Kanker, iedereen kent wel iemand of heeft wel eens gehoord van iemand die vecht of gevochten heeft tegen deze ziekte. Ook voor mij is dit het geval. Uit de situaties die ik meegemaakt heb en door de impact die dit op mij gehad heeft kwam het idee om naar Santiago de Compostela te fietsen. Deels voor mezelf, om alles even op een rijtje zetten. Maar ook voor het goede doel om zo kankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Om kankeronderzoek, opsporing en preventie en de begeleiding van patiënten en hun familie te steunen en kankerpatiënten zoals bijvoorbeeld mijn moeder en veel van haar lotgenoten nog betere toekomstperspectieven te kunnen bieden. Deze beschrijving is slechts een korte schets van waarom ik dit doe. Ben je nieuwsgierig naar het volledige verhaal? Lees dan het gedeelte “Mijn verhaal”.
Gedurende mijn tocht zal je op deze pagina mijn avontuur kunnen volgen. In de hoop dat ik overal internet heb, komt er iedere dag een kort verslagje over mijn ervaringen en enkele foto’s.
Hoe dit goede doel steunen?
Als eerste wil ik graag verduidelijken dat de reis zelf volledig door mezelf bekostigd wordt. Het geld wat door jou hopelijk gestort wordt gaat integraal naar het goede doel. Om misverstanden te vermijden wordt het geld daarom ook rechtstreeks op de website van levensloop Lommel gestort onder een team dat ik daar heb opgestart. Op deze manier komt het geld direct op de juiste plaats terecht en wordt er daar ook een teller bijgehouden van het reeds ingezamelde bedrag. Hopelijk kunnen alle kankerpatiënten op jou steun rekenen!
Wil je dit goede doel steunen? Klik op de link "Steun het goede doel" in de linker kolom op deze pagina onder "nuttige links". Vanaf het bedrag van €40,00 heb je recht op een fiscaal attest. Meer info in verband met dit attest zie de link "fiscaal attest"
06-06-2018
Dag 12: le Châtelet-en-Berry -> Cluis
Vandaag een korter dag. Na de 107 kilometer van gisteren voel ik mijn benen vandaag wel.Helemaal fris kon ik ze niet noemen. Ookal hadden ze regen voorspelt. Toch besloot ik vandaag extra rustig aan te doen, het is tenslotte een soort van rustdag. Met maar 58 km voor de boeg genoeg tijd om wat gas terug te nemen. Dit rustigere tempo bracht ook met zich mee dat ik wat meer begon na te denken. Het geluid van mijn banden over het asfalt en het gefluit van de vogels deed me afdwalen in gedachten. Naar iets wat Huberta een aantal dagen geleden tegen me zei: door alleen te reizen ontdek je hoe je zelf bent en hoe het is om met jezelf om te gaan. Ja denk daar maar eens over na... Dat heb ik dus gedaan en al snel kwam ik uit bij een opmerking die ik onlangs van een kameraad kreeg: je wil je wel echt op alles voorbereiden, laat het toch op je afkomen. en inderdaad, het is me nog nooit zo opgevallen dat ik probeer alles zoveel mogelijk te voorzien en/of probeer voor te bereiden. Mijn vrienden noemen me soms ook wel de reisleider als we samen weg gaan. Voor deze tocht heeft dit als resultaat gehad dat ik te veel bij had. Een te grote ballast die me ieder heuveltje extra energie kost. Voor deze tocht is/was deze ballast fysiek aanwezig. In het dagelijks leven kan dit ook mentaal gebeuren. Je moet dingen kunnen loslaten... want wees eerlijk, op alles kunnen we ons nooit voorbereiden... daar hebben we de afgelopen jaren genoeg bewijzen van gezien. Daarom is mijn voornemen om met momenten de teugels wat te laten vieren en ervan uit te gaan dat sommige zaken opgelost kunnen worden wanneer deze zich toch zouden voordoen. natuurlijk kan je de aard van het beestje niet helemaal veranderen, maar er bewust van zijn is al een eerste stap. Maar genoeg daarover...
Na deze gedachtenmolen, ik was hem zelf ook beu aan het worden, zag ik ineens een paard met bepakking uit een zijstraatje komen, de ruiter liep ernaast. Pelgrims dacht ik meteen, opnieuw op een welgekomen moment. Hier wou ik het fijne van weten, dus ik in mijn beste Frans proberen een gesprek aan te knopen. Bleek dat Nederlands ook goed was, hij kwam namelijk uit Westerlo en was al 7 weken onderweg, Chapeau! 1 ding was zeker, hij had altijd een vriend bij. Tijdens ons gesprek en uitwisselen van ervaringen beschreef hij ook hoe zijn band met zijn paard beter geworden was. Door bepaalde signalen van het paard wist hij exact wat er nodig was.
Na een tijdje babbelen besloot ik dan dat het tijd was om door te gaan naar mijn eindbestemming Cluis. Hier bevinden zich nog de resten van een middeleeuws kasteel, een uit graniet opgetrokken kerk en een grote houten markthal uit de 17de eeuw.
Ik blijf hier slapen in een pelgrimsherberg. Op de deur hangt een papier: sleutel onder de steen links van u. echt bang voor inbrekers hebben ze hier niet. Alles wat je nodig hebt is aanwezig, douche, bed 2 gaspitten en een frigo (koelkast voor de Nederlandse vrienden). Boven op de slaapkamer kan je wel best je schoenen aanhouden => gevaar voor splinters
Statistieken voor vandaag: 58,29km, 15,1 km/h gemiddeld en 651 hm ( best veel klimmen dus)
PS sinds gisteren kan je in de linker kolom op een link klikken volg me op de kaart. Dit met dank aan Dees!
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
