Het grootste risico van een kerncentrale is het vrijkomen van radioactief materiaal uit een kernreactor, waarbij de gezondheid van grote aantallen mensen en dieren in een aanzienlijk gebied rond de kerncentrale in gevaar komt. De straling kan vrijkomen als gevolg van een oververhitting in de vitale delen van een reactor of bij beschadiging van de reactor. De uitstoot tijdens normaal bedrijf, via de ventilatieschacht van het reactorgebouw en het koelwater, zijn beperkt.
Waterkrachtcentrales zijn in vier groepen onder te verdelen;
-Riviercentrale: een riviercentrale ligt aan een ingedijkte waterloop. Het verval is licht en ligt in het algemeen tussen de 3 en 15 meter. Het volume en de stroomsnelheid van het water door de turbines hangen af van het gebied van de rivier.
-Stuwdamcentrale: een stuwdamcentrale verzamelt eerst een grote hoeveelheid water in een kunstmatig stuwmeer. De turbine bevindt zich ofwel aan de voet van de dam of verder stroomafwaarts langs de rivier.
-Pompcentrale: deze centrales komen vooral voor in gebieden met bergen zoals Zwitserland.
-Getijdencentrale: bij een getijdencentrale wordt energie gewonnen door gebruik te maken van het verschil in waterhoogte tussen eb en vloed.
Het vaste biomassa-afval wordt aangevoerd en gestort in de bunker. Deze brandstof wordt met de kraan naar de vultrechter gebracht die uitkomt op de roosteroven waar de biomassa wordt verbrand. De warmte die zo vrijkomt verhit het water van de stoomketel tot stoom. Via de turbine en generator wordt de stoom omgezet in elektriciteit. De rookgassen worden afgekoeld en vermengd met o.a. kalkmelk en actief kool. Zo kunnen de schadelijke stoffen in de rook gemakkelijker gevangen worden in de mouwenfilter. De gezuiverde rookgassen verlaten de stoomcentrale via de schoorsteen waar constant metingen op gebeuren. De verwijderde deeltjes uit de rookgassen worden verzameld en afgevoerd.
Gevaren kerncentrale
VOOR- EN NADELEN VAN WINDTURBINES:
