Kanker, iedereen kent wel iemand of heeft wel eens gehoord van iemand die vecht of gevochten heeft tegen deze ziekte. Ook voor mij is dit het geval. Uit de situaties die ik meegemaakt heb en door de impact die dit op mij gehad heeft kwam het idee om naar Santiago de Compostela te fietsen. Deels voor mezelf, om alles even op een rijtje zetten. Maar ook voor het goede doel om zo kankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Om kankeronderzoek, opsporing en preventie en de begeleiding van patiënten en hun familie te steunen en kankerpatiënten zoals bijvoorbeeld mijn moeder en veel van haar lotgenoten nog betere toekomstperspectieven te kunnen bieden. Deze beschrijving is slechts een korte schets van waarom ik dit doe. Ben je nieuwsgierig naar het volledige verhaal? Lees dan het gedeelte “Mijn verhaal”.
Gedurende mijn tocht zal je op deze pagina mijn avontuur kunnen volgen. In de hoop dat ik overal internet heb, komt er iedere dag een kort verslagje over mijn ervaringen en enkele foto’s.
Hoe dit goede doel steunen?
Als eerste wil ik graag verduidelijken dat de reis zelf volledig door mezelf bekostigd wordt. Het geld wat door jou hopelijk gestort wordt gaat integraal naar het goede doel. Om misverstanden te vermijden wordt het geld daarom ook rechtstreeks op de website van levensloop Lommel gestort onder een team dat ik daar heb opgestart. Op deze manier komt het geld direct op de juiste plaats terecht en wordt er daar ook een teller bijgehouden van het reeds ingezamelde bedrag. Hopelijk kunnen alle kankerpatiënten op jou steun rekenen!
Wil je dit goede doel steunen? Klik op de link "Steun het goede doel" in de linker kolom op deze pagina onder "nuttige links". Vanaf het bedrag van €40,00 heb je recht op een fiscaal attest. Meer info in verband met dit attest zie de link "fiscaal attest"
Oh wat een heerlijke nacht. Als je zo 20 dagen weg bent kan je enorm genieten van een donsdeken! Om 8u aanschuiven aan het ontbijt, stokbrood met gelei naar keuze. en dan om 9u terug mijn stalen ros bestijgen. Ik voelde al direct dat het mentaal een stuk beter ging en ook mijn lichaam voelde minder vermoeid. De eerste kilometers liepen langs de heuvelflanken waardoor dit relatief vlak aanvoelde, niet Neerpelt vlak maar toch :-)
de kilometers gingen vrij vlot voorbij en stilaan dwaalde mijn gedachten af naar iets wat mijn Nederlands fietsgezelschap me gisteren vertelde nadat ik mijn verhaal/motivatie voor mijn tocht had uitgelegd. Hij zei me dat mijn verhaal klonk als iets wat mijn leven zeer fel beheerst had/heeft. Een verhaal dat je normaal zou verwachten van iemand op een wat oudere leeftijd. Hij zei dat hij de indruk had dat ik op een bepaald moment op pauze gedrukt had, en niet echt leefde zoals een 27-jarige zou moeten leven. Een volledige toekomst plannen en uitbouwen voor zichzelf...hij zei: ik denk ook dat je vrijgezel bent en de afgelopen tijd een nieuwe liefde ook geen kans zou geven. Hoe kan iemand die je nog maar een paar uur kent je zo een boodschap meegeven? Hoe weet die persoon dit? Het straffe was dat ik enkele maanden geleden die exacte woorden ook van mijn psychologe te horen kreeg. En beiden hadden ze misschien wel gelijk, al zal ik nooit het grote uitgaanstype zijn of worden, ik had misschien inderdaad mezelf of mijn toekomst op pauze gezet. Ik hield me vast aan de zaken die ik kende, die vertrouwd en veilig aanvoelden, mijn werk en de thuissituatie. Ik voelde me Niet klaar om mijn toekomst uit te bouwen en bijvoorbeeld open te staan voor een nieuw iemand in mijn leven. Waarschijnlijk uit zelfbescherming, angst voor nog meer tegenslagen. Tijdens die gedachtenkronkel voelde ik ook dat ik nu, sinds mijn tocht, terug volop aan het leven ben, aan het genieten. Klaar om uit mijn veilige comfortzone te stappen en door te gaan! Het is vreemd dat zo een tocht en opnerkingen van vreemden je zo een boodschap kunnen meegeven. Ookal had ik de boodschap eerder al gehad, tijdens deze ervaring drong het pas echt door...
maar goed, ik was dus eigenlijk aan het fietsen, iets na het middaguur en ongeveer 45 km verder besloot ik op het eerstvolgende bankje iets te gaan eten. Ik had namelijk een hongertje. Na een klim van 7-9% kwam ik boven een bankje tegen. En wie zat daar: mijn Nederlands fietsgezelschap van gisteren. Even een babbeltje slaan waarna hij verder ging en ik even bleef om mijn chocoladebroodjes te eten. Dan maar weer door, in Marciac, ongeveer 15 kilometer van de eindmeet nog even een stempel halen. Omdat de toeristische dienst pas open ging om 14u dan maar even een verplicht terrasje, wat erg toch :-)
uiteindelijk na een lekkere cola, al was de grimbergen verleidelijk, weer mijn stalen ros ingespannen en op naar Maubourguet. Hoe dichter bij de Pyreneeën hoe erger de wateroverlast lijkt. Hele oogsten die hier volgens mij nu al vernielt zijn, bewoners praten over hoofdwegen die sinds vandaag pas vrij zijn van water... en wanneer je hier rond kijkt geloof je dat direct. Het waterpeil staat nog afgetekend op bomen en planten. Eenmaal aangekomen geeft ook de toeristische dienst in Maubourguet aan dat de grote hoeveelheid regen en het waterpeil hier echt een ramp geweest is. Maar beter weer is op komst.
Vanavond slaap ik in een dortoire samen met 2 Vlamingen (Herentals) en een Fransman. Hopelijk genieten van een goede nachtrust!
PS laatste foto is normaal een veld met maïs.
statistieken van vandaag: 72,5km en 829 hm
Reacties op bericht (1)
17-06-2018
Geniet van het leven
Zo zie je Joris dat zo'n tocht je 'anders' naar het leven en jezelf laat kijken. Vooral genieten van het moment.
Fantastisch wat je presteert. Profiteer van je rustdag in het gezelschap van je ouders.
17-06-2018 om 12:36
geschreven door Mia
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
