Kanker, iedereen kent wel iemand of heeft wel eens gehoord van iemand die vecht of gevochten heeft tegen deze ziekte. Ook voor mij is dit het geval. Uit de situaties die ik meegemaakt heb en door de impact die dit op mij gehad heeft kwam het idee om naar Santiago de Compostela te fietsen. Deels voor mezelf, om alles even op een rijtje zetten. Maar ook voor het goede doel om zo kankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Om kankeronderzoek, opsporing en preventie en de begeleiding van patiënten en hun familie te steunen en kankerpatiënten zoals bijvoorbeeld mijn moeder en veel van haar lotgenoten nog betere toekomstperspectieven te kunnen bieden. Deze beschrijving is slechts een korte schets van waarom ik dit doe. Ben je nieuwsgierig naar het volledige verhaal? Lees dan het gedeelte “Mijn verhaal”.
Gedurende mijn tocht zal je op deze pagina mijn avontuur kunnen volgen. In de hoop dat ik overal internet heb, komt er iedere dag een kort verslagje over mijn ervaringen en enkele foto’s.
Hoe dit goede doel steunen?
Als eerste wil ik graag verduidelijken dat de reis zelf volledig door mezelf bekostigd wordt. Het geld wat door jou hopelijk gestort wordt gaat integraal naar het goede doel. Om misverstanden te vermijden wordt het geld daarom ook rechtstreeks op de website van levensloop Lommel gestort onder een team dat ik daar heb opgestart. Op deze manier komt het geld direct op de juiste plaats terecht en wordt er daar ook een teller bijgehouden van het reeds ingezamelde bedrag. Hopelijk kunnen alle kankerpatiënten op jou steun rekenen!
Wil je dit goede doel steunen? Klik op de link "Steun het goede doel" in de linker kolom op deze pagina onder "nuttige links". Vanaf het bedrag van €40,00 heb je recht op een fiscaal attest. Meer info in verband met dit attest zie de link "fiscaal attest"
20-06-2018
Dag 26: Pamplona -> Los Arcos
Vooraleer ik over vandaag begin wil ik toch nog kort iets zeggen over gisteren. Ik ging nog even eten in het centrum, toen ik de deur van de albergue uit liep leek het ineens of ik in een andere stad terecht gekomen was. Iedereen zat op straat, mensen zaten te drinken en te dansen. Het leek wel 1 groot volksfeest :-) na even navragen bleek dat dit iedere dag zo is. Wat een sfeer! maar ik ging om 21u30 toch maar naar bed. Vandaag weer op tijd opstaan. Omdat het nogal warm was in mijn cocon kon ik de slaap moeilijk vatten. Maar eenmaal weg had ik toch een goede nachtrust. Vanmorgen dan om 6u30 opgestaan. Omdat ze een warme dag voorspelt hadden besloot ik vroeg te vertrekken. Na een heerlijk ontbijt, uitgebreider dan ik gewoon was van de herbergen. Om iets voor 8u was ik dan op pad. Doorheen de stad werd de richting goed aangegeven door RVS plaatjes in tegels en gespoten symbolen van de Camino op fietspaden. Mij puur daarop baserend door de stad te begeven was geen goed idee want heel even een moment van geen symbool en ik was de weg kwijt. Zoekend op mijn kaartje werd ik aangesproken door een Nederlander. Hij had een plan van de stad met de pelgrimsroute, zo wist ik snel de weg weer. Maar zoals meestal in deze Camino geraak je dan in gesprek. Ik deelde mijn ervaringen en Ups en downs. Ik had een zwaar verhaal maar zag er enorm rustig en relaxed uit zei hij. En zo voel ik me ook, de soort van druk/last die de laatste jaren door alle gebeurtenissen op mijn schouders hing lijkt op dit moment verdwenen. Ik voel me oprecht gelukkig en gemotiveerder dan ooit om deze tocht tot een goed einde te brengen!
al snel werd het 9u en hoog tijd om door te gaan. De eindbestemming had ik nog niet 100 procent beslist maar waarschijnlijk Los Arcos. De albergue van het Belgisch compostelagenootschap. Het ging best wel goed vandaag, beetje stijf van gisteren maar ik mocht niet klagen! Conditioneel zat het goed! Halverwege de tocht kwam ik ineens 4 Belgen tegen, Limburgers van Hasselt. 1 van hen vroeg dan ook vrijwel direct: ben jij die uit de Gazet. :-) na enkele kilometers gezellig samen te rijden en te praten, zelfs tijdens 3km klimmen aan ren percentage tot 7% bleef het gesprek doorgaan. Uiteindelijk besloten zij om te stoppen om te eten, omdat ik meestal eet op de fiets zodat mijn benen warm blijven. Stilaan werd het echt heet en op het warmst van de dag gaf mijn kilometerteller 42,4 graden aan in de zon. Dat was het moment om even bij een fontein te stoppen en mijn hoofd wat te koelen. Iets verser bij de Lidl nog wat frisdrank voor wat extra suikers en ik was er weer klaar voor. Nog even doorzetten en om 15u kwam ik in Los Arcos aan. De vrijwilligers hier waren blij een Belg te zien. We slapen hier met ongeveer 32 samen in een zaal. Bijna allemaal jeugd. Hier wordt vollebak muziek gespeeld en gezongen. Voor mij is het persoonlijk soms nog moeilijk om me in een groep met onbekenden te mengen. Maar er zit verbetering in.
Juist hier nog een opvallend en mooi verhaal. Ondertussen dat ik hier mijn blog schrijf knipt een Italiaan zijn dreadlocks af. Hij kampte al jaren met een soort van depressie en was niet echt gelukkig. Hij begon aan deze tocht om zichzelf te herontdekken, om een betere versie van zichzelf en gelukkig te worden. Wanneer dit gebeurde zou hij zijn dreads afknippen. Vandaag op een heuvel voelde hij zich vrij en gelukkig. Dus deze avond gingen de dreads eraf!
Hier nog enkele fotos
statistieken van vandaag: 81,1 km en 968hm (al voelde het makkelijker aan)
PS Spanje is echt prachtig!
Reacties op bericht (2)
21-06-2018
Zo is dat!
Het is inderdaad een prachtige blog om te lezen Veerle. Ik volg Joris op de voet!
Joris, je doet dat goed en al die emoties die je zo mooi weet te omschrijven zijn ontroerend! Geniet er nog van.
21-06-2018 om 10:58
geschreven door Mia
20-06-2018
Sfeer,...
Als het gisteren al zon gezellige sfeer was, wat zal het vandaag dan zijn, nu Spanje aan de beurt is met WK-voetbal. Wij zijn dat hier niet zo gewoon en leven meer met onszelf en een beperkte vriendenkring.
Wel leuk dat je nog eens kan babbelen zonder veel na te denken, lekker op zijn Belgisch. En dat ze u dan herkennen van de Gazet... Deze tocht zal meer bij jou teweegbrengen als je ooit had durven denken, een herinnering voor je leven, maar niet alleen bij jou. Als ik hier de reacties hoor, dat vele kippenvel krijgen bij het lezen van je blog, dan weet je dat dat mensen raakt. En dat ze misschien ook eens dieper nadenken van hoe gelukkig ze zijn en soms zitten te klagen over futualiteiten. Andere, zoals ik kunnen alleen maar appreciëren wat jij voor ons doet. Een dikke merci van alle vechters Om af te sluiten nog een dikke knuffel van ons allen Je doet het goed, Chapeau !!!
20-06-2018 om 21:23
geschreven door Mama
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
