Vandaag heb ik weer een heerlijke wandeling gemaakt. Enkele weken geleden waren het nog sneeuwwandelingen. Daar hield ik het meeste van. Al die lekkere sneeuw die zo hemels in mijn mond wegsmolt. Op plaatsen waar er een dikke sneeuwlaag was, stopte ik mijn lieve snoet in de sneeuw en schoof ik me zo vooruit. Het moet een grappig zicht zijn want mijn baasjes begonnen altijd te lachen wanneer ik weer aan het 'snuitschuiven' was. Helaas is die sneeuw nu allemaal gesmolten.
Toch heb ik me goed geamuseerd. Gisteren ben ik met Tineke op nieuw 'terrein' gaan wandelen. Het was heel leuk. Ik kon heerlijk rondlopen. Ik moest enkel opletten dat ik niet te dicht bij het water wandelde zodat ik er niet zou in vallen. Vandaag zijn we terug gaan wandelen, naar dezelfde plaats. Nu wist ik wel waar ik allemaal mocht lopen en ik was al iets wilder en minder voorzichtig. Gelukkig konden mijn baasjes me goed tegenhouden.
Ik vind het echt super en ben heel tevreden dat ik mee mag op die leuke wandelingen. Ik hoop dat er nog vele mogen volgen.
Caves begreep de drukte niet om de feestdagen maar heeft toch een fijne Kerstavond beleefd. Hij kreeg een heerlijk been om aan te knabbelen zodat hij zich kon bezighouden terwijl wij van onze aperitiefhapjes smulden.
Later op de avond heeft hij nieuwsgierig meegekeken naar wat er allemaal in de cadeautjes verstopt zat. Ieder cadeautje heeft hij van dichterbij gaan bestuderen en kreeg zijn goedkeuring. Het leukste vond hij het cadeaupapier waarmee hij, na het uitpakken, zot kon doen. Wij mochten de pakjes uitpakken en Caves nam het papier over om het een beetje kleiner te maken.
Kerstmis was bijzonder voor hem. Voor hem lag er een doos vol lekkers onder de kerstboom: vele snoepjes en enkele speelgoedjes. De magische doos van Caves. Toen ik hem het eerste lekkers overhandigde, werden zijn ogen groot. Hij besnuffelde het eens, keek naar mij en nam het dan voorzichtig aan. En het heeft hem gesmaakt. Hij heeft er lang plezier aan gehad. Het was leuk om hem bezig te zien. Caves zal nog dikwijls kunnen genieten van zijn kerstcadeautje.
Vandaag vielen de eerste sneeuwvlokken. Het hele land werd omgetoverd tot een prachtig winterlandschap. Dit versterkt bij vele de kerstsfeer. Toch heeft deze sneeuw iets heel bijzonders: het zijn de allereerste sneeuwvlokjes die Caves ooit gezien heeft. Sinds eind februari dit jaar heeft het niet meer gesneeuwd waardoor het vandaag een bijzondere dag voor Caves was. Vandaag zette hij zijn eerste pootjes in de koude krakende sneeuw. Hij keek raar op hoe alles wit was en hoe de sneeuw naar beneden dwarrelde. Af en toe sprong hij naar de vlokken en trachtte hij er eentje te pakken te krijgen. Het leverde vertederende beelden.
Het bleef maar sneeuwen waardoor er buiten telkens een nieuwe sneeuwlaag was als Caves buitenkwam. Hij genoot ervan. Caves heeft veel in de sneeuw gaan spelen. Toen er een sneeuwbal zijn richting uitvloog, keek hij raar op en probeerde hij de sneeuwbal te vangen. Het moet lekkere sneeuw geweest zijn want meermaals nam Caves een hoopje sneeuw in zijn muil. Voor een winterwandeling door de sneeuw was het de perfecte dag en Caves was in zijn nopjes dat hij mee mocht.
Caves maakte alweer kennis met een (in zijn ogen) nieuw fenomeen. En het is hem bevallen.
Kerstmis en Nieuwjaar is iets nieuws voor Caves. Het is zijn allereerste Kerst. Voor hem wordt het dus iets bijzonders.
