Sinds gisteren is het een feit : Tim verliest zijn haar.... Veel mensen (ik incluis) zeggen 'da's toch niet zo erg.... er zijn zoveel mannen die hun haar kort scheren....', misschien is dat wel zo.... maar die mannen kiezen er zelf voor.... Tim heeft het er emotioneel heel moeilijk mee....
Gisteren is hij samen met een vriend gaan lopen in 't park : 40 minuten !! Daar is hij dan weer enorm blij om.
Gisterenavond, om pakweg 21 u kreeg Tim een telefoontje van dokter Nathalie, zijn oncologe met het goede nieuws dat bij de bloedafname van in de namiddag (hij moest namelijk om zijn laatste chemo van de eerste kuur) de tumormarkers geteld werden en ZE SPECTACULAIR GEZAKT WAREN NAAR 2320 !!!!
Super goed nieuws !! Het lelijke monster legt de duimen.... de chemo slaat aan..... en of we blij zijn.....
Eerste dag van nieuwe werkweek, laatste chemo van eerste kuur voor Tim !
Volgende week maandag begint de tweede kuur van 21 dagen en worden de tumormarkers opnieuw geteld.... alweer iets om met gemengde gevoelens naar uit te kijken.... maar we geloven er in ..... dinsdag MOETEN ze gezakt zijn......
Het weekend was leuk.... ook voor Tim.... is zaterdagavond gaan stappen met zijn vrienden.... en 't was 'vroeg' toen hij landde.....
Gisteren Sint-Maarten-wafelenbak gehouden met gans de familie..... heel druk maar heel leuk....
Raar dat 'gewone' feestjes op een dag zo bijzonder kunnen worden......
Gisterenmorgen voelde Tim zich niet zo goed : pijn onder rechtersleutelbeen en bijkomend een lelijke hoest !! Toch maar een telefoontje naar de secretaresse van dokter Van Heddeghem die hem prompt een afspraak gaf... met scan van de longen....
Mijn hart kromp samen.... wat nu weer ?....
De diagnose viel nogal mee : waarschijnlijk overgebleven lucht van het plaatsen van de Portacat ofwel een lichte ontsteking van het longvlies maar aangezien hij geen koorts had (en nog steeds niet heeft), zal het waarschijnlijk wel het eerste zijn...
Wat is het goede nieuws nu.... ik hoor het jullie tot hier denken...
Wel, de longscan liet zien dat de plekken op de longen reeds verkleind zijn....
De chemo doet dus toch zijn werk..... wij opgelucht en ook dokter Nathalie kon haar opluchting niet wegsteken....
Maandag laatste chemo van eerste kuur.... en dan geduldig wachten to t20 november op nieuws over de tumormarkers...
Het bezoek aan de oncologe was alweer geen 'goednieuwshow'....
Het K-monster vecht terug (wat hadden we nu gedacht !). We hadden gehoopt dat, na de operatie en na een intensieve chemokuur van 5 lange kuren en 1 korte, de tumormarkers spectaculair zouden gedaald zijn.... Niets is minder waar.... Ze stegen van 43000 naar 57800 !!!!!!!!!!!!!!!!
Tim keek verschrikt, ik klemde mijn kaken opeen om de opkomende tranen geen kans te geven.....
Dokter Van Heddeghem is eerlijk met ons.... da's 't minste wat je kan zeggen....
Aanstaande maandag krijgt Tim nog één korte kuur (de laatste van de eerste 21dagenkuur). Maandag 19 november start dan de 2de 21dagenkuur.... Dinsdag 20 november worden de tumormarkers opnieuw geteld en dan MOETEN ze gedaald zijn....
Indien niet, onmiddellijk nieuwe scan....
De vierde kuur staat ook al vast..... start op oudejaarsavond.....
Verslag van een bewogen dag : het plaatsen van een portacat
Dag iedereen,
Zoals jullie hier al konden lezen, vorige week maandag werd de eerste chemokuur opgestart.... Bij ons eerste gesprek met de oncologe wou Tim niet weten van het plaatsen van een portacat.... Is helemaal niet nodig, zei hij, de radioloog zei gisteren nog dat ik aders had waar hij kon op vogelpikken !
Na 6 chemodagen zijn de aders heel hard en pijnlijk geworden.... het plaatsen van zo'n poort was dus nodig... Om halftien deze morgen werden we verwacht in het ziekenhuis. Alweer werden we heel vriendelijk ontvangen door het verplegend personeel van de dagkliniek chirurgie ditmaal....
Tim was heel zenuwachtig.... en alhoewel hij het niet luidop zei, alles aan hem verried dat hij bang was.... Toen ze hem om kwart voor 11 kwamen halen zag ik een glinsterende traan vallen..... Machteloos en verdrietig bleef ik achter.... Gelukkig had ik schoolwerk meegenomen, de ideale manier om mijn gedachten wat te verzetten... De bemoedigende woorden en een lekker kopje koffie deden deugd....
Nog wat slaperig van de verdoving werd hij rond 13 u teruggebracht.... 'Nu ben ik een echte kankerpatiënt' waren zijn eerste gefluisterde woorden.... ze sneden door merg en been.... mijn moedige jongen liet even in zijn bange hart kijken.... vraag me af of hij besefte dat ik het gehoord had..... tegen half 4 mochten we naar huis.... 'Hopelijk vanaf nu alleen nog goed nieuws', met deze quote nam hij afscheid van de verpleegsters....
Thuis was papa Jan te vinden achter het kookfornuis..... Mmmmm, wat ruikt het hier lekker, is 't bijna klaar, ik heb reuzehonger.... Jan straalde.... onze jongen ten voeten uit ! En 't heeft hem gesmaakt....
Op dit moment kijkt hij naar de voetbal.... en hij ziet er goed uit....
Ik ben doodmoe, heb het gevoel alsof ik een marathon gelopen heb, al mijn spieren doen pijn.....
Donderdag op controle bij dokter Van Heddeghem..... Hopelijk vanaf nu alleen nog goed nieuws....
Vandaag mocht ik Tim begeleiden naar het ziekenhuis... A ja.... voorlopig staan de kandidaat-begeleiders hier in de rij.... Dus, vandaag mocht ik...
We werden hartelijk ontvangen (al van bij de inschrijving.... goed gevoel !)
Op de dagkliniek oncologie was het Lily die zich over Tim ontfermde.... Mooie madam, open blik, goedlachs, vriendelijk en bijdehand.... en dol op Tim... dat zag ik meteen....
De baxters kwamen in sneltempo.... Bij het toedienen van de chemo voelde Tim zich niet goed (hartkloppingen.... een beetje misselijk....hij trok volledig wit weg), gelukkig verdwenen de symptomen bij het toedienen van de laatste baxter met vocht.... enkel de vermoeidheid neemt de overhand....
Tant'Ann kwam even kijken (ze is kinesiste in 't ziekenhuis), Sara kwam langs met Silke en Lore en ze hadden zelfgebakken cupcakes mee, fier dat ze waren !!!
Toen Joris arriveerde (één van zijn beste vrienden) mocht ik beschikken.... Dat is 't lot van een moeder zeker ?
Enfin, we trekken ons op aan Tim zelf, zijn optimisme is een zegen voor ons....
9 juli 2012 Naar aanleiding van een uitzending op televisie voelt Tim een klein knobbeltje in zijn linkertestikel... controle bij de uroloog... geen paniek.... kleine cyste.... Afspraak op 1 oktober ter opvolging...
23 augustus 2012 Tim krijgt pijn in linkerlies en scrotum... controle bij de uroloog.... er wordt een echografie genomen... geen tumor te zien.... conclusie : ontsteking van teelbal : behandeling : ontstekingsremmers....
1 oktober 2012 Controle bij de uroloog, bloedafname Kankermarkers zijn 43000 waar dit aantal -2 moet zijn...
5 oktober 2012 CT-scan en afspraak voor 8 oktober voor biopsie
8 oktober 2012 Net voor hij de operatiezaal binnengereden wordt krijgt Tim te horen dat er een tumor zit in zijn linkerteelbal, dat hij besmette klieren heeft in de buik en dat ze de teelbal gaan wegnemen....
8 oktober - 11.45 u Tim wordt de kamer binnengereden en vertelt me het slechte nieuws.... onze wereld stort in .... het verschrikkelijke K-monster dringt binnen in ons gezin....
8 oktober - 14.30 u Urologe komt vertellen dat er 3 besmette klieren in zijn buik zitten, dat de tumor 10 dagen ontleed, gekleurd en onderzocht wordt.... en vertelt dat ze zich heel slecht voelt omdat ze dit in augustus niet gededecteerd heeft.... (één klein vraagje dokter.... waarom werd er toen geen bloed gecontroleerd ????)..... magere troost....
22 oktober 2012 Er wordt een scan genomen van de longen...
23 oktober 2012 - 16 u - afspraak met oncologe dokter Van Heddeghem
Al het slechte nieuws wordt bevestigd : geen 3 besmette klieren in de buik maar een 'klierenpakket' - uitzaaiingen in de longen.... Het goede nieuws : deze kanker is te genezen, ook met uitzaaiingen
Maandag 28 oktober wordt de chemotherapie opgestart (telkens sessie van 21 dagen)
Velen onder jullie weten het al : mijn zoon Tim heeft kanker... Jullie zijn allemaal zo meelevend, zo troostend, zo geïnteresseerd....maar.... 20 keer op dezelfde dag moeten antwoorden op de vragen : 'Hoe is 't ?' 'Hoe is 't met Tim ?' dat valt soms niet mee.. Net daarom start ik deze blog op.... Schrijven is voor mij (reeds heel mijn leven) een therapie.... ik ga dit nu ook doen.... Samen met Tim gaan we op een positieve manier het vreselijke K-monster bestrijden met alle wapens die ons aangereikt worden... wie wil kan ons verhaal hier volgen.....
toen hij landde.....
