Ondergrondse papierbak en glasbak, Alphen aan den Rijn
Glasafval is afval van glas, dat mensen produceren. Werd voorheen glas alleen weggegooid als het kapot was, sinds de opkomst van de grootschalige verpakkingsindustrie,
wordt glas ook vaak weggegooid wanneer de inhoud ervan is geconsumeerd.
Glas is dan ook een eenvoudig te maken materiaal, hoewel de fabricage veel energie kost.
Hergebruik
Van de circa 30 kilo verpakkingsglas die iedere Nederlander jaarlijks gebruikt, komt 78% in de glasbak
terecht (cijfers van 2003). Dat glas wordt gebruikt bij het maken van
nieuw glas. Dit levert veel milieuwinst op: hergebruik voorkomt afval,
vermindert het gebruik van grondstoffen en bespaart energie. Het gebruik
van oud glas bij de productie van nieuw glas levert een
energiebesparing van 25% op. Ook het gebruik van meermalig te gebruiken
flessen levert flink wat energie- en grondstofbesparing op.
Het gerecycleerde glas wordt slechts gebruikt voor de productie van
nieuwe glazen producten, vooral flessen, flacons, potten en bokalen,
voor de grote voedingsdistributie en voor de verpakking van industriële
vloeistoffen.
Het glas in de glascontainers wordt opgehaald met speciale
vrachtwagens. De glascontainers zijn uitgerust met een wegklapbare
bodem, waardoor het glas vlot in de vrachtwagen kan worden gestort. Deze
vrachtwagens zijn op hun beurt aangepast aan de verschillende soorten
van containers voor wit en gekleurd glas. In het recyclagebedrijf lost
de vrachtwagen zijn lading gescheiden en op twee opslagplaatsen.
De zuiverheid en de puurheid van de kleur zijn zeer belangrijk voor
de recyclage van het glas. Wit glas mag niet worden gemengd met glas met
een andere kleur. Onzuiverheden zoals faience, zandsteen, porselein, ijzer, aluminium, plastic,
ondoorschijnend glas zijn niet toegelaten. De aanwezigheid van deze
onzuiverheden verhoogt de verwerkingskosten en kan aanleiding geven tot
productiefouten in het nieuwe glas. In het ergste geval worden de ovens
beschadigd: de sortering moet dus op draconische manier gebeuren.
Gemeenten zijn in Nederland verplicht glas van huishoudens apart in te zamelen. Hetzelfde geldt voor gft-afval, papier en karton, textiel, wit- en bruingoed en klein chemisch afval. Dit staat beschreven in hoofdstuk 14 (Afvalscheiding) van het Landelijk afvalbeheerplan (LAP). Als richtlijn geldt één glasbak op 650 inwoners.
Glas wordt in Nederland apart ingezameld en hergebruikt. Nieuw wit
(doorzichtig) glas kan alleen maar gemaakt worden van witte scherven. En
groen en bruin glas kan het beste gemaakt worden van groene en bruine
scherven. Eerst wordt het niet-glas verwijderd: de metalen doppen gaan
naar Hoogovens om hergebruikt te worden. De papieren etiketten worden
losgeweekt tot papierpulp en naar een fabriek gebracht waar er bakstenen van gemaakt worden. Ander vuil, dat mensen onterecht in de glasbak hebben gegooid, wordt verwijderd en gaat naar de gewone vuilverbranding.
Het kleine beetje vuil dat nog aan het glas zit verbrandt op het moment
dat het glas zo verhit wordt dat het smelt. Van het glas zelf blijft
nog wat vervuild gruis over en dit wordt weer gebruikt in de wegenbouw. Al met al blijft er maar heel weinig over dat verbrand of gestort moet worden.
Ondanks de zorg die de meeste mensen die hun flessen naar de
glascontainers brengen, besteden, komt het materiaal niet zuiver aan in
de fabriek. Het gros van de onzuiverheden wordt er manueel verwijderd.
Daarna wordt het glas gebroken in scherven van 5 tot 60 millimeter.
Sommige fabrieken zijn uitgerust met technologische systemen om het glas
te scheiden van de onzuiverheden en zelfs om de glasscherven per kleur
te scheiden. Met behulp van magnetischescheiders worden ijzerhoudende materialen uit de stukken glas gehaald. De niet-ijzerhoudende metalen worden verwijderd door wervelstroomscheiders.