Een eerste kennismaking met de kerstsfeer was toen Joris en ik de woonkamer decoreerden met kerstversiering. Toen Joris en ik de dozen met kerstversiering openden, stak Caves zijn neus overal eens in. Hier en daar vond hij iets naar zijn zin en nam hij het voorwerp eruit om van naderbij te bekijken. Vooral de rare neusjes van de sneeuwmannen fascineerden hem. Caves keek hoe alles werd uitgepakt en zorgvuldig werd neergezet. Toch hebben we Caves even naar zijn mand gestuurd opdat we rustig konden verder werken zonder dat Caves overal zijn neus in stak. Nadat alles versierd was, mocht hij een kijkje nemen. Aan alles heeft hij moeten snuffelen. Gelukkig dat we dit jaar gekozen hebben om geen kerstboom te zetten of er waren al meer dingen gesneuveld.
Vandaag heeft hij geholpen om de kerstcadeautjes in te pakken. Alhoewel hij ze veel liever zou uitpakken. Het inpakpapier vond hij veel interessanter dan de cadeautjes. Dus dat wordt opletten zodat hij ze niet uitpakt in plaats van voor wie het pakje bestemd is. We zullen voor een cadeautje moeten zorgen voor onze lieve schat zodat hij ook iets kan uitpakken. Het cadeaupapier van het pakje scheuren zal voor hem al een groot plezier zijn.
Jaja, Caves komt stilaan in de kerstsfeer. Hij wenst jullie alvast prettige feestdagen.
Caves houdt zich veel bezig met zijn speelgoed en na een tijdje sneuvelt er wel eens een speelgoed. Zo was zijn favoriete gele "kegel" helemaal kapotgebeten. Hij verdient toch wel nieuw speelgoed. Dus gingen we gisteren winkelen voor onze Caves. Aangezien hij gisteren een speciaal been kreeg waar hij een hele avond zoet was, werd zijn speelgoed vandaag pas overhandigd. De goede Sint was Caves niet vergeten Zijn gezichtje was mooi om te zien. Zijn ogen werden groot en hij was heel tevreden. Terwijl ik dit berichtje post, speelt hij verder.
Het is alweer een tijdje geleden dat er nog iets werd gepost op de blog van Caves. We maken wel altijd iets mee met onze Caves maar meestal zijn het de dagdagelijkse kuren van Caves. Hoe verloopt zo'n normale dag dan?
's Morgens word Caves gewekt en wordt hij uit zijn bench gehaald. Meestal wordt hij net wakker en ligt hij graag nog wat na te soezen. Heerlijk rustig wakker worden. Vervolgens zich uitgebreid uitstrekken en een paar keer goed geeuwen. Alvorens men naar de ontbijttafel gaat, wordt Caves nog eens geflodderd. Soms komt hij onmiddellijk mee om zijn ontbijt te veroberen, andere keren duurt het even vooraleer hij wakker genoeg is om zijn bench te verlaten en de dag te starten. Het eerste wat Caves doet, is iedereen uitgebreid begroeten. Nadien begeeft hij zich naar zijn bakje eten. Telkens iemand opstaat en de keuken binnenstapt, maakt Caves even tijd om hem te begroeten.
Als hij ontbeten heeft dan komt hij terug knuffelen en spelen. 's Morgens is Caves een heel rustige hond. Hij ligt in zijn mand en laat zich uitgebreid strelen. Hij geniet van de aandacht die hij krijgt van iedereen. Caves is een echte knuffelhond. Als je 's morgens binnenkomt dan kan je niet geloven dat Caves zijn wilde buien heeft.
's Middags komt het baasje thuis en krijgt hij een heerlijke begroeting. Telkens iemand thuis komt, wordt hij of zij hartelijk begroet. Dat is wat we allen zo heerlijk vinden aan Caves. Caves zorgt er voor dat je na een slechte dag even je zorgen kunt vergeten. Hij maakt je dag goed door zo ongelooflijk uitbundig te zijn.
In de namiddag gaan we soms wandelen. Andere keren gaat hij eens rondstuiven in de tuin. En elke dag spelen we samen met Caves. En ja, soms krijgt hij dan zijn zotte buien. Hij heeft af en toe energie te veel of vindt dat je meer aandacht aan hem moet besteden. Hij stampt met zijn poot tegen je of zijn neus wordt tegen je aangedrukt. Andere keren is het minder lief en springt hij wel eens op je schoot of eist hij je aandacht op luidruchtige wijze door schel te blaffen. Er zijn momenten dat hij tevreden is met een aai of een lief woordje, maar er zijn ook ogenblikken dat hij minder snel kalmeert.
Na het avondeten krijgt onze viervoeter zijn tweede maaltijd. Nadien speelt hij nog wat met zijn speelgoed of knabbelt hij op een been. Tegen de avond, wanneer iedereen voor tv zit, krijgt hij meestal nog eens een wilde bui. Eerst ligt hij rustig op zijn matje of in zijn mand te slapen, maar van al het slapen krijgt hij terug energie. En dan volgt de wilde bui.
