Twee jaar geleden deed Sven Lippens, als verplicht schoolwerk, een spreekbeurt over zijn trots 'gloeikoptractoren' in het College in Eeklo. De spreekbeurt was verplicht, het onderwerp was zijn eigen keuze. 't Moet zeer in de smaak gevallen zijn bij de leerkrachten... en zeker 'goed' geweest zijn... want dit jaar werd hem gevraagd het nog eens over te doen voor andere groepen scholieren... en het mocht uitgebreider opgevat worden... dus het wordt een 'optreden' met 7 tractoren. Boer en Ingrid werden uitgenodigd voor de fotoreportage en het verslag in het RMTV-clubblad... Ja, dat is mooi als souvenir voor later.
Volgens afspraak met Sven, zijn wij rond 7.15H bij Water Van Hove. Vandaar zal er met enige tractoren naar school gereden worden. Sven en Jaak en Daniël komen daar ook om alles klaar te zetten voor vertrek. Sven zal met zijn Ursus de Pampa van Dirk (die er wegens werkverplichting niet bij kan zijn) meetrekken en Walter zal met zijn Lanz Bulldog 55 zijn Lanz Bulldog 25 meetrekken.
Na een frisse ochtendrit komen deze 4 gloeikoppers in het College aan en installeren zich op de koer. Boer helpt bij het afkoppelen van de tractoren die op sleep meegekomen zijn.
Wilfried is er al met zijn Vierzon. Hij heeft hem gebracht en zal deze rond de middag terug komen ophalen.
Even later komen ook Luc Bisschop met zijn Lanz Bulldog en zijn maat Gerrit met een Ursus van Luc de koer opgereden...
De zeven bestelde tractoren zijn nu allemaal aanwezig. Ze worden mooi in een halve cirkel opgesteld over de hele breedte van de koer.
In de voormiddagpauze, de eerste voorstelling is dan afgelopen, is er in het leslokaal koffie met gebak voor het tractorteam en de leerkrachten die de spreekbeurt bestelden.
Dan mag het tractorteam gaan lunchen in het schoolrestaurant... ja, we worden daar goed in de watten gelegd voor onze moeite. Na de lunch worden de meegetrokken tractoren weer aangekoppeld om huiswaarts te rijden.
Wegens het voorspelde goede weer werden de stalen rossen nog eens van stal gehaald om eens te gaan zien wat er in de natuur al veranderd is sinds enkele weken geleden. We zouden eens een andere kant oprijden en bij Boeleke verzamelen.
In de voormiddag zet Boer de tractoren klaar. Eerst zijne Massey-Ferguson. Tank volgooien... dat geeft altijd een goed gevoel.
Dan de Deutz van Ingrid : ook voltanken en een spatje diesel wegpoetsen.
Na de lunch vertrekken we naar Boeleke. Die heeft zijn ros ook al in de startblokken staan. Vriendin Monique is al present en zus Ria komt gauw nog een babbeltje doen eer we vertrekken.
Dan zijn we weg : binnendoor naar Strobrugge, waar we de grote weg oprijden, om bijna direct af te slaan aan de overzijde en richting Eede rijden.
Van Eede naar Aardenburg en door de Kaaipoort, dwars door centrum Aardeburg. Veel lawaai, als we onder de Kaaipoort rijden.
We doorkruisen de polders van Aardenburg naar Heille en terug naar de andere kant van Aardenburg, richting Sint-Kruis. In Sint-Kruis wordt halt gehouden bij 'Greetjes' voor een drink en toiletbezoek.
Na deze halte rijden we door de polders richting Sint-Margriete. Op de grens maken we even een niet geplande stop, omdat we een bekende tegenkomen... Vooraf wordt er tijd gemaakt voor een praatje 'te velde'.
Uitgepraat gaat de rit verder : door de kreken... waar het druk is met visses-in-actie.
Vandaar rijden we naar Sint-Laureins... nee, niet naar het Godshuis ! We parkeren vlak bij de ingang ervan om aan de overkant een snack te gaan bestellen in 'De Roeland'.