Tetra Pak is een Zweedsemultinational en wereldwijd marktleider in kartonnen verpakkingen voor de voedingsindustrie, zoals verpakkingen voor melk, vruchtensappen en conserven.
Ruimtebesparing en stapelbaarheid zijn grote voordelen van de door
Tetra Pak gebruikte verpakkingen. Tetra Pak verpakt enkel vloeibare
levensmiddelen. Het materiaal van een drankkarton als geheel wordt ook
wel gelamineerd papier genoemd.
Tetra Pak is actief in 150 landen en beschikt over zestig productielocaties. Het hoofdkantoor van Tetra Pak is gevestigd in Zwitserland. De omzet bedroeg in 2007 zo'n 8,6 miljard euro en in 2011 10,4 miljard (netto) euro met wereldwijd een verkoop van bijna 70 miljard verpakkingen. Er werken wereldwijd ongeveer 21.000 mensen.
een tetra pak bestaat uit:
75% karton: voor de stevigheid
20% plastiek: voor een perfecte sluiting als bindmiddel tussen de verschillende lagen
5% aluminium: als bescherming tegen licht en lucht
Conserveringsmethoden of bewaarmethodes, zijn methodes waardoor voedsel langer houdbaar gemaakt wordt.
Er
wordt iets met het voedsel gedaan zoals verhit, gedroogd of juist
gekoeld. Ook straling wordt toegepast. De meest voorkomende
conserveringsmethoden zijn de volgende:
Smaakzin is het vermogen van een organisme om bepaalde chemische samenstellingen direct als smaken waar te nemen. Het is één van de vijf klassieke zintuigen van mensen en sommige diersoorten. Het orgaan waar de smaakreceptoren liggen, is de tong. Maar ook achterin de mondholte bevinden zich smaakreceptoren.
Werking van het smaakzintuig
Bij mensen bestaat het smaakzintuig uit smaakpapillen op de tong en
achterin de mondholte, die 'smaakknoppen' bevatten welke daarop
aangetroffen chemische samenstellingen omzetten in actiepotentialen naar drie van de twaalf hersenzenuwen.
De zevende gezichtszenuw, de nervus facialis, draagt (via een aftakking, de chorda tympani) smaaksensaties van voorste twee derde van de tong, terwijl de nervus glossopharyngicus de smaaksensaties van het achterste één derde van de tong draagt. De nervus vagus ontvangt de smaaksensaties van de rug van de mondholte.
De informatie van de schedelzenuwen wordt verwerkt door het smaakcentrum in de hersenen.
Primaire smaken
Als algemene regel is de smaak een perceptie van de interactie van de fundamentele smaken van zoet, zuur, bitter, zout, en umami.
De gevoeligheid van de voor de smaakwaarneming verantwoordelijke chemoreceptoren
is vele male geringer dan die van de chemoreceptoren in de neus.
Hierbij moet wel aangetekend worden dat alcohol een van de weinige
zuivere stoffen is die zowel een smaak- als een geursensatie
veroorzaakt.
Zuur is gerelateerd aan een hoge concentratie van waterstofionen.
Zuivere zoutsmaak wordt slechts opgewekt door NaCl.
Zoet kan worden opgeroepen door suikers, maar er is geen eenduidig verband tussen de mate van zoetheid en een specifieke chemische eigenschap.
Umami
geeft een indruk van hartigheid, heeft een stimulerende invloed op de
perceptie van andere smaken en wordt veroorzaakt door aminozuren, met
name mononatriumglutamaat (Ve Tsin).
Bij experimenteel onderzoek wordt gebruikgemaakt van: azijn voor zuur, rietsuiker voor zoet, kinine voor bitter, NaCl voor zout en mononatriumglutamaat voor umami. Alle smaken kunnen worden gemaakt door menging van deze primaire smaken met uitzondering van de zeepsmaak waarvoor alkalische stoffen nodig zijn.
De Warenwet stelt deze aanduiding verplicht voor producten die zeer bederfelijk zijn, zoals vlees en verse groenten. Deze producten dienen gekoeld bewaard te worden in de winkel om microbiologischbederf
of uitgroei van ziekteverwekkende bacteriën te voorkomen. De
bewaartermijn van deze producten is in de regel minder dan vijf dagen.