Caves is onze lieve schat. Hij is de vriend van iedereen. We zouden hem niet kunnen missen. Hij is een rustige en brave hond die wel eens zot doet.
Woensdag was het een stralende dag. Het zonnetje scheen heerlijk en de temperatuur was aangenaam voor de tijd van het jaar. Er is geen drupje regen gevallen. Joris en ik hebben onze Caves dan maar eens meegenomen voor een wandeling aan het donkmeer. We zijn ook zijn zusjes, broer en mama gaan bezoeken. De zusjes heeft hij niet kunnen zien. Toen we er de eerste keer voorbij wandelden zaten ze niet in het zicht. Bij het terugkomen waren zij er wel maar Caves heeft ze niet opgemerkt omdat hij te veel met andere honden bezig was. Ze zaten ook te ver om zijn aandacht op te eisen. Wat verderop waren de broer en zijn mama wel van de partij. Zij stonden al klaar om hun te laten horen. Zij waakten met hun zwaar geblaf en Caves had eerder zijn speelblaf. Caves en zijn broer hebben dezelfde deugniete kop. In dat opzicht lijken ze op elkaar. Ze hebben allebei een schattig kopje. Aan het donkmeer had Caves het volledig naar zijn zin. We lieten hem zitten en hij genoot van alle nieuwe geuren en geluiden. Hij keek rustig naar de vogels op het water. Zijn neus in de lucht om alles op te snuiven. Hij was niet wild, hij genoot in alle kalmte. We hadden een prettige dag. De familie van Caves nog eens gezien en heerlijk gewandeld, dat maakte de dag perfect.
We hebben een heerlijk weekje achter de rug. We hebben ons allen goed geamuseerd. Caves heeft veel met de frisbee kunnen spelen. Meerdere malen per dag was hij doodop van achter de frisbee te lopen. Het is amusant om hem bezig te zien. En hem niet alleen: hoe iedereen achter hem aanloopt om mee met de frisbee te spelen of wanneer ik en Joris er tesamen achter lopen om Caves te snel af te zijn. Het is echt heerlijk.
Caves is verwend geweest (zoals gewoonlijk). Hij is veel gaan wandelen en hij heeft enorm veel kunnen spelen. Ik denk dat hij tevreden is van ons weekje vakantie. Caves is veel van zijn energie kwijt geraakt maar zijn batterijen laden immens vlug op. Een klein dutje en hij is weer klaarwakker en boordevol energie. We hebben lange wandelingen gemaakt. Soms was dat met heel het gezin, soms was het enkel onder ons tweetjes. Ik heb alleszins genoten van onze wandelingen en ik ben ervan overtuigd dat Caves het helemaal niet erg vond dat ik hem dikwijls meenam.
Caves is altijd al een lieve hond geweest, maar zijn gedrag verbetert nog altijd. De bevelen oefenen we iedere dag en hij boekt veel vooruitgang.
Maar ook de dagdagelijkse activiteiten beginnen vanzelf te gaan. Zo verlangen we dat Caves in zijn mand ligt wanneer we aan tafel zitten. In het begin moesten we het dikwijls zeggen en daagde hij ons meermaals uit. Sedert een week gaat hij er vanzelf in liggen. Er moet geen bevel gegeven worden. Het begint stilaan een automatisme te worden. Meestal blijft hij ook gedurende de hele maaltijd en afwas in de mand liggen, maar af en toe is hij aan het spelen waardoor hij het soms vergeet dat hij niet meer in zijn mandje ligt. Toch past Caves verschillende trucjes toe. Hij durft zich langzaamaan uitstrekken waardoor hij steeds verder en verder uit zijn mand reikt. Dit doet hij tot er nog maar één poot in de mand ligt. Hij doet het zo rustig dat je het niet altijd merkt. Hij is een schattige hond.
Pootjes geven vooraleer hij een koekje krijgt, heeft hij snel geleerd. Vooraleer hij zijn eten krijgt, moet hij eerst gaan zitten en wachten tot hij het signaal krijgt dat hij er mag aan beginnen. Hij leert het allemaal. Onze Caves is op de goede weg. Eenmaal alle bevelen perfect zijn aangeleerd kunnen we misschien nog overgaan tot het leren van trucjes...
