Kanker, iedereen kent wel iemand of heeft wel eens gehoord van iemand die vecht of gevochten heeft tegen deze ziekte. Ook voor mij is dit het geval. Uit de situaties die ik meegemaakt heb en door de impact die dit op mij gehad heeft kwam het idee om naar Santiago de Compostela te fietsen. Deels voor mezelf, om alles even op een rijtje zetten. Maar ook voor het goede doel om zo kankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Om kankeronderzoek, opsporing en preventie en de begeleiding van patiënten en hun familie te steunen en kankerpatiënten zoals bijvoorbeeld mijn moeder en veel van haar lotgenoten nog betere toekomstperspectieven te kunnen bieden. Deze beschrijving is slechts een korte schets van waarom ik dit doe. Ben je nieuwsgierig naar het volledige verhaal? Lees dan het gedeelte “Mijn verhaal”.
Gedurende mijn tocht zal je op deze pagina mijn avontuur kunnen volgen. In de hoop dat ik overal internet heb, komt er iedere dag een kort verslagje over mijn ervaringen en enkele foto’s.
Hoe dit goede doel steunen?
Als eerste wil ik graag verduidelijken dat de reis zelf volledig door mezelf bekostigd wordt. Het geld wat door jou hopelijk gestort wordt gaat integraal naar het goede doel. Om misverstanden te vermijden wordt het geld daarom ook rechtstreeks op de website van levensloop Lommel gestort onder een team dat ik daar heb opgestart. Op deze manier komt het geld direct op de juiste plaats terecht en wordt er daar ook een teller bijgehouden van het reeds ingezamelde bedrag. Hopelijk kunnen alle kankerpatiënten op jou steun rekenen!
Wil je dit goede doel steunen? Klik op de link "Steun het goede doel" in de linker kolom op deze pagina onder "nuttige links". Vanaf het bedrag van €40,00 heb je recht op een fiscaal attest. Meer info in verband met dit attest zie de link "fiscaal attest"
22-06-2018
Dag 28: Navarrete -> Belorado
Dag 28 al, wat vliegt de tijd als je het naar je zin hebt. Vandaag had ik opnieuw afgesproken om met Peter samen te rijden. Mogelijk de hele rit, misschien ook slechts een gedeelte. Afhankelijk van hoe mijn knieën waren zou ik eventueel verder doorgaan. Maar dat waren zorgen voor later. Even ontbijten en dan vertrekken. 1 ding werd ons al direct duidelijk, het zou weer een dag worden vol mooie panoramas!
Na 18 km fietsen en dus ongeveer een uur verder stelde Peter voor een koffie te gaan drinken. Een gewoonte die ik eerst nooit had maar die ik wel weet te appreciëren. Het maakt je iets meer bewust dat het niet alleen gaat om kilometers te maken, je neemt er ook de mogelijkheid mee om de sfeer van een stadje en zijn omgeving beter waar te nemen. Een half uurtje later waren we dan weer op pad. We kregen prachtige roodkleurende heuvels te zien waarin precies kleine grotjes aanwezig waren.
Heel de dag was het genieten en regelmatig stopten we even. Echt om de 10 meter had je een foto kunnen maken maar we moeten ook nog vooruit geraken natuurlijk. De nodige klimmen en afdalingen brachten ons uiteindelijk na 50km in santo Domingo. Voor Peter was dit omwille van de blessure met zijn knie al verder dan hij gemiddeld deed. Maar ondanks het vele klimmen vandaag was zijn knie niet echt een probleem geweest. Uit voorzorg en om zeker niets te forceren was Santo Domingo voor hem wel de eindbestemming, ikzelf twijfelde enorm. Van de ene kant wou ik nog wel een paar dagen met Peter samen rijden. Ons tempo lag redelijk gelijk en zijn manier van deze tocht beleven had best wel een positieve invloed op mij. Al geniet ik enorm, ik blijf van nature uit veel meer op mijn fiets zitten en zal minder snel stoppen om eens iets te gaan drinken of iets te bezichtigen. Dat Peter mij hier dus af en toe aan hielp denken was alleen maar positief! we besloten uiteindelijk in Santo Domingo nog even samen te eten en ik zou dan beslissen. Na een heerlijke lunch besloot ik dan toch met de nodige onzekerheid om door te rijden tot Belorado, 30km verder. Van ene kant echt spijtig, want gezellig was het zeker. Maar het weer was vandaag niet te warm en omdat ik een kortere planning had dan Peter had ik het samen rijden nog maximaal 1 dag kunnen rekken. Eventuele reserve dagen wil ik nog kunnen inzetten in functie van mijn lichaam, wanneer rust echt nodig is... uiteindelijk is dit een deel van de camino, afscheid nemen van mensen die je leert kennen...
na het eten reed ik dus alleen verder, direct kom je in een heel andere sfeer terecht, de uitzichten nog steeds prachtig maar je begint meer na te denken. Even weer dat gevoel van eenzaamheid. En nadenken hoe je hier mee om moet gaan. Maar net zoals in het leven in het algemeen, moet ik ook op deze camino, bepaalde zaken en/of personen los kunnen laten om verder te gaan en om verder te geraken...
Na 30km en veel nadenken maar ook genieten, kwam ik in Belorado aan. Duidelijk een minder gezellige stad dan Santo Domingo, maar dit was wel goed nieuws voor mijn knieën. Ik heb namelijk niet de neiging om te gaan wandelen. Wat vaak niet erg goed aanvoelt. Hier in de albergue kunnen we voor 18 euro eten (3gangen) en slapen. En voor 3 euro wordt ook mijn was gedaan. Meer heb ik zeker niet nodig :-)
Hier nog wat fotos
statistieken voor vandaag: 81,5 km en 863hm.
Reacties op bericht (1)
22-06-2018
Hoe mooi
Ondanks de (vrees voor) kleine kwaaltjes, geniet je van de mooie natuur en dat is het belangrijkste - je laat ook ons meegenieten, zeker heel toffe en zo herkenbare foto's ik (her)beleef mijn tochten een beetje met jou mee ! En nog geen platte banden - houyden zo !!!
Buen camino - tot morgen !
22-06-2018 om 20:51
geschreven door Dees
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