Buitensporig goed weer... het lijkt wel op een hittegolf op een moment dat het eigenlijk winter hoort te zijn... heeft ons er een beetje toe gedwongen om toch maar ons stalen ros van stal te halen, om nog ver voor de aanvang van het seizoen al een rondrit te verzinnen. We hebben Boeleke bereid gevonden ook mee te rijden.
Wat vroeger dan anders geluncht om vroeg aan de rit te kunnen beginnen... want deze tijd van het jaar zijn de dagen kort. Daar staan ze dan te pronk : Boer zijn nieuwe aanwinst naast de Deutz van Ingrid... te wachten op Boeleke.
We moeten niet echt wachten, want dà à r is hij al, samen met zijn Monique.
We vertrekken richting Landsdijk, in een wijde bocht om Watervliet heen, richting de grensovergang. Ondanks het bijna zomerse weer drukt de natuur ons met de neus op de feiten : eigenlijk hoort het nog winter te zijn. Op de akkers en in de akkerranden zien we winterse kaalheid en winterwerkzaamheden.
Net buiten Watervliet, tegenover de vroegere grenspost denken we te kunnen bijtanken. We hebben al anderhalf uur gereden en een drankje zou er best wel in kunnen. Daarvoor parkeren we ons aan 'La Marmite'. DÃ Ã r valt het tegen. Zo vroeg in het jaar staat het terrasmeubilair nog niet opgesteld, en binnen zijn de restaurantklanten nog volop aan het eten... dus we zullen er zeker niet welkom zijn voor een drink.
Na een smakelijke Grimbergen zetten we onze rit verder. Onderweg worden we geconfronteerd met de gevolgen van een te nat najaar, gevolgd door een kwakkelwinter met veel regen.De sporen van laat oogstgeploeter zijn nog niet kunnen weggewerkt worden omdat het maar niet wilde vriezen.
En precies omdat het niet wilde vriezen zien we nu, bijna aan het einde van de wintertijd, velden met bloeiende mosterd in een decor van kale bomen en struiken. Een beetje een vreemda combinatie... en toch mooi ! Maar deze beelden horen niet echt bij deze tijd van het jaar. Bezijds Sint-Margriete en door de Vrouwkenshoekpolder naderen we Sentebrug. Op het gemakje rijden door de Dorpsstraat naar herberg 'De Roeland'.
We kunnen er parkeren aan de overzijde van de straat. Sarah en Simon zijn daar ondertussen ook geland met de auto. Die waren in feite op zoek naar nonkel Bertrand toen de ons het Dorp zagen binnenrijden. Dus met zijn alleen naar De Roeland. Daar valt het ook een beetje tegen. Onze bedoeling was een drankje en een snack. Tja wij hadden op Comerkermis een bon van 25,- € gewonnen bij de tombola en dachten die hier te besteden. Maar dat lukt niet. Ze zijn de laatste dag open voor een weekje verlof en de keuken is al gesloten. Geen snacks !
In plaats daarvan worden het enkele drankje... en de bon blijft opgeborgen tot een later moment.
Het zoeken naar een geschikte luchtgekoelde oldtimer heeft dan eindelijk een D6206 opgeleverd. Wij hadden aanvankelijk iets in de 45 PK-klasse in gedachten. Maar toen we kans kregen van een Deutz D6206 waren we vrijwel direct verkocht. Hij zag er echt goed uit, de prijs viel niet tegen, hij zou in de prijs inbegrepen gekeurd thuis geleverd worden en we zouden een vol jaar garantie krijgen... dà t alleen al is ook heel wat waard.
Na een telefoontje bracht de verkoper onze splinternieuwe occasie naar huis.
Zo'n tractor toont opeens veel groter dan in de garage tussen een reeks andere tractoren, waarvan de meeste moderner en veel groter zijn.
Hij ziet er echt wel mooi uit. Nu zitten er nog nummerplaten op van een andere van onze oldtimers. Ja, zonder nummerplaat op je eigen naam krijg je een occasie niet gekeurd. De nieuwe nummerplaat zullen we zelf aanvragen met het roze formulier dat ze bij de keuring meegegeven hebben.