Griezelen op Halloween ... Wat vinden mijn baasjes daar zo leuk aan? Zaterdag kwamen er allemaal van die rare wezens op bezoek. Echt heel griezelige wezens. Brr... Niets voor mij. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ze, ondanks hun hoog griezelgehalte, heel lief en vriendelijk waren.
Wat pas heel eng was, was de verdwijnspreuk van de heks. Er kwam een lief meisje binnen, maar ze is nooit buiten geraakt. Het meisje ging op de zetel zitten en de heks ging voor haar staan. Toen de heks een stap opzij deed, was het meisje verdwenen en zat er een zwarte kat in de zetel. Wat denkt die heks wel? Zomaar katten in mijn huis toveren. Waar zou dat brave meisje dan zijn?
Toen ik buiten ging, waren er nog heksen, spoken en andere wezens. Brr... Dat Halloween maar snel voorbij is.
In één van mijn vorige berichten, met name over de kenmerken van een Beauceron, haalde ik reeds aan dat Beaucerons goed kunnen opschieten met eigen huisdieren. Tja, dat moet ik wel toegeven. We hebben een hamstertje, Pluisje, en Caves vindt het heerlijk om ons Pluisje gade te slaan. Hij gaat dan voor haar kot staan en kijkt hoe ze de trapjes oploopt en in haar rad loopt. Ondanks dat Pluisje nauwelijks groter is dan het tipje van Caves' neus heeft ze geen schrik van hem. Als Caves met zijn snoet tegen de tralies staat dan komt ze rustig even snuffelen. Het is schattig om beiden bezig te zien.
Caves zou het liefst met onze hamster spelen, maar dat is onmogelijk. Hij gaat aan haar kot staan en wacht tot ze tevoorschijn komt. Als Pluisje in haar hokje aan het slapen is, begint Caves te janken en te blaffen. Het lijkt wel of hij wil zeggen: "Hé, speelkameraadje, kom eens naar buiten." Als ze dan tevoorschijnkomt dan doet hij zot. Aan zijn gedrag merken we dat hij met haar wil spelen. Het is grote liefde tussen de grote hond en de piepkleine hamster.
Mijn hobby's zijn spelen en ravotten, actief zijn, wandelen, slapen, bij mijn gezin zijn. Het liefste wat ik doe is de boel op stelten zetten. Af en toe is het onschuldig, andere keren is het dan weer wat heviger. Ik kan niet altijd braaf zijn, dan heb ik niets aan mijn dag. Bovendien zou Tineke niets meer kunnen schrijven over mij. En geef toe, het is toch veel leuker om over mijn gekke avonturen te lezen dan wanneer ik altijd braaf zou zijn. Jullie hebben niets liever dan dat ik vanalles uitsteek want jullie zijn verzot op gekke verhalen. Ik merk het genoeg. Als mijn baasjes vertellen over wat ik heb uitgestoken dan liggen de meeste mensen plat van het lachen. Ik zorg dat er altijd pret in huis is. Ik maak mijn gezin en de lezers gelukkig.
Vandaag ben ik samen met Tineke naar het station Joris gaan opwachten. Het is wat we wel vaker doen. Het is terwijl een leuke wandeling en ik kan Joris eens verrassen en aan de buitenwereld laten zien hoe verzot ik op hun ben. Tineke wou een langere wandeling maken maar ik had buiten weer een paar bloempotten versleurd waardoor ze eerst nog een vuile boel moest opkuisen. Ze had niet veel zin meer om me nog mee te nemen, maar mijn lieve oogjes moeten haar overtuigd hebben.
Joris en Tineke zeggen dat ik moet rustiger zijn tijdens het wandelen. Ik durf nogal trekken aan mijn lijn maar het leukst vind ik toch wel het enthousiast naar mensen springen. Vandaag werd Tineke kwaad toen ik naar een voorbijganger sprong. Ze vindt het niet leuk en soms zelfs beschamend. Bovendien moet ze dan hard trekken waardoor ze soms spijt krijgt dat ze me meenam. Dat vind ik natuurlijk minder aangenaam. Ik ga heel graag wandelen met ieder van hun, maar ik kan me nu eenmaal moeilijk bedwingen om het rustiger aan te doen. Tineke en Joris, ik zal meer mijn best doen (als ik het niet vergeet). Ze weten dat ik heel mooi kan mee wandelen, maar het lukt niet altijd. Toch zijn ze allemaal trots op mij.