Volgens de wet is er zelfs sprake van een zeer bederfelijk product als
het product bewaard wordt beneden 7° (tussen 0° en 6°). Producten met
het opschrift Te gebruiken tot [dd/mm/jjjj] moeten na het
verstrijken van deze datum direct worden weggegooid. Indien de fabrikant
een bewaartemperatuur voorschrijft tussen 0° en 6° dient de fabrikant
een aanvullende waarschuwing of een productbeschrijving aan het product
toe te voegen. Hierop moet worden vermeld hoeveel dagen na aankoop het
product nog bewaard kan worden. Hierbij mag de reeds vermelde
consumptiedatum niet worden overschreden.
"Ten minste houdbaar tot"
Op alle overige producten, waarvoor de verplichting geldt een
houdbaarheidsdatum te vermelden, dient gebruikgemaakt te worden van de
vermelding Ten minste houdbaar tot [dd/mm/jjjj]. De afkorting t.h.t. of THT
wordt hier soms voor gebruikt. Het gaat hierbij om producten die een
houdbaarheidsdatum hebben van vijf dagen of meer. In tegenstelling tot
de vermelding "te gebruiken tot" is deze vermelding níet een uiterste
consumptiedatum. De fabrikant garandeert de kwaliteit van zijn product
tot de vermelde datum. Na het verstrijken van deze datum kan de
kwaliteit van het product achteruitgaan, maar kan het nog steeds
geschikt voor consumptie zijn.
Het biologische begrip biomassa slaat op de totale massa (het drooggewicht) van organismen in ecosystemen. Hieronder valt zowel plantaardig als dierlijk materiaal. De biomassa is relatief het kleinst in arctische gebieden en in woestijnen, en het grootst in de tropen. Naarmate het milieu minder gestoord is en het klimaat minder extreem is, is de biomassa van de ecosystemen groter.
Een serieschakeling is in de elektronica een configuratie van componenten of deelschakelingen waarbij de stroom door de individuele componenten (of deelschakelingen) gelijk is en de spanning over alle deelcomponenten wordt verdeeld.
Twee dioden staan bijvoorbeeld in serie als de kathode van de ene verbonden is met de anode van de andere.
Een parallelschakeling is in de elektronica een configuratie van componenten of deelschakelingen waarbij de stroom over de individuele componenten (of deelschakelingen) wordt verdeeld en de spanning op alle deelcomponenten gelijk is.
Twee dioden staan bijvoorbeeld parallel als zowel beide kathodes als beide anodes met elkaar zijn verbonden. Deze verbindingen vormen de aansluitingen van de (conceptuele) vervangingsschakeling.
Veel componenten kennen maar één manier van parallel schakelen uit hoofde van hun symmetrie. Elke weerstand in een schakeling is (elektronisch gezien) om te keren zonder het functioneren van de schakeling te veranderen. Componenten als diodes missen deze symmetrie, hun aansluitingen zijn niet equivalent. Wanneer deze componenten omgekeerd parallel geschakeld worden, spreekt men van antiparallelschakeling.
Een zonnepaneel moet niet worden verward met een zonnecollector. Deze is op een ander principe gebaseerd, namelijk opwarming van een stromend medium, meestal water.
In de praktijk werkt men meestal met standaardpanelen van bijvoorbeeld 60 vierkante zonnecellen van elk 156 mm zijde, wat overeenkomt met een afmeting van het paneel van ongeveer 1,6 m².
Elektrische stroom is het verplaatsen van ladingdragers door een geleider of een halfgeleider onder invloed van een potensiaalverschil.
Traditioneel wordt elektrische stroom uitgedrukt als de verplaatsing van positieve lading. Nu het bekend is dat elektrische stroom doorgaans wordt veroorzaakt door elektronen, die zich in tegengestelde richting verplaatsen, heeft men het elektron per definitie een negatieve lading toegekend. De oude definitie van stroomrichting blijft daarom van kracht.
Elektrische stroom wordt doorgaans weergegeven met de letter I (van intensiteit) en kan worden beschreven als verplaatsing van elektrische lading per tijdseenheid.
