Twee jaar geleden deed Sven Lippens, als verplicht schoolwerk, een spreekbeurt over zijn trots 'gloeikoptractoren' in het College in Eeklo. De spreekbeurt was verplicht, het onderwerp was zijn eigen keuze. 't Moet zeer in de smaak gevallen zijn bij de leerkrachten... en zeker 'goed' geweest zijn... want dit jaar werd hem gevraagd het nog eens over te doen voor andere groepen scholieren... en het mocht uitgebreider opgevat worden... dus het wordt een 'optreden' met 7 tractoren. Boer en Ingrid werden uitgenodigd voor de fotoreportage en het verslag in het RMTV-clubblad... Ja, dat is mooi als souvenir voor later.
Volgens afspraak met Sven, zijn wij rond 7.15H bij Water Van Hove. Vandaar zal er met enige tractoren naar school gereden worden. Sven en Jaak en Daniël komen daar ook om alles klaar te zetten voor vertrek. Sven zal met zijn Ursus de Pampa van Dirk (die er wegens werkverplichting niet bij kan zijn) meetrekken en Walter zal met zijn Lanz Bulldog 55 zijn Lanz Bulldog 25 meetrekken.
Na een frisse ochtendrit komen deze 4 gloeikoppers in het College aan en installeren zich op de koer. Boer helpt bij het afkoppelen van de tractoren die op sleep meegekomen zijn.
Wilfried is er al met zijn Vierzon. Hij heeft hem gebracht en zal deze rond de middag terug komen ophalen.
Even later komen ook Luc Bisschop met zijn Lanz Bulldog en zijn maat Gerrit met een Ursus van Luc de koer opgereden...
De zeven bestelde tractoren zijn nu allemaal aanwezig. Ze worden mooi in een halve cirkel opgesteld over de hele breedte van de koer.
In de voormiddagpauze, de eerste voorstelling is dan afgelopen, is er in het leslokaal koffie met gebak voor het tractorteam en de leerkrachten die de spreekbeurt bestelden.
Dan mag het tractorteam gaan lunchen in het schoolrestaurant... ja, we worden daar goed in de watten gelegd voor onze moeite. Na de lunch worden de meegetrokken tractoren weer aangekoppeld om huiswaarts te rijden.
Wegens het voorspelde goede weer werden de stalen rossen nog eens van stal gehaald om eens te gaan zien wat er in de natuur al veranderd is sinds enkele weken geleden. We zouden eens een andere kant oprijden en bij Boeleke verzamelen.
In de voormiddag zet Boer de tractoren klaar. Eerst zijne Massey-Ferguson. Tank volgooien... dat geeft altijd een goed gevoel.
Dan de Deutz van Ingrid : ook voltanken en een spatje diesel wegpoetsen.
Na de lunch vertrekken we naar Boeleke. Die heeft zijn ros ook al in de startblokken staan. Vriendin Monique is al present en zus Ria komt gauw nog een babbeltje doen eer we vertrekken.
Dan zijn we weg : binnendoor naar Strobrugge, waar we de grote weg oprijden, om bijna direct af te slaan aan de overzijde en richting Eede rijden.
Van Eede naar Aardenburg en door de Kaaipoort, dwars door centrum Aardeburg. Veel lawaai, als we onder de Kaaipoort rijden.
We doorkruisen de polders van Aardenburg naar Heille en terug naar de andere kant van Aardenburg, richting Sint-Kruis. In Sint-Kruis wordt halt gehouden bij 'Greetjes' voor een drink en toiletbezoek.
Na deze halte rijden we door de polders richting Sint-Margriete. Op de grens maken we even een niet geplande stop, omdat we een bekende tegenkomen... Vooraf wordt er tijd gemaakt voor een praatje 'te velde'.
Uitgepraat gaat de rit verder : door de kreken... waar het druk is met visses-in-actie.
Vandaar rijden we naar Sint-Laureins... nee, niet naar het Godshuis ! We parkeren vlak bij de ingang ervan om aan de overkant een snack te gaan bestellen in 'De Roeland'.
Buitensporig goed weer... het lijkt wel op een hittegolf op een moment dat het eigenlijk winter hoort te zijn... heeft ons er een beetje toe gedwongen om toch maar ons stalen ros van stal te halen, om nog ver voor de aanvang van het seizoen al een rondrit te verzinnen. We hebben Boeleke bereid gevonden ook mee te rijden.
Wat vroeger dan anders geluncht om vroeg aan de rit te kunnen beginnen... want deze tijd van het jaar zijn de dagen kort. Daar staan ze dan te pronk : Boer zijn nieuwe aanwinst naast de Deutz van Ingrid... te wachten op Boeleke.
We moeten niet echt wachten, want dà à r is hij al, samen met zijn Monique.
We vertrekken richting Landsdijk, in een wijde bocht om Watervliet heen, richting de grensovergang. Ondanks het bijna zomerse weer drukt de natuur ons met de neus op de feiten : eigenlijk hoort het nog winter te zijn. Op de akkers en in de akkerranden zien we winterse kaalheid en winterwerkzaamheden.
Net buiten Watervliet, tegenover de vroegere grenspost denken we te kunnen bijtanken. We hebben al anderhalf uur gereden en een drankje zou er best wel in kunnen. Daarvoor parkeren we ons aan 'La Marmite'. DÃ Ã r valt het tegen. Zo vroeg in het jaar staat het terrasmeubilair nog niet opgesteld, en binnen zijn de restaurantklanten nog volop aan het eten... dus we zullen er zeker niet welkom zijn voor een drink.
Na een smakelijke Grimbergen zetten we onze rit verder. Onderweg worden we geconfronteerd met de gevolgen van een te nat najaar, gevolgd door een kwakkelwinter met veel regen.De sporen van laat oogstgeploeter zijn nog niet kunnen weggewerkt worden omdat het maar niet wilde vriezen.
En precies omdat het niet wilde vriezen zien we nu, bijna aan het einde van de wintertijd, velden met bloeiende mosterd in een decor van kale bomen en struiken. Een beetje een vreemda combinatie... en toch mooi ! Maar deze beelden horen niet echt bij deze tijd van het jaar. Bezijds Sint-Margriete en door de Vrouwkenshoekpolder naderen we Sentebrug. Op het gemakje rijden door de Dorpsstraat naar herberg 'De Roeland'.
We kunnen er parkeren aan de overzijde van de straat. Sarah en Simon zijn daar ondertussen ook geland met de auto. Die waren in feite op zoek naar nonkel Bertrand toen de ons het Dorp zagen binnenrijden. Dus met zijn alleen naar De Roeland. Daar valt het ook een beetje tegen. Onze bedoeling was een drankje en een snack. Tja wij hadden op Comerkermis een bon van 25,- € gewonnen bij de tombola en dachten die hier te besteden. Maar dat lukt niet. Ze zijn de laatste dag open voor een weekje verlof en de keuken is al gesloten. Geen snacks !
In plaats daarvan worden het enkele drankje... en de bon blijft opgeborgen tot een later moment.
Het zoeken naar een geschikte luchtgekoelde oldtimer heeft dan eindelijk een D6206 opgeleverd. Wij hadden aanvankelijk iets in de 45 PK-klasse in gedachten. Maar toen we kans kregen van een Deutz D6206 waren we vrijwel direct verkocht. Hij zag er echt goed uit, de prijs viel niet tegen, hij zou in de prijs inbegrepen gekeurd thuis geleverd worden en we zouden een vol jaar garantie krijgen... dà t alleen al is ook heel wat waard.
Na een telefoontje bracht de verkoper onze splinternieuwe occasie naar huis.
Zo'n tractor toont opeens veel groter dan in de garage tussen een reeks andere tractoren, waarvan de meeste moderner en veel groter zijn.
Hij ziet er echt wel mooi uit. Nu zitten er nog nummerplaten op van een andere van onze oldtimers. Ja, zonder nummerplaat op je eigen naam krijg je een occasie niet gekeurd. De nieuwe nummerplaat zullen we zelf aanvragen met het roze formulier dat ze bij de keuring meegegeven hebben.
Terwijl onze nieuwe aanwinst nog buiten in het heldere daglicht staat doet Boer in "close-up" een inspectierondje.
En dan voert hij hem eigenhandig naar onze loods.
Slechts een heel klein beetje witte rook : het ziet er goed uit. De motor lijkt zeker in orde. Tja, met een occasie is dat altijd even afwachten.
Net binnen stelt zich al het eerste probleem : het zwaailicht moet verlaagd worden om verder binnen te kunnen. De uitlaat komt ook te hoog, maar die gaan we zeker niet inkorten... hij kan makkelijk verwijderd en er weer opgezet worden.
