Om ongeveer 22u deed men het licht uit, voor ons het teken om een einde te maken aan de gezellige avond en dat het tijd was om te gaan slapen.
Om 6u vanmorgen ging dan het licht weer aan. Ik was klaar voor een nieuwe dag, eerst nog even wat ontbijten en dan stilaan klaar maken om te vertrekken. Maar eerst moesten we nog even schoenmaker spelen. Camille haar schoenen veroorzaakten blauwe plekken op haar enkels, oplossing was er lage schoenen van maken. Ik mijn Zakmes gepakt en snijden maar :-) dat was leuk! Uiteindelijk best goed gelukt en blijkbaar ook nog comfortabel...
dan was het tijd om afscheid te nemen, zoals altijd met wandelaars zie ik deze namelijk maar 1 avond. We wisselden even nummers uit zodat ik haar op de hoogte kon houden over goede slaapplaatsen en goede plaatsen om te eten... zoals ik ook bij Peter doe. Omdat Camille vanaf nu alleen reisde en er voor haar de moeilijkste etappes zaten aan te komen hoopte ze dat ze toch met iemand kon samenlopen. Onder het motto the camino provides zei ik om te lachen dat ik af en toe ergens een kort briefje zou achterlaten met mijn ervaringen en de locatie ervan zou doorsturen. Als ze dan alleen zou lopen had ze toch iets om te lezen. Dat vond ze wel een grappig idee en daarom vandaag de eerste achter gelaten achter een paal van de camino. Die zal ze over een 3-tal dagen tegenkomen.
Ik weet dat dit best allemaal als een mooi verhaal klinkt en dat voor de romantische zielen onder jullie het misschien lijkt alsof hier mogelijk een romantisch tintje aan zit. Daarom dat ik deze ervaring ook met jullie deel. De waarheid is echter dat het deel van de romantiek op die paar uur tijd niet mogelijk is. We konden gewoon goed met elkaar opschieten :-) maar nu hebben jullie toch even een warm gevoel gehad en hebben ze thuis weer iets om nieuwsgierig over te zijn :-)
de rit vandaag was relatief vlak naar de onstandigheden die ik gewoon ben en om half 12, na 50km, besloot ik iets te eten. Misschien wat vroeg maar later eten betekende ook dat ik best zou stoppen. Het werd namelijk gruwelijk heet en omdat ik tussen de graanvelden Fietste, zonder veel kans op schaduw, was het een kwestie om voor 14u te stoppen maar best 13u. Ik besloot dus nog even door te rijden en het werd al enorm heet. In de zon gaf mijn thermometer 40,5 graad aan. Ik besloot iets harder te rijden zodat ik wat meer wind had. Dat is 1 van de voordelen van fietsen. Voor de wandelaars geloof ik dat dit gebied echt afzien is en ook eindeloos lijkt. Daarom dat een deel van de wandelaars dit stuk ook met de bus doet. Om 13u15 kwam ik dan aan in Frómista, ik vond het wel goed voor vandaag en besloot hier te stoppen. Niet dat dit op mijn planning stond, die planning gebruik ik namelijk niet meer. Gewoon van dag tot dag kijken hoe het gaat en hoeveel zin ik heb om te fietsen. Met nog een beetje oog voor de einddatum natuurlijk. In de albergue even de Spaanse manier van leven overgenomen Siësta time! Dat kan goed doen. Daarna lekker gegeten en nu, even voor het slapengaan, voor jullie mijn blog bijwerken.
hier nog wat extra fotos:
statistieken: 78,8 km en 576 hm
Reacties op bericht (1)
25-06-2018
Geweldige trip
Dat ziet er weer fantastisch uit Joris. Sowieso een trip om nooit te vergeten en zalige ervaringen op te doen. Ge doet dat goed! Succes nog met de laatste loodjes en ik kijk weer uit naar de blog van morgen!
25-06-2018 om 23:26
geschreven door Lore vandael
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