De foto zou je op het verkeerde been kunnen zetten. Onze grote hond met een klein rozig knuffelbeen. Het is voor velen een lief en schattig zicht maar vergis je niet. Caves heeft al meermaals bewezen dat hij een straffe waakhond is. Laatst zaten we 's avonds in de woonkamer gezellig tv te kijken toen Caves plots begon te grommen en zwaar te blaffen. Het gegrom en het zware geblaf waren angstaanjangend, maar tegelijkertijd toch geruststellend. Hij beschermt zijn gezin en zijn thuis goed. Gelukkig bleek het vals alarm. Het was toch een veilig signaal voor ons allen.
Vannacht werd ik plots wakker van geblaf. Ik hoorde meteen dat het Caves was en dat het niet voor aandacht of te spelen was. Ik liep de gang op en zag dat mijn ouders het ook gehoord hadden. Ditmaal waren het katten die aan de keukendeur ruzie aan het maken waren. Caves verdedigde alweer zijn thuis. Het is natuurlijk niet nodig tegen katten maar voor hem vormden ze een bedreiging en dus genoeg om te waarschuwen.
De zwaarste beproeving was wanneer een onbekende man op onze tuin was. Caves zat in de keuken en zag de man naderen. Hij was razend. Ik dacht dat ik wist hoe Caves waakte maar dit had ik nog nooit gezien. Hij was in alle staten. Zijn gegrom was schrikwekkend en het luide en zware blaffen hield de man op afstand. Zijn haren gingen over heel zijn rug, tot het puntje van zijn staart, rechtstaan en hij maakte zich groot. Hij was mijn held. We voelden ons echt veilig. De blik in zijn ogen veranderde en hij was een waakhond. De man was behoorlijk afgeschrikt. Gelukkig maar, want ik denk dat wanneer de man binnen was gekomen dat hij hier niet zonder schrammen buiten was geraakt. De beschrijving van Beaucerons als de dapperste waakhond is 100% waarheid. Onze hond heeft alvast zijn diploma gehaald. Ik ben ongelooflijk trots op hem en voel me veilig bij hem. Een echte held.
Vandaag waren mijn baasjes best wel tevreden over mij. Ik ging mooi in mijn mand liggen toen ze het vroegen. Ik doe het niet altijd even graag. Gisteren heb ik het hun wat moeilijker gemaakt en hun een beetje uitgedaagd. Daarom had ik besloten om mij vandaag voorbeeldig te gedragen. Ja, al zeg ik zelf, ik ben vandaag best wel braaf geweest.
Normaal probeer ik elke dag wel iets uit te steken zodat het leven niet te saai wordt. Ik neem dan eens een bloempotje van een kast of steel een tuinlampje en zet er mijn afdruk op. Niets erg maar wel vervelend voor diegene die het moet opkuisen. Wat ik ook heel leuk vind, is mijn pootjes even in de vijver zetten. Helaas hebben ze nu de vijver zodanig goed afgemaakt dat me dat niet meer lukt. En het allerleukste is gewoon eens lekker zot doen: van de ene kant van de tuin of kamer naar de andere kant stormen. Op die manier geraak ik even de overtollige energie kwijt.
Zoals ik al zei ben ik braaf geweest vandaag. Ik heb me bijna de hele dag uitstekend gedragen. Alleen vanmiddag heb ik even Tineke zot gemaakt. Ze was met mij aan het spelen toen ze plots ophield en iets anders begon te doen. Dat kon ik niet laten gebeuren. We waren zo leuk aan het spelen. Ik ben op haar schoot gesprongen met mijn voorpoten en vroeg haar aandacht. Ik ben even té wild geweest en ze had moeite om me terug kalm te krijgen, maar we hebben een aangename namiddag gehad. Ze is met mij gaan wandelen en we zijn langs het station gepasseerd om Joris op te pikken. Oh, wat was ik blij om die te zien. Ik heb het laten merken: goed aan de lijn getrokken en op hem gesprongen. En toen ik terug thuiskwam was mijn baasje terug van een harde dag werken. Ik was dolblij. Nadat Joris gegeten had, ben ik met hem op mijn vrouwtje gaan wachten aan de voordeur en die heb ik ook uitbundig begroet. Het was weer een leuke dag en ik denk dat iedereen tevreden was over mijn gedrag. Ze hadden alleszins veel lovende woorden en ik heb vele knuffels gekregen.
Voor de mensen die graag iets in het gastenboek achterlaten of liever de berichtjes eens lezen: In de rechterkolom vind je de titel 'Gastenboek'. Indien je op de knop 'Voeg toe' klikt, wordt je naar een pagina verwezen waar je een berichtje kan achterlaten in het gastenboek. Lees je liever de berichten in het gastenboek dan kan je deze knop ook aanklikken en scrol je vervolgens naar beneden waar je de berichten kunt terugvinden.