Een weekje later wordt er werk gemaakt om de nieuwe nummerplaat aan te vragen. We hadden heel graag het kleine formaat gehad voor de originele plaat achteraan... maar op de keuring beslisten ze dat er voldoende plaats is voor de grote (210 x 340) en dan krijg je geen andere. Nu komt de onderkant van de nummerplaat een beetje lager dan de onderkant van het spatbord. We hebben ook al een opbergbak voor kleding en een werktuigenkistje geplaatst, want die waren er niet bij. De trekbaar, die we altijd bij een David Brown gebruikten, hebben we in aangepaste kleur geverfd en ook al geïnstalleerd.
Voor de nummerplaat aan de voorzijde hebben we toch maar een klein formaat (140 x 210) laten bijmaken. Het hoort eigenlijk hetzelfde formaat te zijn als achteraan... maar daar is echt geen plaats voor. Zo'n grote zou de verlichting wel bijna de helft bedekken. We denken niet dat de politie dat goed keurt. Dat groot formaat is 7 cm hoger en in de breedte scheelt dat wel 13 cm. De kleine staat erop en het zal moeten goed zijn.
Kort nadien kregen we een belletje om het tijdstip van het ophalen af te spreken. Een weekje later was het dan zover ! Met een vrachtwagen met een platte schuifbak kwamen ze ter plaatse. Dat was een indrukwekkende vertoning om mee te maken. De schuifbak werd eerst op de begane grond gezet.
Alles werd in gereedheid gebracht om vlot te kunnen laden.
Eerst moest de 'Selectamatic', de rode die wit hoort te zijn, voorwaarts op de laadbodem gereden worden.
Dan volgde de 'Implematic' in de andere richting, zodat de twee oldtimers met de achterwiemen tegen elkaar stonden. Dat zou handig zijn voor het vastmaken.
Onder het toeziend oog van Boer worden de oldtimers goed vastgesjord. Ja, de heren hebben alles meegebracht om hun koopwaar goed te kunnen immobiliseren op de vrachtwagen. Dat moet ook om een veilig transport te verzekeren.
Als alles goed vastgezet is wordt de hele vracht terug op de vrachtwagen gelift... Een hele vertoning !
Nog even goed nakijken : zo zullen de oldtimers vlot naar hun nieuwe adres kunnen. Dan is het tijd om af te rekenen voor het vertrek. Boter bij de vis is altijd een aangename methode van zaken doen.
Dit was het dan... onze David Brown gaan elders hun leven verder leiden... ook bij oldtimerliefhebbers.
Daar gaan ze ! Het transport zal hier en daar wel bekeken worden onderweg.
Zo laat in het jaar zijn er wel geen activiteiten meer, waaraan we deelnemen... maar de beste wensen voor een aangename jaarwisseling, dà t moet toch kunnen, dacht ik.
Boer & Ingrid wensen jullie een heel fijne jaarwiseling toe... en voor wat 2014 zal brengen hopen wij voor jullie : geluk in grote en in kleine dingen, maar vooral gelukkig met elkaar !
Dan is het zo ver : de start ! Een beetje chaotisch komen her en der tractoren van hun parkeerplaats om een plaats redelijk vooraan in de colonne te bemachtigen.
Na de uitgebreide pauze wordt de rit verder gezet. Iedereen zoekt zijn voertuig weer op. Bij het vertrek ontvangt iedereen nog een pannenkoek-uit-het-vuistje., om onderweg naar binnen te werken. 't Is eens wat anders. ER was een afspraak met de veldkeuken van Aurel om de pannenkoeken te warmen... maar de tractor die de keuken moest aanvoeren heeft pech en kan niet komen...lauwe pannenkoeken dus... en toch smaken ze naar pannenkoeken !
Als afsluiter is er voor elke deelnemers in de parochiezaal taart met koffie met een potje chysanten als aandenken... en dan naar huis... voor de meesten is dit de laatste rit van dit seizoen. Er is nog wel wat in de kersttijd... maar ja, voor de meesten past dat niet : ongeschikt weer of kerstbezigheden.
Aan de Rapenbrug, op 't hof van Eric Cuelenaere, doen ze al een aantal jaren een specialleke ter gelegenheid van Moerhuize-kermis... de eerste zondag van oktober. Een tractorwijding, waar alle soorten tractoren aan bod kunnen komen, moet daar de ambiance op peil houden en volk trekken. Met 'alle soorten tractoren' lokt men er een hele schare deelnemers : nieuwe tractoren... alleen grote, want de kleintjes zijn niet meer in de landbouw ingeschakeld... oude en heel oude, klein en groot... go-carts en speelgoedtrekkertjes van de kinderen... het is er allemaal heel welkom.