Het belangrijkste verschil tussen analoog en digitaal ligt in de manier van verwerking van het signaal. Waar bij digitale technologie het oorspronkelijke signaal gereduceerd wordt tot een stroom bits - dus getrapt of sprongsgewijs - is bij analoge technologie het momentane signaal steeds analoog - dus traploos of glijdend - aan het oorspronkelijke signaal. Er is steeds analogie in de analoge signaaloverdracht: bijvoorbeeld de analogie tussen het geluid en het elektrische signaal dat een microfoon produceert, tussen de verschillende elektrische signalen in de versterker, en tussen de elektrische stroom in de luidsprekerkabel en het geluid dat door de luidspreker wordt weergegeven.
De oorspronkelijke betekenis van analoog en digitaal betrof de wijze van weergeven. Bij analoge weergave is de weergegeven grootheid analoog aan de weer te geven grootheid, terwijl bij digitale weergave de weer te geven grootheid met cijfers (digits) is aangeduid. Een bekend voorbeeld is de klok. Een gewone klok met wijzers heeft een analoge weergave, omdat de stand van de wijzers analoog is met de aan te geven tijd. Bij een digitale klok wordt de tijd in cijfers weergegeven.
Een veel gebruikte methode om een analoog signaal te transporteren is modulatie. Dit betekent dat van een basissignaal (bijvoorbeeld een sinusvormige draaggolf in de radiotechniek) een van de eigenschappen wordt veranderd: bij amplitudemodulatie wordt de amplitude van de draaggolf veranderd om het signaal te dragen, en bij frequentiemodulatie gebeurt hetzelfde met de frequentie van de draaggolf. Ook het veranderen van de fase van de draaggolf kan worden gebruikt. In een analoog modem dat wordt gebruikt om computers met elkaar te laten communiceren over een traditionele telefoonlijn, wordt een combinatie van modulatietechnieken gebruikt.
Elke vorm van informatie kan met een analoog signaal worden overgebracht. Vaak is zo'n signaal een elektrisch signaal dat door een opnemer of ontvanger wordt gevormd uit een bestaand signaal als geluid, licht, temperatuur, positie of druk.
De grootste beperking van analoge signaalverwerking is dat elk systeem onderhevig is aan ruis: willekeurige fluctuaties. Wanneer signalen herhaald worden omgezet of over lange afstanden worden getransporteerd, kunnen deze fluctuaties een belangrijke component van het signaal worden. Elektrische ruis kan worden beperkt door afscherming van de kabels en goede verbindingen.
Het ontstaan van ruis maakt het onmogelijk om signaalverlies en vervorming te corrigeren; wanneer immers het signaal versterkt wordt, wordt de ruis mee versterkt.
Zie het artikel over digitaal voor een verhandeling over analoge tegenover digitale signalen.
Het eerste bewijs voor het gebruik van zeep is bijna vijfduizend jaar oud en stamt uit Babylon. Een cilinder van klei uit 2800 v.Chr. bleek een zeepachtige substantie te bevatten, en ook werd een Babylonisch kleitablet van 2200 v.Chr. gevonden waar een samenstelling op staat beschreven die mogelijk een zeepachtige substantie op zou leveren als er lang genoeg wordt gekookt. Ook de Oude Egyptenaren gebruikten regelmatig zeep, waarbij de oliën van zowel dierlijke als plantaardige afkomst waren. Romeinse plattelandsvrouwen zouden de reinigende werking van zeep bij toeval ontdekt hebben. De klei van de oevers van de rivier de Tiber bleek te helpen bij het schoonmaken van hun was, doordat het vermengd was met dierlijk vet en as. Dit zou afkomstig zijn van de tempel van de berg Sapo, een naam die in veel talen terugkomt in het woord voor zeep. Er bestaat echter geen berg Sapo en meestal wordt aangenomen dat dit een verzinsel is.