Jullie mogen altijd een berichtje achterlaten in het gastenboek, zal zeker geapprecieerd worden.
Vandaag is Caves 2 maanden in ons gezin waar we allen heel blij om zijn. Hopelijk kan hij nog jaren bij ons blijven. Het waren al twee heerlijke maanden en we zullen nog veel plezier beleven. Volgende week, dinsdag 20 oktober, is hij 8 maanden oud.
Zaterdag namen we Caves voor de eerste keer mee voor een dagje aan zee. Na een uurtje rijden, arriveerden we dan eindelijk aan het strand van Oostende. Toen we Caves uit zijn transportbench lieten, was hij door het dolle heen. Joris begeleidde hem naar het strand waar Caves niet snel genoeg naar toe kon. Hij vond het heerlijk. Caves heeft zich goed geamuseerd. Hij rende over het zand heen en rende achter zijn bal aan. Hij liep achter ieder van ons. We hadden allen plezier om hem bezig te zien.
Ook pootje baden in de zee hoort natuurlijk bij een dagje aan zee. Hij vond het wel leuk, schrok even toen er een golfje kwam maar hij was het al snel gewoon. Wat verderop was er een klein fort gebouwd dat Caves even ging inspecteren. Hij heeft echt genoten. Wij ook.
Alles moest hij even van dichterbij bekijken. Hij heeft in het water gespeeld, op het zand gerend, op hondjes geblaft, met zijn balletje gespeeld en iets raar in de lucht zien vliegen. Een parachute-vlieger die zo snel heen en weer vloog, vond hij toch iets raar. Hij moest er weer het fijne van weten. Tussen zijn spelen door had hij toch even de tijd om enkele fotootjes met het gezin te nemen zodat we allen een leuk aandenken hadden aan die bijzondere dag.
Ik ben ervan overtuigd dat het voor herhaling vatbaar is. Een dag gaan uitwaaien aan zee is altijd fijn en als Caves erbij is, dat maakt de dag pas heel bijzonder. Toen we naar huis gingen, was Caves doodmoe maar een uur slapen in de auto en hij was weer klaarwakker toen wij vermoeid thuiskwamen.
Caves en ons gezin houden van avondwandelingen. In de zomer vormt dat geen enkel probleem, maar wanneer het steeds vroeger donker wordt, moet er rekening gehouden worden met de veiligheid. Gezien Caves pikzwart is en je hem in het donker nauwelijks ziet lopen, draagt hij 's avonds een fluovestje voor honden. Hoogstwaarschijnlijk zullen sommigen het hilarisch vinden, maar onze hond zie je tenminste lopen op de straat. Auto's vertragen omdat hij zo goed opvalt en op die manier is Caves veel veiliger. De veiligheid van Caves is belangrijk.
Vandaag heb ik weer een heerlijke wandeling gemaakt. Enkele weken geleden waren het nog sneeuwwandelingen. Daar hield ik het meeste van. Al die lekkere sneeuw die zo hemels in mijn mond wegsmolt. Op plaatsen waar er een dikke sneeuwlaag was, stopte ik mijn lieve snoet in de sneeuw en schoof ik me zo vooruit. Het moet een grappig zicht zijn want mijn baasjes begonnen altijd te lachen wanneer ik weer aan het 'snuitschuiven' was. Helaas is die sneeuw nu allemaal gesmolten. 
Vandaag vielen de eerste sneeuwvlokken. Het hele land werd omgetoverd tot een prachtig winterlandschap. Dit versterkt bij vele de kerstsfeer. Toch heeft deze sneeuw iets heel bijzonders: het zijn de allereerste sneeuwvlokjes die Caves ooit gezien heeft. Sinds eind februari dit jaar heeft het niet meer gesneeuwd waardoor het vandaag een bijzondere dag voor Caves was. Vandaag zette hij zijn eerste pootjes in de koude krakende sneeuw. Hij keek raar op hoe alles wit was en hoe de sneeuw naar beneden dwarrelde. Af en toe sprong hij naar de vlokken en trachtte hij er eentje te pakken te krijgen. Het leverde vertederende beelden. 
Zijn gezichtje was mooi om te zien. Zijn ogen werden groot en hij was heel tevreden. Terwijl ik dit berichtje post, speelt hij verder. 