De 'Rapenbrug', de blikvanger van de wijk, daaromheen is het allemaal te doen. In de loods van Eric, die voor de gelegenheid dienst doet als ontvangsthal en cafetaria, hangt een mooie foto op doek van de befaamde brug.
Naar jaarlijkse traditie rukken we met twee van onze oldtimers uit naar Moerhuize... dit jaar is er een vrij dikke mist. We zijn er niet als eersten... maar het scheelt niet veel. 't Is nogal duidelijk : de oldtimermensen hebben er naar uitgekeken om nog eens, zo laat op het seizoen, hun stalen ros van stal te halen. Ja, de eersten die komen zijn allemaal oldtimers.
Wij komen altijd graag vrij vroeg ter plaatse. Zo zie je de mensen aankomen, en... er moet gebabbeld worden ook. Wij hebben onze oudste trekkers ingespannen : Boer is er met de Deutz D30 van 1961, Ingrid is er met haar Farmalleke D324 van 1957. We kunnen ons opstellen op de betonverharding naast de boerderijgebouwen.
De diaken, die de wijding gaat uitvoeren, is een beetje te laat op de afspraak... de mist, zullen we maar denken. Ondertussen is iedereen er al : 67 echte tractoren en een hele groep speelgoedtrekkertjes van de kinderen van de wijk. Die mogen eerst gewijd worden... dan is er een poosje pauze om de kinderen de kans te geven zich veilig naar de kant te begeven vooraleer de echte tractoren van start gaan.
In alle rust schuiven de tractoren aan om gezegend te worden. Boer rijdt hier vooraan in beeld met zijn D30. Het is ondertussen al bij elven en de mist is nog niet helemaal verdwenen. Toch zijn er heel wat buurtbewoners naar Eric's hof gekomen om de voorrijdende trekkers en hun chauffeurs te keuren.
De diaken is met al zijn attributen op een kar geklommen om zijn 'karwij' naar bekoren te kunnen uitvoeren. Hij maakt er, met een stralende glimlach, een natte bedoening van. Hij heeft er precies zijn plezier in om de oude cabrio-trekkers royaal met wijwater te oversprenkelen.
Er volgt een kort plaatselijk toertje en dan parkeert iedereen zich terug op het beton op 't hof van Eric. Er wordt een receptie aangeboden en daarna is er voor de ingeschrevenen een lunch af te halen aan het mobiele frietkotje.
Ondertussen, er is nu geen gevaar meer, komen de kinderen met hun speelgoed weer een poosje in actie.
Voor de ingeschrevenen is er een grote bak friet met saus naar keuze, twee stukken vlees, en een drank naar keuze. Veel eten voor onze 10,- €.
Bij het zien van de deelnemerslijst, inzake het oldtimergebeuren op de Werktuigendagen, was het voor ons duidelijk : wij moesten er zeker naartoe... als toeschouwer weliswaar. Nog nooit voorheen stond er zoveel RMTV-deelname op de lijst. DÃ t belooft ! Zondag zouden we gaan. Dat is immers de dag de er meest te zien is rond de oldtimers.
Natuurlijk eerst even de deelnemende oldtimers van Johan bekijken... die hebben ons immers zoveel voordeel bezorgd.
Rond de woonwagen van Campe heerst er een gezellige drukte van een aantal RMTV-ers. Allemaal mensen die mekaar goed kennen komen zich in de frisse ochtendkoelte wat warmen rond de buiskachel... een ongekende luxe-te velde.
We besluiten, voor het druk wordt, het grote moderne tuig te gaan bekijken. Daar ontmoeten we de RMTV-er 'Staele en vrouw'... als loonwerker moet je op de hoogte blijven van wat de markt te bieden heeft.
Bij de stand van Albien De Rauw lopen we Chico tegen het lijf... helemaal uit Rotselaar overgekomen... ook al een ex-loonwerker... en lid bij RMTV.
Dan keren we terug naar de oldtimerweide, waar er al meer bekenden geland zijn. We gaan even bijkletsen bij de Tractorvrienden van omgeving Kruishoutem... en maken dankbaar gebruik van het aangeboden zitje... wel aangenaam.
Laat in de namiddag, als de oldtimerploegwedstrijd afgelopen is, laden onze ploegers hun gereedschap... in afwachting van de uitslag. DÃ Ã r moeten we ook even een babbeltje gaan doen.