Terwijl onze nieuwe aanwinst nog buiten in het heldere daglicht staat doet Boer in "close-up" een inspectierondje.
En dan voert hij hem eigenhandig naar onze loods.
Slechts een heel klein beetje witte rook : het ziet er goed uit. De motor lijkt zeker in orde. Tja, met een occasie is dat altijd even afwachten.
Net binnen stelt zich al het eerste probleem : het zwaailicht moet verlaagd worden om verder binnen te kunnen. De uitlaat komt ook te hoog, maar die gaan we zeker niet inkorten... hij kan makkelijk verwijderd en er weer opgezet worden.
Een weekje later wordt er werk gemaakt om de nieuwe nummerplaat aan te vragen. We hadden heel graag het kleine formaat gehad voor de originele plaat achteraan... maar op de keuring beslisten ze dat er voldoende plaats is voor de grote (210 x 340) en dan krijg je geen andere. Nu komt de onderkant van de nummerplaat een beetje lager dan de onderkant van het spatbord. We hebben ook al een opbergbak voor kleding en een werktuigenkistje geplaatst, want die waren er niet bij. De trekbaar, die we altijd bij een David Brown gebruikten, hebben we in aangepaste kleur geverfd en ook al geïnstalleerd.
Voor de nummerplaat aan de voorzijde hebben we toch maar een klein formaat (140 x 210) laten bijmaken. Het hoort eigenlijk hetzelfde formaat te zijn als achteraan... maar daar is echt geen plaats voor. Zo'n grote zou de verlichting wel bijna de helft bedekken. We denken niet dat de politie dat goed keurt. Dat groot formaat is 7 cm hoger en in de breedte scheelt dat wel 13 cm. De kleine staat erop en het zal moeten goed zijn.
Kort nadien kregen we een belletje om het tijdstip van het ophalen af te spreken. Een weekje later was het dan zover ! Met een vrachtwagen met een platte schuifbak kwamen ze ter plaatse. Dat was een indrukwekkende vertoning om mee te maken. De schuifbak werd eerst op de begane grond gezet.
Alles werd in gereedheid gebracht om vlot te kunnen laden.
Eerst moest de 'Selectamatic', de rode die wit hoort te zijn, voorwaarts op de laadbodem gereden worden.
Dan volgde de 'Implematic' in de andere richting, zodat de twee oldtimers met de achterwiemen tegen elkaar stonden. Dat zou handig zijn voor het vastmaken.
Onder het toeziend oog van Boer worden de oldtimers goed vastgesjord. Ja, de heren hebben alles meegebracht om hun koopwaar goed te kunnen immobiliseren op de vrachtwagen. Dat moet ook om een veilig transport te verzekeren.
Als alles goed vastgezet is wordt de hele vracht terug op de vrachtwagen gelift... Een hele vertoning !
Nog even goed nakijken : zo zullen de oldtimers vlot naar hun nieuwe adres kunnen. Dan is het tijd om af te rekenen voor het vertrek. Boter bij de vis is altijd een aangename methode van zaken doen.
Dit was het dan... onze David Brown gaan elders hun leven verder leiden... ook bij oldtimerliefhebbers.
Daar gaan ze ! Het transport zal hier en daar wel bekeken worden onderweg.
Zo laat in het jaar zijn er wel geen activiteiten meer, waaraan we deelnemen... maar de beste wensen voor een aangename jaarwisseling, dà t moet toch kunnen, dacht ik.
Boer & Ingrid wensen jullie een heel fijne jaarwiseling toe... en voor wat 2014 zal brengen hopen wij voor jullie : geluk in grote en in kleine dingen, maar vooral gelukkig met elkaar !
Ik ben De Pauw Achiel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boer.
Ik ben een man en woon in Sint-Laureins (België) en mijn beroep is zelfstandige.
Ik ben geboren op 07/11/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: oldtimertractoren en ezels.
Ik zit niet meer actief in de landbouw, maar door de naam 'Boer' en de oude tractoren blijf ik mij betrokken voelen
