Een ontdekking in mijn levensvisie en levensbepaling
09-03-2013
Therapie
Pffff.
Wat een downer, gisteren. En dat is net waar ik in de voorbije jaren zoveel last van heb. Ik blokkeerde volledig tijdens mijn werk. Mijn lichaam leek vastgeroest en ik voelde me licht en misselijk. Mijn ziel leek even verscheurd. Vanwaar dat kwam weet ik niet goed. Hoewel, het gesprek bij de vdab in Wevelgem viel erg hard tegen, en ik heb besloten om het niet te doen.
Dus stond ik gisteren op de werkvloer, te zwanzen met de collega's. Maar ik voelde me weer zo leeg. Het werd met de minuut erger. Na een uur stond ik letterlijk vast, ik blokkeerde volledig. Ik kon me de hulp van het boek niet meer bovenhalen, mijn bewustzijn leek weg. Ik ben weggelopen, naar huis. Later die dag heb ik gebeld met de interim en mijn werk zelf. Ze leken allemaal erg begripvol, wat natuurlijk goed is, waar ik veel respect voor heb, maar wat ik moeilijk kan begrijpen. Het was een lastige namiddag... Ik zat in de put en wist niet wat ik moest doen. Ik heb dit punt in het verleden ook al meegemaakt, waarbij ik letterlijk van mezelf probeerde te vluchten. Ik vetrok diezelfde middag naar Parijs, maar dat heeft niets uitgehaald... Ook ben ik al eens bij het Centrum voor Geestelijke Gezondheid langsgeweest in Izegem, maar ik voelde niet de 'klik' waar men het over heeft, en het leek me eerder een ontleding van mijn persoonlijkheid dan een helpende handn aar mijn toekomst. Ook heb ik even medicatie genomen, maar ik sta daar sowieso negatief tegenover en beschouw dat als het allerlaatste redmiddel. Daarom ben ik ook daarmee gestopt.
Toen ik gisterennamiddag thuis was (terwijl ik normaal moest werken) heb ik enkele idiote dingen gedaan. Ik ga daar niet over uitwijden, de enige persoon die alles weet is Sammy en dat is belangrijk genoeg. Ik heb 's avonds alles tegen Sammy verteld. Ik had het gevoel voor mezelf dat de enige oplossing een opname was in een instelling. Ik ben vroeger in Sint-Truiden ooit eens in zo'n instelling binnengeweest, om een paar keer op bezoek te gaan. De begeleiding daar begint van nul en ze helpen je dag per dag. Daar verlangde ik naar. Maar samen zijn we van mening dat dat ook niet nodig is. Als je een hysterische bui krijgt, wordt je opgesloten in een isoleercel... Wat ik nog niet gedaan heb, is fatsoenlijke therapie. Maar stiekem ontzag ik dat ook, omdat ik als 13-jarige dat een paar keer gedaan had, waar mijn moeder ook bij was, maar ook daar voelde ik die 'klik' niet...
Toch heb ik meteen opgezocht waar ik terecht kon. Vanochtend rond 8u heb ik de betreffende therapeute gebeld, en vanmiddag om 10u45 zat ik bij haar in haar gezellige salon omgebouwd tot therapeutische ruimte, met toch een warm thuis-gevoel... Het gesprek duurde een uur, deed héél erg goed, en het was de eerste keer dat ik met een profesioneel iemand die 'klik' voelde. Bovendien was de vrouw erg goedlachs en vrolijk, wat voor mezelf ook belangrijk was, achteraf gezien. Nog belangrijker, ik kan wekelijks langsgaan. Het volgende moment is ook volgende week zaterdagvoormiddag. Om de week te overbruggen heb ik goede tips meegekregen, een soort huiswerk tegen volgende keer... Ik heb er wel vertrouwen in.
Vanochtend ben ik info gaan vragen in Wevelgem ivm de opleiding hovenier, georganiseerd door de vdab. Eerlijk gezegd viel dit een beetje tegen. Bij mij kwam het over dat er meer werd gewerkt rond technisch inzicht (wat natuurlijk belangrijk is), maar dat het creatieve aspect erg ondermaats aanwezig is. Bovendien weten ze dat ik momenteel wel werk via interim, maar dat maakt dat ik op een wachtlijst sta tot en met oktober, gezien degenen die al bepaalde duur werkloos zijn voorrang krijgen.
Met een lastig gevoel keer ik huiswaarts. Maar ik probeer het positieve ervan in te zien. Dat is al iets waarvan ik zeker ben dat ik het niet ga doen... Maar wat dan wel? Afgaande op de 'creatieve' cursussen aangeboden door de vdab die leiden naar knelpuntberoepen, heb ik niet veel keuze. Geen keuze, eigenlijk. Ik moet een manier vinden om volledig mijn eigen ding te doen.Deze voormiddag heb ik al de Vlaamse CVO, Syntra, enz... sites afgezocht zie er zijn. Ik heb een paar dingen opgeschreven, lesmomenten bekeken,....
Het komt er sowieso op neer dat die lessen (van eeniedere cursus van deze organisaties) pas starten in september. Geduld dus! Maar dat is iets waar ik het erg moeilijk mee heb, en zo geraak ik weer gefrustreerd en in een negatieve spiraal. Dus moet ik ondertussen iets vinden om mijn creativiteit tot september te blijven ondersteunen... Deze blog is al één ding. Ik heb opnieuw iets in gedachten, wat me volledig aanspreekt, maar waarbij ik twijfel als werkzekerheid in de toekomst. Maar ik heb nu geleerd dat dat geen garantie is voor een goede cursus (zie hovenier). Ik wacht tot september... Geduld!! Ondertussen ga ik, onder andere, een aantal dingetjes testen uit mijn boek van 'Fabriek Romantiek'. Gisteren heb ik een superdeluxe voederbak voor ons hondje, Diesel, gemaakt. Super !!