Voor we naar huis rijden luisteren we nog even naar de proclamatie van de BOTA-uitslag. De prijs voor de mooiste oldtimer wordt toegekend aan Hilaire (voor zijn Hanomag R38), gevolgd door Roger (voor zijn Vierzon HO van 1936) Twee van onze ploegers hebben er ook een BOP-kampioenstitel behaald : Luc is kampioen getrokken rondgaand oldtimerploegen en Gilbert is kampioen oldtimer-wentelploegen. Ze zullen daar wel weten dat RMTV meetelt.
AJK-WZVL is toe aan hun 8e oldtimerdag. Ze hebben een nieuw bestuur en dat heeft zo zijn gevolgen. Het evenement heet nu geen 'Oldtimerdag' meer... dit is 'Farmers got talent' geworden. Er wordt vertrokken in Sluis en voor het eerst gaat het namiddagprogramma niet door in Biervliet. Er is gekozen voor Breskens op een perceel dat deel uitmaakt van het project 'Waterdunen'.
'Waterdunen' is een project dat ruim 300 ha vruchtbare landbouwgrond in beslag neemt om er toerisme in te richten, met alle daarbij nuttige accommodatie... en verweven met het eb-en-vloed-regime van de Westerschelde. Bij vloed lopen 2 x daags de lager gelegen delen onder, die dan bij eb weer droog komen... met de bedoeling een schorrenvegetatie de kans te geven zich te ontwikkelen... en dat stuit op enige weerstand bij een deel van de plaatselijke bevolking.
Dat is zichtbaar geworden tijden dit evenement : 10 nederlandse deelnemers, waarvan 3 van de organisatie, tegenover wel 30 belgen.
We worden om half 9 in Sluis verwacht op de koffie en om de financiële kant van onze deelname effen te werken. Het is 50 minuten rijden naar ginder... Dus dat wordt vertrekken op een moment dat het duister van de nacht nog niet helemaal verdwenen is. Boer en Ingrid staan in de startblokken en wachten op de aankomst van Eric en Marianne, die met hen gaan meerijden.
Aan het kruispunt van de Vlamingstraat en de Hontseindestraat pikt Boeleke aan en moet er nog even gewacht worden op Jackie... die juist op het laatste nippertje nog op tijd op de afspraak is. De duisternis is dan bijna verdwenen.
Als we in Sluis aankomen is het al helemaal dag. De koffie en frisdranken met cakejes staan er klaar en de ontvangst is er heel gemoedelijk.
We tellen ruim 20 oldtimers + een hedendaagse trekker die op kop gaat rijden.
Even na 9 verlaat de groep Sluis langs Sint Anna ter Muiden. Via Terhofstede, Retranchement, Cadzand-Bad, Nieuwvliet en Groede wordt er naar Breskens gereden. De kustlijn wordt gevolgd net achter de duinen. Zo krijgen we goed zicht op de vorderende werkzaamheden voor de aanleg van de 'Waterdunen'. Het maakt wel indruk ! In Nieuwvliet is er een break ingelast aan 'Het Koekoeksnest' voor een warme wafel met veel bruin suiker en koffie. Daar sluiten nog 2 deelnemers uit Goes aan.
Kwart na 12 komen we aan in Breskens op het terrein voor het middagprogramma. Eerst worden de oldtimers keurig op een lange rij geparkeerd om dan van een smakelijke bbq te gaan genieten. Links aan het eind van de rij staat de Deutz D4006 van Ingrid.
Aan het andere eind van de rij staan v.l.n.r. Jackie, Boeleke, Eric, Marianne, Boer en de nederlander die op kop gereden heeft.
Op weg naar de bbq blijft Ingrid even haperen bij een antieke McCormick die er te pronk staat. Leuk dat iemand daarvan een foto genomen heeft.
Na de middag zijn er behendigheidsproeven en als hoofdpunt een oldtimerploegwedstrijd. Dat lokt heel wat kijkers. We ontmoeten er heel wat bekenden. Dat zorgt ervoor dat de namiddag wel vlug voorbij gaat.
Ik ben De Pauw Achiel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boer.
Ik ben een man en woon in Sint-Laureins (België) en mijn beroep is zelfstandige.
Ik ben geboren op 07/11/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: oldtimertractoren en ezels.
Ik zit niet meer actief in de landbouw, maar door de naam 'Boer' en de oude tractoren blijf ik mij betrokken voelen