Romeinen en Grieken kenden van oorsprong de zeep namelijk helemaal niet; zij gebruikten oliën om hun huid te reinigen. Het laat-Latijnse woord sapo wordt voor het eerst door Plinius genoemd. Het is een leenwoord uit het Germaans: *saipo-, getuige een zeer vroege Germaanse ontlening in het Fins: saippua. Oorspronkelijk was het de term voor de rode haarverf waarmee Germaanse krijgers een schrikwekkend uiterlijk poogden te verkrijgen. Uit het Germaanse woord ontstonden het Engelse soap, het Friese sjippe, het Duitse Seife en het Nederlandse zeep. Via het Latijn belandde het woord in het Italiaanse sapone, het Franse savon en Spaanse jabon[1].
Wij hebben de vorige lessen geleerd over natriumhydroxide.
Ik zal jullie vertellen wat dit betekent en voor wat dit word gebruikt
Natriumhydroxide is een sterke base die zowel in het laboratorium als in de industrie veelvoudig wordt gebruikt, onder meer bij de productie van zeep uit vetten (verzeping) ,kleurstoffen, kunstzijde en cellulose uit hout en stro. het wordt gebruikt bij de bewerking van katoen en de reiniging van vet, aardolie en petroleum. Natriumhydroxide wordt ook aangewend bij de synthese van andere verbinding, zoals natriumhypochloriet, natriumfosfaat, natriumsulfide en natriumaluminaat . Het maakt in verdunde oplossing deel uit van gootsteenontstopper en ontharingsmiddelen. Natriumhydroxide is een zeer corrosieve stof die huid en ogen kan aantasten. contact met de huid leidt tot weefselbeschadiging, roodheid, jeuk en ernstige brandwonden.
wij zijn twee weken geleden gestart met een nieuw project. ik zal jullie nu een beetje meer uitleg geven over zeep.
Zeep kan vast of vloeibaar zijn, en is een oppervlakte-actieve stof een stof die de oppervlaktespanning van een vloeistof kan verlagen. Deze eigenschap wordt gebruikt om het water en de zeep makkelijker in de textiel te laten dringen, en zorgt dat zeep gemakkelijk schuim vormt.
Chemisch gezien is zeep het zout van de vetzuren waaruit het ontstaat. Bij vele plantaardige vetzuren is de lengte van de koolstofketens vrij groot (14-26 koolstofatomen). De vetzuurrest is dus een lang molecuul met een polaire ionogene kop en een apolaire staart. Een dergelijk amfifiel molecuul heeft een bijzondere eigenschap: het kan zorgen dat water en olie een homogeen mengsel vormen. In een mengsel van water en olie zorgt zeep dat kleine druppeltjes olie blijven zweven in het water, doordat de apolaire staart van het molecuul in het vetdruppeltje binnendringt en de polaire kop in contact blijft met het water. Zo'n oliedruppeltje dat omgeven door zeep zweeft in water wordt een micel genoemd. Zo wordt dit vuil makkelijk verwijderd van textiel of huid.
Zeep breekt echter ook de natuurlijke, vettige beschermlaag van de huid af. Deze vetlaag wordt wel weer aangevuld door de talgklieren, maar in de tussentijd is de huid minder beschermd tegen invloeden van buitenaf. De huid is na reiniging tijdelijk gevoeliger voor irriterende stoffen en voelt droog aan.
Natuurlijke zeep heeft de ongewenste eigenschap dat het een neerslag vormt in combinatie met calciumionen. Daardoor wordt de reinigende werking van zeep ernstig verminderd wanneer het gebruikt wordt in combinatie met hard water. Het voordeel van natriumdodecylsulfaat is dat het geen neerslag vormt in combinatie met calciumionen, waardoor schoonmaakmiddelen op basis van natriumdodecylsulfaat ook bij hard water hun reinigende werking behouden. Natuurlijke zeep wordt heden ten dage alleen nog gebruikt voor de traditionele blokken toiletzeep.
Wetenschappers menen dat er een verband is tussen slecht computergebruik en de alsmaar vaker optredende ziekte CDR of Computer Related Disorders (= lichamelijke klachten die ontstaan door foutief computergebruik)
hier zie je een foto van hoe je moet zitten aan de computer:
de letters PR staan voor Public Relations wat betekent PR? het onderhouden van contacten met als doel je imago hoog te houden = positieve reclame
conclusie PR is handig om iets of iemand in de kijker te zetten. het is een belangrijke communiecatiemethode voor iedereen die iets wil laten zien en verkopen!
